کریسمس په خندقونو کې د جان مک کوچیون لخوا

زما نوم فرانسیس تولیور دی، زه د لیورپول څخه راغلی یم. دوه کاله مخکې جګړې زما له ښوونځي وروسته انتظار کاوه. بلجیم او فلانډر ته، جرمني ته دلته د پاچا او هغه هیواد لپاره جنګیدلی یم چې زه یې خوښوم. کرسمس په خندقونو کې و، چیرې چې یخ دومره سخت ځړیدلی و، د فرانسې کنګل شوي ځمکې لا هم وې، د کرسمس سندره نه وه ویل شوې، په انګلستان کې زموږ کورنۍ په هغه ورځ موږ ته د دوی زړور او ویاړلي هلکان ډیر لیرې وو. زه د خپل ملګري سره په سړه او ډبرینه ځمکه کې پروت وم، کله چې د جګړې د کرښې په اوږدو کې یو عجیب اواز راغی ما وویل: ''اوس غوږ شه، زما هلکانو!'' هر سرتیري د اوریدلو لپاره فشار راوړ، لکه څنګه چې یو ځوان جرمن غږ ورته وویل. روښانه ''هغه ښه خوندوره سندرې وايي، ته پوهېږې!'' زما ملګری راته وايي، یو په یو، هر یو جرمني غږ په همغږي کې راښکاره شو، توپونه خاموش شول، د ګازو بادونه نور نه وګرځېدل، لکه څنګه چې کرسمس موږ ته له جګړې څخه مهلت راکړ. لکه څنګه چې دوی پای ته ورسیدل او یو درناوي وقفه تیره شوه "" خدای آرام کړه ، ښاغلو" د کینټ څخه یو څو هلکانو ته وخوت ، ورپسې دوی سندرې وویل "" "خاموشه شپه" "" "خاموش شپه" او په دوو ژبو کې یوه سندره له آسمانه ډکه شوه ''یو څوک زموږ خوا ته راروان دی'' د لومړۍ کرښې سنټري چیغې وهلې، ټول لیدونه په یوه اوږده څېره کې ځای پر ځای شوي وو چې د دوی له غاړې څخه تیریږي د هغه د اوربند بیرغ لکه د کرسمس ستوري په هغه میدان کې ښودل شوی. دومره روښانه لکه څنګه چې هغه، په زړورتیا، بې وسلې د شپې په لور روان شو، ژر تر ژره یو یو له دواړو خواوو څخه د هیڅ سړي ځمکې ته لاړ، نه ټوپک او نه بایونټ سره موږ هلته یو بل سره یو بل ته یو څه پټ برانډي شریک کړل او موږ یو بل ته د ښه راغلاست هیله وکړه. - د فوټبال لوبه موږ دوی ته دوزخ راکړه موږ د کور څخه چاکلیټ، سګرټ او عکسونه راکړل دا زامن د خپلو ځوانو سنډرز له کورنیو څخه لیرې پلرونو د هغه د سکوز بکس غږاوه او دوی یو وایلین درلود چې د نارینه وو دا زړه راښکونکې او ناڅرګنده ډله ژر تر ژره د ورځې رڼا په موږ غلا کړه او فرانسه یوځل بیا فرانسه وه چې د غمجن الوداع سره موږ هر یو بیرته جګړې ته چمتو شو. دا پوښتنه د هر هغه زړه په زړه کې راښکاره شوه چې په دې عجيبه شپه کې ژوند کوي '' د چا کورنۍ مې په خپلو سترګو کې ځای کړې ده؟'' '' کرسمس په خندقونو کې و چې یخ، دومره ترخه ځړول شوي وو، د فرانسې کنګل شوي ځمکې د سولې سندرې ویلې شوې. هغه دیوالونه چې دوی یې زموږ تر منځ ساتلي وو چې د جګړې د کار د سمولو لپاره ړنګ شوي وو او د تل لپاره ورک شوي وو زما نوم فرانسیس تولیور دی، زه په لیورپول کې اوسیږم هر کرسمس د لومړۍ نړیوالې جګړې راهیسې راځي، ما د هغې درسونه ښه زده کړل چې هغه څوک چې غږ کوي. ډزې به د مړو او ګونډو په مینځ کې نه وي او د ټوپک په هر پای کې موږ یو شان یو