د جمبیا کای لخوا ، World BEYOND War، اکتوبر اکتوبر 6، 2020
"څومره ښکلی هلک" -
د جونیک لیوی کیسه
موږ په کورنۍ جګړه کې راګیر شو - د سویلي افریقا په یوه ښارګوټي کې د خلکو پټرول زموږ کور بمبار کړ.
زه یوازې پنځه کلن وم چې زما د کور بهر د هغه ترور په اړه هیڅ خبر نه وم.
د ډلو ټپلو او د وسلو په نښه کول د تریخۍ ښکارندویي کوله چې په یو لوی اور اور کې سوځیدلې - زه بې ګناه قرباني وم او هغه څوک چې د خپل ښار د "غدارانو" څخه د خلاصون لپاره مبارزه کوي پدې نه پوهیدل چې دوی خپل هدفونه له مینځه وړي کله چې د دوی د اور لګیدلي مشعلونه ودرول شول. زما پوټکی زما کور ته.
مګر بیا بیا، په جګړه کې هیڅ ګټونکي نه دي.
او نارینه د آزادۍ لپاره خپل ژوند ورکوي.
داغونه ژور وو او پوستکي یې د لیسې په اوږدو کې زما دوهم کور ته قلم کول.
کله چې شاګردانو له اورېدلو ډډه کوله زما ښوونکي به خپله خبره کوله، "ایا تاسو غوږونه نه اورئ - ایا ستاسو غوږونه د جونیک په څیر چپک شوي"؟ په دې څو کلمو کې ما د نیلي ګوم سلیټونو چیغې واورېدې چې زموږ کور یې چوکاټ کړی و او په هیپنوټیک ډول یې ولیدل چې د انارو لمبې زما د ځوان غوښه وخوړه. زما د ښوونکي په طنز کې زه په چیغې کې ډوب شوم. ما د سایرن په سندرو کې آرام وموند ځکه چې ما د ناگزیر سره مبارزه وکړه.
زه یوازې 5 کلن وم مګر صدمه د بت شوي مور په څیر ویده وم. په عبادت کې تکړه.
زما د مور یادونه مبهم وو. د انګولا ښکلې جاز سندرغاړې ماریا لیوي تیزه او طنزیه وه مګر هیڅ معجزه په لاس کې نه وه کله چې د ککړې وینې لیږد د هغې ژوند خالي کړ. د هغې یوازینی عکس و چې د دوزخ له اور څخه ژوندی پاتې شو. زما لنډ ژوند د کثافاتو په مینځ کې پروت و. شاید هغه زما د پښو لاندې د ځمکې څخه هوښیار ساتلی و. یا دا زما د کیسې د سر سر له آسمان څخه پورته و.
پلار او ورور مې په بل ولایت کې اوسېدل.
زه د ژوند د ګناهونو یادونه کوم او هغه یو چې دوی شاوخوا نه غوښتل. زما نيا په هغه بدمرغه شپه مړه شوه کله چې بلواګرو زموږ ښار وسوځاوه. ما هیڅکله خپل مشاور ته ونه ویل چې څنګه ما د هغې پوټکی ټوټه ټوټه او پوټکی ولید کله چې هغې زما شاوخوا لاسونه لپه کړل - د هغې سترګې زما سره مینه لري کله چې زه 5 کلن وم او د هغې په غیږ کې خورا ښکلی. تر هغه چې هغه نور زما په لاس کې نشي نیولی.
د هغې زړه به مات شي که چیرې هغه پوه شي چې د هغې د غوره هڅو سره سره زه نور د هغه "ښکلي هلک" په څیر نه ګورم چې هغه یې خوښوي. شاید هغه پوهیږي. عنایه زما لپاره یوه ښه مور وه او زه په دې برکت وم چې میندې یې راته د مینې رڼا وښوده.
زما ویده شوی مخ او معیوبو لاسونه د هرچا د ټوکو ټکالې وګرځیدې او ټوکې زما په شاوخوا کې تعقیب شوې -
زه د هغو کسانو له خوا چې زما د ازادۍ لپاره یې مبارزه کوله، ویستل او وهل ټکول.
چا زما د ازادۍ لپاره نظام لوټ کړ.
چا چې زما کور وسوځاوه، زما ساتونکې فرښته یې ووژله او زما خوبونه یې قتل کړل. لکه پسه چې حلالوي.
