przez Phila Andersona, World Beyond War, 15 marca 2022 r.
„Wojna jest zawsze wyborem i zawsze jest złym wyborem”. World Beyond War w swojej publikacji „Globalny system bezpieczeństwa: alternatywa dla wojny”.
Wojna na Ukrainie jest zarówno sygnałem ostrzegawczym o szaleństwie wojny, jak i rzadką okazją do przejścia w stronę bardziej pokojowego świata.
Wojna nie jest odpowiedzią na to, czy Rosja dokonuje inwazji na Ukrainę, czy Stany Zjednoczone najeżdżają Afganistan i Irak. Nie jest to odpowiedź, gdy jakikolwiek inny naród stosuje przemoc militarną, aby osiągnąć jakiś polityczny, terytorialny, ekonomiczny lub etniczny cel. Wojna nie jest też odpowiedzią, gdy najechani i uciskani walczą przemocą.
Czytanie historii Ukraińców, w różnym wieku iz różnych środowisk, zgłaszających się na ochotnika do walki, może wydawać się heroiczne. Wszyscy chcemy kibicować odważnym, poświęceniu zwykłych obywateli, którzy stawiają czoła najeźdźcy. Ale to może być bardziej hollywoodzka fantazja niż racjonalny sposób przeciwstawienia się inwazji.
Wszyscy chcemy pomóc, przekazując Ukrainie broń i zaopatrzenie wojenne. Ale to jest irracjonalne i błędne myślenie. Nasze wsparcie raczej przedłuży konflikt i zabije więcej Ukraińców niż doprowadzi do klęski wojsk rosyjskich.
Przemoc – bez względu na to, kto ją popełnia iw jakim celu – tylko zaostrza konflikty, zabijając niewinnych ludzi, niszcząc kraje, niszcząc lokalne gospodarki, powodując trudności i cierpienie. Rzadko udaje się osiągnąć coś pozytywnego. Częściej leżące u podstaw konfliktu przyczyny jątrzą się przez dziesięciolecia w przyszłości.
Rozprzestrzenianie się terroryzmu, dziesięciolecia zabójstw w Izraelu i Palestynie, konflikty pakistańsko-indyjskie o Kaszmir oraz wojny w Afganistanie, Jemenie i Syrii to aktualne przykłady niepowodzeń wojny w osiąganiu jakichkolwiek celów narodowych.
Mamy tendencję do myślenia, że są tylko dwie opcje w obliczu łobuza lub narodu agresora – walczyć lub poddać się. Ale są też inne opcje. Jak Gandhi zademonstrował w Indiach, pokojowy opór może odnieść sukces.
W dzisiejszych czasach obywatelskie nieposłuszeństwo, protesty, strajki, bojkoty i odmowa współpracy odniosły sukces przeciwko krajowym tyranom, opresyjnym systemom i obcym najeźdźcom. Badania historyczne, oparte na prawdziwych wydarzeniach z lat 1900-2006, wykazały, że pokojowy opór jest dwa razy skuteczniejszy niż opór zbrojny w osiąganiu zmian politycznych.
Przykładem była „pomarańczowa rewolucja” z lat 2004-05 na Ukrainie. Obecne nagrania wideo przedstawiające nieuzbrojonych ukraińskich cywilów blokujących ciałami rosyjskie konwoje wojskowe to kolejny przykład oporu bez użycia przemocy.
Sankcje gospodarcze również mają słabe wyniki. Uważamy sankcje za pokojową alternatywę dla działań wojennych. Ale to tylko inna forma wojny.
Chcemy wierzyć, że sankcje gospodarcze zmuszą Putina do ustąpienia. Ale sankcje nałożą zbiorową karę na naród rosyjski za zbrodnie popełnione przez Putina i jego autorytarną kleptokrację. Historia sankcji sugeruje, że ludzie w Rosji (i innych krajach) będą cierpieć z powodu trudności ekonomicznych, głodu, chorób i śmierci, podczas gdy rządząca oligarchia pozostanie nienaruszona. Sankcje bolą, ale rzadko powstrzymują od złych zachowań światowych przywódców.
