Nga Peter van den Dungen, Revista e Gazetarit të Paqes, Tetor 5, 2020
Ekzistenca e qendrave, kurseve, konferencave, si dhe revistave, manualeve dhe botimeve të tjera kushtuar gazetarisë së paqes do të ishte mirëpritur shumë nga Alfred Hermann Fried (1864-1921). Ai me siguri do ta kishte kuptuar nevojën urgjente për këtë lloj gazetarie sot. Austriaku ishte gazetari i parë që iu dha Çmimi Nobel për Paqe (1911). Sot, shumë gazetarë janë persekutuar për kërkimin e paqes, së vërtetës dhe drejtësisë.
I lindur në Vjenë, Fried filloi si librashitës dhe botues në Berlin përpara se të bëhej një anëtar aktiv dhe udhëheqës i lëvizjes së organizuar ndërkombëtare të paqes që u shfaq pas botimit të romanit më të shitur anti-luftë të Bertha von Suttner-it, Lay Down Your Arms! (1889). Gjatë dekadës së fundit të shekullit të 19-të, Fried botoi një të përmuajshme të vogël, por të rëndësishme paqeje, të cilën von Suttner e redaktoi. Në 1899 ajo u zëvendësua nga Die Friedens-Warte (The Peace Watch) të cilën Fried e redaktoi deri në vdekjen e tij.
Kryetari i Komitetit Norvegjez të Nobelit e quajti atë "revistën më të mirë në lëvizjen e paqes, me artikuj të shkëlqyer kryesorë dhe lajme të problemeve aktuale ndërkombëtare". Midis shumë kontribuesve të saj të dalluar ishin akademikë nga një gamë e gjerë disiplinash (veçanërisht studiues të së drejtës ndërkombëtare), aktivistë dhe politikanë.
Në të gjitha shkrimet e tij të shumta, Fried gjithmonë raportonte dhe analizonte çështjet politike të ditës në një mënyrë që përqendrohej në nevojën dhe mundësinë për qetësimin e ndjenjave të ndezura dhe parandalimin e konflikteve të dhunshme (siç bëri von Suttner, gazetarja e parë politike femër në gjermanisht gjuhe). Ata promovuan vazhdimisht dhe praktikisht një qasje të ndritur, bashkëpunuese dhe konstruktive.
Fried ishte një autor më i talentuar dhe produktiv, i cili ishte po aq aktiv si gazetar, redaktor dhe autor i librave, të njohura dhe studiuese, mbi tema të ngjashme si lëvizja e paqes, organizata ndërkombëtare dhe e drejta ndërkombëtare. Aftësia e tij si gazetar tregohet nga një vëllim që ai botoi në 1908 me detaje të 1,000 artikujve të tij në gazetë mbi lëvizjen e paqes. Ai e veçoi veten qartë nga gazetaria kryesore e kohës së tij – me nxitjen e saj të ndyrë të frikës, urrejtjes dhe dyshimit midis vendeve – duke iu referuar vetes si një gazetar paqeje. "Nën flamurin e bardhë!", një libër që ai botoi në Berlin në 1901, përbëhej nga një përzgjedhje e artikujve dhe eseve të tij dhe u titullua "Nga dosjet e një gazetari paqeje" (Friedensjournalist).
Në një ese hyrëse mbi shtypin dhe lëvizjen e paqes, ai kritikoi se si kjo e fundit ishte neglizhuar apo tallur. Por rritja dhe ndikimi i saj i qëndrueshëm, duke përfshirë miratimin gradual të axhendës së lëvizjes (veçanërisht përdorimin e arbitrazhit) nga shtetet për të zgjidhur konfliktet e tyre, e bënë atë të besonte se një ndryshim i madh në opinionin publik ishte i pashmangshëm. Faktorë të tjerë që kontribuan në këtë ndryshim historik ishin realizimi në rritje i barrës dhe rreziqeve të një paqeje të armatosur, dhe luftërat e kushtueshme dhe shkatërruese në Kubë, Afrikën e Jugut dhe Kinë. Fried argumentoi me të drejtë se luftërat u bënë të mundshme, në të vërtetë të pashmangshme, për shkak të anarkisë që karakterizonte marrëdhëniet ndërkombëtare. Motoja e tij – 'Organizoni botën!' – ishte një parakusht përpara se çarmatimi (siç shprehet në “Ly Down Arms Your Arms!” të Bertha von Suttner-it) të bëhej një mundësi realiste.
Megjithëse i kushtoi shumë kohë dhe energji redaktimit të disa revistave të lëvizjes së paqes, Fridi kuptoi se ato arritën vetëm një audiencë relativisht të vogël dhe se 'predikimi për të konvertuarit' ishte i paefektshëm. Fushata e vërtetë duhej të zhvillohej brenda dhe përmes shtypit kryesor.
Nevoja për gazetari paqeje është më e madhe se kurrë, edhe sepse pasojat e konfliktit të dhunshëm dhe luftës janë shumë më katastrofike se një shekull më parë. Prandaj, organizimi dhe institucionalizimi i gazetarisë së paqes në fillim të shekullit të 21-të është shumë për t'u mirëpritur. Fried kishte tentuar diçka të ngjashme në fillim të shekullit të 20-të kur mori iniciativën për krijimin e një Unioni Ndërkombëtar të Shtypit të Paqes. Pavarësisht përpjekjeve të tij më të mira, ajo mbeti embrionale dhe kur gazetaria e paqes u ringjall pas dy luftërave botërore, përpjekjet e tij pioniere ishin harruar kryesisht.
Edhe në vendlindjen e tij, Austri, laureati i Nobelit për Paqe ishte 'ndrydhur dhe harruar' - titulli i biografisë së parë të Fried, botuar në 2006.
Peter van den Dungen ishte një lektor/ligjërues vizitor në studimet e paqes në Universitetin e Bradfordit,
MB (1976-2015). Historian i paqes, ai është koordinator i përgjithshëm nderi i Rrjetit Ndërkombëtar të Muzeve për Paqe (INMP).
