Ulubionym „Hitlerem” Hillary Clinton w dzisiejszych czasach jest Putin, a Assad jest blisko drugiego. Jej dni chichotać triumfalnie nad morderstwem Gadaffiego może być za nią. A jednym z jej ulubionych sposobów demonizowania Putina jest potępienie jego sprzeciwu wobec praw gejów. Jednak Hillary, wraz z Rickiem Santorumem, była zwolenniczką proponowanych prawodawstwo mogło to zalegalizować niedawną odmowę pracownika rządu w Kentucky, aby pozwolić małżeństwu homoseksualnemu na ślub. Hillary od dawna preferuje miejsca bombardowań pozbawione swobód obywatelskich i sponsoruje ustawodawstwo kryminalne za spalenie amerykańskiej flagi.
Niektóre sprzeczności w polityce USA (na przykład prezydent Obama zezwalający na odwierty w Arktyce, a następnie wizyta w Arktyce, aby opłakiwać własne zniszczenie ziemskiego klimatu) wydają się łatwo wytłumaczyć bezduszną korupcją poprzez zwykły transfer dolarów. Inne sprzeczności (chęć Hillary i jej ówczesnego męża prezydenta Billa) do rozpoczęcia wojny z powodu fikcyjnych okrucieństw w Jugosławii, ale nie z powodu prawdziwych w Rwandzie) wymagają co najmniej nieco głębszej analizy.
Nadchodząca książka Diany Johnstone, Królowa Chaosu: Nieszczęścia Hillary Clinton, udaje się zapewnić zrozumienie własnego światopoglądu Hillary Clinton, jak nic innego, co czytałem - i robi to, mimo że w dużej mierze nie dotyczy Hillary Clinton. Książka Johnstone'a to kultura i krytyka polityczna w najlepszym wydaniu. Jest to studium amerykańskiego neoliberału, ze szczególnym naciskiem tu i ówdzie na Clintona. Zdecydowanie polecam przeczytanie go, niezależnie od poziomu zainteresowania samą „Królową Chaosu”, ze względu na jego iluminację ideologii leżących u podstaw amerykańskiego awanturnictwa, wyjątkowości i obsesji „odpowiedzialności za ochronę” polegającej na identyfikowaniu wiarygodnych zagrożeń „ludobójstwa” w nielojalnych krajach. do Waszyngtonu czy Wall Street.
Johnstone nie interesuje się „udowadnianiem”, że kobieta może być prezydentem, co uważa za oczywiste. „Uniknięcie III wojny światowej jest nieco pilniejsze” - twierdzi. Dlaczego III wojna światowa? Czy nie wszystko jest dobrze ze światem, poza kilkoma złymi muzułmanami, którzy próbują nas wszystkich zabić? A czy prezydent kobiety nie pomoże złagodzić napięcia?
Relacja Johnstone z rekordów Clinton przenosi się od jej poparcia dla prawicowego puczu wojskowego w Hondurasie do jej aktywnego zaangażowania w ułatwianie prawicowego wojskowego puczu na Ukrainie. W międzyczasie Johnstone dogłębnie przygląda się poparciu Clinton dla nielegalnej wojny jej męża z Jugosławią i kłamstwom, które o niej opowiedziała, a które sięgają znacznie głębiej niż jej fałszywe twierdzenie, że stawiła czoła ostrzale snajperskiemu na lotnisku. Johnstone analizuje również wojnę w Libii w 2011 roku, za którą w znacznym stopniu obwinia Clintona. (I żebyśmy nie zapomnieli, oto wideo Clintona promującego autoryzację 2002 na inwazję na Irak.)
Jest też lojalność Clinton wobec programu prawicowego rządu izraelskiego, o czym świadczy jej przemówienie w tym tygodniu i za Królowa Chaosu:
„W lipcu 2014 roku miliarder Haim Saban oświadczył w wywiadzie dla Bloomberg TV, że wniesie„ tyle, ile potrzeba ”, aby wybrać Hillary Clinton w 2016 roku. Jest to istotne, ponieważ zarówno fortuna Sabana, jak i jego zapał wydają się niewyczerpane. Saban z dumą deklaruje, że jego największym zmartwieniem jest ochrona Izraela poprzez wzmocnienie relacji Stany Zjednoczone-Izrael. „Jestem facetem zajmującym się jedną kwestią, a moim problemem jest Izrael”. . . . Saban przelał siedem milionów dolarów na Demokratyczny Komitet Narodowy, przekazał pięć milionów dolarów na Bibliotekę Prezydencką Billa Clintona, a przede wszystkim założył swój własny think tank, Saban Center for Middle East Policy w ramach Brookings Institution, uważany wcześniej za najbardziej neutralny politycznie głównych ośrodków analitycznych w Waszyngtonie. Dokonano tego dzięki rekordowej darowizny na rzecz Brookings w wysokości trzynastu milionów dolarów. . . . Obecnie wyścig prezydencki w 2016 roku może być rywalizacją między Haimem Sabanem a Sheldonem Adelsonem. W obu przypadkach zwycięzcą byłby Izrael ”.
