Pentagon i CIA ukształtowały tysiące hollywoodzkich filmów w super skuteczną propagandę

David Swanson, World BEYOND WarStycznia 5, 2022

Propaganda ma największy wpływ, gdy ludzie nie myślą, że to propaganda, a najbardziej decydująca, gdy jest to cenzura, o której nigdy nie wiedziałeś. Kiedy wyobrażamy sobie, że wojsko USA tylko sporadycznie i nieznacznie wpływa na amerykańskie filmy, bardzo się mylimy. Rzeczywisty wpływ ma na tysiące zrealizowanych filmów i tysiące innych, które nigdy nie powstały. I programy telewizyjne każdej odmiany. Goście wojskowi i celebracje armii amerykańskiej w teleturniejach i programach kulinarnych nie są bardziej spontaniczne ani pochodzenia cywilnego niż ceremonie gloryfikujące członków armii amerykańskiej podczas profesjonalnych gier sportowych – ceremonie, za które opłacono i wyreżyserowano je z dolarów amerykańskich podatników i wojsko amerykańskie. „Rozrywkowe” treści starannie ukształtowane przez „rozrywkowe” biura Pentagonu i CIA nie tylko podstępnie przygotowują ludzi do odmiennej reakcji na wiadomości o wojnie i pokoju na świecie. W ogromnym stopniu zastępuje inną rzeczywistość ludziom, którzy w ogóle dowiadują się bardzo mało aktualnych wiadomości o świecie.

Wojsko amerykańskie wie, że niewielu ludzi ogląda nudne i niewiarygodne programy informacyjne, a tym bardziej czyta nudne i niewiarygodne gazety, ale wielkie masy chętnie oglądają długie filmy i programy telewizyjne, nie martwiąc się zbytnio, czy coś ma sens. Wiemy, że Pentagon o tym wie i jakie plany i knują urzędnicy wojskowi w wyniku tej wiedzy, dzięki pracy nieustępliwych badaczy korzystających z Ustawy o wolności informacji. Badacze ci uzyskali wiele tysięcy stron notatek, notatek i przepisanych skryptów. Nie wiem, czy umieścili wszystkie te dokumenty w Internecie — mam nadzieję, że tak, i że udostępnią łącze szeroko. Chciałbym, żeby taki link był wielką czcionką na końcu nowego, fantastycznego filmu. Film nazywa się Teatry wojny: jak Pentagon i CIA zajęły Hollywood. Reżyserem, montażystą i narratorem jest Roger Stahl. Koproducentami są Matthew Alford, Tom Secker, Sebastian Kaempf. Pełnili ważną służbę publiczną.

W filmie widzimy kopie i słyszymy cytaty i analizy wielu z tego, co zostało odkryte, i dowiadujemy się, że istnieją tysiące stron, których nikt jeszcze nie widział, ponieważ wojsko odmówiło ich wyprodukowania. Producenci filmowi podpisują kontrakty z armią amerykańską lub CIA. Zgadzają się „wplatać w kluczowe punkty do dyskusji”. Podczas gdy nieznane ilości tego rodzaju rzeczy pozostają nieznane, wiemy, że prawie 3,000 filmów i wiele tysięcy odcinków telewizyjnych zostało potraktowanych przez Pentagon, a wiele innych zostało obsłużonych przez CIA. W wielu produkcjach filmowych wojsko faktycznie staje się koproducentem z prawem weta w zamian za pozwolenie na korzystanie z baz wojskowych, broni, ekspertów i żołnierzy. Alternatywą jest zaprzeczanie tym rzeczom.

Ale wojsko nie jest tak bierne, jak mogłoby to sugerować. Aktywnie przedstawia nowe pomysły fabularne producentom filmowym i telewizyjnym. Wyszukuje nowe pomysły i nowych współpracowników, którzy mogą przynieść je do kina lub laptopa w pobliżu. Ustawa Walecznych faktycznie zaczęło życie jako ogłoszenie rekrutacyjne.

