دوهم تعدیل او ملي دفاع

د ډونال والټر لخوا، د فبروري 22، 2018

د فیسبوک په یوه وروستي پوسټ کې ما وړاندیز وکړ چې د "وسلې ساتلو او ساتلو حق" په یو ډول د نورو نومول شوي بشري او مدني حقونو سره مساوي ندي. یو محترم ملګري ځواب ورکړ چې هغه او نور د تاوتریخوالی په وړاندې د ځان د دفاع حق لومړنی حق ګڼي، چې دویم تعدیل هغه حق دی چې د نورو ټولو ساتنه کوي.

د ځان ساتنې حق

د "ښه تنظیم شوي ملیشې" او "د یو آزاد دولت امنیت" په اړه برخه سره سره، زه دا منم چې دویم تعدیل د ځان د دفاع لپاره د یو فرد حق ګڼل کیدی شي (او لږ تر لږه له 2008 راهیسې تشریح شوی) . زه دا هم منم چې د انفرادي خوندیتوب او خوندیتوب حق، او په دې توګه د ځان څخه د دفاع حق د ژوند، ازادۍ، وقار، پاکو اوبو او روغتیا ساتنې، صحي خوړو او روغتیا پاملرنې، د ژوند لپاره کار کولو حق سره برابر دی. معاش، د ملکیت مالکیت، او له تبعیض او ظلم څخه ازادي. دا ټول اړین دي، شخصي امنیت مساوي اهمیت لري.

د دوهم تعدیل سره زما اختلاف دا دی چې دا کار نه کوي. که هدف زموږ د خلکو خوندیتوب وي، اشخاصو ته د وسلو ساتلو او ساتلو حق ورکول موږ د دې پرځای لږ خوندي کړي. د دې لپاره شواهد ممکن د ځینو لخوا تر پوښتنې لاندې راشي، مګر برعکس شواهد خورا لږ او مبهم دي. په زیاتیدونکي شمیر کې د اتباعو مسلح کول داسې نه بریښي چې موږ له تاوتریخوالي بریدونو څخه ساتي. دا وړاندیز شوی چې شاید موږ لاهم نورو ټوپکونو ته اړتیا لرو. زه په قوي احتمالي شرایطو کې موافق نه یم.

دا استدلال شوی چې بد د انسان په څیر زوړ دی، او دا هیڅکله ژر نه ځي. دا رشتېا ده. هغه څه چې خورا نوي دي، په هرصورت، د وژلو زیاتیدونکي ظرفیت دی. پداسې حال کې چې دا رجحان دوام لري، د ځان وسله کول نور نشي کولی د یوې خوندي ټولنې پایله ولري. تاوتریخوالی تاوتریخوالی رامینځته کوي. دا پخپله دوامدار دی. څنګه کولی شي د لا زیاتو ویجاړونکو وسلو پلورل د تاوتریخوالي مړینې کم کړي او زموږ ماشومان او ځان خوندي کړي؟

دا هم ویل شوي چې بد، پراخ دی، د وژلو لپاره د وسیلو د ترلاسه کولو لپاره به لاره ومومي. دلیل دا دی چې د ښو خلکو لپاره د وسلو ساتلو او ساتلو حق څخه سرغړونه به دوی په نه منلو وړ زیان کې واچوي. په هرصورت، د ډیری اشخاصو لپاره، د ټوپک اخیستل د امنیت غلط احساس چمتو کوي (په مقابل کې د افسانوي قضیې سره سره). د خلکو په منځ کې د ټوپک د خپریدو زیاتوالی، سربیره پردې، ټوپک د بد نیت لرونکو خلکو لپاره په اسانۍ سره چمتو کوي، او همدارنګه د ښه خلکو لخوا د ناڅاپي مړینې احتمال زیاتوي. ځواب د ټوپک مالکیت کمول دي، نه زیاتوالی.

د ظلم په وړاندې د مقاومت حق

د ځان د ساتنې حق ځینې وختونه غزول کیږي ترڅو د حکومت یا نورو تاسیساتو لخوا زموږ په آزادیو کې د غیر معقول مداخلې په وړاندې د مقاومت حق شامل کړي. د ټوپک ډیری مدافعین دا لرې نه ځي، او کله چې دوی دا کار کوي تقریبا د یو طرف په څیر وي، په لاسي توګه که تاسو یې کوئ. داسې ښکاري چې دوی پوهیږي چې د شخصي وسلو سره د دولت سره مقاومت به د هیچا لپاره ګټور نه وي. بیا هم، که یو څوک دا په چټکۍ سره ووایی، شاید دا به د ټوپک د ساتلو لپاره د ښه عذر په څیر غږ وکړي.

