Peter Phillips, 14 marca 2019 r
Zmiany reżimu w Iraku i Libii, wojna w Syrii, kryzys w Wenezueli, sankcje nałożone na Kubę, Iran, Rosję i Koreę Północną są odzwierciedleniem nowego globalnego imperializmu narzuconego przez rdzeń narodów kapitalistycznych w celu wsparcia bilionów dolarów skoncentrowanego bogactwa inwestycyjnego. Ten nowy światowy porządek masowego kapitału stał się totalitarnym imperium nierówności i represji.
Globalny 1%, składający się z ponad 36 milionów milionerów i 2,400 miliarderów, wykorzystuje swój nadmiar kapitału w firmach zarządzających inwestycjami, takich jak BlackRock i JP Morgan Chase. Siedemnaście najlepszych z tych firm zarządzających inwestycjami o wartości bilionów dolarów kontrolowało w 41.1 r. 2017 bilionów dolarów. Wszystkie te firmy są bezpośrednio inwestowane w siebie nawzajem i zarządzane przez zaledwie 199 osób, które decydują, jak i gdzie będzie inwestowany globalny kapitał. Ich największym problemem jest to, że mają więcej kapitału niż możliwości bezpiecznych inwestycji, co prowadzi do ryzykownych inwestycji spekulacyjnych, zwiększonych wydatków wojennych, prywatyzacji domeny publicznej i nacisków na otwieranie nowych możliwości inwestycji kapitałowych poprzez zmiany ustroju politycznego.
Elity władzy wspierające inwestycje kapitałowe są zbiorowo osadzone w systemie obowiązkowego wzrostu. Niepowodzenie kapitału w osiąganiu ciągłej ekspansji prowadzi do stagnacji gospodarczej, która może skutkować depresją, bankructwami banków, załamaniami walutowymi i masowym bezrobociem. Kapitalizm to system gospodarczy, który nieuchronnie dostosowuje się poprzez skurcze, recesje i depresje. Elity władzy są uwięzione w sieci wymuszonego wzrostu, który wymaga ciągłego globalnego zarządzania oraz tworzenia nowych i wciąż rozwijających się możliwości inwestycji kapitałowych. Ta wymuszona ekspansja staje się ogólnoświatowym przeznaczeniem, które dąży do całkowitej dominacji kapitału we wszystkich regionach ziemi i poza nią.
Sześćdziesiąt procent spośród 199 głównych menedżerów globalnej elity władzy pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, a równowagę uzupełniają ludzie z dwudziestu krajów kapitalistycznych. Ci menedżerowie elity władzy i związani z nimi jeden procent biorą aktywny udział w globalnych grupach politycznych i rządach. Służą jako doradcy MFW, Światowej Organizacji Handlu, Banku Światowego, Międzynarodowego Banku Rozliczeń, Zarządu Rezerwy Federalnej, G-7 i G-20. Większość bierze udział w Światowym Forum Ekonomicznym. Globalne elity władzy aktywnie angażują się w prywatne rady ds. polityki międzynarodowej, takie jak Rada Trzydziestu, Komisja Trójstronna i Rada Atlantycka. Wiele światowych elit USA jest członkami Rady ds. Stosunków Międzynarodowych i Business Roundtable w USA. Najważniejszą kwestią dla tych elit władzy jest ochrona inwestycji kapitałowych, ubezpieczenie windykacji i budowanie możliwości dalszych zwrotów.
Globalne elity władzy są świadome swojego istnienia jako liczebnej mniejszości w rozległym morzu zubożałej ludzkości. Około 80% światowej populacji żyje za mniej niż dziesięć dolarów dziennie, a połowa za mniej niż trzy dolary dziennie. Skoncentrowany globalny kapitał staje się wiążącym sojuszem instytucjonalnym, który wprowadza transnarodowych kapitalistów do scentralizowanego globalnego imperializmu, wspieranego przez światowe instytucje gospodarcze/handlowe i chronionego przez militarne imperium USA/NATO. Ta koncentracja bogactwa prowadzi do kryzysu ludzkości, w wyniku którego bieda, wojna, głód, masowa alienacja, propaganda medialna i dewastacja środowiska osiągnęły poziom zagrażający przyszłości ludzkości.
