هو، زه پوهیږم چې تاسو د خپلو ماشومانو سره مینه لرئ، لکه څنګه چې زه زما سره مینه لرم. دا په شک کې نه ده. خو ته زما او زه ستا سره مینه لرې؟ ځکه چې په ټولیز ډول یوه ستونزه ښکاري. فرګوسن ممکن یو څو خلک د ځینو لارو چارو ته بیدار کړي چې زموږ ټولنه د افریقایي امریکایانو په وړاندې تبعیض کوي - که "تبعیض" یوه کلمه ده چې کولی شي وژنه پکې شامله وي. مګر کله چې موږ د ځوان تور پوستکي وژنې ته اجازه ورکوو، ایا دا ممکنه ده چې دغو خلکو د دوی په وړاندې دوه بریدونه کړي وي، تور او ځوان دواړه؟
د بیری سپیکتور کتاب د ښار په دروازو کې جنون د بصیرت او اشتباهاتو ترټولو بډایه ټولګه ده چې زه یې پیژنم. دا یو کتاب دی چې د مصرف کونکي کلتور څخه د وتلو لارو لپاره لرغوني افسانې او ځایي دودونه ماینونه، انزوا، جنسي جبر، د مرګ ویره، دښمني او پروجیکشن، او د ځوان او زاړه لپاره بې عزتي کوي. د دې کتاب یو له خورا ځورونکي عادتونو څخه دا دی چې په اوسني ژوند کې د هغه عملونو دوام وپیژني چې موږ یې د وحشیانه په توګه فکر کوو، په شمول د ماشومانو قرباني.
د خلیج جګړه د عراقیانو په افسانوي کیسو باندې پیل شوې وه چې له انکیوبټرونو څخه ماشومان لرې کوي. ماشومان د ګمارنې دفترونو ته واستول شول ترڅو ووژني او مړه شي ترڅو خیالي وژنې او مرګ ته د پای ټکی کېښودل شي. مګر جګړه یوازینۍ سیمه نه ده چې سپیکر ورته ګوري.
"نور اجازه نه ورکول کیږي چې د ماشوم په لفظي قرباني کې ښکیل شي،" هغه لیکي - د استثنایی په توګه پرته، زه فکر کوم، مواردو د هغه سړي په څیر چې خپله کوچنۍ نجلۍ یې د پنجشنبې په ورځ په فلوریډا کې له پله څخه غورځولې - "موږ دا د ناوړه ګټه اخیستنې، بیټرۍ، غفلت، جنسي تیري او بنسټیز بې وسۍ له لارې کوو. د یوولس کلنۍ او کم عمرې نجونې د جنسي تیري د قربانیانو په سلو کې دېرش جوړوي، او د جنسي تیري قربانيان په سلو کې نهه نوي خپل مجرمین پیژني. د امریکایانو څلورمه برخه ماشومان په فقر کې ژوند کوي؛ له یو میلیون څخه زیات یې بې کوره دي.»
د سپیکٹر د کتاب یوه لویه موضوع زموږ په کلتور کې د ځوانو نارینه وو لپاره د مناسب ابتکار دود نشتوالی دی. هغه موږ لویان بې بنسټه بولي. "څنګه،" هغه پوښتنه کوي، ایا موږ کولی شو هغه قهرجن هورمونونه د ټولنیز ضد بیان څخه په مثبت شی بدل کړو؟ دا په کلکه نشي ویل کیدی: بې پیلوټه سړي د نړیوال رنځ لامل کیږي. یا دوی د خلاقیت سره سوځوي یا دوی هرڅه سوځوي. دا بيولوژيکي موضوع د جنسیت ټولنیز کولو په اړه د بحثونو څخه تیریږي. که څه هم د سرپرستۍ کنډیشن مشروعیت او دوام ورکوي، د دوی ماهيت ځوانان د زور زیاتي ته هڅوي. د تیریدو رواجونه استعار او سمبول وړاندې کوي ترڅو هلکان اړ نه وي چې خپل داخلي غوښتنې عملي کړي.