Johnstone wykonuje dobrą robotę, wydobywając wiarę Clintona w słuszność wszystkich wojen w Stanach Zjednoczonych, przeszłych i możliwych. W 2012 roku Clinton wygłosiła przemówienie, w którym stwierdziła, że „mała grupa” powstrzymuje USA przed wejściem i ocaleniem Syrii przed Hitlerem / Asadem, małą grupą składającą się z Iranu, Rosji i Chin:
„Dodała, że:„ zwiększamy również nasze wysiłki, aby pomóc opozycji ”, po czym dodała, że jeśli nam się powiedzie,„ Assad zwiększy poziom gwałtownej reakcji ”. W takiej chwili trzeba zapytać, czy zdaje sobie sprawę z tego, co mówi. Przyznaje, że militarna pomoc USA dla opozycji, mająca na celu zapobieżenie przemocy, sprowokuje więcej przemocy. Jeśli rzeczywiście istnieje możliwość „ludobójstwa”, co jest wątpliwe, możliwość ta zostanie zwiększona przez tę samą pomoc dla opozycji, do której wzywa Hillary, ponieważ zwiększy to ogólną przemoc ”.
Zapytany o bombardowanie Libii Spotkać prasę, Clinton powiedział: „Bądźmy tu uczciwi. Nie zaatakowali nas, ale to, co robili, a historia Kadafiego i potencjał zakłóceń i niestabilności leżały w naszym interesie… i postrzegane przez naszych europejskich przyjaciół i naszych arabskich partnerów jako bardzo istotne dla ich interesów ”. Krótko mówiąc, zbombardowanie suwerennego kraju, który nie wyrządził nam krzywdy, jest całkowicie w porządku, jeśli uznamy, że leży to w naszym „interesie” lub „interesie” naszych „europejskich przyjaciół” i „arabskich partnerów”. Nie tylko to, ale zbombardowanie kraju, uzbrojenie rebeliantów i obalenie jego rządu to sposób na zapobieganie „zakłóceniom” i „niestabilności” ”.
Clinton jest otwarta na temat swojego spojrzenia na świat, ale wolałaby, aby szczegóły pozostały nieznane. Potępiła demaskowanie Edwarda Snowdena jako przestępstwo, a nawet zasugerowała, że powinien stanąć przed sądem na podstawie ustawy o szpiegostwie.
Jednym ze sposobów zrozumienia, skąd pochodzi Clinton, jest zbadanie w jej przypadku tego, co sama przyznaje, jest głównym czynnikiem korupcyjnym w wyborach w USA: pieniędzy. Kto ją finansuje? Oto Johnstone:
„Spójrz na listę darczyńców Fundacji Clintona, którzy przekazali miliony dolarów, rzekomo na cele charytatywne - rodzaj działalności charytatywnej, która zaczyna się w domu. To filantropi, którzy dają, żeby dostać. Ośmiocyfrowymi donatorami są: Arabia Saudyjska, proizraelski ukraiński oligarcha Victor Pinchuk oraz rodzina Saban. Pinczuk zobowiązał się przekazać miliony oddziału Fundacji, Clinton Global Initiative, na program szkolenia przyszłych ukraińskich przywódców zgodnie z „europejskimi wartościami”. Siedmiocyfrowymi donatorami są: Kuwejt, Exxon Mobil, „Przyjaciele Arabii Saudyjskiej”, James Murdoch, Katar, Boeing, Dow, Goldman Sachs, Wal-Mart i Zjednoczone Emiraty Arabskie. Do Cheapskates płacących Clintonom składki przekraczające zaledwie pół miliona należą: Bank of America, Chevron, Monsanto, Citigroup i nieunikniona Fundacja Sorosa ”.
Na przykład, w jaki sposób Clinton licytuje swoich sponsorów, zobacz przypadek Boeinga zbadany przez Washington Post.
