David Swanson, dyrektor wykonawczy firmy World BEYOND WarStycznia 15, 2020
Korea Południowa nie może zdecydować się na zawarcie pokoju z Koreą Północną bez zgody obcego mocarstwa, które utrzymuje w Korei Południowej trzydzieści tysięcy żołnierzy, zmusza Koreę Południową do pokrycia większości kosztów ich zakwaterowania, dowodzi armią Korei Południowej podczas wojny, ma prawo weta w ONZ i nie odpowiada przed Międzynarodowym Trybunałem Karnym ani Międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości.
To samo obce mocarstwo ma wojska w prawie każdym narodzie na ziemi, znaczące bazy w około połowie narodów na ziemi, a sama ziemia jest podzielona na strefy dowodzenia dla kontroli i dominacji. Dominuje w przestrzeni kosmicznej w celach wojskowych i globalnych finansach w celu wydobywania bogactwa z miejsc o wysokim poziomie ubóstwa. Buduje bazy tam, gdzie chce, i instaluje broń tam, gdzie chce — w tym nielegalne umieszczanie broni jądrowej w różnych krajach. Jeśli o to chodzi, łamie prawo, kiedy i gdzie chce.
Mimo to rzekomo neutralne narody, takie jak Irlandia, zezwalają armii USA na korzystanie z ich lotnisk i – jeśli o to chodzi – zezwalają policji amerykańskiej na przeszukiwanie wszystkich na lotnisku w Dublinie, zanim odlecą do Stanów Zjednoczonych. Wiele rzeczy można kwestionować i potępiać w irlandzkich mediach korporacyjnych, ale nie armia USA i wykorzystanie przez nią Irlandii. Niektóre z odpowiednich korporacji, takie jak te kontrolujące billboardy w pobliżu lotniska Shannon, faktycznie mają swoje siedziby w Stanach Zjednoczonych.
Ta współczesna rzeczywistość jest nierozerwalną częścią historii, której wcześniejsze części powinniśmy nazywać „kolonialną”. Przed „zasiedleniem” Stanów Zjednoczonych niektórzy z pierwszych osadników „zasiedlili” wcześniej Irlandię, gdzie Brytyjczycy płacili nagrody za irlandzkie głowy i części ciała, tak jak później za skalpy rdzennych Amerykanów. Stany Zjednoczone przez wiele lat poszukiwały imigrantów, którzy mogliby „osiedlić się” na ojczystej ziemi. Ludobójstwo w Ameryce Północnej było częścią kultury Stanów Zjednoczonych od lat 1890. XIX wieku przed Stanami Zjednoczonymi. Koloniści prowadzili wojnę, wciąż bardzo chwalebną, w której Francuzi pokonali Brytyjczyków, ale w której koloniści nie przestali być kolonistami. Zyskali raczej możliwość zaatakowania narodów na zachodzie.
Stany Zjednoczone nie marnowały czasu, atakując Kanadę na północy, Hiszpanię na południu, narody na zachodnim obszarze, a ostatecznie także Meksyk. Wyczerpanie ziemi w Ameryce Północnej zmieniło kolonizację Stanów Zjednoczonych, ale prawie jej nie spowolniło. Kolonizacja przeniosła się na Kubę, Portoryko, Guam, Hawaje, Alaskę, Filipiny, Amerykę Łacińską i jeszcze dalej. „Kraj Indian”, w dialekcie dzisiejszej armii Stanów Zjednoczonych, odnosi się do odległych krajów, które mają zostać zaatakowane dziesiątkami broni nazwanych na cześć narodów rdzennych Amerykanów.
