Autor: Benjamin Naimark-Rowse, www.politicalviolenceataglance.org
2 lipca 2017 r.. Przesłano z Popularny ruch oporu, Lipiec 3, 2017.
Powyżej: Koloniści Obalają Statut króla Jerzego.
Uwaga: historia kampanii na rzecz niepodległości Stanów Zjednoczonych to znacznie więcej niż historia 56 osób, które podpisały Deklarację Niepodległości. Przed 1776 rokiem trwała dekada kampanii oporu, w których uczestniczyli zwykli ludzie, którzy nie podzielali uznania historycznego. W tym okresie kobiety były głównymi przywódcami, ale potem wojna wyprowadziła wojskowych na pierwszy plan. W rzeczywistości niektórzy twierdzą, że niepodległość została wywalczona w tej dekadzie, a wojna była wysiłkiem Wielkiej Brytanii, by siłą odbić kolonie. Koloniści używali tego, co dziś uważa się za klasyczne narzędzia pokojowego oporu.
Koloniści protestują przeciwko ustawie o pieczęci
Jak opisano poniżej, wiele udanych walk bez przemocy. To było dekadę lub więcej ruchu oporu bez przemocy która stworzyła świadomość niezależności. Używała środków pokojowych, takich jak petycje, marsze protestacyjne, demonstracje, bojkoty i odmowa pracy. Co więcej, jeśli kupcy kolonialni naruszali powszechne nastroje, kontynuując import bojkotowanych towarów, ludzie nie tylko odmawiali kupowania od nich, ale także nie chcieli z nimi rozmawiać, siedzieć z nimi w kościele lub sprzedawać im wszelkiego rodzaju towary. Firmy kolonialne ignorowały brytyjskie prawo i sądy, „działacze kolonialni prowadzili regularne interesy z naruszeniem prawa brytyjskiego, używając dokumentów bez wymaganych znaków skarbowych, rozstrzygając spory prawne bez sądów”. W latach 1774 i 1775 wiele z tych ciał kolonialnych przejęło władzę rządową z własnej inicjatywy i miało władzę większą niż resztki rządu kolonialnego. Zanim zwołano pierwszy Kongres Kontynentalny w 1774 r., Koloniści tworzyli własny równoległy rząd. Jest to obszar, w którym potrzebujemy więcej badań historycznych, ale Oto niektóre z tego, co wiemy:
W 1773-74 coraz więcej hrabstw i miast organizowało się niezależnie od brytyjskich rządów, dodając odmowę eksportu amerykańskich towarów do Wielkiej Brytanii wraz z rosnącą odmową importu brytyjskich towarów. Wzrosła pewność, że komercyjny przymus może być skuteczny. Niektóre oficjalne sądy zostały zamknięte z powodu braku działalności gospodarczej, ponieważ koloniści stworzyli własne alternatywy; inne stały się mniej aktywne.
Amerykańscy przywódcy ruchu kolonialnego zgodzili się na spotkanie na Pierwszym Kontynentalnym Kongresie jesienią, 1774.
Brytyjska potęga w koloniach szybko się rozpadała. Gubernator Massachusetts Bay poinformował na początku 1774, że wszystkie oficjalne uprawnienia legislacyjne i wykonawcze zniknęły. W październiku 1774 legalny rząd w stanie Maryland praktycznie zrzekł się. W Południowej Karolinie ludzie byli posłuszni Stowarzyszeniu Kontynentalnemu zamiast Brytyjczykom. Virginia Governor Dunmore napisał do Londynu w grudniu 1774, że wydawanie rozkazów było dla niego nieproduktywne, ponieważ tylko bardziej oczywiste było, że ludzie odmówili posłuszeństwa.
Podczas swojego spotkania Pierwszy Kontynentalny Kongres przyjął plan dalszych pokojowych walk; uczony Gene Sharp uważa, że gdyby plan został zastosowany zamiast walki zbrojnej, która stała się jego substytutem, kolonie mogły uwolnić się wcześniej i przy mniejszym rozlewu krwi.