Czy to pomaga wyjaśnić, dlaczego republikanie na Wall Street są? popiera ją?
Oto lista okropne rządy Hillary poparła przeniesienie broni po przekazaniu jej fundacji.
Czy możesz bardziej zepsuć to? Hillary Clinton może. Tutaj jest kolekcja przykładów jak.
Aby lepiej zrozumieć, skąd pochodzą kandydaci tacy jak Hillary Clinton, jej mąż, trzy Krzaki, Obama i inni, zdecydowanie polecam kolejną książkę o nazwie Think Tank z Wall Street: Rada Stosunków Zagranicznych i Imperium Neoliberalnej Geopolityki, 1976-2014autorstwa Laurence Shoup, który jest współautorem książki 1977, Imperial Brain Trust: Rada ds. Stosunków Zagranicznych i Polityki Zagranicznej Stanów Zjednoczonych.
Według Shoup CFR jest najpotężniejszą prywatną organizacją na świecie. Ma około 5,000 członków indywidualnych i 170 członków korporacji, 330 pracowników, budżet 60 milionów dolarów i aktywa w wysokości 492 milionów dolarów. Zaczęło się pod koniec I wojny światowej i obejmowało oba skrzydła partii bogactwa i wojny, oddanej szerzeniu dominacji i wpływów Stanów Zjednoczonych na całym świecie dla dobra pogan.
Madeleine Albright wprowadziła Billa Clintona do CFR w latach 1980-tych, a kontakty, które tam zawarł, zdaniem Shoupa, przyniosły mu media, fundusze i doradców wewnętrznych, które uczyniły go prezydentem, nie wspominając o jego fortunie po prezydencie. Współprzewodniczący CFR Robert Rubin kierował Narodową Radą Gospodarczą Clintona i jego naciskiem na NAFTA, zanim został sekretarzem skarbu i naciskał na uchylenie Glass-Steagall przed przejściem do zarządu Citigroup - wymienionego powyżej jako główny fundator Clinton . Piętnastu z 17 najważniejszych urzędników polityki zagranicznej Billa Clintona było, podobnie jak on, członkami CFR, z których pięciu było lub wkrótce zostanie dyrektorami. Córka Chelsea Clinton została członkiem CFR w 2013 roku.
Co jest złego w tym, że CFR transmituje swoje poglądy w National Public Radio i organizuje elitarne spotkania z przełożonymi i potrząsaczami? Równie dobrze można zapytać, co jest złego w polityce zagranicznej Stanów Zjednoczonych, ponieważ polityka ostatnich dziesięcioleci była w rzeczywistości w dużej mierze polityką pożądaną, proponowaną i wprowadzaną w życie przez CFR i jej członków. I to nie jest to, czego chciała amerykańska opinia publiczna.
W 2013 roku Pew-CFR przeprowadził ankiety wśród członków CFR i ogółu społeczeństwa. Wśród opinii publicznej 81% chciało, aby ochrona miejsc pracy w USA była priorytetem, ale tylko 29% członków CFR to zrobiło. Wśród członków CFR 93% opowiadało się za korporacyjnymi umowami handlowymi, takimi jak partnerstwo trans-pacyficzne, a znacznie wyższy odsetek niż wśród ogółu społeczeństwa uważał, że morderstwa dronami zwiększają bezpieczeństwo Stanów Zjednoczonych. Wyniki te pokrywają się z recenzowanym badaniem przeprowadzonym w 2014 r. Na uniwersytetach Princeton i Northwestern, w którym stwierdzono, że Stany Zjednoczone nie są demokracją, ale „oligarchią”, że żądania bogatych są spełniane przez rząd, podczas gdy pragnienia wszystkich innych są ignorowane.
Zmiana ta będzie wymagała pokojowej rewolucji, a nie konkretnego wyniku z prawie całkowicie skorumpowanego systemu wyborczego (i łączności). Ale gdy obecne media korporacyjne zachowują się tak, jakbyśmy musieli dowiedzieć się czegoś więcej o Hillary Clinton, zanim ją odrzuci, pozwólcie, że powiem to na nieskończenie denerwującym, przypominającym zarazę medium, znanym jako e-mail: Moje drogie e-maile, małe robaki minut mojego dnia, jeśli twój skandal uwalnia nas od ryzyka zainstalowania Hillary Clinton w Białym Domu, wszystko zostanie wybaczone.
