Co się stanie, jeśli kryzys klimatyczny i ekologiczny zostanie uznany za zagrożenie narodowe?

Zdjęcie: iStock

Liz Boulton, Perły i podrażnienia, Październik 11, 2022

Od 30 lat ryzyko groźnych zmian klimatycznych, które uczyniłyby Ziemię niezdatną do zamieszkania dla większości gatunków, traktowane jest jako kwestia naukowa i ekonomiczna. Częściowo z powodu norm historycznych, ale także z powodu uzasadnionych obaw o sekurytyzacja, były to sprawy ściśle cywilne.

Podczas gdy naukowcy badają prawdopodobieństwo załamania się życia na planecie; sektor obronny, odpowiedzialny za ochronę swoich stanów, ludzi i terytoriów (i finansowany w tym celu) koncentruje się gdzie indziej. Kraje zachodnie postrzegają teraz główny problem bezpieczeństwa jako walkę między demokratycznymi a autokratycznymi formami rządów. Narody niezachodnie dążą do przejścia od świata jednobiegunowego do wielobiegunowego.

W tej geopolitycznej sferze, jako szef amerykańskiego Centrum Klimatu i Bezpieczeństwa John Conger wyjaśniaglobalne ocieplenie jest uważane za zaledwie jeden składnik wielu czynników ryzyka. W jego Koncepcja strategiczna 2022 NATO idzie w ich ślady, opisując zmiany klimatyczne jako wyzwanie, które wymienia jako ostatnie z 14 problemów bezpieczeństwa. Te kadry powtarzają się Sherri Goodman oryginalna rama „globalne ocieplenie jako mnożnik zagrożenia”, wprowadzona w 2007 r Raport CNA.

W 2022 roku jest to norma podejścia do bezpieczeństwa. Ludzie pozostają w swoich zawodowych silosach i korzystają z dominujących ram i struktur instytucjonalnych z epoki przedantropocenowej i powojennej. Taki układ może być społecznie i intelektualnie wygodny, ale problem polega na tym, że już nie działa.

Nowe podejście o nazwie „Samolot"określa kwestie klimatyczne i środowiskowe nie jako "wpływ" na środowisko zagrożenia ani "mnożnik zagrożenia", ale raczej jako "główne zagrożenie' być zawartym. Badania polegały na stworzeniu nowej koncepcji zagrożenia – hiperzagrożenie pojęcie – a następnie poddanie „hiperzagrożenia” zmodyfikowanej analizie zagrożeń w stylu wojskowym i procesowi planowania reakcji. Uzasadnienie tego nietypowego podejścia i zastosowane metody zostały przedstawione wiosną 2022 r. Journal of Advanced Military Studies. Aby zachęcić do szerszego wyobrażenia sobie, jak może wyglądać nowa postawa zagrożenia, towarzysząca demonstracja lub prototyp nowego Wielka Strategia, PLAN E, został również opracowany.

Ten nowy obiektyw analityczny, choć ryzykowny i tabu, pozwolił na nowe spostrzeżenia.

1. 1. Po pierwsze, ujawnił tę zdolność do zobaczenia pełnego krajobrazu zagrożeń w XXI^st Stulecie osłabiają przestarzałe konstrukty filozoficzne i światopoglądy.
   2. Po drugie, zwrócił uwagę na ideę, że natura przemocy, zabijania i niszczenia zasadniczo się zmieniła; tak też ma naturę i formę świadomych wrogich zamiarów.
   3. Po trzecie, stało się oczywiste, że pojawienie się hiperzagrożenia zmienia nowoczesne podejście do kwestii bezpieczeństwa. 20^th Stuletnia strategia bezpieczeństwa obracała się wokół wspierania form władzy państwowej epoki przemysłowej, które opierały się na wydobyciu zasobów i „pozyskiwaniu ropy” w wojnie. Jak Doug Stokes wyjaśnia, zwłaszcza po latach 1970., gdy globalne łańcuchy dostaw stały się bardziej podatne na zakłócenia, pojawił się coraz większy argument globalnych społeczności, aby używać narzędzi siły, takich jak Centralna Agencja Wywiadowcza (CIA) i wojsko USA w celu „utrzymania systemu”.

W związku z tym, podejmując zadania „utrzymania systemu”, sektor bezpieczeństwa może nieumyślnie pracować na hiperzagrożenie (nasilanie emisji gazów cieplarnianych i niszczenie systemów ekologicznych). W tym samym czasie, kiedy brutalnie ścigany„Konserwacja systemów” budzi niechęć i może prowadzić do postrzegania „Zachodu” jako ważnego zagrożenia dla innych narodów. Podsumowując, taki wpływ może oznaczać, że siły bezpieczeństwa świata zachodniego nieumyślnie podważają bezpieczeństwo własne i innych. Oznacza to, że nasza postawa zagrożenia nie jest już spójna.

4. 4. Po czwarte, utrzymywanie polityki klimatycznej i środowiskowej w jednym silosie, a strategii bezpieczeństwa w drugim, oznaczało, że chociaż negocjacje klimatyczne porozumienia paryskiego przebiegały równolegle z wojną w Iraku, te dwie kwestie rzadko były łączone w analizie bezpieczeństwa klimatycznego. Jak Jeffa Colgana stwierdza, że ​​ropa była głównym motorem tego konfliktu, a zatem, niezwykle, używając nowego obiektywu, wojna w Iraku może być postrzegana jako wojna toczona w imieniu naszego nowego wroga – hiperzagrożenia. Ta oszałamiająca luka analityczna nie może być kontynuowana w przyszłej analizie bezpieczeństwa.
   5. Po piąte, ani plemię zawodowe – nauka o środowisku, ani bezpieczeństwo nie zdały sobie sprawy z niezgodności ludzkości przygotowującej się do „walki” jednocześnie z hiperzagrożeniem i eskalacją tradycyjnych zagrożeń militarnych. Poprzez swoje prawdopodobne wymagania dotyczące paliw kopalnych; zdolności inżynieryjne człowieka; zasoby technologiczne i finansowe, żarliwe przygotowania do scenariusza trzeciej wojny światowej (WW3) (lub rzeczywistej poważnej wojny w okresie 2022-2030) prawdopodobnie wykoleiłyby trudne zadanie przejścia społeczeństwa ludzkiego na ścieżki zerowej emisji i zatrzymałyby szóste wydarzenie wymierania.
   6. Po szóste, nieuwzględnienie postawy zagrożenia jako części skutecznej reakcji całego społeczeństwa na hiperzagrożenie zaprzecza ludzkości wielu analitycznych, metodologicznych i społecznych umiejętności, które ludzie rozwinęli przez tysiąclecia, aby chronić się przed niebezpiecznym i przytłaczającym zagrożeniem. Wyeliminował również możliwość zwrotu, przeformułowania i skierowania uwagi i znacznej mocy na hiperreakcję w sektorze obrony i bezpieczeństwa.

Chociaż niebezpieczna zmiana klimatu jest często nazywana „największym zagrożeniem”; postawa zagrożenia ludzkości nigdy nie uległa zasadniczej zmianie.

SAMOLOT oferuje alternatywę: sektor obronny nagle odwraca swoją uwagę i wsparcie „utrzymania systemów” od sektora paliw kopalnych i zasobów wydobywczych. Wspiera inną misję „utrzymywania systemów”: ochronę planetarnego systemu życia. W ten sposób ponownie dostosowuje się do swojej podstawowej racji bytu, jaką jest ochrona swoich ludzi i terytoriów – w najważniejszej bitwie, jaką ludzkość kiedykolwiek znała.