David Swanson, World BEYOND WarLutego 7, 2022
Dodałem książkę do mojej rosnącej listy kluczowych lektur o zniesieniu wojny, która znajduje się na dole tego artykułu. Położyłem książkę Chłopcy pozostaną chłopcami na samym dole listy, nie dlatego, że jest najmniej ważna, ale dlatego, że jest najwcześniejsza, ponieważ została opublikowana dziesięć lat wcześniej niż jakakolwiek inna. Jest to prawdopodobnie również książka, która – być może wraz z wieloma innymi wpływami – wywarła jak dotąd największy wpływ, w zakresie której programu zaobserwowaliśmy największe postępy. Niektóre z proponowanych przez nią reform kulturalnych zostały do pewnego stopnia zrealizowane — inne nie do końca.
Chłopcy będą chłopcami: zerwanie związku między męskością a przemocą Myriam Miedzian (1991) zaczyna się od uznania, że indywidualna przemoc jest bardzo nieproporcjonalnie męska, wraz ze zrozumieniem, że w relacjach naukowców i historyków o ludzkości generalnie traktowano mężczyzn i ludzi jako wymienne. Miedzian uważał, że dzięki temu kobietom łatwiej jest kwestionować „kobiecą mistykę” (skoro kobiety i tak mają wady, dlaczego nie kwestionować tego, co jest normalne i rozważyć zmianę tego?), ale trudniej mężczyznom kwestionować męską mistykę (wbrew jakiemu standardowi mogą mężczyźni być sądzonym? na pewno nie przeciwko kobietom!). A jeśli nie możesz krytykować jako zdecydowanie męskiego czegoś, co jest w przeważającej mierze męskie, możesz mieć trudności z zajęciem się problemem przemocy. (Przez mężczyzn rozumiem oczywiście mężczyzn z określonej kultury, ale krytyka kultury Zachodu w porównaniu z innymi kulturami również nigdy nie była bardzo popularna w kulturze Zachodu).
Ten zestaw wzorców przekonań oznaczał coś innego w latach od 1991 roku. Oznaczał, że mogliśmy przejść od postrzegania udziału kobiet w wojsku jako zjawiska dziwacznego do postrzegania go jako całkowicie normalnego, a nawet godnego podziwu, bez konieczności dostosowywania ani na jotę żadnych mitycznych koncepcja „natury ludzkiej”. W rzeczywistości udział w wojnie pozostał (przynajmniej dla prowojennych naukowców) nieuniknionym „naturą ludzką” niezależnie od tego, czy kobiety to zrobiły, czy nie (i jakoś nie jest problemem, że większość mężczyzn też tego nie robi). Fakt, że można sobie wyobrazić „kobiecą naturę ludzką” przechodzącą od powstrzymywania się od wojny do udziału w wojnie, po prostu nie stwarza możliwości, że „męska natura ludzka” mogłaby zmienić się z uczestniczenia w powstrzymywanie się — ponieważ nie ma czegoś takiego jak „męska ludzka natura” natura” — cokolwiek w danej chwili robią niektórzy ludzie, jest wszechogarniającą „naturą ludzką”.
Ale powiedzmy, że przyznajemy, tak jak robi to obecnie o wiele więcej osób niż trzydzieści lat temu, że poziomy przemocy różnią się dramatycznie w różnych społeczeństwach, że niektóre mają i miały dramatycznie mniej niż nasze społeczeństwo, że niektóre są praktycznie wolne od gwałtu lub morderstwa znacznie mniej wojen, że w naszym społeczeństwie większość przemocy jest dokonywana przez mężczyzn i że najważniejszym czynnikiem jest prawie na pewno kulturowe zachęcanie do postrzegania przemocy jako cudownie męskiej, co — jeśli w ogóle — mówi nam to o wojnie, politykach lub broni spekulanci lub eksperci medialni, którzy promują wojnę (kobiety wydają się być mniej więcej tak samo podatne na wojnę jak mężczyźni w systemie opartym na wojnie) lub o kobietach, które bezpośrednio uczestniczą w militaryzmie (te, które przyłączają się, robią mniej więcej to, co im się każe tak jak mężczyźni)?
