Trwałość pinkeryzmu

David Swanson, World BEYOND WarListopada 12, 2021

Jestem na tyle stary, że pamiętam, kiedy nie można było wygłosić przemówienia związanego z wojną i pokojem bez zadawania wielu rozsądnych i mniej rozsądnych pytań na temat 9 września (do każdego z nich dołączono stos płyt DVD i ulotek przedstawionych jako objawienie z wysoka). Był długi okres, kiedy można było liczyć na nieuniknione pytanie o „peak oil”. Byłem w pobliżu na tyle, by wiedzieć, że nie można rozmawiać z ludźmi nastawionymi na pokój bez pytania o utworzenie Departamentu Pokoju, ani z ludźmi nie nastawionymi na pokój bez pytania o dobre wojny humanitarne z irracjonalnymi obcokrajowcami, którzy mogą „ nie można dyskutować ani z jakąkolwiek grupą w Stanach Zjednoczonych i niektórych innych krajach bez pytania „A co z Hitlerem?”, ani z dowolną wybraną przez siebie publicznością na imprezie związanej z pokojem bez pytania, dlaczego inni ludzie w pokoju są nieproporcjonalnie stare, białe i należą do klasy średniej. Nie mam nic przeciwko przewidywalnym pytaniom. Pozwalają mi udoskonalić moje odpowiedzi, ćwiczyć cierpliwość i doceniać nieprzewidywalne pytania, kiedy się pojawiają. Ale, mój Boże, jeśli ludzie nie skończą z wymykającym się spod kontroli pinkeryzmem, mogę po prostu wyrwać sobie wszystkie włosy.

„Ale czy wojna nie odchodzi? Udowodnił to Steven Pinker”.

Nie. Nie zrobił tego. I nie mogło. Wojna nie może powstać ani odejść sama z siebie. Ludzie muszą sprawić, by wojna się rozwijała, trwała lub zanikała. I nie sprawiają, że spada. I to ma znaczenie, ponieważ jeśli nie uznamy potrzeby ludzkiej sprawczości w celu zniesienia wojny, wojna zniesie nas; ponieważ dopóki nie uznamy okropnie niespokojnych czasów, w których żyjemy, nie będziemy troszczyć się o ich ofiary ani działać w ich imieniu; ponieważ jeśli wyobrazimy sobie, że wojna odchodzi, gdy wydatki wojskowe stale rosną przez dach, prawdopodobnie wyobrazimy sobie, że militaryzm jest nieistotny dla pokoju, a nawet go wspiera; ponieważ niezrozumienie przeszłości jako zasadniczo innej i powszechnie bardziej brutalnej może i prowadzi do usprawiedliwienia niemoralnych działań, które należy potępić, jeśli chcemy zrobić coś lepszego; a ponieważ zarówno pinkeryzm, jak i militaryzm są wspierane przez tę samą wyjątkową bigoterię - jeśli uważasz, że głosowanie mieszkańców Krymu za ponownym przyłączeniem się do Rosji jest najbardziej brutalną zbrodnią w tym stuleciu, prawdopodobnie uwierzysz również, że grożenie wojną Chinom jest dobre dla dzieci i innych żywych istot (ale nie liczy się jako wojna).

Pinkera poddano poważnej krytyce Lepsze anioły naszej natury od pierwszego dnia. Jednym z moich ulubionych na początku był from Edwarda Hermana i Davida Petersona. Najnowsza kolekcja nazywa się Ciemniejsze anioły naszej natury. Ale wydaje się, że ludzie, którzy zadają pytanie o Pinkeryzm, nigdy nie wyobrażali sobie, że cokolwiek, co twierdził Pinker, zostało w ogóle poddane w wątpliwość, a tym bardziej dokładnie obalone przez niezliczonych zawodowych historyków. Myślę, że dzieje się tak po części dlatego, że Pinker jest bystrym facetem i dobrym pisarzem (ma inne książki, które lubię, nie lubię i o których mam mieszane opinie), po części dlatego, że wszyscy wiemy, że długoterminowe trendy mogą być odwrotne tego, co myślimy (a konkretnie, że amerykańskie media korporacyjne tworzą fałszywe przekonania o rosnących wskaźnikach przestępczości, po prostu wypełniając programy „wiadomościami” przestępczością), po części dlatego, że trwałe wyjątkowość powoduje pewne przesłony, a głównie dlatego, że ludzie byli uczeni wiary w zachodni kapitalistyczny postęp odkąd byli małymi dziećmi i lubią w to wierzyć.

Pinker nie myli każdego możliwego faktu w całej swojej książce, ale wszystkie jego ogólne wnioski są albo błędne, albo nie zostały udowodnione. Jego selektywne wykorzystanie statystyk, obszernie udokumentowane pod powyższymi linkami, jest napędzane dwoma nakładającymi się celami. Jednym z nich jest uczynienie przeszłości dramatycznie bardziej brutalną niż teraźniejszość. Drugim jest uczynienie kultury niezachodniej dramatycznie bardziej brutalną niż kultura zachodnia. Tak więc przemoc Azteków opiera się na niewiele więcej niż hollywoodzkich filmach, podczas gdy przemoc Pentagonu opiera się na danych zatwierdzonych przez Pentagon. Rezultatem jest zgoda Pinkera z amerykańską fantazją akademicką, że masowe rzezie ostatnich 75 lat to wielki okres pokoju. W rzeczywistości bezprecedensowe zgony wojenne, rany, urazy, zniszczenia i bezdomność wywołana wojną w XX wieku przeniosły się aż do XXI wieku.

To, jak scharakteryzować szkody wojenne, zależy od tego, czy zdecydujesz się uwzględnić zgony nienatychmiastowe (późniejsze samobójstwa i zgony z powodu urazów, deprywacji i zanieczyszczenia środowiska w wyniku wojen) oraz czy zdecydujesz się uwzględnić śmierć i cierpienie, którym można było zapobiec dzięki środków wydanych na wojnę. Nawet jeśli jesteś skłonny oprzeć się na najbardziej wiarygodnych badaniach dotyczących natychmiastowych zgonów, są to tylko szacunki; i masz szczęście, jeśli możesz uzyskać nawet wiarygodne szacunki dotyczące mniej natychmiastowych zabójstw wojennych. Ale możemy być pewni na tyle, by wiedzieć, że portret wyparowania wojny autorstwa Pinkera to nonsens sam w sobie.

Myślę, że ważne jest, abyśmy rozważyli śmierć i cierpienie spowodowane sankcjami, niesprawiedliwością ekonomiczną i zniszczeniem środowiska, niezależnie od tego, czy Pinker to robi, i czy nazywamy takie rzeczy „przemocą”. Instytucja wojny wyrządza o wiele więcej szkód niż same wojny. Myślę też, że to raczej szalone nie brać pod uwagę stale rosnące ryzyko nuklearnej apokalipsy, która nie istniałaby bez wojny i całego „postępu” dokonanego w sposobie jej prowadzenia i zagrożenia.

Ale przede wszystkim myślę, że musimy uznać, że różowy świat pokoju i niestosowania przemocy, w którym wyobraża sobie siebie Pinker, jest w rzeczywistości w 100% możliwy wtedy i tylko wtedy, gdy na to zapracujemy.