Lawrence Wittner, Głos pokoju.
Przystąpienie Donalda Trumpa do prezydentury USA stawia nas twarzą w twarz z pytaniem, którego wielu próbowało uniknąć od 1945 roku: Czy każdy powinien mieć prawo pogrążyć świat w nuklearnym holokauście?
Trump, oczywiście, jest niezwykle wściekły, mściwy i niestabilny psychicznie amerykański prezydent. Dlatego, biorąc pod uwagę fakt, że działając całkowicie na własną rękę, może wszcząć wojnę nuklearną, wkroczyliśmy w bardzo niebezpieczny czas. Rząd USA posiada około 6,800 broni jądrowej, wielu z nich jest w stanie gotowości. Co więcej, Stany Zjednoczone są tylko jednym z dziewięciu narodów, które w sumie posiadają prawie 15,000 broni jądrowej. Ten róg obfitości broni jądrowej jest więcej niż wystarczający, aby zniszczyć praktycznie całe życie na ziemi. Co więcej, nawet wojna nuklearna na małą skalę spowodowałaby ludzką katastrofę o niewyobrażalnych rozmiarach. Nic więc dziwnego, że luźne wypowiedzi Trumpa na temat budynek i za pomocą broń nuklearna przeraziła obserwatorów.
Senator Edward Markey (D-MA) i reprezentant Ted Lieu (D-CA) niedawno wprowadzili rząd federalny prawodawstwo zażądać od Kongresu wypowiedzenia wojny, zanim prezydent USA zezwoli na ataki z użyciem broni jądrowej. Jedynym wyjątkiem byłaby reakcja na atak nuklearny. Grupy pokojowe skupiają się wokół tego ustawodawstwa i, w większości, redakcyjnyThe New York Times poparł ją, zauważając, że „wysyła jasną wiadomość do pana Trumpa, że nie powinien być pierwszym od II wojny światowej, który użyje broni jądrowej.
Ale nawet w mało prawdopodobnym przypadku, gdy ustawa Markey-Lieu zostanie uchwalona przez republikański Kongres, nie rozwiązuje ona szerszego problemu: zdolności urzędników państw uzbrojonych w broń jądrową do rozpoczęcia katastrofalnej wojny nuklearnej. Jak racjonalni są Rosjanie Władimir Putin, Kim Dzong-un z Korei Północnej, Benjamin Netanjahu z Izraela czy przywódcy innych mocarstw nuklearnych? A jak racjonalni okażą się wschodzący politycy narodów uzbrojonych w broń nuklearną (włącznie z grupą prawicowych, nacjonalistycznych ideologów, takich jak francuska Marine Le Pen)? „Odstraszanie nuklearne”, o czym eksperci ds. bezpieczeństwa narodowego wiedzą od dziesięcioleci, może w niektórych przypadkach służyć do hamowania agresywnych impulsów czołowych urzędników państwowych, ale z pewnością nie we wszystkich.
Ostatecznie więc jedynym długoterminowym rozwiązaniem problemu przywódców narodowych rozpoczynających wojnę nuklearną jest pozbycie się broni.
To było uzasadnienie dla atomu Traktat o nierozprzestrzenianiu (NPT) z 1968 r., który stanowił układ targowy między dwiema grupami narodów. Zgodnie z jej postanowieniami kraje nienuklearne zgodziły się nie opracowywać broni jądrowej, podczas gdy kraje uzbrojone w broń jądrową zgodziły się zbyć swoją broń jądrową.
Chociaż NPT zniechęcił do proliferacji w większości krajów nienuklearnych i doprowadził główne mocarstwa nuklearne do zniszczenia znacznej części ich arsenałów nuklearnych, urok broni nuklearnej pozostał, przynajmniej dla niektórych żądnych władzy narodów. Izrael, Indie, Pakistan i Korea Północna rozwinęły arsenały nuklearne, podczas gdy Stany Zjednoczone, Rosja i inne państwa nuklearne stopniowo wycofywały się z rozbrojenia. Rzeczywiście, wszystkie dziewięć mocarstw jądrowych jest teraz zaangażowanych w nowe wyścig zbrojeń nuklearnych, z samym rządem USA rozpoczynającym $ 1 biliona program „modernizacji” atomu. Czynniki te, w tym obietnice Trumpa dotyczące poważnej rozbudowy broni jądrowej, skłoniły ostatnio redaktorów Biuletyn Naukowców Atomowych aby przesunąć wskazówki słynnego „Zegara Zagłady” do przodu do 2 1/2 minuty do północy, najbardziej niebezpieczne ustawienie od 1953 roku.
Rozgniewane załamaniem się postępu w kierunku świata wolnego od broni jądrowej, organizacje społeczeństwa obywatelskiego i kraje nienuklearne połączyły się, aby naciskać na przyjęcie międzynarodowy traktat zakazujący broni jądrowej, podobnie jak obowiązujące już traktaty zakazujące broni chemicznej, min lądowych i bomb kasetowych. Argumentowali, że gdyby taki traktat o zakazie broni jądrowej został przyjęty, sam nie wyeliminowałby broni jądrowej, ponieważ mocarstwa nuklearne mogłyby odmówić jego podpisania lub przestrzegania. Jednak spowodowałoby to, że posiadanie broni jądrowej stałoby się nielegalne w świetle prawa międzynarodowego, a zatem, podobnie jak traktaty o zakazie broni chemicznej i innej, wywarłoby presję na narody, aby dostosowały się do reszty społeczności światowej.
Kampania ta osiągnęła punkt kulminacyjny w październiku 2016 r., kiedy państwa członkowskie Organizacji Narodów Zjednoczonych głosowały nad propozycją rozpoczęcia negocjacji w sprawie traktatu zakazującego broni jądrowej. Chociaż rząd USA i rządy innych mocarstw jądrowych mocno lobbowały przeciwko temu środkowi, było to: przyjęty przytłaczającym głosem: 123 kraje za, 38 przeciw, a 16 wstrzymujących się. Negocjacje traktatowe mają rozpocząć się w marcu 2017 roku w ONZ i zakończyć na początku lipca.
Biorąc pod uwagę dotychczasowe osiągnięcia mocarstw jądrowych i ich chęć trzymania się broni jądrowej, wydaje się mało prawdopodobne, że będą one uczestniczyć w negocjacjach ONZ lub, jeśli traktat zostanie wynegocjowany i podpisany, znajdą się wśród sygnatariuszy. Mimo to obywatele ich narodów i wszystkich narodów odniosą ogromne korzyści z międzynarodowego zakazu broni jądrowej – środka, który, gdy zostanie wprowadzony, rozpocznie proces pozbawiania urzędników krajowych ich nieuzasadnionego autorytetu i zdolności do wystrzelenia katastrofalnej broni jądrowej. wojna.
dr Lawrence Wittner, syndykowane przez PeaceVoice, jest emerytowanym profesorem historii na SUNY/Albany. Jego najnowsza książka to satyryczna powieść o uniwersyteckiej korporacjonizacji i buncie, Co się dzieje w UAardvark?
~ ~ ~ ~ ~ ~