Idea niezależnych, samorządnych państw narodowych od dawna jest uważana za świętą w tradycyjnych liberalnych gospodarkach kapitalistycznych. Jednak globalizacja nałożyła na kapitalizm nowy zestaw wymagań, który wymaga ponadnarodowych mechanizmów wspierających ciągły wzrost kapitału, który coraz bardziej wykracza poza granice poszczególnych państw. Kryzys finansowy z 2008 roku był potwierdzeniem zagrożenia globalnego systemu kapitałowego. Zagrożenia te zachęcają do całkowitego porzucenia praw państw narodowych i tworzenia globalnego imperializmu, który odzwierciedla wymogi nowego porządku światowego w zakresie ochrony ponadnarodowego kapitału.
Instytucje w krajach kapitalistycznych, w tym ministerstwa, siły zbrojne, agencje wywiadowcze, sądownictwo, uniwersytety i ciała przedstawicielskie, w różnym stopniu uznają, że nadrzędne żądania ponadnarodowego kapitału wykraczają poza granice państw narodowych. Wynikający z tego ogólnoświatowy zasięg motywuje nową formę globalnego imperializmu, który jest widoczny w koalicjach rdzennych narodów kapitalistycznych zaangażowanych w przeszłe i obecne wysiłki na rzecz zmiany reżimu poprzez sankcje, tajne działania, kooptacje i wojnę z niewspółpracującymi narodami – Iranem, Irakiem, Syria, Libia, Wenezuela, Kuba, Korea Północna i Rosja.
Próba zamachu stanu w Wenezueli pokazuje sojusz ponadnarodowych państw wspierających kapitał w uznaniu elitarnych sił, które sprzeciwiają się socjalistycznej prezydenturze Maduro. Działa tutaj nowy globalny imperializm, w którym suwerenność Wenezueli jest otwarcie podważana przez kapitalistyczny imperialny porządek świata, który szuka nie tylko kontroli nad wenezuelską ropą naftową, ale także pełnych możliwości dla szeroko zakrojonych inwestycji poprzez nowy reżim.
Szeroko rozpowszechniona w mediach korporacyjnych negacja demokratycznie wybranego prezydenta Wenezueli pokazuje, że media te są własnością i są kontrolowane przez ideologów globalnej elity władzy. Media korporacyjne są dziś wysoce skoncentrowane iw pełni międzynarodowe. Ich głównym celem jest promocja sprzedaży produktów i prokapitalistyczna propaganda poprzez psychologiczną kontrolę ludzkich pragnień, emocji, przekonań, lęków i wartości. Media korporacyjne robią to, manipulując uczuciami i przekonaniami ludzi na całym świecie oraz promując rozrywkę jako odwracanie uwagi od globalnej nierówności.
Uznanie globalnego imperializmu za przejaw skoncentrowanego bogactwa, zarządzanego przez kilkaset osób, ma ogromne znaczenie dla demokratycznych działaczy humanitarnych. Musimy stanąć w obronie Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka i rzucić wyzwanie światowemu imperializmowi i jego faszystowskim rządom, medialnej propagandzie i imperialnym armiom.
Peter Phillips jest profesorem socjologii politycznej na Uniwersytecie Stanowym w Sonoma. Giants: The Global Power Elite, 2018, to jego 18th Książka wydana przez Seven Stories Press. Prowadzi zajęcia z socjologii politycznej, socjologii władzy, socjologii mediów, socjologii konspiracji i socjologii śledczej. W latach 1996-2010 był dyrektorem Project Censored, a w latach 2003-2017 prezesem Media Freedom Foundation.