Sankcje gospodarcze i wysyłka broni na Ukrainę zagrażają również reszcie świata. Działania te zostaną odebrane przez Putina jako prowokacyjne działania wojenne i mogą łatwo doprowadzić do rozszerzenia wojny na inne kraje lub użycia broni nuklearnej.
Historia jest pełna „wspaniałych małych” wojen, które przerodziły się w wielkie katastrofy.
Oczywiście w tym momencie jedynym rozsądnym rozwiązaniem na Ukrainie jest natychmiastowe zawieszenie broni i zobowiązanie wszystkich stron do prawdziwych negocjacji. Będzie to wymagało interwencji wiarygodnego, neutralnego narodu (lub narodów) w celu wynegocjowania pokojowego rozwiązania konfliktu.
Istnieje również potencjalna srebrna podszewka dla tej wojny. Jak wynika z demonstracji przeciwko tej wojnie, w Rosji i wielu innych krajach narody świata chcą pokoju.
Ogromne, bezprecedensowe poparcie dla sankcji gospodarczych i sprzeciwu wobec rosyjskiej inwazji może być międzynarodową solidarnością potrzebną, by wreszcie poważnie podejść do zakończenia wojny jako narzędzia wszystkich rządów. Ta solidarność mogłaby nadać rozmach poważnym pracom nad kontrolą zbrojeń, demontażem armii narodowych, zniesieniem broni jądrowej, reformą i wzmocnieniem Organizacji Narodów Zjednoczonych, rozbudową Trybunału Światowego i dążeniem do zbiorowego bezpieczeństwa dla wszystkich narodów.
Bezpieczeństwo narodowe nie jest grą o sumie zerowej. Jeden naród nie musi przegrać, aby inny mógł wygrać. Tylko wtedy, gdy wszystkie kraje będą bezpieczne, każdy pojedynczy kraj będzie bezpieczny. To „wspólne bezpieczeństwo” wymaga budowy alternatywnego systemu bezpieczeństwa opartego na nieprowokacyjnej obronie i współpracy międzynarodowej. Obecny światowy system bezpieczeństwa narodowego oparty na wojsku jest porażką.
Czas położyć kres wojnie i groźbom wojny jako akceptowanemu narzędziu sztuki rządzenia państwem.
Społeczeństwa świadomie przygotowują się do wojny na długo przed jej wybuchem. Wojna to wyuczone zachowanie. Wymaga to ogromnych nakładów czasu, wysiłku, pieniędzy i zasobów. Aby zbudować alternatywny system bezpieczeństwa, musimy zawczasu przygotować się na lepszy wybór pokoju.
Musimy poważnie podejść do zniesienia wojny, zniesienia broni jądrowej oraz ograniczenia i demontażu sił zbrojnych na świecie. Musimy przekierować środki z prowadzenia wojny na prowadzenie pokoju.
Wybór pokoju i niestosowania przemocy musi być wbudowany w kultury narodowe, systemy edukacyjne i instytucje polityczne. Muszą istnieć mechanizmy rozwiązywania konfliktów, mediacji, rozstrzygania sporów i utrzymywania pokoju. Musimy budować kulturę pokoju zamiast gloryfikowania wojny.
World Beyond War ma kompleksowy, praktyczny plan stworzenia alternatywnego systemu wspólnego bezpieczeństwa dla świata. Wszystko to jest przedstawione w ich publikacji „Globalny system bezpieczeństwa: alternatywa dla wojny”. Pokazują też, że nie jest to utopijna fantazja. Świat zmierza w tym kierunku od ponad stu lat. Organizacja Narodów Zjednoczonych, konwencje genewskie, Trybunał Światowy i wiele traktatów o kontroli zbrojeń są tego dowodem.
Pokój jest możliwy. Wojna na Ukrainie powinna być dzwonkiem alarmowym dla wszystkich narodów. Konfrontacja to nie przywództwo. Wojowniczość to nie siła. Prowokacja to nie dyplomacja. Działania militarne nie rozwiązują konfliktów. Dopóki wszystkie narody tego nie uznają i nie zmienią swojego militarnego zachowania, będziemy nadal powtarzać błędy z przeszłości.
Jak powiedział Prezydent John F. Kennedy: „Ludzkość musi położyć kres wojnom, albo wojna położy kres ludzkości”.
