د ټام ایچ هستینګز لخوا، هستینګز پر عدم تشدد
کله چې د هوایي بریدونو په اړه ننګونه کیږي چې ملکي وګړي وژني - که د بې پیلوټه الوتکو څخه وي یا د "سمارټ" وسلو سره - د حکومت او نظامي چارواکو لخوا ورکړل شوي عذر دوه چنده وي. یا دا یوه د افسوس وړ تېروتنه وه یا دا د یو پیژندل شوي "بد سړي" په نښه کولو د افسوس وړ اړخ اغیزه وه - د داعش مشر، د الشباب ترهګر، د طالبانو مشر یا د القاعدې قوماندان. نه غوښتل شوي زیانونه. د LOADR ځواب. په مړه موږک باندې لپسټیک.
نو د جنګي جرم ترسره کول سم دي که تاسو ووایاست چې دا د افسوس وړ دی؟
"هو، مګر دا هلکان د ژورنالیستانو سرونه پرې کوي او نجونې غلاموي."
دا ریښتیا ده، او داعش هغه کرکه او کرکه په ښه توګه ترلاسه کړې ده چې د ځمکې پر مخ تر ټولو ښه خلک د دوی لپاره احساس کوي. همدا رنګه، کله چې د متحده ایالاتو اردو په روغتونونو بمبارۍ او بمبارۍ کوي، ایا موږ حیران یو چې ولې امریکا د اخلاقو د واکمنۍ لپاره کافي زهر سره کرکه لري؟ هو، دا ریښتیا ده، کله چې امریکا ملکي وګړي وژني، دا یوه تېروتنه بولي او کله چې داعش داسې کوي، دوی د حق او باطل د صفر احساس سره د دوه کلن ویاړلي ماشومانو په څیر بانګ کوي. مګر زما پوښتنه دا ده چې کله به د امریکا خلک زموږ اردو ته اجازه ورکړي چې په ډیموکراسۍ کې زموږ ټول استازیتوب وکړي - د بشریت پروړاندې جرمونه ترسره کړي؟
د اوباما اداره ادعا کوي چې د اندیښنې وړ یوازینی ملکي وګړي په هغو هیوادونو کې دي چې د جګړې د سیمو په توګه ندي پیژندل شوي او دا، په دغو هیوادونو کې متحده ایالاتو یوازې د "64 څخه تر 116 پورې ملکي وګړي د شکمنو ترهګرو په وړاندې په ډرون او نورو وژونکو هوایی بریدونو کې وژلي دي." په دغو هیوادونو کې احتمالا لیبیا، یمن، سومالیا او پاکستان شامل دي. د عراق، افغانستان او سوریې لپاره هیڅ شمیرې ته اړتیا نشته. ملکيان هلته احتمالي عادلانه لوبه کوي.
لږ تر لږه څلور سازمانونه خپلواک شمیر لري او ټول په غیر جنګي سیمو کې د لږ تر لږه ملکي تلفاتو په اړه د دوی په ادعا کې خورا لوړ دي.
د پراخ انځور په اړه څه؟
په براون پوهنتون کې د نړیوالو او عامه چارو لپاره د واټسن انسټیټیوټ ترټولو لویه څیړنه چمتو کوي او د نظامي کړنو له امله د ملکي خلکو وژنه تعقیبوي. د دوی مطالعه د مستند حسابونو څخه اټکلونه د تېر کال تر مارچ میاشتې پورې د ۲۰۰۱ کال د اکتوبر په میاشت کې د ترهګرۍ پر وړاندې په نړیواله جګړه کې شاوخوا ۲۱۰ زره غیر جنګیالي وژل شوي دي.
نو، په یو وخت کې، موږ باید حیران شو؛ که د متحده ایالاتو استخباراتو دا معلومه کړي چې د داعش یو کورنی مشر په کوینز یا شمالي مینیاپولیس یا بیورټن، اوریګون کې په یوه ودانۍ کې ژوند کوي نو ایا دا به سمه وي چې هغه ودانۍ د دوزخي توغندي په واسطه په نښه کړي چې د پریډیټر ډرون څخه توغول شوي؟
څومره مسخره، سمه ده؟ موږ به هیڅکله داسې ونه کړو.