مګر وروسته په کتاب کې، سپیکٹر داسې ښکاري چې موږ واقعیا دا وضعیت ښه پوهیږو او نظر یې مبالغه کړی. "کله چې رایه ورکول کیږي، لویان اټکل کوي چې تنکي ځوانان د تاوتریخوالی د درې څلویښت سلنه مسولیت لري. په هرصورت، ټولنپوه مایک میلز راپور ورکوي چې تنکي ځوانان د دې جرمونو یوازې دیارلس سلنه کوي. بیا هم نږدې نیمایي ایالتونه له لسو څخه کم عمر لرونکي ماشومان محاکمه کوي لکه څنګه چې دوی لویان وي، او په سلو کې پنځوس لویان د تنکیو وژونکو د اعدام ملاتړ کوي.
ځینې وختونه موږ معاف کول ماشومان یې تر وژلو وروسته خو له دې څخه څومره ګټه پورته کوي؟
په حقیقت کې د ماشوم بومرز د ډیری مخدره توکو روږدي کیدو او جرمونو لپاره حساب کوي، او ډیری یې یقینا سپین دي. مګر مجازات، لکه څنګه چې د نژادي اقلیتونو لپاره، په غیر متناسب ډول ترسره کیږي. "امریکایي ځوانان په دوامداره توګه د ورته جرمونو لپاره د لویانو په پرتله شپیته سلنه اوږد بند محکوموي. کله چې لویان د جنسي جرمونو قربانیان وي، سزا د هغه وخت په پرتله سخته ده چې قربانیان ماشومان وي. او هغه والدین چې له خپلو ماشومانو ناوړه ګټه پورته کوي د اجنبیانو په پرتله لنډې سزاګانې ترلاسه کوي.
نه یوازې موږ په ډله ایزه توګه د لویانو په پرتله په ماشومانو باندې سخت یو، لکه د تورونو په پرتله د سپینو په پرتله، مګر کله چې موږ د ماشومانو په وړاندې په جرمونو تمرکز کوو، سپیکر استدلال کوي، موږ د "بیکارۍ، د ګڼې ګوڼې ډک ښوونځي" ته د رسیدو په لګښت کې پادریان یا همجنس بازان یا یو واحد نارینه قرباني کوو. د کورنۍ انحلال یا بنسټیز تاوتریخوالی. اوس د نارینه وو لپاره په ابتدايي زده کړو کې کار کول تقریبا ناممکن دي. دوی یوازې یو پکې شامل دي یولس لومړني ښوونکي."
ولې موږ داسې نظام ته د دوام اجازه ورکوو چې تبعیض کوي ماشومان؟ ایا موږ غافل، ګډوډ، ګمراه، لنډ لید، خود غرضه یو؟ سپیکٹر وړاندیز کوي چې موږ په حقیقت کې یو اوږد تاریخ پرمخ وړو. "په اروپا کې د ناقانونه ماشومانو (لږترلږه د نولسمې پیړۍ په وروستیو کې) او مشروع ماشومانو په ځانګړې توګه د نجونو د لفظي وژنې د پام وړ شواهد شتون لري. د پایلې په توګه، په منځني پیړیو کې د ښځو په پرتله د نارینه وو لوی عدم توازن شتون درلود. فزیکي او جنسي تیري دومره عام وو چې ډیری ماشومان د اتلسمې پیړۍ څخه مخکې زیږیدلي وو چې نن ورځ به ورته "مات شوي ماشومان" ویل کیږي. په هرصورت، طبي سنډروم پخپله د ډاکټرانو تر مینځ تر 1962 پورې نه و رامینځته شوی، کله چې د ایکس ریزونو منظم استعمال د کوچنیو ماشومانو په غړو کې پراخه ډیری تخریبونه په ګوته کړل چې په شفاهي توګه شکایت کولو لپاره ډیر ځوان وو.
سپیکتور دا هم یادونه کوي چې په متحده ایالاتو کې د 5,000 او 1880 کلونو ترمینځ شاوخوا 1930 لینچینګونه ، لږترلږه 40 سلنه د انساني قربانۍ مراسم وو چې ډیری وختونه په احتیاط سره تنظیم شوي ، ډیری وختونه د پادریانو په مشرۍ سره ، معمولا د یکشنبې په ورځ ، سایټ دمخه غوره شوی او په ورځپاڼو کې اعلان شوی.
