په ایران کې مشاهدات

ایران د ډیری شمالي امریکایانو لپاره د ګرځندوی ځانګړی ځای ندی. دا په عمده توګه یو مسلمان هیواد دی او د متحده ایالاتو د ولسمشر ډونالډ ټرمپ او د هغه په ​​شاوخوا کې د مختلفو خبرو سرونو اوریدلو چې د اسلام تشریح کوي، ټول مسلمانان ترهګر دي.

دا لیکوال د ښاغلي ټرمپ او د هغه د ناپوهو ، متعصبو منونکو له څرګندونو ډیر اغیزمن نه دی. نو کله چې په تهران کې د ایران د مطالعاتو د نړیوالې ټولنې په همکارۍ د تهران پوهنتون لخوا تمویل شوی د امریکا متحده ایالاتو، د بشري حقونو او تسلط خبرې اترې، په کنفرانس کې د وینا کولو بلنه ورکړل شوه، هغه په ​​​​ساده ډول موافقه وکړه.

هغه وتوانید چې څلور ورځې په ایران کې تیرې کړي. په تهران کې د دوو ورځو په موده کې د هغه له کتنو څخه داسې ښکاري چې دا ښار ممکن هغه څه نه وي چې د کارپوریټ ملکیت رسنۍ یې اعلانوي. دا یو عصري ښار دی: د ښار مرکزي ساحه د ډیرو لویو ښارونو په څیر ګڼه ګوڼه، شور او په زړه پوري ده. هو، ټولې ښځې باید حجاب واغوندي، خو ویښتان پټولو ته اړتیا نه لري. ډیری ښځې د سر په مخ کې ویښتان لري. سربیره پردې، ټول د تصور وړ سټایل د میرمنو لخوا اغوستل شوي: نیلي جینس، سلیکس، جامې؛ د لوړو هیلو بوټان، سینڈل او بوټان.

هلته مې د دوو ورځو په اوږدو کې ښځې ولیدلې چې موټر چلوي، کله کله یوازې، کله له نورو ښځو سره او کله هم له نارینه وو سره. په کنفرانس کې څو تنو ښځو چې پی ایچ ډي یې درلودې خبرې وکړې. ځینو یې تورې جامې اغوستې وې چې یوازې مخونه یې ښکارېدل، او ځینو یې د 'لویدیځ' ډوله کالي اغوستي او د سرې حجاب سره یې ملنډې وهلې.

د امریکا حکومتي چارواکي تل په ایران کې د ښځو د ناوړه وضعیت په اړه په خوله کې غوړي اچوي، خو په سعودي عربستان کې د ښځو د وضعیت په اړه چوپه خوله دي. که چیرې یو څوک هغه هیواد ته لاړ شي، هیڅوک به د ښځو موټر چلولو، یا هغه جامې اغوستې نه وي چې دې لیکوال په ایران کې لیدلي. په هغه هېواد کې به په کوم کنفرانس کې لوستې ښځې نه وي. د لوړو زده کړو ترلاسه کول ناشونی دی. او که دا ترلاسه شي، ښځې د دوی د تخصص په برخه کې د کار موندلو په اړه نږدې نه اوریدل کیږي.

دغه لیکوال د تهران له کنفرانس وروسته د دوهم کنفرانس لپاره د دغه هیواد په شمال کښې مشهد ښار ته لاړ. مشهد د ایران دوهم لوی ښار دی او د تهران په پرتله خورا ډیر مذهبي اهمیت لري. دې لیکوال د مسلمانانو لپاره د ښار د مقدس اهمیت په پام کې نیولو سره ډیر امامان لیدلي، غیر معمولي ندي. خو هغه دوه ورځې چې هلته یې تېرې کړې، د ښځو په جامو او چلند کې یې هیڅ توپیر ونه لید: ځینو ښځو تورې جامې اغوستې وې، یوازې مخونه یې ښکارېدل او ځینې یې په مختلفو جامو کې وو.

