تائيوان تي چيني حملي جي جنگ: ڪو به نه کٽي.

جنگ ڪوڙ جي ٻولي آهي. ٿڌ ۽ ٿڌڙي، اها ٿلهي، ٽيڪنوڪريٽڪ ذهنن مان نڪرندي آهي، زندگي جي رنگن کي ختم ڪري ڇڏيندي آهي. اهو انساني روح لاء هڪ اداري جرم آهي.

پينٽاگون جنگ جي ٻولي ڳالهائيندو آهي. صدر ۽ ڪانگريس جنگ جي ٻولي ڳالهائين ٿا. ڪارپوريشن جنگ جي ٻولي ڳالهائيندو آهي. اهي اسان کي غضب ۽ جرئت ۽ حسن جي ساراهه کان بچائيندا آهن. اهي روح جو قتل عام ڪن ٿا.

مثال طور وٺو، تازو رپورٽ سينٽر فار اسٽريٽجڪ اينڊ انٽرنيشنل اسٽڊيز (CSIS) پاران جاري ڪيل حقدار "ايندڙ جنگ جي پهرين جنگ: تائيوان جي هڪ چيني حملي کي جنگ ڪرڻ” هن ٿنڪ ٽينڪ جنگي راندين جا 24 ورهاڱا ڪيا جن ۾ چين تائيوان تي حملو ڪيو. آمريڪا ۽ ان جا اتحادي جواب ڏين ٿا. نتيجو هر ڀيري: ڪو به کٽيو. سچي نه.

هن رپورٽ رياست،

”آمريڪا ۽ جاپان ڪيترن ئي جهازن، سوين جهازن ۽ هزارين سروس ميمبرن کي وڃائي ڇڏيو. اهڙا نقصان ڪيترن سالن تائين آمريڪا جي عالمي پوزيشن کي نقصان پهچائيندو. جڏهن ته تائيوان جي فوج بي ترتيب آهي، اها سخت خراب ٿي وئي آهي ۽ هڪ ٻيٽ تي بجلي ۽ بنيادي خدمتن کان سواء خراب ٿيل معيشت جو دفاع ڪرڻ لاء ڇڏي ويو آهي. چين پڻ تمام گهڻو متاثر ٿيو. ان جي بحري فوج تباھي ۾ آھي، ان جي ابھاري قوتن جو مرڪز ڀڄي ويو آھي، ۽ ڏھ ھزار سپاهي جنگي قيدي آھن.

خراب ٿيل. خراب ٿيل معيشت. نقصان. رپورٽ ۾ وڏي تعداد ۾ مردن، عورتن ۽ ٻارن جو حوالو ڏنو ويو آهي جن کي بمن ۽ گولين سان قتل ڪيو ويو، معيشتن ۽ معيشت کي تباهيءَ سان تباهه ڪيو ويو، سالن کان تباهه ٿيل ملڪن. اهو ايٽمي تبادلي جي امڪان کي به پتو نٿو پوي. ان جا لفظ اهڙي حقيقت جي تيز درد ۽ غم کان خالي آهن، بي جان، بي روح. اهي زومبي ٽيڪنوڪريٽ نه رڳو ماڻهن تي جنگ ڪن ٿا، پر سبب، انساني جذبن تي.

سچ چوڻ لاءِ شاعر جي ضرورت آهي. شاعري مثالي نه پر حقيقي کي سڃاڻي ٿي. اهو هڏن کي ڪٽي ٿو. اهو نه ٿو ڦري. اهو دور نظر نٿو اچي.

اهي مري ويا ۽ مٽيءَ ۾ دفن ڪيا ويا پر سندن هٿ اڳتي وڌيا.

تنهن ڪري انهن جا دوست هيلمٽ هڻڻ لاءِ هٿ استعمال ڪندا هئا.

۽ زمينون؟ ڇا زمينون تبديل نه ٿيون آهن ڇا ٿيو؟

مئل اسان وانگر نه آهن.

ڪئين شعبن کي سادي شعبن وانگر جاري رکي سگهي ٿو؟

ٻولي اسان جي ذهنن کي آزاد ڪري سگهي ٿي يا انهن کي قيد ڪري سگهي ٿي. جيڪو اسان چئون ٿا اهو اهم آهي. حساب ڪتاب جا سخت، صاف، سچا لفظ. جنگ جي باري ۾ سچ جي لفظن کي بيان ڪريو ۽ فوج هاڻي موت جي ان جي غير معمولي تلاوت جاري نه رکي سگهي.

گرم سج ۾ هڪ ڇوڪرو سپاهي پنهنجي چاقو سان ڪم ڪري رهيو آهي

مئل ماڻهوءَ کان منهن ڪڍڻ

۽ ان کي وڻ جي شاخ تان لٽڪايو

اهڙن چهرن سان گل.

جنگ انسانيت جي خالي ٿيل فلسفي کي استعمال ڪري ٿي. اهو هڪ عمدي طور تي دماغي انداز ۾ ڳالهائيندو آهي جيڪو سوچڻ جي خوفناڪ، قاتلانه عملن تي چمڪائڻ لاء. سموريون جنگيون رانديون رپورٽ CSIS پاران جاري آهي، "ان جي نازڪ نوعيت جي باوجود، آپريشنل متحرڪات ۽ حملي جي نتيجن جو ڪو به سخت، کليل ذريعو تجزيو ناهي." اهو آواز انسائيڪلوپيڊيا، بورنگ، پر حقيقت ۾، اهو آهي، سٺو، . . .