Oczywiście wiele filmów powstaje bez pomocy wojska. Wielu z najlepszych nigdy tego nie chciało. Wielu, którzy tego chcieli i którym odmówiono, i tak udało się zrobić, czasami znacznie większym kosztem, bez amerykańskich podatków płacących za rekwizyty. Ale ogromna liczba filmów jest kręcona z udziałem wojska. Czasami pierwszy film w serialu jest kręcony z wojskiem, a pozostałe odcinki dobrowolnie podążają za wojskiem. Praktyki są znormalizowane. Wojsko widzi w tej pracy ogromną wartość, także dla celów rekrutacyjnych.

Sojusz między wojskiem a Hollywood jest głównym powodem, dla którego mamy wiele wielkich hitów filmowych na niektóre tematy i niewiele, jeśli w ogóle, na inne. Studia napisały scenariusze i zatrudniły najlepszych aktorów do filmów o rzeczach takich jak Iran-Contras, które nigdy nie ujrzały światła dziennego z powodu odrzucenia przez Pentagon. Tak więc nikt nie ogląda filmów Iran-Contras dla zabawy, tak jak mógłby oglądać film Watergate dla zabawy. Tak więc bardzo niewielu ludzi ma jakiekolwiek pojęcie o Iran-Contras.

Ale biorąc pod uwagę fakt, że to, co robi armia USA, jest tak okropne, można się zastanawiać, jakie są dobre tematy, które robią o nich wiele filmów? Wiele z nich to fantazja lub zniekształcenie. Black Hawk Down wywrócił rzeczywistość (i książkę, na której była „oparta”) do góry nogami, tak jak to zrobił Stan zagrożenia. Niektóre jak Argon, szukaj małych historii w dużych. Scenariusze wyraźnie mówią widzom, że nie ma znaczenia, kto rozpoczął wojnę o co, że liczy się tylko bohaterstwo żołnierzy próbujących przeżyć lub uratować żołnierza.

Jednak prawdziwi amerykańscy weterani wojskowi są często odrzucani i nie konsultowani. Często uważają filmy odrzucone przez Pentagon jako „nierealistyczne” za bardzo realistyczne, a te stworzone we współpracy z Pentagonem za wysoce nierealistyczne. Oczywiście powstaje ogromna liczba filmów inspirowanych militariami, opowiadających o amerykańskich siłach zbrojnych walczących z kosmicznymi kosmitami i magicznymi stworzeniami — nie dlatego, że jest to wiarygodne, ale dlatego, że unika rzeczywistości. Z drugiej strony inne filmy inspirowane wojskiem kształtują poglądy ludzi na narody będące celem ataków i odczłowieczają ludzi mieszkających w określonych miejscach.

Nie patrz w górę nie jest wymieniony w Teatry wojny, i prawdopodobnie nie miał zaangażowania wojskowego (kto wie?, na pewno nie publiczność oglądająca filmy), ale wykorzystuje standardową ideę kultury militarnej (potrzeba wysadzenia czegoś pochodzącego z kosmosu, co w rzeczywistości rząd USA po prostu by pokochał zrobić i trudno byłoby ich powstrzymać) jako analogię do potrzeby zaprzestania niszczenia klimatu planety (której nie można łatwo skłonić do zdalnego rozważenia przez rząd USA) i żaden recenzent nie zauważył, że film jest równie dobrą lub złą analogią dla potrzebę zaprzestania budowy broni nuklearnej – ponieważ kultura amerykańska skutecznie wyeliminowała tę potrzebę.

Wojsko ma spisane zasady dotyczące tego, co zatwierdza, a co odrzuca. Nie pochwala przedstawień niepowodzeń i zbrodni, co eliminuje większość rzeczywistości. Odrzuca filmy o samobójstwach weteranów, rasizmie w wojsku, molestowaniu seksualnym i napaściach w wojsku. Ale udaje, że odmawia współpracy przy filmach, ponieważ nie są one „realistyczne”.

