د فریډ نارمن لخوا، World BEYOND War، ډسمبر دسمبر 30، 2021
یوه ورځ په ټولګي کې یوه وړه نجلۍ خپل ښوونکي ته ورغله او په پټه خوله یې ورته وویل: استاده، جګړه څه وه؟ د هغې ښوونکي ساه ورکړه، ځواب یې ورکړ: "زه به تاسو ته ووایم
یوه افسانه، مګر زه باید لومړی تاسو ته خبرداری ورکړم چې دا نه ده
یوه کیسه چې تاسو به پوه شئ؛ دا د لویانو لپاره کیسه ده -
دا پوښتنه ده، تاسو ځواب یاست - یوځل ..."
هغې وویل، یو وخت ...
یو هیواد وو چې تل په جګړه کې و
- د هر کال د هرې ورځې هر ساعت -
دا د جګړې ستاینه وکړه او هغه کسان یې له پامه غورځول چې مړه شول،
هغه خپل دښمنان جوړ کړل او وژل او دروغ یې وویل،
دا شکنجه او وژل شوي، قصاب او ژړل
د امنیت اړتیاو، ازادۍ او سولې نړۍ ته
هغه حرص ښه پټوي چې ګټه یې زیاتیږي.
افسانه او خیال، البته، مګر تصور وکړئ که تاسو کولی شئ،
او د دې افسانوي ځمکې اوسیدونکي هم تصور کړئ،
هغه کسان چې وخندل او برخه یې ورکړه او ګرم او ښه خواړه ورکړل شول
چا چې د خپلو خوږو سره واده وکړ او ماشومان یې درلودل چې مشري یې کوله
د زړورو په کورونو کې د آزاد ژوند له ټویټرونو ډک دی
او ټویټونه او کله ناکله د خوشحاله خبرو انتقاد کونکو غږونه،
ټوله کورنۍ ټول د افسانوي کیسې رول لوبوي، هوښیار،
یو ریښتینی باور لرونکی ځمکه چیرې چې هیڅوک هیڅکله نه
په هره ورځ کې یو ځل، د جګړې د پای ته رسولو لپاره کومه هڅه وکړه
چې خپل هیواد یې هغه هیواد جوړ کړ چې تل په جګړه کې و.
د دښمن تصور هم وکړئ، هغه څوک چې بمبار شوي
او ډرون، کوڅو ته راکش کړل او ډزې یې وکړې، هغه
چې کورنۍ یې ویجاړې شوې، هغه زامن چې لیدل کیږي
پلرونه يې ووژل، هغه لوڼې چې خپلې ميندې يې وليدې
سرغړونه شوې، مور او پلار چې د دوی په توګه په ځمکه کې ډوب شوي
د ماشومانو ژوند هغه خاوره لمده کړه چې پر دوی یې ګونډې وهلې
هغه څوک چې د تل لپاره د هیواد دښمنان وي
هغه چې تل په جګړه کې و، هغه څوک چې د تل لپاره نفرت کوي
هغه هیواد چې تل په جګړه کې و، او د خپلو خلکو څخه نفرت کوي.
او په دې توګه نړۍ جلا شوه: یو نیم په خوښۍ کې غسل کړل
دروغ، یو نیم په وینه کې ډوب شوی؛ دواړه نیمایي اکثرا یو،
له مړو سره بې توپیره، له معیوبو بې تفاوته،
د بدبختۍ یوه لویه نړۍ، د چاودیدونکو توکو، د وسلو او پښو،
تابوتونه او جنازې، د نارینه اوښکې، د ښځو تورې،
د سرو زرو ستورو، نیلي ستورو، ستورو او پټو، تور او سور،
د انارکیست رنګونه، شنه او د سپینو بینډونه،
کرکه او کرکه، وېره او وېره، وحشت.
هغې وویل، یو وخت ...
یا د دې اغیزې لپاره کلمې، د بالغ غوږونو لپاره بالغ کلمې،
ماشوم وویل: استاده زه نه پوهیږم.
ښوونکي وویل: زه پوهیږم او خوښ یم. زه
تاسو به یوې غونډۍ ته بوځي چې د ورځې لخوا لمر منعکس کوي
او په شپه کې د سپوږمۍ په رڼا کې ځلیږي. دا تل ځلیږي.
دا ژوندی دی. په هغې باندې 6,000 ستوري ځلیږي، 6,000
یادونه، 6,000 دلیلونه چې جنګونه تاسو نه کوئ
پوهیدل هغه جنګونه دي چې موږ به هیڅکله بیا ونه لرو،
ځکه چې په دې افسانه کې، یوه ورځ خلک له خوبه راویښ شول،
خلکو خبرې وکړې، او هغه هیواد چې تل یې درلود
په جګړه کې اوس په سوله کې و، او دښمن، نه
ضرور دوست، نور دښمن نه و او لږ
ماشومان نه پوهیدل، او نړۍ خوشحاله شوه.
چې ماشوم ترې وغوښت، چې دې غونډۍ ته مې بوځه.
زه غواړم چې د ستورو په مینځ کې ولاړ شم او د دوی سره لوبې وکړم
په سوله کې."
یو وخت - د افسانې کیسه،
د ښوونکي خوب، د لیکوال ارمان
ټولو ماشومانو ته - موږ نشو کولی ناکام شو
هغه کوچنۍ نجلۍ - اوس وخت دی.
© فریډ نارمن، پلیسنټن، CA
