David Swanson
Każdy, komu zależy na naszym środowisku naturalnym, powinien z wielkim smutkiem obchodzić setną rocznicę I wojny światowej. Oprócz niesamowitych zniszczeń na europejskich polach bitew, intensywnej wycinki lasów i nowego skupienia się na paliwach kopalnych na Bliskim Wschodzie, Wielka Wojna była wojna chemików. Trujący gaz stał się bronią, którą można było użyć przeciwko wielu formom życia.
Insektycydy opracowano obok gazów paraliżujących i produktów ubocznych materiałów wybuchowych. II wojna światowa – kontynuacja, której zakończenie było niemal nieuniknione ze względu na sposób zakończenia pierwszej – przyniosła między innymi bomby nuklearne, DDT i wspólny język do dyskusji na temat obu, nie wspominając już o samolotach do dostarczania obu.
Propagandziści wojenni ułatwili zabijanie, przedstawiając obcych ludzi jako robaki. Sprzedawcy środków owadobójczych uczynili kupowanie ich trucizn patriotycznym, używając języka wojennego do opisania „unicestwienia” „najeżdżających” owadów (nieważne, kto był tu pierwszy). DDT udostępniono do publicznego zakupu pięć dni przed zrzuceniem przez USA bomby na Hiroszimę. W pierwszą rocznicę wybuchu bomby w reklamie DDT pojawiło się całostronicowe zdjęcie chmury grzybów.
Wojna i zniszczenie środowiska nie tylko nakładają się na siebie, jeśli chodzi o sposób myślenia i mówienia o nich. Nie tylko promują się nawzajem poprzez wzajemnie wzmacniające się pojęcia machismo i dominacji. Połączenie jest znacznie głębsze i bardziej bezpośrednie. Wojna i przygotowania do wojny, w tym testowanie broni, same należą do największych niszczycieli naszego środowiska. Wojsko amerykańskie jest wiodącym konsumentem paliw kopalnych. Od marca 2003 do grudnia 2007 wojna w samym Iraku wydany więcej CO2 niż 60% wszystkich krajów.
Rzadko zdajemy sobie sprawę, w jakim stopniu wojny toczą się o kontrolę nad zasobami, których konsumpcja nas zniszczy. Jeszcze rzadziej doceniamy stopień, w jakim tę konsumpcję napędzają wojny. Armia Konfederacji maszerowała w kierunku Gettysburga w poszukiwaniu żywności na paliwo. (Sherman spalił Południe, zabijając Buffalo, aby spowodować głód, podczas gdy Północ wykorzystywała swoje ziemie do podsycania wojny). Marynarka brytyjska starała się najpierw przejąć kontrolę nad ropą naftową jako paliwem dla okrętów brytyjskiej marynarki wojennej, a nie dla niektórych inny cel. Naziści udali się na wschód między innymi w poszukiwaniu lasów, którymi mogli napędzać swoją wojnę. Wylesianie tropików, które rozpoczęło się podczas II wojny światowej, nabrało tempa jedynie w czasie trwałego stanu wojny, który po niej nastąpił.
Wojny, które toczyły się w ostatnich latach, sprawiły, że duże obszary nie nadawały się do zamieszkania, co doprowadziło do pojawienia się dziesiątek milionów uchodźców. Być może najbardziej śmiercionośną bronią pozostawioną przez wojny są miny lądowe i bomby kasetowe. Szacuje się, że na Ziemi leży ich dziesiątki milionów. Sowiecka i amerykańska okupacja Afganistanu zniszczyła lub uszkodziła tysiące wiosek i źródeł wody. Talibowie nielegalnie handlowali drewnem do Pakistanu, co doprowadziło do znacznego wylesiania. Amerykańskie bomby i uchodźcy potrzebujący drewna na opał zwiększyły szkody. Lasy w Afganistanie prawie zniknęły. Większość ptaków wędrownych, które latały przez Afganistan, już tego nie robi. Jego powietrze i woda zostały zatrute materiałami wybuchowymi i paliwami rakietowymi.
Stany Zjednoczone toczą wojny, a nawet testują swoją broń z dala od swoich wybrzeży, ale pozostają naznaczone obszarami katastrof ekologicznych i miejscami superfunduszu utworzonymi przez wojsko. Kryzys środowiskowy nabrał ogromnych rozmiarów, dramatycznie przyćmiewając sztuczne zagrożenia, które kryją się w twierdzeniu Hillary Clinton, że Władimir Putin to nowy Hitler, lub w powszechnym przekonaniu w Waszyngtonie, że Iran buduje broń nuklearną lub że zabijanie ludzi za pomocą dronów zmusza nas do bezpieczniejsze niż bardziej znienawidzone. A jednak każdego roku EPA wydaje 622 miliony dolarów na próby znalezienia sposobu na produkcję energii bez ropy, podczas gdy wojsko wydaje setki miliardy dolarów spalających ropę podczas wojen walczyło o kontrolę nad dostawami ropy. Milion dolarów wydany na utrzymanie każdego żołnierza pod obcą okupacją przez rok mógłby stworzyć 20 miejsc pracy w branży zielonej energii, po 50,000 1 dolarów każde. 1 bilion dolarów wydawany co roku przez Stany Zjednoczone na militaryzm i 10 bilion dolarów wydanych przez resztę świata razem wzięte mogłyby sfinansować przejście na zrównoważony styl życia, wykraczający poza większość naszych najśmielszych marzeń. Nawet XNUMX% z tego mogłoby.
Po zakończeniu I wojny światowej nie tylko rozwinął się ogromny ruch pokojowy, ale był on sprzymierzony z ruchem na rzecz ochrony dzikiej przyrody. Obecnie te dwa ruchy wydają się podzielone i pokonane. Ich ścieżki krzyżują się raz na zawsze, gdy grupy ekologiczne zostają przekonane, aby sprzeciwiły się konkretnemu zajęciu gruntów lub budowie baz wojskowych, co miało miejsce w ostatnich miesiącach w przypadku ruchów mających na celu uniemożliwienie USA i Korei Południowej budowy ogromnej bazy morskiej na Jeju wyspy oraz zapobieżenie przekształceniu przez amerykański korpus piechoty morskiej wyspy Pagan na Marianach Północnych w poligon bombowy. Ale spróbuj poprosić dobrze finansowaną grupę ekologiczną, aby nalegała na transfer zasobów publicznych z militaryzmu na rzecz czystej energii lub ochrony środowiska, a równie dobrze możesz spróbować uporać się z chmurą trującego gazu.
Cieszę się, że jestem częścią ruchu, który dopiero się rozpoczął WorldBeyondWar.org, w którym biorą udział już ludzie z 57 krajów, i która ma na celu zastąpienie naszych ogromnych inwestycji w wojnę ogromnymi inwestycjami w rzeczywistą obronę ziemi. Podejrzewam, że duże organizacje ekologiczne znalazłyby duże poparcie dla tego planu, gdyby przeprowadziły ankietę wśród swoich członków.
