د ویکتور ګروسمن لخوا، برلین، د برلین بلټین 143،
د مارچ 25 2018.
زما وراره ورنر یو په زړه پوری ښکار و. د خپل لومړني مړینې پورې هغه په ختیځ آلمان کې ژوند کاوه، چې د Deutsche Demokratische Republik یا DDR (په انګلیسي کې GDR) په نوم یادیږي، چې 28 کاله دمخه ورک شو. زه هم هلته ډېر کلونه اوسېدلم او هلته مې وراره له ځانه سره د ښکار په څو سفرونو کې بوتلم. ما څرګنده کړه چې زه د هرن د ډزو کولو نظر نه خوښوم، یو ښکلی ښکلی حیوان. لکه څنګه چې د وحشي خنزیرانو په اړه، د دوی د ملګرو او اولادونو په څیر د سترګو لپاره خورا سخت ښکلي مخلوقات - ما د دوی د ډزو کولو نظر هم نه خوښاوه. زه یو څه د لیوالتیا له امله لاړم، یو څه د دې لپاره چې د مرغیو لیدلو فرصت ترلاسه کړم پداسې حال کې چې هغه د ښکار په لټه کې و.
ورنر د لیرې څړځایونو لپاره په زړه پورې ګړندۍ سترګې درلودې، هغه په توپک کې ماهر و، مګر په الفاظو کې یې هم هڅه کوله چې ما قانع کړي چې د مرګ او وینې سره سره، ښکار یو اړتیا وه. پرته له طبیعي دښمنانو (تر دې وروستیو کلونو پورې چې ځینې لیوانان بیا معرفي شوي) د هرن ډیر لوی نفوس به د ځوان ځنګل جریبه جریبه وخوري او ویجاړ کړي، او خورا ډیر وحشي ځناور کولی شي د کچالو ډیری کروندې ویجاړ کړي. هغه ټینګار وکړ چې د دوی شمیر باید د انسانانو لخوا په چک کې وساتل شي. دا توجیه نه کوي چې د خوښې شوق ښکارونکي ټول حرکتونه پریږدي، مګر، هغه ادعا وکړه، د دوی په لیکو کې د سخت پلان شوي پرمختګ توجیه کول.
زه شکمن یم چې حتی دا دلیل به سبزیان او سبزیان غوسه کړي، او زه به بحث ونه کړم. خو زما لپاره په زړه پورې اړخ یو داسې سیسټم و چې ډیری به یې د آزادۍ محدودیت په توګه وګڼي او د داسې یو کمونیستي دولت لپاره عادي وي. وسلې او مهمات په کلکه کنټرول شول. ټوپکونه، که څه هم شخصي ملکیت وو، د ښکار په کلبونو کې زیرمه شوي، معمولا د ځنګل د رینجر کور او سټیشن سره وصل شوي. د کلب غړو په توګه د جواز ترلاسه کولو لپاره، ښکاریانو باید په ټولګیو کې ګډون وکړ او د وحشي ژوند پیژندلو، د غیر ضروري ظلم یا غفلت څخه ډډه کول، د ډزو وړتیا - او د ښکار لپاره ځینې زاړه دودیز قواعد، چې یو وخت په شرافت یا شتمنو خلکو پورې محدود وو. ټوپک باید پورته شي او په یوه موافقه شوي سیسټم کې بیرته راستانه شي، کوم چې دا اداره کوي چې کوم فصلونه او کوم حیوانات د ښکار لپاره مناسب دي او کوم نه دي: ناروغه حیوانات، هو، د بیلګې په توګه، مګر د حیوانانو یا وحشي بوټو سره هیڅ شی نه کوي. . مقررات سخت وو؛ د هرې مرمۍ حساب باید واخیستل شي، که یو لګیدلی وي یا ورک شوی وي!
ورته مقررات د شوټینګ کلبونو لپاره نافذ وو. د ښوونځي زده کړې او جواز ته اړتیا وه، وسلې په کور کې نه بلکې په کلبونو کې ساتل کیدې، مهمات ویشل شوي او حساب یې باید وشي.
هو، دا په حقیقت کې د آزادۍ محدودیتونه وو، او ډیری احتمال یې نه یوازې د ځنګلونو یا سپورتونو په برخه کې توضیحات درلودل، بلکې په سیاسي توګه، د احتمالي یاغیانو په لاسونو کې د غیرقانوني وسلو پرته. او هغه کسان چې په یونیفورم کې د خلکو لپاره مجاز شوي هم د دوی رسمي وختونو پورې محدود و.
دا په برعکس، هغه دلیلونه یادوي چې ولې ځینې امریکایان حتی د برید وسلو باندې د کنټرول یا محدودیتونو مخالفت کوي، کوم چې یقینا د ښکار یا سپورت یا د غلو په وړاندې د ساتنې لپاره نه اخیستل کیږي. کله چې د NRA ځینې مینه وال پوسټرونه پورته کوي چې اعلان کوي "AR-15 خلک ځواکمن کوي" موږ په اسانۍ سره اټکل کولی شو چې څه ډول خلک معنی لري او څه ډول ځواک. نه، د دوی پراخېدونکي ټوپک راټولول یوازې د سټیګونو، فیزنټ یا رینج هدف سټینډونو لپاره ندي.
د ویرنر د ښکار په اړه د وسلو سخت قوانین، بې له شکه د هغه د آزادیو محدودیت - البته د دویم تعدیل نشتوالی - دا هم معنی لري چې په حقیقت کې د ډزو مرګونه شتون نلري او په ښوونځیو یا بل هر ځای کې د ډله ایزو ډزو نه وو - حتی نه، لکه څنګه چې دا معلومه شوه، د رژیم د بدلون په جریان کې، کوم چې په 1989-1990 کې پرته له کومې وینې تویدنې څخه پیښ شوي.
ایا مقررات خورا سخت وو؟ زما د ښکار لیواله ورور هیڅکله ما ته د هغه د ښکار په حقونو باندې د محدودیتونو په اړه شکایت نه دی کړی (چې مقررات اوس نه پلي کیږي). هغه، په لاره کې، یو ښوونکی و، چې هیڅکله یې په ټولګي کې د ټوپک لرلو خوب نه دی لیدلی. او د هغه مړینه، مخکې له دې چې هغه 65 کلن و، د کوم ښکار یا د وسلو د پیښې له امله نه و، بلکه، تقریبا په پایله کې، په سګرټو باندې د هغه روږدي کیدو له امله، چې کارول یې په بشپړ ډول بې کنټروله و. نه د ښکار په توګه، د سپورت شوټر او نه سګرټ څښونکی، زه باید قضاوت خوندي کړم.
