By TNI, Październik 25, 2021
Z tego raportu wynika, że najwięksi na świecie emitenci wydają średnio 2.3 razy więcej na uzbrajanie granic w ramach finansowania działań związanych ze zmianą klimatu i do 15 razy więcej na najgorszych przestępców. Ten „globalny mur klimatyczny” ma na celu odcięcie potężnych krajów od migrantów, zamiast zająć się przyczynami przesiedleń.
Streszczenie
Najbogatsze kraje świata wybrały sposób, w jaki podchodzą do globalnych działań na rzecz klimatu – militaryzując swoje granice. Jak wyraźnie pokazuje niniejszy raport, kraje te – historycznie najbardziej odpowiedzialne za kryzys klimatyczny – wydają więcej na uzbrajanie swoich granic w celu powstrzymania migrantów niż na walkę z kryzysem, który zmusza ludzi do opuszczenia domów.
Jest to trend globalny, ale w szczególności siedem krajów – odpowiedzialnych za 48% historycznych emisji gazów cieplarnianych na świecie – łącznie wydało co najmniej dwa razy więcej na egzekwowanie granic i imigrację (ponad 33.1 miliarda dolarów) niż na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu ( 14.4 mld USD) w latach 2013-2018.
Kraje te zbudowały „ścianę klimatyczną”, aby zapobiec skutkom zmian klimatu, w której cegiełki biorą się z dwóch odrębnych, ale powiązanych ze sobą procesów: po pierwsze, braku obiecanego finansowania działań na rzecz klimatu, które mogłoby pomóc krajom w łagodzeniu zmian klimatycznych i przystosowaniu się do nich ; a po drugie, zmilitaryzowaną reakcję na migrację, która rozszerza infrastrukturę granic i nadzoru. Zapewnia to ogromne zyski dla branży ochrony granic, ale niewypowiedziane cierpienie dla uchodźców i migrantów, którzy podejmują coraz bardziej niebezpieczne – i często śmiertelne – podróże w poszukiwaniu bezpieczeństwa w zmienionym klimatycznie świecie.
Kluczowe wnioski:
Migracja spowodowana klimatem jest już faktem
- Zmiana klimatu jest w coraz większym stopniu czynnikiem powodującym przemieszczenia i migracje. Może to być spowodowane konkretną katastrofą, taką jak huragan lub gwałtowna powódź, ale także wtedy, gdy na przykład skumulowane skutki suszy lub podnoszenia się poziomu mórz stopniowo sprawiają, że dany obszar nie nadaje się do zamieszkania i zmusza całe społeczności do przesiedlenia.
- Większość osób przesiedlonych, niezależnie od tego, czy jest to spowodowane klimatem, czy nie, pozostaje we własnym kraju, ale pewna liczba przekroczy granice międzynarodowe i prawdopodobnie wzrośnie, ponieważ zmiana klimatu wpłynie na całe regiony i ekosystemy.
- Migracja spowodowana klimatem ma miejsce nieproporcjonalnie w krajach o niskich dochodach i krzyżuje się i przyspiesza z wieloma innymi przyczynami przesiedleń. Jest kształtowana przez systemową niesprawiedliwość, która stwarza sytuacje bezbronności, przemocy, prekarności i słabych struktur społecznych, które zmuszają ludzi do opuszczenia swoich domów.
Bogate kraje wydają więcej na militaryzację swoich granic niż na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu, aby umożliwić najbiedniejszym krajom pomoc migrantom
- Siedmiu największych emitentów gazów cieplarnianych – Stany Zjednoczone, Niemcy, Japonia, Wielka Brytania, Kanada, Francja i Australia – łącznie wydało co najmniej dwa razy więcej na egzekwowanie granic i imigrację (ponad 33.1 mld USD) niż na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu (14.4 USD). miliardów) w latach 2013-2018.1
- Kanada wydała 15 razy więcej (1.5 miliarda dolarów w porównaniu do około 100 milionów dolarów); Australia 13 razy więcej (2.7 mld USD w porównaniu do 200 mln USD); USA prawie 11 razy więcej (19.6 mld USD w porównaniu do 1.8 mld USD); i Wielkiej Brytanii prawie dwa razy więcej (2.7 mld USD w porównaniu do 1.4 mld USD).
- Wydatki na granice siedmiu największych emitentów gazów cieplarnianych wzrosły o 29% w latach 2013-2018. W Stanach Zjednoczonych wydatki na egzekwowanie granic i imigracji potroiły się w latach 2003-2021. W Europie budżet agencji Unii Europejskiej (UE) ds. granic, Frontex, wzrosła aż o 2763% od momentu powstania w 2006 roku do 2021 roku.