په هرصورت، زه د یو فرد حق تاییدوم چې د ظلم سره مقاومت وکړي لکه څنګه چې پورته نومول شوي هر ډول بشري او مدني حقونه دي. دا یوازې دا دی چې کافي شواهد شتون لري چې عدم تشدد لاریون د وسله وال مقاومت په پرتله خورا مؤثر دی. د دې ډول میتودونو کارولو زده کول لوی ګټې تادیه کوي.

(د ټوپک مدافعین هم پوهیږي چې دوهم تعدیل د ښکار یا سپورت فعالیتونو په اړه ندي، او هیڅکله نه و، مګر دوی اکثرا دا په هر حال کې راوړي. که د آزادۍ حق کې د ښکار او سپورت شامل وي، د دې موخو لپاره د ټوپک مالکیت حق دی. په واضح ډول د ضمني اهمیت او د مناسبو مقرراتو تابع. سرغړونې دلته د تطبیق وړ ندي.)

د بهرني یرغل په وړاندې د مقاومت حق

په هغه وخت کې چې دا تصویب شو، دویم تعدیل (لږترلږه په یوه برخه کې) د ملکي وګړو درلودل چې کولی شي د بهرنیو ګواښونو په وړاندې خپلواکي وساتي. ما ته ویل شوي چې ډیری وسلې چې موږ یې په انقلابي جګړه کې جګړه کړې وه شخصي ملکیت درلود. البته، هیڅوک په اعتبار سره استدلال نه کوي چې دا هغه څه دي چې دویم تعدیل نن ورځ دی. د وسلو د ساتلو او ساتلو حق یو فردي حق ګڼل کېږي، چې له پوځي یا ملېشو سره تړلی نه وي.

په داسې حال کې چې موږ د بهرني یرغل په اړه خبرې کوو، ایا بل چا د شخصي اتباعو د وسلو د زیاتوالي او د ملي دولتونو د مخ په زیاتیدونکي نظامي کولو تر منځ موازي نظر کړی؟ (1) دواړه د تخریب او وژنې لپاره د تل پاتې کیدو وړتیا پایله ده ، او دواړه پخپله تل پاتې دي. او (2) هیڅ یو کار نه کوي. جګړه او د جګړې ګواښونه یوازې د جګړې لامل کیږي. ځواب ډیر پوځي لګښت نه دی. ځواب دا دی "یو نړیوال امنیتي سیسټم: د جګړې بدیل "لکه څنګه چې تشریح شوي World Beyond War.

له دې ځایه څنګه ورسیږو؟

یوځل چې ما دا ټکی رامینځته کړ چې ډیر (او ډیر وژونکي) ټوپکونه زموږ د ساتنې پرځای لږ خوندي ساتي ، بله پوښتنه دا ده چې "موږ د ټولو ټوپکونو په اړه څه کوو چې دمخه شتون لري؟ موږ اوس د ملیونونو AR-15s په جریان کې څه کوو؟ په هرصورت موږ نشو کولی یوازې د هرچا ټوپک له دوی څخه واخلو. او د ټولو ټوپکونو په اړه چې دمخه یې د بد نیت په لاس کې دي؟

په ورته ډول، کله چې زه د خلکو سره خبرې کوم world beyond war، بله پوښتنه دا ده چې "موږ به څنګه خپل ځان او خپل هیواد د نړۍ له ټولو بدیو څخه وساتو؟" دا حقیقت په پام کې ونیسئ چې د جګړې سیسټم کار نه کوي، که موږ خپل نظامي ځواک لږ څه کم کړو، ایا نور هیوادونه (یا ترهګرې ډلې) به په موږ برید کولو ته زړه ښه نه کړي؟

