Wygrywamy! Peace Action @ Weapons Expo 2018

Cena Od Akcja pokojowa w AucklandListopada 4, 2018

Wystawa 2018 Weapons Expo i towarzysząca jej kampania zamykająca są zakończone w tym roku. To był niesamowity i udany tydzień dla ruchu pokojowego w Palmerston North, a chęć do walki wciąż rośnie. Nigdy nie jest łatwo stawić czoła największemu i najpotężniejszemu przemysłowi na świecie - handlu bronią - ale jasne jest, że nasza praca i nasza taktyka przynoszą owoce.

Zróżnicowana grupa ludzi tworzących akcję pokojową Manawatū zaangażowała się w krytyczną pracę w swojej lokalnej społeczności. Zbudowali prawdziwe wsparcie i sojusze z grup kościelnych, grup uchodźców i migrantów, artystów i przedsiębiorstw. Byli cierpliwi i przekonywujący, działając uczciwie i uczciwie, wprowadzając zagadnienie Expo Broni do Miasta i Rady.

Znaleźli ogromne wsparcie w Radzie. Niestety znaleźli też bastiony wsparcia dla Stowarzyszenia Przemysłu Obronnego NZ od burmistrza i jego zastępcy. Ci pierwsi zgodzili się na wydarzenie bez żadnego wkładu ze strony innych radnych i starali się ukryć zakres jego komunikacji z organizatorami wydarzenia, kierując ich do kontaktu tylko z telefonem. Otwarcie zaprosił na Expo i publicznie wezwał do tego, aby wydarzenie miało się odbyć w mieście w przyszłym roku. Jego zachowanie nie jest zaskakujące, biorąc pod uwagę uzależniający charakter władzy, ale rozczarowujący dla wielu, którzy nazywali go sprzymierzeńcem w innych sprawach. Organizatorzy imprezy starali się również narzucić nielegalną blokadę wokół obiektu, zmuszając niezbędne organizacje społeczne do zamknięcia lub ograniczenia usług w trakcie trwania imprezy. Prawne wyzwanie to złagodziło najgorsze skutki, ale Rada nie rozumie zrozumienia Karty Praw NZ, zwłaszcza w zakresie praw ludzi do swobody przemieszczania się i protestów.

Olbrzymia obecność policji i astronomiczny budżet $ 250,000 został poważnie zwiększony od zeszłego roku, a także stanowczo zasugerował chęć ochrony delegatów za wszelką cenę i przy dowolnej ilości obrażeń.

Nadejście Weapons Expo było oczywiście poprzedzone haniebnym odejściem z Wellington po 20 latach w mieście. Był to wynik zeszłorocznego niesamowitego organizowania przez Peace Action Wellington - ponownie zarówno pod względem postawienia sprawy przed Radą, jak i bardziej sympatycznego (a może po prostu bardziej wyrachowanego) burmistrza i zorganizowania ludzi w całym mieście i kraju, aby zejść na dół Cake Tin na godziny blokowania.

Podstawę do akcji w tym roku stanowiły trzy lata regularnych kampanii, nawiązywania kontaktów i podnoszenia kwalifikacji.

Taktyką z wyboru dla rzeczywistych dni wydarzenia były działania bezpośrednie bez użycia przemocy, które mają na celu opóźnienie, zakłócenie lub w inny sposób odmówienie przyjęcia delegatom starającym się uczestniczyć w konferencji. Udało się to ponownie w tym roku. Pierwszego dnia ogrodzenia i bramy nielegalnych blokad drogowych zostały zburzone i rozłożone na drugą stronę drogi. Po tym nastąpiły toczące się blokady autobusów i zawodów delegatów przy bramkach wjazdowych. Te blokady opóźniły rozpoczęcie konferencji o około trzy godziny.

Idąc za blokadami, tętniący życiem marsz pokoju zgromadził się na placu i po przemówieniach wyruszył na miejsce. Setki mieszkańców i ludzi z całej Aotearoa maszerowało przeciwko handlowi bronią.

