Ukraina i apokaliptyczne ryzyko propagandowej ignorancji

David Swanson

Nie jestem pewien, czy w tym roku ukazała się jeszcze lepiej napisana książka Ukraina: wielka szachownica Zbiga i jak Zachód został szachowany, ale jestem przekonany, że nie było ważniejszego. Z około 17,000 16,000 bomb atomowych na świecie, Stany Zjednoczone i Rosja mają ich około XNUMX XNUMX. Stany Zjednoczone agresywnie flirtują z III wojną światową, mieszkańcy Stanów Zjednoczonych nie mają najmniejszego pojęcia, jak i dlaczego, a autorzy Natylie Baldwin i Kermit Heartsong wyjaśniają to wszystko dość jasno. Śmiało, powiedz mi, że nie ma nic, na co teraz spędzasz czas, co jest mniej ważne niż to.

Ta książka może równie dobrze być najlepiej napisaną książką, jaką przeczytałem w tym roku. Zestawia wszystkie istotne fakty — te, które znałem i wiele, których nie znałem — razem zwięźle iw doskonałej organizacji. Robi to ze świadomym światopoglądem. Nie pozostawia mi nic do zarzucenia, co jest prawie niespotykane w moich recenzjach książek. Uważam, że spotkanie z tak dobrze poinformowanymi pisarzami, którzy również rozumieją znaczenie swoich informacji, jest dla mnie odświeżające.

Prawie połowa książki jest wykorzystywana do ustalenia kontekstu ostatnich wydarzeń na Ukrainie. Warto zrozumieć koniec zimnej wojny, irracjonalną nienawiść do Rosji, która przenika myślenie elit amerykańskich, oraz wzorce zachowań, które powtarzają się teraz z większą głośnością. Podżeganie fanatycznych bojowników w Afganistanie, Czeczenii i Gruzji oraz atakowanie Ukrainy w podobnych celach: jest to kontekst, którego CNN nie przedstawi. Partnerstwo neokonserwatystów (w uzbrajaniu i wywoływaniu przemocy w Libii) z bojownikami humanitarnymi (w pędzeniu na ratunek dla zmiany reżimu): to precedens i model, o którym NPR nie wspomni. Obietnica USA nierozszerzania NATO, rozszerzenie NATO do 12 nowych krajów aż do granicy z Rosją, wycofanie się USA z traktatu ABM i dążenie do „obrony przeciwrakietowej” – to tło, którego Fox News nigdy nie uznałby za znaczące. Poparcie USA dla rządów przestępczych oligarchów gotowych sprzedać rosyjskie zasoby i rosyjski opór wobec tych planów — takie relacje są prawie niezrozumiałe, jeśli pochłonęło się zbyt wiele amerykańskich „wiadomości”, ale zostały dobrze wyjaśnione i udokumentowane przez Baldwina i Heartsong.

Ta książka zawiera doskonałe informacje na temat używania i nadużywania Gene'a Sharpa oraz kolorowych rewolucji zainicjowanych przez rząd USA. Myślę, że złoty środek można znaleźć w wartości pokojowych działań uznawanych przez wszystkich zaangażowanych — czy to na dobre, czy na złe. Tę samą lekcję można znaleźć (tym razem na dobre) w cywilnym oporze wobec wojsk ukraińskich wiosną 2014 roku i odmowie (niektórych) żołnierzy ataku na ludność cywilną.

Pomarańczowa Rewolucja na Ukrainie w 2004 r., Rewolucja Róż w Gruzji w 2003 r. i Ukraina II w latach 2013-2014 są dobrze opisane, łącznie ze szczegółową chronologią. To naprawdę niezwykłe, jak wiele zostało publicznie zgłoszonych, które pozostają zakopane. Przywódcy zachodni spotykali się wielokrotnie w 2012 i 2013 roku, aby knuć losy Ukrainy. Neonaziści z Ukrainy zostali wysłani do Polski, aby szkolić się do zamachu stanu. Organizacje pozarządowe działające przy Ambasadzie USA w Kijowie organizowały szkolenia dla uczestników puczu. 24 listopada 2013 r., trzy dni po odrzuceniu przez Ukrainę porozumienia z MFW, w tym odmowie zerwania stosunków z Rosją, protestujący w Kijowie rozpoczęli starcia z policją. Protestujący stosowali przemoc, niszcząc budynki i pomniki oraz rzucając koktajlami Mołotowa, ale prezydent Obama ostrzegł ukraiński rząd, aby nie odpowiadał siłą. (Porównaj to z traktowaniem ruchu Occupy lub strzelaniną na Kapitolu do kobiety, która zawróciła w samochodzie z dzieckiem).

Grupy finansowane przez USA zorganizowały ukraińską opozycję, sfinansowały nowy kanał telewizyjny i promowały zmianę reżimu. Departament Stanu USA wydał około 5 miliardów dolarów. Asystent sekretarza stanu USA, który osobiście wybrał nowych przywódców, otwarcie przyniósł protestującym ciasteczka. Kiedy ci protestujący brutalnie obalili rząd w lutym 2014 r., Stany Zjednoczone natychmiast uznały zamach stanu za prawomocny. Ten nowy rząd zdelegalizował główne partie polityczne oraz zaatakował, torturował i mordował ich członków. Nowy rząd składał się z neonazistów, a wkrótce miał objąć urzędników importowanych ze Stanów Zjednoczonych. Nowy rząd zakazał języka rosyjskiego — pierwszego języka wielu obywateli Ukrainy. Rosyjskie pomniki wojenne zostały zniszczone. Ludność rosyjskojęzyczna była atakowana i mordowana.