Zakaz podbojów militarnych również zmienił kolonizację Stanów Zjednoczonych, ale w rzeczywistości raczej ją przyspieszył niż zahamował. Pakt Brianda-Kellogga z 1928 r. zakończył praktykę traktowania podboju terytorium jako legalnego. Oznaczało to, że skolonizowane narody mogły się uwolnić i nie zostać od razu podbite przez innego agresora. Budynek Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych został zaprojektowany z 20 dodatkowymi miejscami poza 51 dla istniejących krajów. W czasie, gdy został zbudowany, było 75 krajów, w 1960 było ich 107. Stamtąd w sumie szybko osiągnęło 200 i zapełniło miejsca przeznaczone dla publiczności.
Narody uzyskały formalną niepodległość, ale nie przestały być kolonizowane. Podbój terytorium był nadal dozwolony w pewnych wyjątkowych przypadkach, takich jak Izrael, aw szczególności dla amerykańskich baz wojskowych, które istniałyby w rzekomo niepodległych państwach.
Podczas II wojny światowej Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych zajęła małą hawajską wyspę Koho'alawe jako poligon do testowania broni i nakazała jej mieszkańcom opuszczenie jej. Wyspa została zdruzgotany. W 1942 roku Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych wyparła mieszkańców wysp Aleuckich. Praktyki te nie zakończyły się w 1928 ani w 1945 roku dla Stanów Zjednoczonych, jak dla większości innych. Prezydent Harry Truman doszedł do wniosku, że 170 rdzennych mieszkańców atolu Bikini nie miało prawa do swojej wyspy w 1946 roku. Wyeksmitował ich w lutym i marcu 1946 roku i porzucił jako uchodźców na innych wyspach bez środków utrzymania i struktury społecznej. W nadchodzących latach Stany Zjednoczone usuną 147 osób z atolu Enewetak i wszystkich ludzi na wyspie Lib. Testy bomb atomowych i wodorowych w USA sprawiły, że różne wyludnione i nadal zamieszkane wyspy nie nadawały się do zamieszkania, co doprowadziło do dalszych przesiedleń. W latach 1960. wojsko USA wysiedliło setki ludzi z atolu Kwajalein. Na Ebeye utworzono bardzo gęsto zaludnione getto.
On Vieques, niedaleko Puerto Rico, Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych wysiedliła tysiące mieszkańców w latach 1941-1947, ogłosiła plany eksmisji pozostałych 8,000 1961 w 2003 r., Ale została zmuszona do wycofania się i — w 1948 r. — zaprzestania bombardowania wyspy. Na pobliskiej Culebra marynarka wojenna przesiedliła tysiące w latach 1950-1970 i próbowała usunąć tych, którzy pozostali do lat XNUMX. Marynarka Wojenna właśnie patrzy na wyspę Pogański jako możliwy zamiennik Vieques, którego ludność została już usunięta przez erupcję wulkanu. Oczywiście wszelkie możliwości powrotu byłyby znacznie ograniczone.
Począwszy od II wojny światowej, ale kontynuowane aż do lat pięćdziesiątych, wojsko USA wysiedliło ćwierć miliona mieszkańców Okinawy, czyli połowę ludności, z ich ziemi, zmuszając ludzi do umieszczania ich w obozach dla uchodźców i wysyłania tysięcy z nich do Boliwii – gdzie obiecano ziemię i pieniądze ale nie dostarczone.
W 1953 roku Stany Zjednoczone zawarły umowę z Danią, aby usunąć 150 Inughuitów z Thule na Grenlandii, dając im cztery dni na wydostanie się lub stawienie czoła buldożerom. Odmawia się im prawa do powrotu. Ludzie są słusznie urażeni, gdy Donald Trump proponuje zakup Grenlandii, ale w większości są nieświadomi amerykańskiej obecności wojskowej i historii tego, jak się tam dostała.
W latach 1968-1973 Stany Zjednoczone i Wielka Brytania wygnały wszystkich 1,500 do 2,000 mieszkańców Diego Garcia, gromadząc ludzi i wpychając ich na łodzie, jednocześnie zabijając ich psy w komorze gazowej i przejmując w posiadanie całą ich ziemię na użytek wojska USA.