- Ta militaryzacja granic jest częściowo zakorzeniona w krajowych strategiach bezpieczeństwa klimatycznego, które od początku XXI wieku w przeważającej mierze przedstawiają migrantów jako „zagrożenie”, a nie ofiary niesprawiedliwości. Branża ochrony granic pomogła promować ten proces poprzez dobrze naoliwiony lobbing polityczny, co prowadzi do coraz większej liczby kontraktów dla branży granicznej i coraz bardziej wrogiego środowiska dla uchodźców i migrantów.
- Finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu mogłoby pomóc złagodzić skutki zmiany klimatu i pomóc krajom w dostosowaniu się do tej rzeczywistości, w tym we wspieraniu osób, które muszą się przeprowadzić lub wyemigrować za granicę. Jednak najbogatszym krajom nie udało się nawet dotrzymać swoich zobowiązań dotyczących skromnych 100 miliardów dolarów rocznie na finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu. Najnowsze dane Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) wykazały, że w 79.6 r. całkowite finansowanie działań związanych ze zmianą klimatu wyniosło 2019 mld USD, ale według badań opublikowanych przez Oxfam International, po zawyżeniu raportów i uwzględnieniu pożyczek zamiast dotacji, rzeczywista wielkość finansowania działań związanych ze zmianą klimatu może być mniejsza niż połowa tego, co zgłaszają kraje rozwinięte.
- Kraje o najwyższych historycznych emisjach wzmacniają swoje granice, podczas gdy te o najniższych są najbardziej dotknięte przesiedleniami ludności. Na przykład Somalia jest odpowiedzialna za 0.00027% całkowitych emisji od 1850 r., ale ponad milion ludzi (6% populacji) zostało przesiedlonych w wyniku katastrofy klimatycznej w 2020 r.
Branża ochrony granic czerpie zyski ze zmian klimatu
- Branża ochrony granic już teraz czerpie korzyści ze zwiększonych wydatków na egzekwowanie przepisów granicznych i imigracyjnych i oczekuje jeszcze większych zysków z przewidywanej niestabilności spowodowanej zmianami klimatycznymi. Prognoza serwisu ResearchAndMarkets.com z 2019 r. przewidywała, że globalny rynek bezpieczeństwa wewnętrznego i bezpieczeństwa publicznego wzrośnie z 431 miliardów dolarów w 2018 r. do 606 miliardów dolarów w 2024 r., a roczna stopa wzrostu wyniesie 5.8%. Według raportu, jednym z czynników napędzających ten stan rzeczy jest „wzrost liczby klęsk żywiołowych związanych z ociepleniem klimatu”.
- Najlepsi kontrahenci przygraniczni chwalą się potencjałem zwiększenia przychodów ze zmian klimatu. Raytheon twierdzi, że „popyt na jego produkty i usługi wojskowe może wynikać z obaw związanych z bezpieczeństwem w wyniku susz, powodzi i sztormów w wyniku zmian klimatu”. Cobham, brytyjska firma, która sprzedaje systemy nadzoru i jest jednym z głównych wykonawców w zakresie bezpieczeństwa granic Australii, twierdzi, że „zmiany w zasobach [sic] krajów i ich możliwościach zamieszkania mogą zwiększyć potrzebę ochrony granic z powodu migracji ludności”.
- Jak szczegółowo opisał TNI w wielu innych raportach z serii Border Wars2, branża ochrony granic lobbuje i opowiada się za militaryzacją granic oraz czerpie zyski z jej ekspansji.
Branża ochrony granic zapewnia również bezpieczeństwo przemysłowi naftowemu, który jest jednym z głównych czynników przyczyniających się do kryzysu klimatycznego, a nawet zasiada we wzajemnych zarządach
- 10 największych na świecie firm zajmujących się paliwami kopalnymi również zleca usługi tym samym firmom, które dominują w kontraktach dotyczących bezpieczeństwa granic. Chevron (numer 2 na świecie) kontrakty z Cobham, G4S, Indra, Leonardo, Thales; Exxon Mobil (miejsce 4) z Airbusem, Damenem, General Dynamics, L3Harris, Leonardo, Lockheed Martin; BP (6) z Airbusem, G4S, Indrą, Lockheed Martinem, Palantirem, Thalesem; oraz Royal Dutch Shell (7) z Airbusem, Boeingiem, Damenem, Leonardo, Lockheed Martinem, Thalesem, G4S.