Cóż, nie mówi nam to, że rekrutacja i wybieranie kobiet w społeczeństwie, w którym poparcie dla wojny zostało zmienione z godnego podziwu męskiego na godnego podziwu amerykańskiego, zmniejszy militaryzm. Nigdy nie mógł nam tego powiedzieć. Mówi nam, że aby kobiety mogły przejąć władzę w Waszyngtonie, muszą zadowolić tych samych właścicieli mediów, sprzedawać się tym samym przekupcom kampanii, pracować z tymi samymi śmierdzącymi czołgami i przestrzegać tych samych ustalonych procedur, co mężczyźni. Miedzian zacytowała w swojej książce badanie, które wykazało, że wielu weteranów wojny w Wietnamie postrzegało życie w fantazji Johna Wayne'a jako główną motywację, oraz badanie wysoko postawionych ludzi w Pentagonie, Senacie i Białym Domu, którzy przyznali, że kiedy zarówno Stany Zjednoczone, jak i ZSRR miał bomby nuklearne, które wielokrotnie zniszczyły planetę, tak naprawdę nie miało znaczenia, który rząd miał więcej niż drugi, ale kto również przyznał, że i tak czują się znacznie lepiej, mając więcej. To uczucie mogło wynikać z tego, jak chłopcy byli wychowywani, co nagradzali ich trenerzy piłkarscy, co widzieli jako wzór dla nich w Hollywood itp. Ale nie przestaliśmy zachęcać chłopców do militaryzmu, po prostu zaczęliśmy traktować to jako godne podziwu dla dziewczyn też. Gdyby nie prawdziwie odwieczne seksistowskie przekonania wśród republikańskich członków Kongresu, Demokraci już by dodali kobiety do obowiązkowej rejestracji poborowej.
Więc tak, twoja wiara w potrzebę przeciwstawienia się Władimirowi Putinowi poprzez grożenie wojną odległemu krajowi pełnemu mężczyzn, kobiet i dzieci, wiele zawdzięcza toksycznej idei męskości, którą kobiety w dużej mierze kupują jako nową kobiecość też. Potrzebujemy lepszego zrozumienia. Potrzebujemy umiejętności odrzucenia Porządku opartego na zasadach jako gry dla małych chłopców i zażądania zamiast tego rządu, który rzeczywiście przestrzega prawa.
Ale w niektórych sprawach poczyniliśmy pewne postępy. Walki na pięści są znacznie słabsze. Indywidualna przemoc jest bardzo mile widziana i ogólnie nie jest zachęcana w przypadku kobiet ani mężczyzn. A „mięczakowa” krytyka polityków o niewystarczająco militarnych poglądach, która wisiała w powietrzu, kiedy pisał Miedzian, jest, jak sądzę, daleko w tyle. Jako orędownik wojen amerykańskich nigdy nie zostałem nazwany mięczakiem, kobietą itp., tylko zdrajcą, wrogiem lub naiwnym idiotą. Oczywiście znacznie podnieśliśmy również wiek senatorów i prezydentów, a krytyka, z jaką mogli się spotkać dekady temu, może nadal być dla nich najbardziej istotna.
Miedzian oferuje wiele rozwiązań. W niektórych z nich poczyniliśmy wyraźne postępy (nie chwalebny sukces końcowy, ale postęp), przynajmniej w niektórych segmentach niektórych społeczeństw, w tym ojcowie bardziej troszczący się o dzieci, przezwyciężenie bigoteryjnych lęków przed homoseksualizmem, zwalczanie zastraszania, potępianie molestowania seksualnego i nadużyć, i uczenie chłopców opieki nad młodszymi dziećmi i niemowlętami. W szkole, do której często uczęszczały moje dzieci, starsze klasy pomagały młodszym. (Nie wymienię nazwy szkoły, aby ją pochwalić, ponieważ sprzeciw wobec wojny wciąż nie jest tak akceptowalny, jak niektóre z tych innych elementów).