Po bitwach z Lexington i Concord w 1775 ruch ten zmienił się w walkę zbrojną. Poprzednie lata bojkotu 10 i wiele innych metod znacznie rozluźniły więzy łączące kolonie z krajem macierzystym. Walka bez przemocy zachęcała do niezależnej gospodarki, alternatywnych organizacji rządów i poczucia wspólnej amerykańskiej tożsamości.
Niezależnie od tego, jakie przyszłe stypendia mogą ujawnić, że kolonie uzyskują niepodległość, wielu historyków uważa, że dziesięciolecia kampania umożliwiła Amerykanom zbudowanie równoległych instytucji, które zapewniłyby uporządkowane i demokratyczne przejście do niepodległości po wojnie o niepodległość Stanów Zjednoczonych.
Wielu kolonistów sprzeciwiało się przemocy. Samuel Adams napisał do Jamesa Warrena, 21 maja 1774 r. „Nic nie może nas zrujnować oprócz naszej przemocy. Rozum tego uczy. Mam niewątpliwą Inteligencję, straszną, jeśli chodzi o Plany przeciwko nam; consolotary, jeśli jesteśmy tylko roztropni ”. Było tylko kilka przypadków smoły i upierzenia, z pewnością akt przemocy, i koloniści zniechęcali ich do postrzegania ich jako osłabiających pokojowy opór, gdy ludzie opuszczali ruch lub nie przyłączali się do takiej przemocy. W liście do dr Jedediaha Morse'a z 1815 r. John Adams zastanawiał się nad rewolucją pisząc „Historia operacji wojskowych od 19 kwietnia 1775 do 3 września 1783 nie jest historią rewolucji amerykańskiej. . . Rewolucja była w umysłach i sercach ludzi oraz w zjednoczeniu kolonii; z których oba zostały w znacznym stopniu dokonane przed rozpoczęciem działań wojennych. ”
Więcej na temat strategii bez przemocy stosowanych do buntu przeciwko Brytyjczykom, zobacz Prawdziwa historia Stanów Zjednoczonych buduje naszą potęgę, a dla informacji o tym, w jaki sposób obchodzimy Święta Niepodległości to kwestie, które zaczęły się na długo przed lipcem 4, 1776 i kontynuowane przez wiele lat po, do dzisiaj, Nieopowiedziana historia Święta Niepodległości.
Jeśli chodzi o niewolnictwo, niezależność była również bardzo skomplikowana i pozostawiła głębokie rany (nadal z nami dzisiaj, pod wieloma względami). Profesor Gerald Horne pisze, że niezależność była wspierana przez wielu właścicieli plantacji niewolników i ludzi biznesu, którzy skorzystali z niewolnictwa, ponieważ widzieli niewolnictwo dobiegające końca w Anglii. Brytyjski sąd orzekł, że nie ma podstawy prawnej dla niewolnictwa, więc niewolnictwo skończyłoby się także w brytyjskich koloniach.
Po uzyskaniu niepodległości USA zakończyły pisanie konstytucji dotyczącej praw własności, która podtrzymywała niewolnictwo, a nie konstytucję praw człowieka, w celu ochrony najcenniejszej własności w kraju - zniewolonych ludzi. Wiele założyciele, niektórzy z największych posiadaczy niewolników w kraju, podjęli działania w celu ochrony swojej własności - ludzi.
