Joseph Essertier, 24 stycznia 2019 r
Cena Od Counterpunch
Warmbier był ofiarą
Otto Warmbier spędził Sylwestra 2015 roku w Pjongjangu, kilka tygodni po swoich 21. urodzinach. W kraju z wolnością słowa, który nie jest w stanie wojny z USA, nie byłoby to ryzykowne zachowanie, ale Pjongjang jest w stanie wojny z Waszyngtonem od 70 lat. To długa i bardzo kosztowna walka, aw grudniu 2015 r. napięcia były wysokie. Jeden z podróżników powiedział o Warmbier: „O rany, on naprawdę nie jest w swojej lidze”. Zatrzymali się w hotelu Yanggakdo, gdzie było ukryte piętro. Zakazany owoc, który wpędził go w kłopoty? Nawet przy tak rzadkich i egzotycznych luksusach, jak „basen, kręgielnia i minimarket”, nikt nie miałby pretensji do Warmbiera, że chce się rozejrzeć, zwłaszcza w sylwestra. Nie wiedział, że bawi się w „państwie garnizonowym”, które od 1953 roku jest zagrożone inwazją i drugim holokaustem.
1 stycznia we wczesnych godzinach porannych przez 2 godziny Warmbier był w odosobnieniu, ale nikt się tym nie przejmował aż do 2 stycznia, kiedy został zatrzymany przez władze Korei Północnej na lotnisku w drodze powrotnej do Stanów. Dwa i pół miesiąca później, rankiem 16 marca 2016 roku, został skazany przez Sąd Najwyższy Korei Północnej na 15 lat ciężkich robót, oskarżony o zdjęcie „oprawionego plakatu propagandowego”. Według personelu Szpitala Przyjaźni w Korei Północnej „przyjęli Otto rano po procesie”, a on „nie reagował” w tym momencie (Doug Bock Clark, „Nieopowiedziana historia Otto Warmbiera, amerykańskiego zakładnika," GQ, Lipiec 23, 2018)
Innymi słowy, mógł już stracić przytomność 17 marca. Wydaje się, że wśród ekspertów panuje zgoda co do tego, że doznał uszkodzenia mózgu „gdzieś w miesiącu następującym po procesie”. Jeden z lekarzy jest cytowany w filmie CNN, który powiedział, że „najwcześniejsze obrazy pochodzą z kwietnia 2016 r. Na podstawie naszej analizy tych obrazów uraz mózgu prawdopodobnie wystąpił w poprzednich tygodniach”, co potwierdza to, co powiedział personel Szpitala Przyjaźni (wideo CNN „Pytania dotyczące kontuzji Warmbiera”, zaczynając od 0:55). Jeśli uszkodzenie mózgu nastąpiło bardzo szybko po procesie, zwłaszcza jeśli było to zaledwie 24 godziny później, co wydarzyło się w tak krótkim czasie? Czy miał reakcję alergiczną na pigułkę nasenną? Czy był jakiś wypadek? Czy stracił wszelką nadzieję i próbował popełnić samobójstwo? Niestety nikt tego nie wie i być może nigdy się tego nie dowiemy, zwłaszcza bez traktatu pokojowego kończącego wojnę koreańską.
Warmbier wrócił do USA 13 czerwca 2017 roku w stanie śpiączki po 17 miesiącach spędzonych w Korei Północnej. Lekarze mówili, że nigdy nie wyzdrowieje. 24 grudnia ubiegłego miesiąca (2018 r.) sędzia główny Beryl A. Howell z Sądu Okręgowego Stanów Zjednoczonych dla Dystryktu Kolumbii napisał, że kiedy Warmbiera został aresztowany, „był zdrowym, wysportowanym studentem ekonomii i biznesu na pierwszym roku na University of Virginia” z „wielkimi marzeniami”. Kiedy 17 miesięcy później został zwolniony urzędnikom amerykańskim, „był ślepy, głuchy i miał śmierć mózgową”. Zdrowy jeden dzień. Śmierć mózgu 17 miesięcy później. Wniosek: bez wątpienia, teraz wszyscy wiemy, że zabił go rząd KRLD. Wyrok ten został wydany po tym, jak sędzia był odbiorcą amerykańskiej propagandy w tej sprawie przez 3 lata, podobnie jak reszta z nas.