ياد کان به بدتر آهي، موت جو کليل ملڪ.

اسان کي سوچڻ ۽ ڳالهائڻ جو مقصد هو. ڪوڙ کي پڌرو ڪرڻ. شاعري بيدل کان نفرت ڪري ٿي، غير معمولي شاهدي ڏيڻ لاءِ ڊريٽس ذريعي ڪنگھي ڪري ٿي. اهو سوچڻ ۽ ڳالهائڻ آهي حقيقي ۽ ماورائيت سان، دنيا جي ڪمن کي روشن ڪرڻ لاء، ڇا اهي ڪم بيوقوف هجن يا خوبصورت. شاعري شين کي ائين ئي ڏسندي آهي، جيئن اهي آهن، زندگيءَ کي هڪ اهڙي شئي جي طور تي نه ڏسندي آهي جنهن کي استحصال ڪيو وڃي، پر غور ڪيو وڃي، احترام ڪيو وڃي.

ڪوڙ ڇو؟ ڇو نه زندگي، جيئن توهان چاهيو ٿا؟

جيڪڏهن اسان پنهنجي انسانيت کي سنجيدگي سان وٺون ٿا، اسان جو جواب گرم ڪرڻ وارن کي بغاوت ڪرڻ گهرجي. پرامن ۽ شاعرانه، زبردست ۽ بي رحم. اسان کي انساني حالت کي وڌائڻ جي ضرورت آهي جيئن اهي ان کي خراب ڪرڻ چاهيندا آهن. موت جا سوداگر ان تحريڪ کي شڪست ڏئي نٿا سگهن جيڪا شاعري جي ٻولي ڳالهائي ٿي.

ڪارپوريٽ رياست ڄاڻي ٿو ته اهي ڇا ڪري رهيا آهن. اهي پهريان اسان جي دماغ کي بيشمار ڪرڻ چاهيندا آهن ته اهي اسان جي جسم کي بغير مزاحمت جي ماري سگهن. اهي ان ۾ سٺا آهن. اهي ڄاڻن ٿا ته اسان کي ڪيئن ڦيرايو، اسان کي ختم ڪيو. ۽ ڇا اسان کي ڪافي پرتشدد غضب گڏ ڪرڻ گھرجي، اھي ڄاڻن ٿا ته اسان جي تشدد جو جواب ڪيئن ڏيو. پر شاعرانه احتجاج نه. انهن جا عصبي رستا شاعري ڏانهن، عدم تشدد جي صلاحيت ڏانهن، محبت جي نظرن ڏانهن نه ٿا وڃن. سندن ٻولي، سندن لفظ ۽ سندن طاقت، سندن عملن جي سچائيءَ واري اظهار اڳيان سُڪي ٿي وڃي ٿي.

ان ڪري اسان محسوس ڪريون ٿا

اهو ٻڌڻ لاء ڪافي آهي

واءَ ڏانهن لڙڪندڙ ليمن ڏانهن،

ڪتن کي ڇتين تي ٽڪ ٽڪ ڪندي،

اهو ڄاڻڻ ته جڏهن پکي ۽ گرم موسم هميشه لاءِ اتر ڏانهن هلي رهيا آهن،

گم ٿيڻ وارن جا روئڻ

هتي پهچڻ ۾ سال لڳي سگهن ٿا.

شاعري جي ٻولي ڳالهائڻ وارا عدم تشدد وارا انقلابي فتح حاصل ڪري سگهن ٿا. اهو اندازو آهي ته اهو صرف وٺندو آهي 3.5 سيڪڙو سڀ کان وڌيڪ جبر واري مطلق العنان رياست کي هيٺ آڻڻ لاءِ آبادي جو. ۽ اسان جي حقن جي باوجود، اسان هڪ جبر واري ڪارپوريٽ-تختيار رياست ۾ رهون ٿا، جيڪو سچ ٻڌائڻ وارن کي قيد ڪري ٿو ۽ سڄي دنيا ۾ وڏي پيماني تي ۽ بي بنياد قتل ڪري ٿو. ڇا اسان مان 11 ملين اهڙا آهن جيڪي هتي آمريڪا ۾ شاعري جي سچي ٻولي ڳالهائڻ ۽ ٻڌڻ لاءِ تيار آهن؟

۽ ائين، پري نه ڏس. بيحد جرئت ۽ ايمانداري سان ڳالهايو. لفظ اهميت رکن ٿا. زندگي جي گواهي ڏيو، ۽ جنگ جي گندي ڪوڙ کي. انقلابي شاعر ٿيو. سچ پچ ماري ڇڏيندو.

تون ٻڌاءِ ته تون شاعر آهين. جيڪڏهن ائين آهي ته اسان جي منزل اها ئي آهي.

مان هاڻي پاڻ کي ٻيڙيءَ جو مالڪ سمجهان ٿو، دنيا جي آخر ۾ ٽيڪسي هلائي رهيو آهيان.

مان ڏسندس ته تون سلامتيءَ سان پهچي ويس، منهنجا دوست، مان توکي اتي پهچائيندس.

(شاعري ڪيرولين فورچي)