زموږ د باورونو بدلون

• د ټوپک پورې اړوند مړینې پای ته رسولو (یا خورا کمولو) ترټولو لوی خنډ دا باور دی چې د ټوپک تاوتریخوالی ناگزیر دی او د ټوپک مالکیت د ساتنې لپاره اړین دی. د جګړې د پای ته رسولو لوی خنډ دا باور دی چې جګړه ناگزیر ده او زموږ د امنیت لپاره یو څه اړینه ده. یوځل چې موږ باور ولرو چې موږ له ټوپک پرته خوندي یو ، او یوځل چې موږ باور ولرو چې موږ له جګړې هاخوا ترلاسه کولی شو ، په دواړو جبهو کې ډیری عام احساس حلونه د بحث لپاره خلاصیږي.
• ولې زموږ د باور بدلول دومره سخت دي؟ لوی لامل یې ویره ده. ویره هغه ځواک دی چې د جګړې او ټوپک تاوتریخوالی د ځان بشپړولو دوره پرمخ وړي. مګر ځکه چې دا شیطاني دوره ده، د دوی د حل کولو یوازینۍ لار د سایکل ماتول دي.

د پیسو تعقیب

• د ریښتیني ټوپک خوندیتوب او د جګړې پای ته رسیدو دوهم مهم خنډ په دې هیواد کې د ټوپک جوړولو او نظامي صنعتي کمپلیکس سره د پام وړ پیسې دي. په ریښتیا، دا یوه لویه ستونزه ده، یو چې موږ ټول به یې په نښه کړو.
• یوه لاره د ویشلو ده. په هر فرصت کې موږ اړتیا لرو هغه سازمانونه وهڅوو چې موږ یې برخه یو ترڅو د وسلو تولید او د جګړې ماشین کې پانګونه ودروي. بله لاره دا ده چې د دفاع لپاره زموږ د مالیاتو مصرف شوي لګښتونه داسې برنامو ته واړوو چې د حقیقي خلکو او زیربناوو سره مرسته کوي. کله چې خلک د تخریبي پروژو پرځای په ساختماني لګښتونو کې ګټې وګوري، سیاسي اراده په پای کې بدلون موندلی شي.

د مناسبو ګامونو پورته کول

• زه په دې باور یم چې چټک بدلون ممکن دی، مګر د دې اهدافو څخه هیڅ یو به په یو وخت کې نه وي. موږ ممکن همدا اوس ټول اړین ګامونه نه پوهیږو، مګر موږ ډیری یې پیژنو او موږ باید اجازه ورنکړو چې شک موږ د عمل کولو څخه فلج کړي.

خوندیتوب او امنیت: بنسټیز بشري حقونه

زما په اصلي فیسبوک پوسټ کې ، ما د دوهم تعدیل مسله راپورته کړه ځکه چې یو څه د ټوپک د ملکیت او وړلو حق (د وسلو ساتلو او ساتلو حق) د نورو ډیری بشري او مدني حقونو په څیر معتبر نه بریښي چې ما نوم کړی. زه پوهیدم چې د خوندیتوب او خوندیتوب حق د بشر اساسي حقونه دي، او زه اوس ګورم چې د برید څخه د ځان ساتلو حق په دې حقونو کې شامل دی. په هرصورت، په دې مقاله کې، ما هڅه کړې چې وښیي چې د ځان ساتنې انفرادي حق د وسلو ساتلو او ساتلو حق لخوا په کمزوري توګه خدمت کیږي. دوهم تعدیل کار نه کوي؛ دا موږ خوندي نه ساتي. په حقیقت کې، د وسلو ساتلو او ساتلو انفرادي حق کیدای شي د خوندیتوب او امنیت لپاره د خلکو اساسي حقونه تر پښو لاندې کړي.

اساسي قانون د دې په اړه مبهم دی چې د متحده ایالاتو "د ګډې دفاع لپاره چمتو کولو" معنی څه ده ، مګر دا مساوي روښانه بریښي چې هغه څه چې موږ لږترلږه د نیمې پیړۍ (او د دلیل له مخې ډیر) لپاره ترسره کوو کار نه کوي. دا زموږ لپاره کار نه کوي، او دا د نورې نړۍ لپاره کار نه کوي. د یو چا لپاره د امنیت حق د ټولو لپاره په امنیت پورې اړه لري، او نړیوال امنیت د بې وسلې کولو پرته نشي پیښ کیدی.

که موږ باور لرو چې دا ممکنه ده، موږ کولی شو یو ته ورسیږو world beyond war او د ټوپک له تاوتریخوالي هاخوا یو ملت. دا به سیاسي ارادې او زړورتیا ته اړتیا ولري چې د ځواکمنو، پیسو ګټو په وړاندې ودریږي. دا به د ګامونو اخیستلو ته هم اړتیا ولري چې موږ یې په یو وخت کې پوهیږو، اوس پیل کوو.