Jednak jeśli przyjrzysz się wystarczająco temu, co jest produkowane z zaangażowaniem wojskowym, wyobrazisz sobie, że użycie i przetrwanie wojny nuklearnej jest całkowicie prawdopodobne. To wraca do oryginalny wynalazek Pentagon-Hollywood mitów o Hiroszimie i Nagasaki, aż po wpływ militarny Dzień Po, nie wspominając już o transformacji – opłacanej przez ludzi, którzy dostają szału, jeśli ich dolary z podatków pomogą zapobiec zamarznięciu kogoś na ulicy – Godzilla od ostrzeżenia nuklearnego do odwrotnej sytuacji. W oryginalnym skrypcie dla pierwszego Człowiek z żelaza W filmie bohater wystąpił przeciwko złym handlarzom bronią. Wojsko USA przepisało go tak, że był bohaterskim handlarzem bronią, który wyraźnie opowiadał się za większymi funduszami wojskowymi. Sequele utknęły w tym temacie. Wojsko USA reklamowało swoją ulubioną broń w Ponton, Superman, Szybcy i wściekli, i Transformatory, społeczeństwo amerykańskie skutecznie płaci, aby zmusić się do poparcia płacenia tysięcy razy więcej - za broń, która w przeciwnym razie nie byłaby zainteresowana.

„Dokumenty” na kanałach Discovery, History i National Geographic to wojskowe reklamy broni. „Inside Combat Rescue” w National Geographic to propaganda rekrutacyjna. Kapitanie Marvel istnieje po to, by sprzedawać Siły Powietrzne kobietom. Aktorka Jennifer Garner stworzyła reklamy rekrutacyjne, które towarzyszą jej filmom, które same w sobie są bardziej skutecznymi reklamami rekrutacyjnymi. Film pt Recruit został w dużej mierze napisany przez szefa biura rozrywki CIA. Programy takie jak NCIS wypychają linię wojska. Ale podobnie jak programy, których byś się nie spodziewał: programy telewizyjne „reality”, teleturnieje, talk show (z niekończącymi się łączeniami członków rodziny), programy kulinarne, konkursy itp.

Ja napisane wcześniej o tym, jak Oko na niebie było otwarcie i z dumą zarówno całkowicie nierealistycznym nonsensem, jak i wpływem armii amerykańskiej na kształtowanie ludzkich wyobrażeń o morderstwach dronów. Wiele osób ma małe pojęcie o tym, co się dzieje. Ale Teatry wojny: jak Pentagon i CIA zajęły Hollywood pomaga nam uchwycić skalę tego zjawiska. A kiedy już to zrobimy, możemy uzyskać pewien wgląd w to, dlaczego sondaże pokazują, że większość świata obawia się armii USA jako zagrożenia dla pokoju, ale większość społeczeństwa USA wierzy, że wojny w USA przynoszą korzyści ludziom, którzy są za nie wdzięczni. Możemy zacząć zgadywać, jak to się dzieje, że ludzie w Stanach Zjednoczonych tolerują, a nawet gloryfikują niekończące się masowe zabijanie i niszczenie, popierają groźby użycia lub nawet użycia broni nuklearnej i przypuszczają, że USA mają głównych wrogów zagrażających jego „wolności”. Widzowie z Teatry wojny nie wszyscy mogą od razu zareagować: „Cholera jasna! Świat musi pomyśleć, że jesteśmy szaleńcami! Ale niektórzy mogą zadać sobie pytanie, czy to możliwe, że wojny nie wyglądają tak, jak w filmach – i to byłby świetny początek.

Teatry wojny kończy się zaleceniem, aby filmy od samego początku wymagały ujawnienia wszelkiej współpracy wojskowej lub CIA. Film zauważa również, że Stany Zjednoczone mają przepisy zabraniające propagandy amerykańskiej opinii publicznej, co może uczynić takie ujawnienie przyznaniem się do przestępstwa. Dodałbym to since 1976, Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych wymagał, aby „wszelka propaganda wojenna była prawnie zabroniona”.

Aby dowiedzieć się więcej o tym filmie, obejrzeć go lub zorganizować pokaz, przejdź tutaj.