Nga Joy First
Mali Horeb, Wisc. - Bonnie Block, Jim Murphy, Lars dhe Patty Prip, Mary Beth Schlagheck dhe unë ishim në Zonën e Pushimit 10 përgjatë I- 90/94, rreth 5 milje në jug të Mauston, nga ora 10:00 e mëngjesit - në mesditë të enjten 9 tetor 2014 Kishim një dron model dhe një pirg fletushkash "6 gjërat që duhet të dini për dronët" për të na ndihmuar në arritjen e publikut dhe kështu ata mund të mësojnë më shumë rreth asaj që po ndodh vetëm në rrugën në bazën e Gardës Kombëtare Ajrore Volk Field. Ne ishim atje në solidaritet me të tjerët në të gjithë vendin si pjesë e "Keep Space for Peace Week" dhe ditëve globale të veprimeve kundër dronëve të sponsorizuar nga Code Pink, Know Drones dhe grupe të tjera.
Ne zgjodhëm të shpërndajmë broshurë në këtë zonë të veçantë pushimi, sepse është ajo më e afërta me bazën e Gardës Kombëtare Ajrore Volk Field, rreth 20 milje në jug të bazës. Ne, si Koalicioni Wisconsin për të Tokëzuar Dronet dhe Për t'i dhënë fund Luftërave, kemi vigjiluar jashtë portave të Volk Field për gati tre vjet, duke protestuar kundër trajnimit atje të pilotëve që operojnë me Shadow Drones. Ne jemi në bazë me shenjat tona çdo 4th E martë të muajit nga 3: 30-4: 30. Në 4: 00 pm rreth 100 makina lënë bazën dhe përzënë të drejtë të kaluarën tonë dhe kështu ne kemi shumë ekspozim.
Jim ka qenë duke na kërkuar që të provojmë broshurë në pjesën tjetër për dy vjet dhe doli të ishte një mundësi e shkëlqyer për arsimin publik. Ne ishim në gjendje të lidheshim me një seksion kryq të vërtetë të Amerikës së mesme dhe patëm një shans për të shpërndarë fletëpalosjet tona dhe për të biseduar me njerëzit për atë që po ndodh në Volk Field, si dhe në luftërat me dron jashtë shtetit. Një numër i drejtë njerëzish ishin shumë mbështetës dhe të angazhuar me ne. Disa dukeshin sikur ata nuk kishin shumë ndjenja në lidhje me luftën me dron në një mënyrë ose në një tjetër. Kishte një numër të vogël njerëzish që ishin shumë të pakënaqur të na shihnin atje dhe të liheshin të lirë me një gjuhë mjaft miqësore.
Menjëherë pasi arritëm në zonën e pushimit dhe filluam të vendosnim dronin, menaxheri i zonës së pushimit doli dhe na tha që do të duhej të paketonim gjërat dhe të largoheshim. Ne thamë se ishim në pronë publike dhe se planifikuam të qëndrojmë atje deri në mesditë. Ne gjithashtu i thamë asaj se nuk do të bllokonim askënd ose do të vepronim kërcënues dhe i dhamë asaj një fletushkë. Ajo u mërzit dhe u zemërua kur i thamë këtë dhe ajo tha se nëse nuk largoheshim ajo do të duhej të telefononte Patrullën e Shtetit dhe nuk mendonte se do të donim që ajo të shkonte aq larg. Ne iu përgjigjëm se do të donim që ajo të telefononte Patrullën e Shtetit sepse e dinim se kishim të drejtë të ishim atje. Ajo u largua me një zhurmë.
Kishte rreth 15 minuta para se të na afrohej një oficer i rrobave të thjeshta, i veshur me një kostum me një ekuipazh të zoti të prerë dhe një distinktiv rreth qafës. Ai tha se i kishin thënë se kishte ndonjë shqetësim dhe na pyeti nëse kishte ndonjë shqetësim. Xhimi u përgjigj duke pyetur nëse dukej sikur kishte ndonjë shqetësim. Oficeri me zemërim u përgjigj se ai do të bënte pyetjet dhe ne do të përgjigjeshim.
Ne i shpjeguam atij se çfarë po bënim, se ishim në pronë publike dhe ishte e drejta jonë kushtetuese të ishim atje. Ne i thamë atij se nuk po bllokonim askënd dhe nëse ata nuk donin një sprovë ne nuk e shtynim atë.