یونانیانو او عبرانیانو د ماشوم قرباني د نه ډیر لرې ماضي د یوې برخې په توګه لیدلې ، که اوسنی نه وي. سنت کیدای شي د دې پاتې شوني وي. بل کیدای شي یو بالغ وي چې ماشوم ته په مینه سره ګوري او یادونه کوي چې دوی "دومره ښکلي دي چې زه یې وخورم." د ښکار په توګه د ماشومانو مفکوره کیدای شي ټول عمر ته بیرته راستانه شي کله چې لوی ښکاریان په مکرر ډول انسانان ګواښي. د لویو ښکاریانو ویره کیدای شي په دقیق ډول د اړونده کیدو وروسته زرګونه کاله دوام وکړي ځکه چې دا ماشومانو ته هغه وخت تدریس کیږي کله چې دوی ډیر کوچني وي. دا ممکن د لویانو ذهنونو څخه ورک شي که چیرې دا د ماشومانو کیسې څخه ورک شي. په اداریو کارتونونو کې د یو بهرني دیکتاتور د وحشي حیوان په توګه انځور کول ممکن د ویرې پرځای احمق ښکاري.
په اکاډیمیا کې اوس د تاوتریخوالی د ډولونو تر مینځ د کرښو روښانه کولو مشهور رجحان شتون لري ، ترڅو ادعا وکړي چې د ماشومانو ناوړه ګټه اخیستنه یا لنچ کول کم شوي (که دا وي) نو جګړه هم ده. هغه ادعا ډیر ساده شوی او تحریف شوی دی. خو سپیکتور او کارپوهان چې هغه یې حواله کوي، او ډیری نور په دې باور دي چې د جګړې په ګډون د ټولو ډولونو تاوتریخوالی رامینځته کولو یوه لاره، لږ احتمال د ماشومانو په مینه او عدم تشدد سره لوړول دي. دا ډول ماشومان د جګړې د ملاتړي فکر کولو نمونو ته وده نه ورکوي.
ایا موږ له خپلو ماشومانو سره مینه لرو؟ البته موږ یې کوو. مګر ولې لږ شتمن هیوادونه د کالج له لارې وړیا زده کړې تضمینوي، د والدینو رخصتۍ وخت، د رخصتۍ وخت، تقاعد، روغتیایی خدمتونه او نور، پداسې حال کې چې موږ یوازې د جګړې وروسته جنګ تضمین کوو؟ د تیرې سړې جګړې په جریان کې د سټینګ لخوا یوه سندره وه روسيان هغه ادعا وکړه چې سوله به وي "که روسان هم له خپلو ماشومانو سره مینه ولري." دا پرته له دې چې ووایې چې لویدیځ له خپلو ماشومانو سره مینه لري، مګر ظاهرا د روسانو په اړه یو څه شک شتون درلود.
ما ولیدل چې a ویډیو په دې اونۍ کې په مسکو کې د ځوانو روسانو نڅا او سندرې په انګلیسي ژبه، زما په اند امریکایان به یې خوښ کړي. زه حیران یم چې ایا د ځواب برخه زموږ لپاره دا نه ده چې د روسیې ماشومانو سره مینه وکړو، او روسیه د امریکایی ماشومانو سره مینه وکړو، او موږ ټول په ګډه - په پراخه توګه - په ټولیز ډول - په سیسټمیک او جوړښتي توګه د ټولو ماشومانو سره مینه پیل کړو لکه څنګه چې موږ په شخصي توګه مینه کوو. زموږ خپل.
دلته یو بنسټیز ځای دی چې موږ یې پیل کولی شو. یوازې دریو هیوادونو د ماشومانو د حقونو کنوانسیون له تصویبولو ډډه کړې ده. دوی سوډان، سومالیا او د امریکا متحده ایالات دي، او له دې دریو څخه دوه یې د تصویب سره مخ په وړاندې روان دي.
زما ملګري امریکایان، WTF؟
