د ډګ بانډو لخوا، هیل.
داسې ښکاري چې د جګړې تبه په واشنګټن کې د تبې سره مخ کیږي. ولسمشر Donald ټرمپ خبرداری ورکړ چې د یو چانس شتون لري "لویه، لویه شخړه"د شمالي کوریا سره. هغه د متحده ایالاتو د سنا ټول غړیتوب سپینې ما Houseۍ ته د احتمالي شخړې په اړه د لنډیز لپاره راوړ.
یو شمیر غړي د کانګرس معمول جنګي نڅا کوي چې هغه وخت رامینځته کیږي کله چې لوی قوماندانان ولسمشر فشار راوړي چې اقدام وکړي! سین لاندي ګرمهر تیره اونۍ د جګړې لپاره قضیه جوړه کړه. هغه NBC ته وویل چې هغه د مخنیوي جنګ ملاتړ کوي "که دا هغه څه وي چې دا به واخلي. "
د لوړ احتمال په پام کې نیولو سره چې شمالي کوریا به غچ واخلي، لینډسي ومنله چې راتلونکی شخړه به "د کوریا ټاپووزمې لپاره بد وي. دا به د چین لپاره بد وي. دا به د جاپان لپاره بد وي، د سویلي کوریا لپاره به بد وي. دا به د شمالي کوریا پای وي.»
په رضایت سره، هغه اعلان وکړ چې لږترلږه "جګړه به (هلته) پای ته ورسیږي، دلته به نه وي." نو شخړه به "امریکا ته زیان ونه رسوي." البته، دا د سویلي کوریایانو لپاره یو کوچنی راحت دی، چې ګمان کیږي زموږ متحدین وي.
او حتی، د متحده ایاالتو تلفات به ډیر لوړ وي، ځکه چې امریکایي ځواکونه د شمالي کوریا د بیولوژیکي، کیمیاوي، او شاید اټومي وسلو لخوا د برید مخه نیسي. د تلفاتو مجموعي اټکلونه په لسګونو زره پیل شوي او د آسمان په لور روان دي. د هغه جګړې پیلول چې امریکا یې د مخنیوي لپاره 64 کلونه تیر کړي دي خورا ډیر احمقانه کار دی.
په ځانګړې توګه له هغه وخته چې د امریکا له ښارونو څخه د شمالي کوریا هدف لرې کولو لپاره خورا اسانه لار ده. د کوريا جمهوريت څخه د متحده ايالاتو ځواکونه وباسي.
د واشنګټن پالیسي جوړونکي د دې فکر له امله ویره لري چې پیونګ یانګ به وکولی شي امریکا په نښه کړي دا حقیقت له پامه غورځوي چې امریکا د سړې جګړې په ډیری وختونو کې د شوروي برید لپاره زیان منونکې وه. په نهایت کې چین د دې کولو لپاره لومړني وړتیا هم اضافه کړه.
بیا هم د جوزف سټالین او ماو زیډونګ په څیر مشرانو په امریکا برید ونه کړ. دوی نه غوښتل مړه او یا د دوی ټولنې ویجاړ کړي. په متحده ایالاتو برید به د وحشتناک انتقام پایله ولري. متقابل ډاډمن تباهي یو بد نظریه ده، مګر دا د لسیزو راهیسې د سولې ساتلو لپاره کار کوي.
په هرصورت، داسې ښکاري چې یو عام انګیرنه شتون لري چې د شمالي کوریا 33 کلن مشر کیم جونګ اون غیر منطقي، حتی لیونی دی. هغه بد دی، مګر دا هغه ځان وژنه نه کوي: هغه، د خپل پلار او نیکه په څیر، په دې نړۍ کې خپلو کونډو ته ترجیح ورکوي.
کیم داسې ښکاري چې ځوان، بې رحمه او بې پروا دی، مګر په ریښتیا سره زموږ د زاړه، بې رحمه، او بې پروا ولسمشر څخه ډیر توپیر نلري. د ویره اچونې په مقابل کې، کیم د یو کمزوري هیواد د مشر په توګه په یوه ستونزمن جیوپولیټیک موقف کې چې د نړۍ د زبر ځواک لخوا ګواښل کیږي منطقي ځواب ورکوي چې په منظمه توګه هغه رژیمونه لیرې کوي چې هغه یې نه خوښوي.