Wiele z tego, co Miedzian pisze o wojnie, jest nadal w pełni aktualne i mogłoby zostać napisane dzisiaj. Dlaczego, zastanawia się, czy można dawać dzieciom książki zatytułowane „Słynne bitwy z historii świata”, skoro nigdy nie zrobilibyśmy tego samego z „Słynnymi spaleniami czarownic z historii świata” lub „Słynnymi publicznymi powieszeniami”? Dlaczego żadna książka historyczna nie sugeruje, że młodzi mężczyźni mogli się pomylić, a nie bohatersko pomaszerować na śmierć, zabijając ludzi, których nigdy nie spotkali? „Większość istot ludzkich – pisał Miedzian – jest zdolna do niezwykłej samokontroli w stosunku do czynów, które uważa się za głęboko haniebne i upokarzające. Jesteśmy w stanie kontrolować funkcje naszego ciała, jakkolwiek by nie były one naglące, ponieważ bylibyśmy zawstydzeni, gdybyśmy tego nie robili. Jeśli istoty ludzkie mają przetrwać w epoce nuklearnej, popełnianie aktów przemocy może w końcu stać się tak krępujące, jak oddawanie moczu lub wypróżnianie się w miejscach publicznych dzisiaj”.
Kluczowy Rozdział 8 Miedziana, skupiony na „Odbieraniu chwały wojnie i oduczaniu bigoterii”, jest tym, czego wciąż najbardziej potrzeba. W innych rozdziałach chce usunąć przemoc z filmów, muzyki, telewizji, sportu i zabawek, a drapieżne korporacje z życia dzieci. Nie mogłem się bardziej zgodzić. Ale myślę, że przez lata tej walki nauczyliśmy się, że im bardziej jesteśmy konkretni i bezpośredni, tym lepiej. Jeśli chcesz społeczeństwa, które uważa wojnę za coś niedopuszczalnego, nie skupiaj się wyłącznie na potrójnym kapitale, który zaczyna się od zreformowania własności telewizji publicznej. W każdym razie zrób to. Ale skup się przede wszystkim na uczeniu ludzi w jakikolwiek sposób, że wojna jest niedopuszczalna. Oto co World BEYOND War działa na.
Mam mniej sprzeczek z tą książką z 1991 roku niż z większością książek antywojennych opublikowanych od 2020 roku, ale chciałbym, żeby nie było tam monachijskich ustępstw. To źle odrobiona lekcja może jeszcze zabić nas wszystkich.
KOLEKCJA ABLITION WAR:
Zrozumienie przemysłu wojennego Christian Sorensen, 2020.
Nigdy więcej wojny autor: Dan Kovalik, 2020.
Obrona społeczna autorzy: Jørgen Johansen i Brian Martin, 2019.
Murder Incorporated: Book Two: Ulubiona rozrywka Ameryki Mumia Abu Jamal i Stephen Vittoria, 2018.
Waymakers for Peace: Hiroshima i Nagasaki Survivors Speak przez Melinda Clarke, 2018.
Zapobieganie wojnie i promowanie pokoju: przewodnik dla pracowników służby zdrowia pod redakcją Williama Wiista i Shelley White, 2017.
Biznesplan dla pokoju: budowa świata bez wojen autor: Scilla Elworthy, 2017.
Wojna nigdy nie jest sprawiedliwa David Swanson, 2016.
Globalny system bezpieczeństwa: alternatywa dla wojny by World Beyond War, 2015, 2016, 2017.
Potężna sprawa przeciwko wojnie: czego Ameryka przegapiła w klasie historii USA i co możemy teraz zrobić (wszyscy) autor: Kathy Beckwith, 2015.
Wojna: zbrodnia przeciwko ludzkości Roberto Vivo, 2014.
Realizm katolicki i zniesienie wojny David Carroll Cochran, 2014.
Wojna i złudzenia: egzamin krytyczny autor: Laurie Calhoun, 2013.
Shift: Początek wojny, koniec wojny autor: Judith Hand, 2013.
War No More: The Case for Abolition David Swanson, 2013.
Koniec wojny John Horgan, 2012.
Przejście do pokoju autor: Russell Faure-Brac, 2012.
Od wojny do pokoju: przewodnik po kolejnych stu latach Kent Shifferd, 2011.
Wojna to kłamstwo David Swanson, 2010, 2016.
Beyond War: Human Potential for Peace Douglas Fry, 2009.
Living Beyond War autor: Winslow Myers, 2009.
Wystarczająca ilość przelewu krwi: 101 rozwiązań w zakresie przemocy, terroru i wojny autor: Mary-Wynne Ashford i Guy Dauncey, 2006.
Planeta Ziemia: najnowsza broń wojny autor: Rosalie Bertell, 2001.
Chłopcy będą chłopcami: zerwanie związku między męskością a Przemoc Myriam Miedzian, 1991.