Wkrótce po tragicznej śmierci Warmbiera prorządowa machina propagandowa ruszyła na pełnych obrotach. Oszustwo obejmowało zarówno fałszywe raporty wywiadowcze, kłamstwo prezydenta Trumpa, jak i twierdzenie dziennikarza o „dodatkowej dawce brutalności”. Jego pogrążony w żałobie i patriotyczny ojciec powiedział, że wyglądało to tak, jakby ktoś „przestawił mu dolne zęby”. Nie ma dowodów na to, że te twierdzenia są prawdziwe, a wiele dowodów na to, że są fałszywe. Ojcu, który właśnie stracił syna na skutek niekończącej się wojny koreańskiej i który był także przedmiotem nieustannych zniekształceń w środkach masowego przekazu, można wybaczyć. Gdyby jednak Stany Zjednoczone były społeczeństwem miłującym pokój i poszukującym prawdy, wielu zawodowych bębniarzy wśród amerykańskiej społeczności wywiadowczej, elitarnych urzędników i konserwatywnej inteligencji straciłoby swoje stanowiska dawno temu, jako kara za ich niebezpieczne kłamstwa, przesady i milczenia.
Połączenia New York Times poinformował, że „wyższy urzędnik amerykański” miał raporty wywiadu wskazujące, że „Mr. Warmbier był wielokrotnie bity w areszcie w Korei Północnej”. We wrześniu 2017 Trump powiedział, że Warmbier był „torturowany nie do uwierzenia przez Koreę Północną”, ale nie było śladów tortur fizycznych, jeśli przez „tortury” rozumiemy „złamane kości, skaleczenia i przypalenia papierosami”.
Warmbier dostał „dodatkową dawkę brutalności”, według New York Times, ale koroner, dr Lakshmi Sammarco, powiedział, że Warmbier miał tylko kilka małych blizn. Nie było dowodów na gojenie lub wygojenie złamań. Albo stracił dopływ krwi do mózgu, albo „przestał oddychać”. Jego „ciało było w doskonałym stanie” – powiedziała. „Jestem pewien, że musiał mieć [miał] całodobową opiekę” – opiekę na najwyższym poziomie w zubożałej Korei Północnej.
Odnosząc się do twierdzenia, że ktoś „przestawił mu dolne zęby”, powiedziała, że „zęby [były] naturalne i w dobrym stanie”. Przeprowadzili „wirtualną sekcję zwłok, czyli tomografię komputerową ciała”, a dentysta medycyny sądowej „przyjrzał się zdjęciom żuchwy i dolnych zębów”. Dentysta medycyny sądowej powiedział dr Sammarco „bardzo szczerze i bardzo bezpośrednio, że nie ma śladów urazu zębów. Żadnych urazów zębów.”
Dr Michael Flueckiger, człowiek wysłany do Korei Północnej w celu opieki nad Warmbieram, podpisał raport potwierdzający, że Otto był pod dobrą opieką w szpitalu. „Byłbym skłonny sfałszować ten raport, gdybym sądził, że dzięki temu Otto zostanie uwolniony” – powiedział Flueckiger. „Ale jak się okazało… miał dobrą opiekę, a ja nie musiałam kłamać”. Otto był dobrze odżywiony, nie miał odleżyn, a jego skóra była w doskonałej kondycji jak na kogoś, kto był w śpiączce od ponad roku.
W każdym razie jest bardzo mało prawdopodobne, aby Korea Północna fizycznie torturowała Warmbiera w tym kontekście. Jak wspomniano powyżej, w oparciu o dostępne dowody jest bardzo prawdopodobne, że uszkodzenie mózgu zaczęło się już następnego dnia po skazaniu go na ciężkie roboty. Dlaczego Warmbier miałby być fizycznie torturowany zaraz po skazaniu? Wiadomość propagandowa została już przekazana światu: „Nie zadzieraj z nami”. I „Nie dotykaj naszych oprawionych w ramki plakatów propagandowych”.