په دواړو ښارونو کې امنیت د سیاحت له نظره څرګند و. دا خورا غیر معمولي خبره ده، په پام کې نیولو سره چې تهران یوازې څو اونۍ وړاندې په څو کلونو کې خپل لومړی ترهګریز برید تجربه کړ. د دغه لیکوال سامان په تهران کې هوټل ته د ننوتو پر مهال سکین شوی و او د مشهد د کنفرانس مرکز ته له ننوتو مخکې د هغه بریف کیس د سکینر له لارې ایښودل شوی و. هغه د مشهد په هوایی ډګر کې دوه ځله یو واحد وسله وال عسکر ولید. هغه دوه نور سرتیري ولیدل چې په هوایی ډګر کې الوتنې ته انتظار باسي،

یو متقابل تجربه د پام وړ ده. دغه لیکوال د تهران له پوهنتون سره په همدې ښار او مشهد کې هم لارښود درلود. کله چې له مشهد څخه تهران ته د راستنیدو په موخه روان شو، لارښود یې څو کسانو ته چې په قطار کې ولاړ وو، د الوتکې د پورته کیدو لپاره یو څه وویل. هغه څه چې ظاهراً یې وغوښتل د یو چا لپاره وو چې زما سره د اړیکو په موندلو کې مرسته وکړي کله چې زه تهران ته راستون شوم.

البته، ما په تهران کې زما اړیکه موندلې وه، مګر د رارسیدو او وتلو بورډونو په لیدلو کې یو څه ویره شتون لري، او په هیڅ شی نه پوهیږي؛ هر څه په فارسي لیکل شوي دي. مګر ما یقینا د اشارې ستاینه وکړه. او له هغه وخته چې په مشهد کې زما لارښود هغه سړي ته د خپل تماس معلومات ورکړل چې داوطلبانه وو چې ما سره مرسته وکړي، هغه صاحب وتوانید چې په مشهد کې زما لارښود ته زنګ ووهي، کله چې زه تهران ته په رسیدو پوه شوم چې ما د هوایی ډګر په امنیت کې خپل بټوه او ګرځنده تلیفون پریښود. په مشهد کې زما لارښود بیا د دې توان درلود چې دا توکي بیرته ترلاسه کړي، او زما کور ته یې لیږو.

یو بل شی چې د یادولو وړ دی ترافیک دی. د تهران یا مشهد په ښار کې موټر چلول د فولاد اعصاب، چټک انعکاس او د کار هارن اخلي؛ زما هر موټر چلوونکی په دې سیمو کې ښه سمبال و. په لویو لارو کې، د څو لینونو او ګړندی ترافیک سره، په سړک کې رنګ شوي سپینې کرښې په ښکاره ډول یوازې د سینګار لپاره دي. د ورته په څیر، دوی د سرعت محدودیت نښو په څیر ورته هدف ته خدمت کوي.

نو دا ټول څه معنی لري؟ شاید، یوازې شاید، د متحده ایاالتو حکومتي چارواکي دروغ وایي چې ایرانیان ډیر "مختلف" دي، او موږ ټول پوهیږو چې د متحده ایالاتو د ډبل سپیک په اصطلاح کې "مختلف" معنی ټیټه او شاید تاوتریخوالی دی. خو ښایي په ایران کې ښځې مظلومې نه وي، ملت یې شاته نه وي او خلک د امریکا د ازادۍ له کبله دښمني نه لري.

د یوې اعلامیې په توګه، دا لیکونکی غواړي دا ووایي چې هغه په ​​دې پوهیږي چې ایراني ټولنه یوتوپیان نه ده. دلته ډیرې ټولنیزې رسنۍ شتون نلري، همجنسي فعالیت یو لوی جرم کیدی شي، او احتمال لري چې ټولې ښځې حتی که مسلمانې وي، دومره عقیده نه وي چې غواړي هر وخت د سر حجاب واغوندي. خو برعکس سعودي عربستان چې له امریکا سره بشپړې دیپلوماتیکې اړیکې لري، ښځې کولای شي موټر چلوي، لوړې زده کړې ترلاسه کړي او په خپلو ټاکلو برخو کې کار وکړي. او دا په یقیني توګه ښکاري چې په ایران کې د هغو خلکو لپاره چې غواړي د بدلون لپاره په اغیزمنه توګه کار وکړي، د نظریاتو او وینا کولو کافي ازادي لري.

دا لیکوال هیڅکله تمه نه درلوده چې ایران ته سفر وکړي، مګر ډیر خوښ دی چې فرصت یې ترلاسه کړ. که چیرې د امریکا نور اتباع هم ورته فرصت ولري، د ایران په وړاندې د متحده ایالاتو دوامداره دښمني دوام نشي کولی. او دا به د ټولې نړۍ لپاره لویه ګټه وي.