کیم پر امریکا له برید سره علاقه نه لري هغه غواړي چې واشنګټن پرې له بریده ډډه وکړي. یوه نقشه وګورئ: کوم هیواد د بل هیواد تاریخي دښمن سره امنیتي تړون لري؟ کوم هیواد په هغه بل هیواد او شاوخوا کې سرتیري او وسلې ځای پرځای کړي؟ کوم هیواد په منظمه توګه کښتۍ لیږي چې نږدې تیر شي، الوتکې الوتنې وکړي، او سرتیري په بل هیواد کې په ګډو تمریناتو کې ښکیل شي؟ کوم هیواد په منظم ډول د رژیم بدلون پلي کوي ، پشمول د دیکتاتورانو په شمول دومره احمقان چې په خپله خوښه خپل اټومي او توغندیز پروګرامونه پریږدي؟
سربیره پردې، واشنګټن دا ټول د بهرنیو ګواښونو څخه د امریکا د ساتنې پرته د نورو دلایلو لپاره کوي. سړه جګړه پای ته ورسیده: کوریا نور د شیطان امپراتورۍ سره د نړیوالې مبارزې برخه نه ده.
حتی تر ټولو مهم، ROK نن ورځ په پراخه کچه د پوځ پرته د ځواک په هر انداز کې شمال ته وده ورکوي، او وروستی د سویلي کوریا د حکومت پریکړه منعکس کوي. د متحده ایالاتو په ملاتړ سره ، ولې د شمالي کوریا د مخنیوي او ماتولو وړ اردو رامینځته کول زحمت کوي؟ نړیواله سوکالي د کورني ډویل په څیر ویجاړونکي هڅونې رامینځته کوي.
په سیمه کې د امریکا د شتون په صورت کې، پیونګ یانګ به د امریکا د ګواښلو لپاره هیڅ دلیل ونه لري، په حقیقت کې داسې کول به احمقانه وي. شمال د هند، نایجیریا، سویلي افریقا، آلمان، برازیل، پیرو، نیوزیلینډ، فیجي، او کوسټا ریکا، د نورو په منځ کې د سوځولو اراده نه ده اعلان کړې. هیڅ یو یې شمالي کوریا ته ګواښ نه کوي. د پیونګ یانګ د مخنیوي لپاره هیڅ شی شتون نلري.
په ښکاره ډول، د متحده ایالاتو د وتلو مفکوره په نظامي توګه د دوه اړخیزه مداخلې فلسفې سره په ټکر کې ده چې په کیپیټل هیل باندې تسلط لري. بیا هم امریکایی پالیسي جوړونکي باید پوښتنه وکړي: په کوم قیمت؟ دوی د څه لپاره جګړې ته چمتو دي؟ د څه لپاره دوی د اټومي جګړې خطر ته چمتو دي؟
د سویلي کوریا دفاع، چې د GDP شاوخوا 40 چنده او د شمالي نفوس دوه چنده لري، د انتخاب موضوع ده. د پرونۍ ښکیلتیا په یوه پټه دودیزه مبارزه کې د ښکیلتیا په خطر کې واچوله. اوس لګښت په اسیا کې د امریکا پر اډو د احتمالي اټومي برید دی. سبا ممکن د لاس انجلس، سیټل یا نور ښارونه سوځول وي. ایا دا خطر واقعیا توجیه دی؟
دلته د وړیا ډوډۍ په څیر هیڅ شی نشته، د نوبل جایزې ګټونکي اقتصاد پوه ملټن فریډمن په زړه پورې وو. دا په بهرنۍ پالیسۍ او همدارنګه اقتصاد کې ریښتیا ده. د بل چا په شخړه کې کودتا وکړئ او احتمال لرئ چې تاسو وسوځئ. په دې حالت کې، پایله کیدای شي په نښه شي. د واشنګټن لپاره دا غوره ده چې شاتګ وکړي د دې پرځای چې نن جګړه پیل کړي یا سبا اټومي برید ترلاسه کړي.
ډګ بانډو د کاټو انسټیټیوټ لوړ پوړی ملګری او د ولسمشر رونالډ ریګن پخوانی ځانګړی مرستیال دی. هغه د Tripwire لیکوال دی: کوریا او د متحده ایالاتو بهرنۍ پالیسۍ په بدله شوې نړۍ کې او د کوریا کنډرم شریک لیکوال: د شمالي او سویلي کوریا سره د امریکا کړکېچنې اړیکې.
د مرسته کونکو لخوا څرګند شوي نظرونه د دوی خپل دي او د هیل نظرونه ندي.