Krym, autonomiczny region Ukrainy, miał własny parlament, był częścią Rosji od 1783 do 1954 roku, publicznie głosował za bliskimi związkami z Rosją w 1991, 1994 i 2008 roku, a tamtejszy parlament zagłosował za powrotem do Rosji w 2008 roku. Ta pokojowa, bezkrwawa, demokratyczna i legalna akcja, bez naruszenia ukraińskiej konstytucji, która została zniszczona przez brutalny zamach stanu, została natychmiast potępiona na Zachodzie jako rosyjska „inwazja” na Krym.

Noworosyjczycy również dążyli do niepodległości i zostali zaatakowani przez nowe ukraińskie wojsko dzień po tym, jak John Brennan odwiedził Kijów i zarządził tę zbrodnię. Wiem, że policja hrabstwa Fairfax, która trzymała mnie i moich przyjaciół z dala od domu Johna Brennana w Wirginii, nie miała pojęcia, jakie piekło rozpętał na bezbronnych ludzi oddalonych o tysiące mil. Ale ta ignorancja jest co najmniej tak niepokojąca, jak świadoma złośliwość. Cywile byli przez miesiące atakowani przez odrzutowce i helikoptery, co było najgorszym zabójstwem w Europie od czasów II wojny światowej. Prezydent Rosji Putin wielokrotnie naciskał na pokój, zawieszenie broni, negocjacje. Ostatecznie zawieszenie broni nastąpiło 5 września 2014 r.

Co ciekawe, w przeciwieństwie do tego, co nam wszystkim mówiono, Rosja nie dokonała inwazji na Ukrainę w żadnym z wielu przypadków, w których mówiono nam, że właśnie to zrobiła. Przeszliśmy od mitycznej broni masowego rażenia, poprzez mityczne groźby wobec libijskiej ludności cywilnej i fałszywe oskarżenia o użycie broni chemicznej w Syrii, do fałszywych oskarżeń o rozpoczęcie inwazji, które nigdy nie zostały rozpoczęte. „Dowody” inwazji zostały starannie pozostawione bez lokalizacji lub jakichkolwiek weryfikowalnych szczegółów, ale i tak zostały zdecydowanie obalone.

Zestrzelenie samolotu MH17 obwiniono Rosję bez żadnych dowodów. Stany Zjednoczone mają informacje o tym, co się stało, ale ich nie ujawnią. Rosja ujawniła to, co miała, a dowody, w porozumieniu z naocznymi świadkami na ziemi i w porozumieniu z ówczesnym kontrolerem ruchu lotniczego, są takie, że samolot został zestrzelony przez jeden lub więcej innych samolotów. „Dowody” na to, że Rosja zestrzeliła samolot rakietą, zostały ujawnione jako niechlujne fałszerstwa. Ślad oparów, który pozostawiłby pocisk, nie został zgłoszony przez ani jednego świadka.

Baldwin i Heartsong zamykają sprawę, że działania USA przyniosły odwrotny skutek, że w rzeczywistości, niezależnie od tego, czy obywatele Stanów Zjednoczonych mają pojęcie, co się dzieje, czy nie, maklerzy władzy w Waszyngtonie sami dokonali Drugiej Poprawki. Sankcje wobec Rosji sprawiły, że Putin stał się tak popularny w kraju jak George W. Bush po tym, jak udało mu się istnieć jako prezydent, podczas gdy samoloty wlatywały w World Trade Center. Te same sankcje wzmocniły Rosję, kierując ją w kierunku własnej produkcji i sojuszy z narodami niezachodnimi. Ukraina ucierpiała, Europa cierpi z powodu odcięcia rosyjskiego gazu, podczas gdy Rosja zawiera układy z Turcją, Iranem i Chinami. Eksmisja rosyjskiej bazy z Krymu wydaje się teraz bardziej beznadziejna niż przed rozpoczęciem tego szaleństwa. Rosja jest liderem, ponieważ coraz więcej krajów porzuca dolara amerykańskiego. Odwetowe sankcje ze strony Rosji szkodzą Zachodowi. Daleka od izolacji Rosja współpracuje z krajami BRICS, Szanghajską Organizacją Współpracy i innymi sojuszami. Daleka od zubożenia Rosja skupuje złoto, podczas gdy Stany Zjednoczone pogrążają się w długach i są coraz częściej postrzegane przez świat jako nieuczciwy gracz, a Europa ma pretensje do pozbawiania Europy rosyjskiego handlu.

Ta historia zaczyna się od irracjonalności zbiorowej traumy wynikającej z holokaustu II wojny światowej i ślepej nienawiści do Rosji. Musi się to skończyć taką samą irracjonalnością. Jeśli desperacja USA doprowadzi do wojny z Rosją na Ukrainie lub w innym miejscu wzdłuż rosyjskiej granicy, gdzie NATO angażuje się w różne gry wojenne i ćwiczenia, być może nie będzie więcej ludzkich historii, które kiedykolwiek zostały opowiedziane lub usłyszane.