Andrei Lankov, wybitny ekspert i historyk Korei Północnej, powiedział, że gdyby Koreańczyk z Północy zrobił to, co zrobił Otto, „byliby martwi lub zdecydowanie torturowani”, tj. klasyczne stalinowskie tortury typu łamanych kości. (Oczywiście przy założeniu, że Warmbier jest rzeczywiście tym, który zdjął plakat z filmu). Według wysokiego szczebla uciekiniera z Korei Północnej, „Korea Północna szczególnie dobrze traktuje swoich zagranicznych więźniów. Wiedzą, że pewnego dnia będą musieli odesłać ich z powrotem”.
Możemy więc z pewnym przekonaniem powiedzieć, że nawet w środku wymiany gróźb o wysoką stawkę między Waszyngtonem a Pjongjangiem, i nawet jeśli Korea Północna mogła wykorzystać Warmbiera jako pionka w tej grze w szachy zwanej wojną koreańską, był , W rzeczywistości, nie zadał „dodatkową dawkę brutalności”. Otrzymał zwykłą dawkę złego traktowania – prawdopodobnie tego samego rodzaju tortur psychicznych, które otrzymali inni Amerykanie w jego sytuacji w Korei Północnej. Został złapany w krzyżowy ogień walki między Waszyngtonem a Phenianem.
Agenci amerykańskich środków masowego przekazu zaprosili ojca Otto, Freda, na wywiad i opublikowali jego wideo, w którym twierdził, że „Korea Północna nie jest ofiarą” bez sprawdzania faktów i komentarzy korygujących (Amy B Wang i Susan Svrluga, „Rodzice Otto Warmbiera biją się : „Korea Północna nie jest ofiarą. To terroryści”” Washington Post, 26 września 2017). Korea Północna została usunięta z amerykańskiej listy „Państwowych Sponsorów Terroryzmu” w 2008 roku, ale z pewnością tragedia Warmbiera jest jednym z powodów, dla których Trump ponownie umieścił ją na tej liście w listopadzie 2017 roku. wyrządzono szkodę pokojowi. Tragiczna śmierć Warmbiera mogła skłonić niektórych Amerykanów do poważnego zastanowienia się nad pytaniem, dlaczego pozwalamy na kontynuowanie tej wojny. Niestety, takie badanie duszy nie jest widoczne, przynajmniej nie w telewizji, w gazetach ani w Internecie. Wojna koreańska, która została wstrzymana lub spowolniona w 1953 r., pochłonęła życie milionów Koreańczyków, setki tysięcy Chińczyków i być może sto tysięcy amerykańskich i sojuszniczych żołnierzy. Część z tych osób była sprawcami niesprawiedliwej przemocy; prawie wszyscy byli ofiarami kolejnej bezsensownej wojny, której ostatecznym celem było umocnienie globalnej hegemonii. Bezmyślna przemoc, a nie wyroki w sądzie.
Przypomnij sobie napięcia w 2015 roku, które doprowadziły do skrajnego zatrzymania Warmbiera. Rok wcześniej, tego samego dnia, 2 stycznia, kiedy zatrzymano Warmbiera, Waszyngton nałożył sankcje finansowe na północnokoreańskie siły specjalne i dziesięciu północnokoreańskich urzędników państwowych w odwecie za włamanie do Sony Pictures Entertainment zanim znaliśmy tożsamość sprawcy ataku.
Można sobie wyobrazić, że z perspektywy Pjongjangu poczyniono pewne postępy w kierunku pokoju, pomimo antypółnocnej postawy Seulu. Nastąpiło ponowne połączenie rodzin i wznowienie wymiany cywilnej. Ale Stany Zjednoczone ponownie stawały na drodze do pokoju poprzez wspólne szkolenie wojskowe USA i Republiki Korei.
Prezydent Obama sprawował swój ostatni rok na stanowisku i większość obserwatorów uważała, że Demokraci wygrają następne wybory prezydenckie, więc Pjongjang prawdopodobnie spodziewał się takiego samego traktowania podczas następnej administracji, tj. zero dialogu, zero kroków w kierunku pojednania.
