Kiedy popieranie wojny jest jedyną rozsądną pozycją, opuść azyl

David Swanson, World BEYOND War, 24 marca 2022⁣
⁣
Jeśli znajdziesz się w pokoju, powiększeniu, na placu lub planecie, gdzie tylko więcej wojny jest uważane za rozsądną politykę, szybko sprawdź dwie rzeczy: którzy więźniowie rządzą i czy są jakieś otwarte okna pod ręką. Być może będziesz musiał uzasadnić odwrócenie tego miejsca do góry nogami od wewnątrz, ale najpierw musisz znaleźć sposób, aby zostać uznanym za zdrowego.

Logicznie rzecz biorąc, istnieją dwie podstawowe rzeczy, które możesz zrobić z wojną, kontynuować ją lub zakończyć. Zazwyczaj kończy się to negocjowaniem umowy. Rosja zawsze twierdziła, uczciwie lub nie, że jeśli Ukraina spełni określone, jasne warunki, zakończy wojnę.

Tymczasem Ukraina unika jasnego określenia, czego by to wymagało. Ukraina mogłaby ogłosić własne żądania, aby dopasować je do rosyjskich. Może to obejmować takie rzeczy jak:

• wypierdalaj,
• i zostań poza domem,
• i przeprosić,
• i zapłacić odszkodowania,
• i trzymajcie broń co najmniej 200 mil stąd,
• itd.

Może zawierać wszystko. Ale Ukraina tego nie zrobi. Ukraina jest przeciwna negocjowaniu czegokolwiek. Zrobiłem wczoraj program telewizyjny z ukraińskim posłem do parlamentu, który sprzeciwiał się jakimkolwiek negocjacjom. Chciał tylko więcej broni. Wolał wojnę, która mogłaby zniszczyć Ukrainę – a nawet życie na Ziemi – od wszelkich rozważań na temat niepodległości jakiejkolwiek części Donbasu.

I to nie tylko Ukrainy, ale zwykłych ludzi w całym zachodnim świecie. Pomysł, że Ukraina powinna w ogóle cokolwiek negocjować, jest uważany za szalony. Dlaczego powinno? Nie można negocjować z szatanem. Rosja musi zostać pokonana. Jeden z „postępowych” prezenterów radiowych powiedział mi, że jedyną odpowiedzią jest zabicie Putina. Działacze „pokoju” powiedzieli mi, że Rosja jest agresorem i nie wolno jej stawiać żadnych żądań ani z nią negocjować.

Może jestem samotnym wariatem, ale nie całkiem sam. W Instytucie Quincy, Anatol Lieven utrzymuje że Ukraina powinna spełnić żądania Rosji i ogłosić zwycięstwo: „Rosja straciła Ukrainę. Zachód powinien uznać tę rosyjską porażkę i w pełni poprzeć porozumienie pokojowe, które zabezpieczy rzeczywiste interesy Ukrainy, jej suwerenność i zdolność do rozwoju jako niezależna demokracja. Neutralność i terytoria, które Ukraina praktycznie utraciła w ciągu ostatnich ośmiu lat, to w porównaniu z nimi drobne problemy”.

Być może nawet bardziej w porównaniu z ryzykiem nuklearnej apokalipsy.

Ale dla kogo są to drobne problemy? Nie dla rządu Ukrainy. Nie dla amerykańskich mediów. Przynajmniej nie dla większości członków Kongresu USA. Nie dla wszystkich ludzi, którzy krzyczą na mnie — i przypuszczalnie na Anatola Lievena — jak złe i tchórzliwe jest oddawanie cudzego terytorium poza bezpiecznym własnym domem.

Oto sztuczka: jak — z tego azylu, w którym próba zakończenia wojny jest szaleństwem, ale kontynuowanie wojny, uzbrajanie wojny, eskalacja wojny, wyzwiska, groźby, karanie finansowe są normalne — można uzyskać uważa się za na tyle zdrowego na umyśle, aby zaproponować kilka poprawek?

Widzę tylko dwie drogi, a jedna z nich jest nie do przyjęcia. Albo musicie przyłączyć się do dehumanizacji Putina, co przyniosłoby efekt przeciwny do zamierzonego. Najpopularniejszym sposobem na odmowę negocjacji zawsze było udawanie, że można negocjować tylko z potworami. Albo trzeba się przyłączyć do deifikacji Zełenskiego. To akurat może zadziałać.

Co by było, gdybym po prostu zaczął od żądania, aby rząd USA pozwolił Zełenskiemu zdecydować, kiedy znieść sankcje wobec Rosji? Nie byłbym od razu certyfikowany, prawda? Potem, po krótkiej wymianie zdjęć rodziny Zełenskiego, mogliśmy stopniowo przejść do pytania, ile Rosja powinna zapłacić oprócz zakończenia wojny. Oczywiście powinna istnieć lista żądań wobec Rosji, w tym reparacji i pomocy. Jak dotąd, tak dobrze, prawda? Jeszcze nie zwariowałeś?

Moglibyśmy wtedy spróbować zastosować tę strategię zwycięstwa, wzorowaną przez Lievena, potrzebę rzucenia Rosji trochę skrawków, potrzebę bycia mądrzejszym niż autorzy traktatu wersalskiego. Moglibyśmy zacytować Woodrowa Wilsona, nie wspominając już o Henrym Kissingerze, George'u Kennanie i tylu dyrektorach CIA, ilu zdołalibyśmy znieść.

Wcześnie dzisiaj poszedłem do rosyjskiej telewizji i prawie nic nie zrobiłem, tylko potępiłem rosyjskie podżeganie do wojny, ale oczywiście trudno jest znaleźć klip z powodu wysiłków cenzury USA. Mam wrażenie, że pewne sprawy wywróciły się do góry nogami. Jednak chwytając się skały, nadal wydaje się możliwe, że musisz być albo za zakończeniem wojny, albo za jej utrzymaniem, i że musi istnieć jakiś sposób przekonania kilku osób do opowiedzenia się za zakończeniem wojny, zanim ona zakończy nas. .