زما د سختیو سره سره، زما باور ما ساتلی دی. زما د انا قربانۍ او د مړینې کلمې ما سره مرسته وکړه چې د ځورونې درد څخه تیر شوم، د "بدصورت" د بدنامۍ څخه تیر شو.
"پروا نه لري چې جونیک"، هغې چیغې وهلې او ټوخی یې د غورځیدونکي لرګیو په اوږدو کې او پورته او هغه اور اخیستی ماران چې د هغې په ستوني کې وخوړل،
اجازه مه ورکوئ چې د دې نړۍ ظلم ستاسو د خوبونو ښکلا غلا کړي. د هغې لاسونه زما د مخ شاوخوا شاوخوا ګرځي لکه د سوځیدونکي شیطان مخه ونیسي. د سرو زرو سترګې او ژاولې سور خوله زما په ټول 5 کلن مخ باندې توییږي. هغه خدای چې زما د ویښیدو هره شیبه یې ځوروله.
شیطان په عکسونو کې ژوند کاوه. کاش چې په لېونتوب کې مړ شوی وای. د ازادۍ په مبارزه کې. کاش چې قهرجنو خلکو زه وژلی وای
کاش چې وحشي ځناوران د مارانو په وحشت پوه شي،
د یو چا له مخ څخه د پوټکي وحشیانه څاڅکي - لکه د ډریگن د ویرېدونکي ژبې ویرونکي چاټ - پداسې حال کې چې یو بې رحمه لاسي بم ستاسو ژوند له مینځه وړي.
زه هغه وخت یوازې 5 وم. 40 کاله وړاندې.
ما له هغه وخت راهیسې خپله ښکلا منلې ده، او زما روح له پاکوالي څخه ایستل شوی دی.
زه به د هغه ټولنې تقلید ونه کړم چې زما سره یې دومره خیانت کړی دی -
ما هوډ کړی و چې نا امیدي به ما ته تاوان ونه رسوي. دا چې زه به آزاد شم، ځکه زه پوهیدم چې زما مرسته له کوم ځای څخه راځي.
زما ځواک
زما هدف.
زما د نيا هيله زما وه.
د غرونو او غونډیو هاخوا ما خپل غږ پورته کړ او زما دعاګانې ځواب شوې.
په دې ګډوډ سفر کې مینه زما د طوفانونو څخه پورته کوي.
زه په یوه شیبه کې موسکا کوم او خدای هلته وینم.
زما سترګې په مینه روښانه شوې
په ما کې هیڅ بدرنګ نشته -
زما انا په 5 کلنۍ کې ما سره مینه درلوده کله چې زه یو ښکلی هلک وم.
اوس زه یو ښکلی روح یم
یو سړی چې په اور کې تیریږي
د بریا په هیله
دا نړۍ زما کور نه دی.
یوه ورځ زه هم د خپلې انا په څیر
باید په بشپړه توګه بشپړ شي.
زه نور د شرمناکو الفاظو له لارې د نیلي ګوم سلیټس چیغې نه اورم مګر زما د انا په چیغې کې د باران د ډیریدو غږ د راټیټ شوي لرګیو او اور وژونکي مار په شاوخوا کې اوریدلی و چې د هغې په ستوني کې وخوت.
"هیڅ اهمیت نلري چې جونیک، اجازه مه ورکوئ چې د دې نړۍ ظلم ستاسو د خوبونو ښکلا غلا کړي".
زه په 5 کلنۍ کې مینه لرم کله چې زه یو ښکلی هلک وم.
زه د هغه وخت څخه ډیر بډایه یم.
د اوس لپاره زه په عکس کې د سړي سره مینه لرم
او هغه ښځه چې زما لاس نیسي کله چې نیلي ګوم سلیټونه کله ناکله زما شاوخوا راښکته کیږي.
یوه کیسه د ریښتیني پیښو په شاوخوا کې رامینځته شوې او یو ریښتیني اتل چې زما زړه یې لمس کړ.
جامبیا کای د سویلي افریقا یو احساساتي لیکوال او کیسه لیکونکی دی چې د انساني تجربو تجربه او بریا د یادګاري عکس او استعارې یوه ټاپو ګavesي. هغه زموږ د وخت ټولنیز - معنوي ننګونو باندې په صادقیت سره خبرې کوي.