U władzy była Park Geun-hye, autorytarna córka byłego dyktatora. Jej rząd był powszechnie postrzegany jako skorumpowany. Pjongjang nazwał go „faszystowskim, autokratycznym, proamerykańskim i projapońskim rządem bez poczucia praw człowieka” – wydaje się, że nie jest to dalekie od prawdy, biorąc pod uwagę fakt, że co trzecia osoba w Korei Południowej wychodziła na ulice, by wesprzeć rewolucję przy świecach, która ją pozbawiła mandatu.
Korea Północna i Rosja ogłosiły rok 2015 „rokiem przyjaźni”, a handel z Rosją wzrósł. Tymczasem stosunki Rosji z Zachodem uległy pogorszeniu. W czerwcu 2015 r. w Korei panowała susza, a produkcja żywności w Korei Północnej spadła, podczas gdy nadal obowiązywały śmiertelne sankcje, które co roku głodują tysiące niewinnych cywilów. Obama rozpoczął modernizację broni nuklearnej za bilion dolarów, gdy wzrosły napięcia wokół programu nuklearnego Pjongjangu. To właśnie w tym brutalnym, normalnym środowisku Warmbier został niesłusznie zatrzymany.
Filip i Jakelin byli ofiarami
Pobieżne porównanie zatrzymań osób niebędących obywatelami Korei Północnej pokazałoby, że niesprawiedliwości wynikające z ich wcześniejszych zatrzymań są prawie tak poważne, jak zatrzymania w USA. Pjongjang i Waszyngton ścigają się do dna pod względem łamania praw człowieka, a Pjongjang znajduje się tuż za Waszyngtonem w większości kategorii, z wyjątkiem oczywiście „wojen agresji”.
Po pierwsze, przypomnijmy, że Stany Zjednoczone to kraj imigrantów, więc powinniśmy już wiedzieć, jak humanitarnie traktować nie-Amerykanów; że nasz kraj jest bogaty i ma więcej niż wystarczające środki, aby zapewnić więźniom podstawową opiekę zdrowotną; i że nasi dziennikarze cieszą się wolnością słowa, więc łatwiej jest im coś zrobić z nadużyciami naszego rządu wobec zagranicznych więźniów.
Oto kilka faktów, które Amerykanie powinni wziąć pod uwagę. Powinniśmy wyjąć belkę z własnych oczu, zanim zajmiemy się odrobiną trocin w oczach mieszkańców Korei Północnej. Według Human Rights Watch nasze „niewłaściwe warunki przetrzymywania są również powodem do niepokoju. Organizacja Human Rights Watch opublikowała analizę własnych dochodzeń rządu USA w sprawie śmierci 18 imigrantów przetrzymywanych w areszcie w latach 2012-2015, ujawniając niebezpiecznie niską jakość opieki medycznej w 16 przypadkach, przyczyniając się do śmierci siedmiu osób. Inne organizacje udokumentowały podobne problemy w placówkach w całym kraju, wskazując na bardzo nieodpowiedni nadzór nad systemem przetrzymywania obejmującym ponad 200 placówek, w tym placówki prywatne i lokalne więzienia”.
Nie możemy również zapomnieć o ostatnich przypadkach śmierci dzieci przetrzymywanych w naszych więzieniach. Felipe Gómez Alonzo(8) i Jakelin Amei Rosmery Caal Maquín (7), obaj z Gwatemali, zmarli w grudniu ubiegłego roku w areszcie amerykańskim. Chociaż nie zostali oskarżeni o żadne przestępstwo, ich rodzicom nie pozwolono zobaczyć swoich dzieci żywych, w przeciwieństwie do Freda i Cindy Warmbier, którzy ostatni raz spojrzeli i mogli zobaczyć, co Korea Północna zrobiła ich synowi. Rząd USA „twierdzi, że Jakelin podróżowała przez pustynię przez wiele dni bez jedzenia i wody i nie można było jej pomóc, zanim została aresztowana. Jednak jej ojciec mówi, że dopilnował, żeby jadła i piła. Prezydent Amerykańskiej Akademii Pediatrii mówi, że jej śmierci bez wątpienia można było zapobiec” („Jakelin Caal Maquin zginął na granicy. To, co jej się przydarzyło, nie jest aberracją" LA Times, 18 December 2018).