پرته له دې چې موږ په منظمه توګه په سوریه، عراق، افغانستان، یمن، سومالیا، لیبیا او پاکستان کې کوو. دا به کله ودریږي؟
دا به هغه وخت ودریږي کله چې موږ نه یوازې په اخلاقي ډول د دې مخالفت کوو مګر کله چې موږ پریکړه وکړو چې اغیزمن وي. د تروریزم په وړاندې زموږ تاوتریخوالی غبرګون په هر وخت کې زیاتیږي، دا تضمین کوي چې په پایله کې به د امریکا پر وړاندې تروریزم هم زیات شي. دا وخت دی چې دا مفکوره رد کړئ چې یو ناڅاپه، عدم تشدد چلند غیر اغیزمن دی. په حقیقت کې، دا یو څه د هغه څه یادونه کوي چې وینسټن چرچیل د ډیموکراسۍ په اړه وویل، چې دا د حکومت ترټولو ناوړه بڼه ده - پرته له نورو ټولو څخه. عدم تشدد د شخړو د اداره کولو ترټولو بده لاره ده - پرته له نورو ټولو څخه.
موږ نه یوازې هغه وخت نور ترهګر پیدا کوو کله چې موږ په تصادفي یا په غلطۍ سره یو روغتون ونیسو، تقریبا تر ټولو مهم، موږ د متحده ایالاتو په وړاندې د هر ډول یاغیتوب لپاره د خواخوږۍ پراخه، ژوره حوض رامینځته کوو. پداسې حال کې چې دا ریښتیا ده چې د ترهګرو سره خواخوږي او ملاتړ د وسله والو یاغیانو ملاتړ ته نږدې نه دی - او ډیر توپیر شتون لري - ولې په ځمکه کې به موږ د تروریزم پروړاندې دا نړیواله جګړه دایمي تضمین ته دوام ورکړو؟
ولې واقعا؟ داسې څوک شته چې د دې خدای جګړي په دوام کې حیثیت، ځواک او پیسې ترلاسه کوي. دا هغه خلک دي چې د لا جګړې لپاره خورا سخت لوبي کوي.
دا خلک باید په بشپړه توګه له پامه غورځول شي. موږ باید دا د نورو میتودونو سره حل کړو. موږ کولی شو، او موږ باید.
که امریکا د شخړو د مدیریت پر لارو چارو له سره غور وکړي، ښايي له وینو تویولو پرته د حل لاره ومومي. ځینې ستونزې یوازې دا دي چې څوک د پریکړه کونکو سره مشوره کوي. په ځینو هیوادونو کې چارواکي د منځګړیتوب، خبرو اترو، بشردوستانه مرستو او پایداره پراختیا په برخه کې له کارپوهانو او متخصصینو سره مشورې کوي. هغه هېوادونه چې سوله ډېره ښه ساتي. ډیری — لکه ناروې، ډنمارک، سویډن — د متحده ایالاتو په پرتله د اتباعو هوساینې ښه میټریکونه لري.
موږ مرسته کولای شو. زموږ په نیمه کره کې د مثال په توګه، په کولمبیا کې یاغیانو او حکومت 52 کلنه جګړه وکړه، هر لوري ډیری ظلمونه ترسره کړل او د اوسط کولمبیا هوساینې یې د نیمې پیړۍ څخه ډیر زیانمن کړ. په پای کې د کروک انسټیټیوټ څخه د سولې او جګړې پوهانو مرستې ته بلنه ورکړل شوې وه- دا لومړی ځل دی چې په لویدیځ کې زموږ په ساحه کې کوم علمي پروګرام ته بلنه ورکړل شوه. دوی نوي نظرونه معرفي کړل او د خوښۍ پایله دا ده چې بالاخره - په پای کې - کولمبیا د سولې تړون لاسلیک کړ. هو، رایه ورکوونکو په لنډه توګه دا رد کړه، مګر مدیران بیرته په میز کې دي، نه د جګړې په ډګر کې، ترڅو په یو ډیر موافق تړون باندې کار وکړي.
مهرباني. موږ پوهه لرو چې د جګړې په نوم د مرګ دا ناوړه رقص پای ته ورسوو. انسانان اوس پوهیږي چې څنګه. مګر ایا موږ اراده لرو؟ ایا موږ کولی شو د رایې ورکوونکو په توګه ګام پورته کړو او له خپلو بریالیو نوماندانو څخه وغواړو چې د دې په اړه فخر کولو څخه ډډه وکړي چې دوی به څومره سخت او وژونکي وي او پرځای یې ټینګار وکړي چې بریالی نوماند به تشریح کړي او د سولې ګټورې پروسې ته ژمن وي چې ثابت وي چې د لږ درد سره ډیرې ګټې راوړي. ؟