Në atë moment një oficer i uniformuar i Patrullës së Shtetit mbërriti në vendin e ngjarjes. Oficeri me të cilin po flisnim tha që oficeri me uniformë do të merrte detyrën. Pasi të dy biseduan për disa minuta, oficeri me uniformë erdhi dhe ne i thamë se çfarë po bënim. Ai na tha që disa njerëz mund të mos e vlerësonin pozicionin tonë dhe ai tha se nëse ata filluan të thonë gjëra që nuk na pëlqen ne duhet ta kthenim faqen tjetër. Ne i thamë atij se ne praktikojmë jo dhunë dhe jemi të mirë në de-përshkallëzimin e këtyre llojeve të situatave. Ai na tha të kalonim një ditë të mirë dhe u largua. Ndihej sikur kjo ishte një fitore e vogël për ne. Jo shpesh thirret policia dhe ata përfundojnë duke na thënë që të shkojmë përpara dhe të vazhdojmë të bëjmë atë që po bëjmë.
Disa minuta më vonë, një makinë Sheriff County County u tërhoq në zonën e pushimit dhe parkoi. Ai nuk foli me ne, por kaloi disa minuta duke biseduar me dikë në një makinë policie të pashënuar para se të largoheshin të dy. Aktivizmi qytetar duket se kishte fituar për atë ditë.
Unë dua të tregoj një histori rreth një njeriu me të cilin fola. Ndërsa i dhashë një broshurë, ai tha se ishte mbështetës i asaj që po bëjmë. Por, tha ai, nipi i tij ishte në ushtri dhe drejtoi një aparat fotografik për dronët dhe ai nuk vrau fëmijë. (Një nga shenjat tona thoshte "Dronët Vrasin Fëmijët".) Unë u përgjigja se ka shumë njerëz të pafajshëm, përfshirë shumë fëmijë, të cilët po vriten nga sulmet me dronë në vendet jashtë shtetit. Ai përsëri tha se nipi i tij nuk vrau fëmijë. Unë i thashë atij se kishim një listë me emrat e shumë prej fëmijëve që ishin vrarë. Ai tha përsëri se nipi i tij ishte një familjar me katër fëmijë dhe ai nuk do të vriste fëmijë. Ai shtoi se kishte qenë një infermier që ndihmonte në kirurgji me fëmijë për shumë vite dhe ai e dinte se si ishte për fëmijët e traumatizuar dhe nipi i tij nuk do të vriste fëmijë.
Kjo histori me të vërtetë ilustron shkëputjen dhe mohimin që po ndodh në shoqërinë tonë, për sa duam të besojmë se ne jemi njerëz të mirë, se nuk do të lëndonim të tjerët. Megjithatë, njerëzit po vdesin në të gjithë botën si rezultat i politikave të qeverisë sonë. Duket sikur nuk ka mjaft njerëz që flasin kundër asaj që po ndodh sepse kaq shumë njerëz refuzojnë të shohin vërtet vdekjen dhe shkatërrimin që ushtria jonë po lë anembanë globit. Soshtë shumë më lehtë të mbyllim sytë. Unë mendoj se ky ishte një njeri vërtet i mirë me të cilin fola dhe ka kaq shumë njerëz të mirë si ai. Si t'i bëjmë këta njerëz të mirë të zgjohen dhe të bashkohen me luftën, të jenë në gjendje të pranojnë dhe të marrin përgjegjësi për tmerret që qeveria jonë dhe ne po kryejmë në të gjithë botën?
Të gjashtë ne që ishim atje ndjeheshim sikur të ishte një sipërmarrje e suksesshme dhe të gjithë ranë dakord që duhet të kthehemi në zonën e pushimit ku mund të arrijmë njerëz që përndryshe nuk do të arriheshin. Impossibleshtë e pamundur të dimë se çfarë lloj ndikimi mund të kemi pasur, por ne shpresojmë që prekëm disa njerëz.
Ju lutemi konsideroni vendet e pushimit pranë jush si një vend i mundshëm për demonstrata. Nuk kemi më sheshe të qytetit. Illegalshtë e paligjshme, të paktën në Wisconsin, të protestosh në qendrat tregtare sepse ato janë në pronësi private. Nuk është gjithmonë e lehtë të gjesh një hapësirë publike ku ka shumë njerëz, por ky ishte një provë e mirë sot dhe zbuluam se policia nuk do të përpiqet të na parandalojë që të demonstrojmë në një zonë pushimi në Wisconsin. Por pastaj përsëri, kush e di se çfarë mund të ndodhë herën tjetër. Gjithë çka di me siguri është se do të kthehemi.