Rząd Korei Południowej, który w 2006 r. eksmitował ludzi w celu rozbudowy amerykańskich baz na kontynencie, na polecenie Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w ostatnich latach zdewastował wioskę, jej wybrzeże i 130 akrów ziemi uprawnej na wyspie Jeju, aby zapewnić Stanom Zjednoczonym kolejną potężną bazę wojskową.
Praktycznie każda nowa baza, we Włoszech, Nigrze lub gdziekolwiek indziej, powoduje wysiedlenia ludzi, choć w obrębie okupowanego kraju. A każda nowa baza wypiera suwerenność, niezależność i rządy prawa. Królestwa Zatoki Perskiej przeciwstawiają się demokracji z pomocą baz amerykańskich, ale rezygnują przy tym z niezależności i przyczyniają się do statusu Stanów Zjednoczonych jako narodu ponad rządami prawa. Jednocześnie amerykańskie bazy podsycają powszechną wrogość wobec Stanów Zjednoczonych i lokalnych rządów.
Bazy amerykańskie mają być trwałe, podobnie jak niektóre z wojen, w które są zaangażowane. Amerykańskie media piszą o „sprzeciwie” Trumpa wobec niekończących się wojen, nawet całkowicie dławiąc jakąkolwiek możliwość faktycznego zakończenia którejkolwiek z nich. Ciągłe wojny o skuteczną kontrolę nad kilkoma miejscami, które nadal znajdują się nieco poza wpływami USA, które były kontynuowane przez rząd USA w ciągu ostatnich trzech lat, obejmują wojny w Afganistanie, Jemenie, Syrii, Iraku, Libii i Somalii.
Stany Zjednoczone nie są jedynym kolonizatorem, ale posiadają około 95 procent zagranicznych baz wojskowych na świecie. I działa w oparciu o wiarę we własną, wyjątkową wyższość. Na World BEYOND War, wierzymy, że krokiem w kierunku utrzymania rządów prawa USA i krokiem w kierunku zniesienia wojny jest zamknięcie zagranicznych baz. Więc jesteśmy pracujący sprzeciwiać się nowym bazom i zamykać stare na całym świecie. To może być skończone. Powstało wiele baz zatrzymany lub zamknięty.
Podejścia, które przyjmujemy, obejmują edukację publiczną i pokojowy aktywizm skierowany przeciwko bazom i ogólnie militaryzmowi. Staramy się również wykorzystać przeciwko nim szkody środowiskowe powodowane przez bazy wojskowe. Amerykańskie bazy zatruły wody gruntowe w wielu krajach „wiecznymi chemikaliami”, jednak tym narodom i odpowiednim miejscom odmówiono wszelkiego prawa do odszkodowania lub kontroli nad ich ziemią.
Próbujemy również podejścia, które mogłoby obrócić amerykańską propagandę przeciwko sobie. Powszechnie utrzymuje się pozory, że posiadanie amerykańskich baz na każdym skrawku ziemi w jakiś sposób czyni Stany Zjednoczone bezpieczniejszymi. A zmierzyć popieraliśmy, został niedawno przyjęty przez Izbę Reprezentantów USA, a następnie odrzucony, by zadowolić Senat. Wymagałoby to od Pentagonu wyjaśnienia, w jaki sposób każda zagraniczna baza czyni Stany Zjednoczone bezpieczniejszymi, zamiast narażać je na niebezpieczeństwo lub nie mieć wpływu na ich „bezpieczeństwo”. Badania wykazałyby, że w rzeczywistości — oprócz wielu innych katastrofalnych skutków — obce bazy sprawiają, że kolonizatorzy są mniej bezpieczni, niż mogliby być bez nich.
Najbliższą okazją jest oczywiście zamknięcie amerykańskich baz w Iraku, czego żąda Irak. Świat i społeczeństwo amerykańskie muszą dołączyć do Iraku w tym żądaniu.
One Response
Zgadzam się z dekolonizacją!