Patrick T. Hiller, Głos Pokoju
Tragiczna noc 7 lipca 2016 roku była najbardziej widocznym przejawem wojen USA docierających na naszą ziemię. Żeby było jasne, nie mówię o absurdalnej i obraźliwej opinii, że między ruchem #BlackLivesMatter a policją toczy się wojna. Ten rasistowski intelektualny nonsens został wypluty przez komentatorów takich jak Rush Limbaugh etykietuje #BlackLivesMatter jako grupę terrorystyczną, były reprezentant Joe Walsh (R-Ill.) tweetując „To jest teraz wojna. Uważaj Obamie. Uważaj, czarne życia mają znaczenie punków. Prawdziwa Ameryka cię ściga” lub w nagłówku New York Post „Civil War”. Te reakcje są nie tylko nikczemne w swoim tonie i przesłaniu, ale całkowicie mijają się z celem.
#BlackLivesMatter to wezwanie czarnych aktywistów do położenia kresu przemocy, a nie jej eskalacji. Ruch ma na celu „walczyć z anty-czarnym rasizmem, zainicjować dialog między Czarnymi ludźmi i ułatwiać rodzaje połączeń niezbędnych do zachęcania do działań społecznych i zaangażowania".
#BlackLivesMatter rozumie, że najskuteczniejszą formą protestu społecznego jest twórcze niestosowanie przemocy, w rzeczywistości w niesprzyjających warunkach, takich jak status quo w USA, jest to jedyna droga do sukcesu. To bardzo potrzebna forma uczestnictwa w demokracji, aby zakwestionować niesprawiedliwe status quo, a nie jakaś wojna z policją.
Wojna, która wróciła do domu, jest wojną niekwestionowanego amerykańskiego militaryzmu. Choć łatwo rozpoznawalne w wojnach za granicą, czasami subtelniejsze formy militaryzmu rozgrywały się na sześć sposobów w ciągu ostatnich dni.
Po pierwsze, w rękach zbyt wielu ludzi znajduje się zbyt wiele broni. Ta broń zabiła Philando Castile'a podczas bardzo drobnego postoju (zepsute tylne światło, nawet nie było skargi na jego jazdę), zabili Altona Sterlinga za sprzedaż płyt CD poza sklepem spożywczym (żaden z tych mężczyzn nie miał broni w ręce) i zabili oficerów Brenta Thompsona, Patricka Zamarripę, Michaela Krola, Michaela Smitha i Lorne Ahrensa z rąk snajpera zidentyfikowanego jako Micah Johnson. Johnson został zabity przez robota uzbrojonego w materiały wybuchowe. Całe Stany Zjednoczone to „kraj broni”, a każdy wysiłek zmierzający do wprowadzenia znaczących zmian jest podważany przez NRA i ich antyfaktyczną propagandę oraz praktycznie uświęconą Drugą Poprawkę.
Po drugie, trwa gloryfikowanie przemocy. Hollywoodzkie hity wychwalają snajperów, najbardziej dochodowe gry komputerowe i aplikacje na telefony komórkowe to gry wojenne, ogólnokrajowe wydarzenia sportowe i reklamy telewizyjne promować wojsko, oddział ds. aktywów narodowych US Army Marketing and Research Group utrzymuje flotę ciężarówek z naczepami, których wysoce wyrafinowane, atrakcyjne, interaktywne eksponaty gloryfikują działania wojenne i mają na celu rekrutację podatnej na wpływy młodzieży.
Po trzecie, media często waloryzują przemoc, niemal czczą wojowników, często dają się uwieść sprzętowi bojowemu i ignorują analityków, którzy oferują przekonujące, transformujące ścieżki do pokoju.
Po czwarte, 2.7 miliona weteranów wojennych w Iraku i Afganistanie mają bezprecedensowy wskaźnik zaburzeń fizycznych, psychicznych i nadużyć, a także wysoki wskaźnik samobójstw, bezdomności i bezrobocia. Badania są obfite i są niepokojące. Weterani nie otrzymują niezbędnego wsparcia w żadnym z obszarów systemu opieki nad weteranami, który jest poważnie niedofinansowany. Podejrzanym snajperem był weteran, który służył w Afganistanie.
Po piąte, dochodzi do kłopotliwej militaryzacji policji w zakresie wyposażenia i taktyki widocznej między innymi w transporterach opancerzonych, granatnikach i karabinach snajperskich. Podczas strzelaniny w Dallas policja użyła robota uzbrojonego w materiały wybuchowe, aby zabić podejrzanego, gdy ukrywał się na parkingu. Posunięcie to spotkało się z ostrą krytyką m.in ekspertów prawnych jako niebezpieczny precedens w złym kierunku i jest sprzeczne z całym pojęciem policji i organów ścigania. Napływ weteranów wojennych do społeczeństwa w ciągu ostatnich 15 lat, plus preferencje policji w zatrudnianiu weteranów, plus Dystrybucja uzbrojenia wojskowego przez DoD do krajowej policji amerykańskiej gwarantuje dalszą militaryzację policji.
Po szóste, niesprawiedliwości i nierówności społeczne nie mogą być wystarczająco rozwiązane z powodu brakujących zasobów. Publiczne debaty na temat uprawnień i płacy minimalnej pomijają słonia w pokoju – rozdęty budżet wojskowy, w którym prawie połowa pieniędzy podatników w podatkach federalnych trafia do wojska. #BlackLivesMatter z pewnością skupia się na niesprawiedliwości wobec Czarnych w USA, ale ma to miejsce w szerszej narracji nierówności, wydatków na „bezpieczeństwo” i spekulacji wojennych.
Z pewnością nie jest to szczegółowa analiza tych konkretnych przypadków z ostatnich dni. Na ten moment niewiele wiadomo o ofiarach i sprawcach. Jest jednak jasne, że wydarzenia miały miejsce w pewnych warunkach społecznych, które sprzyjały rozwojowi tych i wielu innych.
Jeśli zaczniemy skupiać się na naprawianiu opisanych tutaj czynników, możemy faktycznie zmienić przyszły bieg wydarzeń. Musimy pozbyć się zbyt wielu broni w zbyt wielu rękach. Kontrola broni i teraz kontrola broni. Przestań gloryfikować przemoc w telewizji i mediach i zainspiruj się filmami takimi jak „Selma”, a nie „American Sniper”. Odejdź od brutalnej stronniczości mediów i zamiast tego kieruj się w stronę prawdy, ludzi i dziennikarstwa zorientowanego na rozwiązania. Zapewnij naszym weteranom wszelkie potrzebne wsparcie – najlepiej zaczynając od zaprzestania prowadzenia wojen. Twierdź, że policja jest koniecznością w naszym społeczeństwie, w którym obywatele są chronieni, a policja szanowana z powodu podziwu, a nie strachu. Zobacz, szanuj i wspieraj #BlackLivesMatter takim, jakim jest – ruchem, który opowiada się za godnością, sprawiedliwością i wolnością dla wszystkich w obliczu ucisku wobec Czarnych. Możemy to zrobić.