W 1852, w jakimś wywołaniu największa przemowa Czwartego Lipca wszechczasów, Frederick Douglas powiedział: „Ten czwarty lipca jest twój, nie mój. Możesz się radować, ja muszę opłakiwać. ”Otworzył swoje przemówienie, opisując czwarty lipca jako„ cienką zasłonę, by ukryć zbrodnie, które zhańbią naród dzikusów ”. Jakie zbrodnie wojenne, niesprawiedliwości, głęboką korupcję i nierówności ukrywają dziś Stany Zjednoczone? KZ
Mit założycielski Stanów Zjednoczonych Ameryki
W ten weekend gościmy w miastach i miasteczkach od wybrzeża do wybrzeża fajerwerki, koncerty, parady aby świętować naszą niezależność od Wielkiej Brytanii. Te uroczystości niezmiennie podkreślaj żołnierzy który wyparł Brytyjczyków z naszych brzegów. Ale lekcja, jaką dowiadujemy się o demokracji wykutej w tyglu wojny rewolucyjnej, zignoruje, jak dekada bez przemocy odporność zanim zastrzelony przez cały świat ukształtował założenie Stanów Zjednoczonych, wzmocnił nasze poczucie tożsamości politycznej i położył fundament naszej demokracji.
Jesteśmy uczeni że uzyskaliśmy niepodległość od Wielkiej Brytanii w krwawych bitwach. Recytujemy poezja o północnej przejażdżce Paula Revere'a który ostrzegał przed brytyjskim atakiem. I jesteśmy pokazani przedstawienia Minutemena w bitwie z Redcoatami w Lexington i Concord.
Dorastałem w Bostonie, gdzie nasza cześć dla rewolucyjnych bitew przeciwko Brytyjczykom wykracza daleko poza Czwarty Lipiec. Świętujemy Dzień Patriotów dla uczczenia rocznicy pierwszych bitew rewolucji i Dzień ewakuacji dla uczczenia dnia, kiedy wojska brytyjskie ostatecznie uciekły z Bostonu. I na początku każdej gry Red Sox stoimy, zdejmujemy kapelusze i śpiewamy - trzydzieści trzy tysiące silnych - o niebezpiecznej walce, czerwonym blasku rakiet i bombach, które dały dowody w nocy, nasza flaga wciąż tam była.
Koloniści buntują się przeciwko ustawie o pieczęci.
Jednak Ojciec Założyciel, John Adams napisał to, "Historia operacji wojskowych ... nie jest historią rewolucji amerykańskiej".
Amerykańscy rewolucjoniści nie prowadzili nikogo, ale trzy pokojowe kampanie oporu w dekadzie sprzed wojny o niepodległość. Te kampanie były skoordynowane. Byli głównie bez przemocy. Oni pomógł upolitycznić społeczeństwo amerykańskie. Umożliwiły kolonistom zastąpienie kolonialnych instytucji politycznych równoległymi instytucjami samorządowymi pomóżcie stworzyć fundament demokracji, na której dziś polegamy.
Pierwsza kampania oporu bez przemocy był w 1765 przeciwko ustawie o pieczęci. Dziesiątki tysięcy naszych nosicieli odmówiło zapłaty brytyjskiemu królowi podatku tylko po to, by drukować dokumenty prawne i gazety, wspólnie decydując się na powstrzymanie konsumpcji brytyjskich towarów. Porty w Bostonie, Nowym Jorku i Filadelfii podpisały pakty przeciwko importowaniu brytyjskich produktów; kobiety zrobiły przędzę samodziałową, aby zastąpić brytyjską tkaninę; a uprawnieni sami na ten temat w Rhode Island odmówili przyjęcia adresów każdego mężczyzny, który poparł ustawę o pieczęci.
Koloniści zorganizowali Kongres Pieczęci. Przekazał oświadczenia o prawach kolonialnych i ograniczeniach brytyjskiej władzy, i przesłał kopie każdej kolonii, a także jeden egzemplarz do Wielkiej Brytanii, demonstrując jednolity front. Ta masowa mobilizacja polityczna i ekonomiczny bojkot oznaczały, że ustawa o znaczkach będzie kosztować Brytyjczyków więcej pieniędzy, niż warto wymusić, pozostawiając ją martwą w chwili przybycia. To zwycięstwo pokazało również siłę niestosowania przemocy: opętany przez ludzi niesprawiedliwy autorytet społeczny, polityczny lub gospodarczy.
