przez Lindę Pentz Gunter, Poza Międzynarodówką JądrowąListopada 1, 2021
A więc znowu jesteśmy na kolejnej COP (Konferencji Stron). Cóż, niektórzy z nas są w Glasgow w Szkocji na samej COP, a niektórzy z nas, w tym ten pisarz, siedzimy z daleka, próbując mieć nadzieję.
Ale to jest COP 26. Oznacza to, że już były 25 prób w radzeniu sobie z nadciągającym, a teraz nadciągającym kryzysem klimatycznym. Dwadzieścia pięć rund „bla, bla, bla” jako młodzieżowa działaczka na rzecz klimatu, Greta Thunberg, trafnie to ujęła.
Jeśli więc niektórzy z nas nie poczują rumieńca optymizmu na policzkach, można nam wybaczyć. To znaczy, nawet Królowa Anglii ma dość gadania i bezczynności naszych światowych przywódców, którzy byli w zasadzie całkowicie bezużyteczni. Nawet tym razem nieobecny. Niektóre z nich były gorsze.
Brak radykalnego działania na rzecz klimatu na tym etapie jest zasadniczo zbrodnią przeciwko ludzkości. I wszystko inne żyjące na Ziemi. Powinno to być podstawą do stawienia się w Międzynarodowym Trybunale Karnym. W doku.
Ale czym są obecnie konsumowani najwięksi emitenci gazów cieplarnianych na świecie? Uaktualnianie i rozszerzanie ich arsenały broni jądrowej. Kolejna zbrodnia przeciwko ludzkości. To tak, jakby nawet nie zauważyli, że nasza planeta już dość szybko idzie do piekła w koszyku. Chcieliby tylko trochę przyspieszyć sprawę, zadając nam także nuklearny armagedon.
Nie chodzi o to, że te dwie rzeczy nie są ze sobą połączone. Cywilny przemysł jądrowy desperacko walczy o znalezienie sposobu na rozwiązania klimatyczne COP. Przemianował się na „zero-węglowy”, co jest kłamstwem. I to kłamstwo pozostaje niekwestionowane przez naszych chętnych polityków, którzy beztrosko je powtarzają. Czy naprawdę są aż tak leniwi i głupi? Prawdopodobnie nie. Czytaj.
Oczywiście energetyka jądrowa nie jest rozwiązaniem klimatycznym. W porównaniu z odnawialnymi źródłami energii i efektywnością energetyczną nie jest w stanie przedstawić żadnych przekonujących argumentów finansowych, ani nie może dostarczyć na czas prawie wystarczającej ilości energii elektrycznej, aby powstrzymać nieubłagany napływ katastrofy klimatycznej. Jest zbyt powolny, zbyt kosztowny, zbyt niebezpieczny, nie rozwiązał swojego śmiertelnego problemu marnotrawstwa i stwarza potencjalnie katastrofalne ryzyko w zakresie bezpieczeństwa i rozprzestrzeniania się.
Energia jądrowa jest tak powolna i droga, że nie ma nawet znaczenia, czy jest „niskoemisyjna” (nie mówiąc już o „zero-węglowej”). Jako naukowiec Amory'ego Lovinsa, mówi: „Brak emisji dwutlenku węgla nie zapewnia efektywności klimatycznej”. Jeśli źródło energii jest zbyt wolne i zbyt kosztowne, „zmniejszy i opóźni możliwą do osiągnięcia ochronę klimatu”, bez względu na to, jak bardzo jest „niskoemisyjne”.
Pozostawia to tylko jeden możliwy powód politycznej obsesji na punkcie utrzymania energetyki jądrowej przy życiu: jej niezbędność dla sektora broni jądrowej.
Nowe, małe, szybkie reaktory będą wytwarzać pluton, niezbędny dla przemysłu broni jądrowej, jak Henry Sokolski i Victor Gilinsky z Centrum Edukacji Polityki Nierozprzestrzeniania nadal wskazywać. Niektóre z tych tak zwanych mikroreaktorów byłyby wykorzystywane do zasilania wojskowego pola bitwy. Tennessee Valley Authority wykorzystuje już dwa ze swoich cywilnych reaktorów jądrowych do produkcji trytu, kolejnego kluczowego „składnika” broni jądrowej i niebezpiecznego rozmycia wojskowych i cywilnych linii nuklearnych.
Utrzymanie istniejących reaktorów i budowanie nowych pozwala utrzymać linię życia personelu i know-how potrzebnego sektorowi broni jądrowej. W salach władzy rozbrzmiewają straszne ostrzeżenia o zagrożeniu dla bezpieczeństwa narodowego w przypadku zaniku cywilnego sektora jądrowego.
To więcej niż hipoteza. Wszystko to jest opisane w licznych dokumentach organów takich jak Rada Atlantycka do Inicjatywa Energy Futures. Został dobrze zbadany przez dwóch wybitnych naukowców z Uniwersytetu Sussex w Wielkiej Brytanii — Andy Stirling i Phil Johnstone. Po prostu prawie nigdy się o tym nie mówi. W tym także ci z nas, którzy należą do antynuklearnego ruchu władzy, ku konsternacji Stirlinga i Johnstone'a.
Ale w pewnym sensie jest to po prostu rażąco oczywiste. Kiedy my w ruchu antynuklearnym łamiemy sobie głowę, aby zrozumieć, dlaczego nasze doskonale empiryczne i przekonujące argumenty przeciwko wykorzystywaniu energii jądrowej do celów klimatycznych są nieustannie głuchy na uszy, być może przeoczamy fakt, że argumenty jądrowe są niezbędne dla klimatu słyszymy, że to tylko jedna wielka zasłona dymna.
Przynajmniej miejmy nadzieję. Ponieważ alternatywa oznacza, że nasi politycy naprawdę są tak leniwi i głupi, a także naiwni, lub w kieszeniach wielkich zanieczyszczających, czy to jądrowych, czy kopalnych, a może wszystkich powyższych. A jeśli tak jest, musimy przygotować się na więcej „bla, bla, bla” na COP 26 i naprawdę okropną perspektywę dla obecnych i przyszłych pokoleń.
Dlatego jesteśmy wdzięczni naszym kolegom biorącym udział w COP 26, którzy będą promować – zamiast skłaniać się ku – wiatraki, przekonując, po raz kolejny, że energia jądrowa nie ma miejsca w rozwiązaniach klimatycznych, a właściwie utrudnia to.
I mam nadzieję, że zwrócą również uwagę, że drogiej i przestarzałej energii jądrowej nigdy nie należy promować – pod fałszywym przykrywką rozwiązania klimatycznego – jako pretekstu do utrwalenia przemysłu broni jądrowej.
Linda Pentz Gunter jest międzynarodowym specjalistą w Beyond Nuclear, pisze i redaguje Beyond Nuclear International.