Zarówno Felipe, jak i Jakelin pochodzili z rdzennych społeczności Gwatemali. Osobom posługującym się językami tubylczymi częściej odmawia się pomocy medycznej niż osobom posługującym się językami nierodzimymi w naszym kraju. „Mężczyzna został deportowany ze złamanym obojczykiem wystającym ze skóry” – wynika z raportu Centrum Badań nad Migracjami. Inni są „deportowani z obrażeniami i w złym stanie, niektórzy nie mogą chodzić, a wielu jest odwodnionych i głodnych”.
W ubiegłym roku nasz rząd uprowadził co najmniej 2737 dzieci od ich rodziców i zatrzymał je. Kilka tysięcy zostało już „rozdzielonych” przed kwietniem 2018 r., kiedy praktyka stała się publiczna. Niektóre z tych „oddzielonych” dzieci mogą już nigdy nie zobaczyć swoich rodziców, ponieważ Stany Zjednoczone je deportowały i nie wiedzą, jak się z nimi skontaktować. Kolejnych 118 zostało porwanych między lipcem a początkiem listopada po Rozporządzenie Trumpa z czerwca br zakończenia zła praktyka. To nie są 21-latkowie. Oni są dziećmi. Niektórzy Amerykanie protestują przeciwko tej przedfaszystowskiej polityce, ale ona trwa.
Nasza Służba Celna i Ochrona Granic (CBP) jest wielomiliardową agencją federalną, ale nie może znaleźć środków na zapewnienie zdrowia dzieciom, które porwali z ramion swoich opiekunów. Przedstawiciel Teksasu, Joaquin Castro, nazwał „zakwaterowania dla migrantów nieodpowiednimi i powiedział, że CBP nie ma niezbędnej wiedzy specjalistycznej, aby zapewnić odpowiednią opiekę”. Członkowie kongresowego klubu latynoskiego, którzy po śmierci Jakelina odwiedzili posterunki straży granicznej Stanów Zjednoczonych, powiedzieli, że „imigranci, którzy są zabierani na tym odludnym odcinku granicy amerykańsko-meksykańskiej, są przetrzymywani w ciasnych pomieszczeniach i nie mają odpowiednich łazienek”. Wielu przekracza niebezpieczne odcinki granicy z powodu nieludzkiej polityki utrudniającej legalne przekraczanie granicy w bezpieczniejszy sposób.
Ta dwójka dzieci z Gwatemali zmarła w zeszłym miesiącu w warunkach świadczących o niespełniającym standardów opiece zdrowotnej. Podobnie jak rodzicom Warmbiera, matkom i ojcom tych dzieci nie pozwolono przebywać z dziećmi ani pocieszać ich podczas zatrzymania, nawet po tym, jak stało się jasne, że ich stan fizyczny gwałtownie się pogarsza.
Sędzia Howell przyznał rodzicom Warmbiera 500 milionów dolarów, co stanowi 2% PKB Korei Północnej. Możemy jednak ufać, że Nasz Rząd nie ustanowi żadnych rasistowskich podwójnych standardów. Wkrótce rodzice Felipe i Jakelina otrzymają co najmniej wiele miliardów dolarów, co jest oczywiście uczciwe. (Nasz PKB na mieszkańca wynosi około 50,000 XNUMX USD. Korea Północna to jeden lub dwa tysiące).
Jak napisał Wall Street Journal, „rozważając, jakie warunki przyjąć od USA, Kim Jong-un nigdy nie powinien zapominać o okrutnej naturze reżimu Trumpa”. Oto moja rada dla pana Kima: „Kiedy w przyszłym miesiącu będziesz negocjował koniec wojny koreańskiej z panem Trumpem, uważaj. Masz do czynienia z podejrzanymi postaciami. Ups! Pomyliłem nazwiska w cytacie z Wall Street Journal – tak łatwo to zrobić, kiedy mówi się o łamaniu praw człowieka osób przetrzymywanych przez rząd. USA, Korea Północna, ta sama różnica.
Ogromne podziękowania dla Stephena Brivati za komentarze, sugestie i edycję.