Druga kampania oporu bez użycia przemocy rozpoczęło się w 1767 przeciwko ustawom Townshend. Działania te opodatkowały papier, szkło, herbatę i inne towary importowane z Wielkiej Brytanii. Kiedy zaczęły obowiązywać ustawy Townsenda, kupcy w Bostonie, Nowym Jorku i Filadelfii ponownie zaprzestali importu brytyjskich towarów. Ogłosili, że każdy, kto kontynuuje handel z Brytyjczykami, powinien być oznaczony etykietą "Wrogowie ich kraju". Poczucie nowej tożsamości politycznej oderwanej od Wielkiej Brytanii rosło w koloniach.
W 1770 koloniści opracowali Komitety Korespondencji, nową instytucję polityczną oderwaną od brytyjskiego autorytetu. Komitety pozwoliły kolonistom na udostępniać informacje i koordynować ich sprzeciw. Brytyjski parlament zareagował, podwajając i obniżając cenę herbaty, co doprowadziło rozwścieczonych członków Synów Wolności do przeprowadzenia niesławnego Boston Tea Party.
Brytyjski parlament przeciwstawił się aktom przymusu, które skutecznie zamknęły Massachusetts. Port w Bostonie był zamknięty, dopóki Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska nie została spłacona za przegrane w Tea Party. Wolność zgromadzeń została oficjalnie ograniczona. A procesy sądowe zostały przeniesione z Massachusetts.
Wbrew Brytyjczykom koloniści zorganizowali Pierwszy Kontynentalny Kongres. Nie tylko wyartykułowali swoje skargi przeciwko Brytyjczykom, ale także koloniści utworzyli prowincjonalne kongresy, aby egzekwować prawa, które sobie zadeklarowali. W tym czasie odnotowano gazetę że te równoległe instytucje prawne skutecznie zabrały rząd z rąk brytyjskich władz i przekazały je w ręce kolonistów tak bardzo, że niektórzy uczeni twierdzą, że "Niezależność w wielu koloniach została zasadniczo osiągnięta przed rozpoczęciem wojennych działań wojennych w Lexington i Concord".
Król Jerzy III uważał, że ten poziom organizacji politycznej posunął się za daleko, zauważając to; "... Rządy Nowej Anglii są w stanie buntu; ciosy muszą zdecydować, czy mają podlegać temu państwu czy niezależnemu. " W odpowiedzi koloniści zorganizowali Drugi Kontynentalny Kongres, mianowali Komendanta Głównego Jerzego Waszyngtona, a więc rozpoczęli osiem lat gwałtownego konfliktu.
Wojna o niepodległość mogła fizycznie wyrzucić Brytyjczyków z naszych brzegów, ale skupienie się na wojnie w miniony weekend zaciemnia wkład, jaki niesie niestosowny opór w sprawie założenia naszego kraju.
W ciągu dekady poprzedzającej wojnę koloniści artykułowali i dyskutowali decyzje polityczne w publicznych zgromadzeniach. Czyniąc to, upolitycznili społeczeństwo i wzmocnili poczucie nowej tożsamości politycznej wolnej od Brytyjczyków. one ustawodawstwo, egzekwowane prawa, a nawet pobierane podatki. Czyniąc to, praktykowali samorządność poza czasem wojny. I doświadczyli siły pokojowych działań politycznych na szerokich odcinkach ziemi, które miały stać się Stanami Zjednoczonymi Ameryki.
Tak więc w przyszłe dni niepodległości świętujmy bezczynny opór naszych przodków i matek wobec brytyjskich rządów kolonialnych. Każdego dnia, gdy rozważamy niezliczone wyzwania stojące przed naszą demokracją, odwołajmy się do naszej historii bez przemocy John Adams, Benjamin Franklin, John Hancock, Patrick Henry, Thomas Jefferson i George Washington zrobił ponad dwa wieki temu.
Benjamin Naimark-Rowse jest Truman National Security Fellow. Uczy i stawia opór pokojowy w Szkole Fletchera na Uniwersytecie Tufts.
