د روغتون په بستر کې د یوې افغانې نجلۍ د سوځولو اوازې

ژوند یو ډیر ګډوډ مخلوط دی. د دې درد، که تاسو ویښ یاست او فکر کوئ، ستاسو په ذهن کې د خوښۍ شیبې راوړي چې تاسو یې په یاد لرئ او په درد یې بدلوي پرته لدې چې تاسو د ځواک د هر څاڅکي سره د تل پاتې کیدو سره مقاومت وکړئ ، که نور نه وي. فزیکي درد روښانه فکر او سخاوت کول خورا ستونزمن کوي، تر هغه چې مرګ ستاسو په وړاندې څرګند شي، او بیا فزیکي درد هیڅ شی نه وي.

زه پوهیږم چې زه باید تریخ نه یم، او بیا هم دا یو څه ستونزمن کوي ​​​​چې نه وي. کله چې تیر کال زما پلار او خور او دوه د تره زامن ټوټې ټوټې شول، دا د لرې پرتو دفتر کارکونکي عمل و چې د ریموټ کنټرول الوتکې یو سویچ فشاروي. او زه باید باور وکړم چې دوی ښه معنی لري. او دا باید دا ښه کړي. مګر یو څه دا بدتر کوي.

هغه جګړه چې زه یې د کندز په دغه روغتون کې راښکته کړم، په شاوخوا کې د ټولو چیغې وهونکو نارینه، ښځو او ماشومانو په ګډون چې اوس یې غږونه هغه څه ته راښکته شوي چې زه یې تصور کوم چې د بحر غرور به وي، دا جګړه له یوې لرې ځمکې څخه راوتلې ده. موږ ته ویل کیږي چې ښه معنی لري. بیا هم دا د خپلو وحشتونو له لارې دښمنان رامینځته کوي. دا دښمنان د خپلې بې کفایتۍ، فساد او د اشغالګرو لپاره د ساتنې په اخیستلو ټینګار کوي. دا د دښمنانو سره په داسې حیرانو وسلو سره جنګیږي چې وژني، وژني او وژني تر دې چې نور ډیر دښمنان ورسره مخ شي او له لرې څخه جنګیږي. ما ته ویل شوي چې په امریکا کې خلک باور لري چې جګړه پای ته رسیدلې، دا هم نه پیښیږي، دا په څلورو ورځو کې 15 کال ته نه داخلیږي، په داسې حال کې چې زه به هیڅکله 14 کال ته داخل نه شم.

زه یوازې جنګ پیژنم. ما یوازې د سولې په اړه اوریدلي دي. اوس به زه یوازې د مړو په سوله پوهیدم. او ما ته ویل شوي دي چې مړی په بل ځای کې ژوند کوي، مګر ما دا د هغو خلکو لخوا ویل کیږي چې نور بیانونه پرته له درواغو بل څه نه دي، نو زه غوره ګڼم چې د دې روغتون هغه بې پایه شیبو ته انتظار وکړم چې په ځمکه کې سوځي. دا، او بیا د ځان لپاره وګورئ.

زه پوهیږم چې زه یوازې افغان یم. زه د امریکایی ښوونځي زده کوونکی نه یم چې په غلطه توګه وژل شوی. زه یو اسراییلی میشته کونکی نه یم چې په وحشیانه ډول وژل شوی. زه یو امریکایی سرتیری یا سوریه یا اوکراینی نه یم چې د غلط لوري لخوا وژل شوی. مګر دا هغه څه دي چې زما تنده دومره سخته کوي چې په مقابل کې یې شاته اړ کړم. زه یوه افغانه یم چې د ښځو د حقونو لپاره تر بمبار لاندې یم چې هېڅکله به د ورزش کولو چانس ونه لرم، ځکه زه به هېڅکله ښځه نه شم. نو زه باید د هغو کسانو څخه مننه وکړم چې ما سره یې مهربانۍ کړې دي، په شمول د هغو کسانو په شمول چې زما څخه مخکې دا نړۍ پریښوده ترڅو د لارې لارښوونه وکړي.

کله چې زه په خپل ژوند کې په ښه توګه تمرکز وکړم، زه کولی شم د بدیو هر ډول غږونه بند کړم. زه حتی کولی شم د بخښنې احساس او د دې احساس سره بد ته بیرته راشم چې واقعیا ، واقعیا ، هغه خلک چې دا کارونه کوي باید نه پوهیږي چې دوی څه کوي. زه پوهیږم چې هیڅوک نشي کولی زما د تجربې په پوهیدو پیل وکړي څوک چې زه نه یم.