W akcjach tego dnia uczestniczyło wiele różnych grup, w tym Pacific Panthers, Political Organization Aotearoa, People Against Prisons Aotearoa, Metropolitan Church in Progress, St John's Theological College, Quakers, Tāmaki Makarau Anarchists, Berrigan House, Catholic Workers, Climate Justice Taranaki, Partia Zielonych, World Beyond War, Peas for Peace, związkowcy i feministki.

Marsz był obdarzony cudownym błękitnym niebem i ciepłym słońcem. To był fantastyczny romans z gigantycznymi lalkami, uśmiechniętymi malowanymi twarzami i mnóstwem różnorodnych wiadomości o pokoju i sprawiedliwości. Dla mieszkańców Palmy był to z pewnością przyciągający uwagę.

Niezadowoleni z odpoczynku, członkowie Ruchu Pokojowego zebrali się po południu na imprezie dla czarownic i czarnoksiężników w Centrum dla Kobiet „zablokowanym na drodze”, a następnie pomaszerowali wokół centrum wydarzeń, skutecznie pilnując bezpieczeństwa i policji.

Kiedy Dzień 2 toczył się, pogoda dopisywała, ale duch oporu nie. Wstaliśmy wcześnie i oddelegowaliśmy do delegowania hoteli w całym mieście. Gdy pierwszy autobus został zauważony, przez chwilę na miejsce wskoczyła zaimprowizowana blokada, a następnie zwinny wspinacz, który wskoczył na dach autobusu. Padał deszcz - nie, naprawdę, w dół. Kiedy ten wspinacz był już na nogach, wiedzieliśmy, że autobus nigdzie nie jedzie, więc niektórzy załoga skierowali się do innego autobusu, a jeden, dwa, trzy - kolejny wspinacz na górze też!

Puste autobusy dostrzeżono zaparkowane wzdłuż drogi z jednego hotelu, więc niektórzy podstępni ludzie blokowali je z przodu iz tyłu pojemnikami na kółkach przypadkowo zaparkowanymi na chodniku. Po tym wydarzeniu odbyła się gra polegająca na złapaniu autobusu, ponieważ delegaci musieli stawić czoła opór. Kuia śpiewała pieśni pokojowe przed kawiarnią, gdzie delegaci zatrzymywali się w oczekiwaniu na transport, podczas gdy inni działacze uczestniczyli w pojedynczych delegatach, którzy stawiali czoła ulicom.

Kiedy w końcu nazywaliśmy to dniem, ponownie opóźniliśmy uczestników konferencji na trzy godziny - i choć byliśmy przemoczeni w kościach - akcja była skuteczna. Świętowaliśmy nasz sukces i solidarność w lokalnej przestrzeni artystycznej - ogromnym i wspaniałym miejscu twórczym - gdzie zebraliśmy sprawozdanie z gorącymi napojami i pysznym kai.

Ostatnią akcją tygodnia była brygada hałasu śniadaniowego - w hotelu Coachman - skierowana na reklamowany głośnik i posiłek „po wydarzeniu”. Trochę rozstał się z NZDIA, że gdziekolwiek pójdą, będziemy tam.

W tej kampanii jest wiele niesamowitych rzeczy, ale to, co wyróżnia, to siła organizowania się i działania zbiorowego. Choć mamy do czynienia z przeciwnikiem o znacznie lepszych zasobach - dosłownie armią - wygrywamy. Siła, jaką mamy, to siła wielu przeciwko nielicznym, siła kreatywności, autonomii i spontaniczności wobec scentralizowanego autorytetu i bezkrytycznego przylgnięcia.

Te mocne strony prowadzą nas i dają nadzieję na przyszłość. Stanowią elementy budujące nowy świat w skorupie starego.

Przejdźmy więc dalej - budujmy nasze ruchy i nasze wzajemne powiązania, pogłębiajmy nasze zaangażowanie w prowadzenie wielu zmagań, z którymi zmaga się nasz świat, i dla siebie nawzajem jako przyjaciół, towarzyszy, kochanków i rodzin.

Inny świat jest możliwy. Jest w naszym zasięgu. Od nas zależy, czy to zrobimy.

Do zobaczenia na ulicach!