- Exxon Mobil, na przykład, zlecił firmie L3Harris (jednemu z 14 największych amerykańskich kontrahentów granicznych) zapewnienie „informacji o obszarze morskim” swoich odwiertów w delcie Nigru w Nigerii, regionie, który doznał ogromnych przemieszczeń ludności z powodu zanieczyszczenia środowiska. BP podpisało umowę z Palantir, firmą, która kontrowersyjnie dostarcza oprogramowanie do nadzoru agencjom, takim jak US Immigration and Customs Enforcement (ICE), w celu opracowania „repozytorium wszystkich obsługiwanych odwiertów, danych historycznych i danych dotyczących wierceń w czasie rzeczywistym”. Kontrahent graniczny G4S ma stosunkowo długą historię ochrony rurociągów naftowych, w tym rurociągu Dakota Access w USA.
- Synergia między firmami zajmującymi się paliwami kopalnymi a głównymi wykonawcami ochrony granic jest również widoczna w fakcie, że dyrektorzy z każdego sektora zasiadają w swoich zarządach. Na przykład w Chevron zasiadają w zarządzie były dyrektor generalny i prezes Northrop Grumman, Ronald D. Sugar i była dyrektor generalna Lockheed Martin, Marilyn Hewson. Włoski koncern naftowo-gazowy ENI ma w swoim zarządzie Nathalie Tocci, wcześniej specjalnego doradcę wysokiej przedstawiciel UE Mogherini w latach 2015-2019, która pomagała w opracowaniu globalnej strategii UE, która doprowadziła do rozszerzenia eksternalizacji granic UE na kraje trzecie.
Ten związek władzy, bogactwa i zmowy między firmami zajmującymi się paliwami kopalnymi a branżą ochrony granic pokazuje, jak bezczynność klimatyczna i zmilitaryzowane reakcje na jej konsekwencje w coraz większym stopniu działają ręka w rękę. Obie branże zyskują, ponieważ coraz więcej zasobów jest kierowanych na radzenie sobie ze skutkami zmian klimatu, zamiast na zwalczanie ich pierwotnych przyczyn. Odbywa się to straszliwymi kosztami ludzkimi. Widać to w rosnącej liczbie ofiar śmiertelnych uchodźców, opłakanych warunkach panujących w wielu obozach dla uchodźców i ośrodkach detencyjnych, brutalnych wyparciach z krajów europejskich, zwłaszcza graniczących z Morzem Śródziemnym, oraz ze Stanów Zjednoczonych, w niezliczonych przypadkach niepotrzebnego cierpienia i brutalności. Międzynarodowa Organizacja ds. Migracji (IOM) szacuje, że w latach 41,000-2014 zmarło 2020 XNUMX migrantów, chociaż powszechnie przyjmuje się, że jest to znaczne niedoszacowanie, biorąc pod uwagę, że wiele osób zginęło na morzu i na odległych pustyniach, ponieważ migranci i uchodźcy wybierają coraz bardziej niebezpieczne drogi do bezpieczeństwa .
Priorytetowe traktowanie zmilitaryzowanych granic nad finansowaniem klimatu ostatecznie grozi pogorszeniem kryzysu klimatycznego dla ludzkości. Bez wystarczających inwestycji, aby pomóc krajom w łagodzeniu zmian klimatu i przystosowaniu się do nich, kryzys spowoduje jeszcze większe spustoszenia wśród ludzi i wykorzeni więcej istnień ludzkich. Jednak, jak konkluduje niniejszy raport, wydatki rządowe są wyborem politycznym, co oznacza, że możliwe są różne wybory. Inwestowanie w łagodzenie zmiany klimatu w najuboższych i najbardziej narażonych krajach może wesprzeć przejście na czystą energię – i, obok głębokich cięć emisji przez kraje najbardziej zanieczyszczające środowisko, dać światu szansę na utrzymanie wzrostu temperatury poniżej 1.5°C od 1850 r., czyli przed poziomy przemysłowe. Wspieranie osób zmuszonych do opuszczenia swoich domów wraz z zasobami i infrastrukturą, aby odbudować swoje życie w nowych lokalizacjach, może pomóc im przystosować się do zmian klimatu i godnie żyć. Migracja, jeśli jest odpowiednio wspierana, może być ważnym sposobem przystosowania się do zmiany klimatu.
Pozytywne traktowanie migracji wymaga zmiany kierunku i znacznego zwiększenia finansowania działań na rzecz klimatu, dobrej polityki publicznej i współpracy międzynarodowej, ale przede wszystkim jest to jedyna moralnie słuszna droga wspierania osób przeżywających kryzys, w którego powstaniu nie miały udziału.
