Antonio De Lauri, Wspólne marzenia, Kwiecień 10, 2022
Wojna na Ukrainie wskrzesiła pewną niebezpieczną fascynację wojną. Pojęcia takie jak patriotyzm, wartości demokratyczne, właściwa strona historii lub a nowa walka o wolność są mobilizowane jako imperatyw, aby każdy stanął po stronie tej wojny. Nic więc dziwnego, że duża liczba tzw zagranicznych bojowników są gotowi pojechać na Ukrainę, by stanąć po jednej lub drugiej stronie.
Kilku z nich spotkałem niedawno na granicy polsko-ukraińskiej, gdzie przeprowadzałem wywiady z norweską ekipą filmową z żołnierzami i zagranicznymi bojownikami wjeżdżającymi lub opuszczającymi strefę działań wojennych. Niektórzy z nich właściwie nigdy nie mieli okazji walczyć ani zostać „zwerbowani”, ponieważ brakuje im doświadczenia wojskowego lub odpowiedniej motywacji. To mieszana grupa ludzi, z których niektórzy spędzili lata w wojsku, podczas gdy inni odbywali tylko służbę wojskową. Niektórzy mają rodzinę w domu, która na nich czeka; inni nie mają domu, do którego mogliby wrócić. Niektórzy mają silne motywacje ideologiczne; inni są po prostu gotowi strzelać do czegoś lub kogoś. Jest też duża grupa byłych żołnierzy, którzy przeszli do pracy humanitarnej.
Kiedy przekraczaliśmy granicę, aby dostać się na Ukrainę, były żołnierz amerykański powiedział mi: „Powodem, dla którego wielu emerytów lub byłych żołnierzy przeniosło się do pracy humanitarnej, może być potrzeba podniecenia”. Po wyjściu z wojska najbliższą działalnością, która może zaprowadzić cię do „strefy zabawy”, jak powiedział inny, odnosząc się do strefy działań wojennych na Ukrainie, jest praca humanitarna – a właściwie szereg innych biznesów, które wyrastają jak grzyby po deszczu na Ukrainie. bliskość wojny, w tym kontrahenci i działalność przestępcza.
„Jesteśmy uzależnionymi od adrenaliny”, powiedział były żołnierz USA, chociaż teraz chce tylko pomagać cywilom, co postrzega jako „część mojego procesu leczenia”. To, co łączy wielu zagranicznych bojowników, to potrzeba znalezienia celu w życiu. Ale co to mówi o naszych społeczeństwach, jeśli w poszukiwaniu sensownego życia tysiące są gotowe iść na wojnę?
Jest dominująca propaganda wydaje się to sugerować, że wojnę można prowadzić zgodnie z zestawem akceptowalnych, ustandaryzowanych i abstrakcyjnych zasad. Przedstawia ideę dobrze wychowanej wojny, w której niszczone są tylko cele wojskowe, siła nie jest używana w nadmiarze, a dobro i zło są jasno określone. Retoryka ta jest wykorzystywana przez rządy i propagandę w środkach masowego przekazu (m.in przemysł wojskowy świętowanie), aby uczynić wojnę bardziej akceptowalną, a nawet atrakcyjną dla mas.
Wszystko, co odbiega od tej idei słusznej i szlachetnej wojny, uważane jest za wyjątek. amerykańscy żołnierze torturowanie więźniów w Abu Ghraib: wyjątek. żołnierze niemieccy zabawa ludzką czaszką w Afganistanie: wyjątek. The amerykański żołnierz który szalał od domu do domu w afgańskiej wiosce, zabijając bez powodu 16 cywilów, w tym kilkoro dzieci: wyjątek. Zbrodnie wojenne popełnione przez wojska australijskie w Afganistanie: wyjątek. Iraccy więźniowie torturowani przez wojska brytyjskie: wyjątek.
Podobne historie pojawiają się również w obecnej wojnie na Ukrainie, chociaż w większości wciąż „niepotwierdzone”. Ponieważ wojna informacyjna zaciera różnicę między rzeczywistością a fikcją, nie wiemy, czy i kiedy będziemy w stanie zweryfikować filmy, takie jak ten przedstawiający ukraińskiego żołnierza rozmawiającego przez telefon z mamą zabitego rosyjskiego żołnierza i wyśmiewającego się z ją, czy Żołnierze ukraińscy strzelanie do więźniów w celu trwałego uszczerbku na zdrowiu czy doniesienia o napaściach seksualnych na kobiety przez rosyjskich żołnierzy.
Wszystkie wyjątki? Nie. To jest dokładnie to, czym jest wojna. Rządy dokładają wszelkich starań, aby wyjaśnić, że tego rodzaju epizody nie należą do wojny. Udają nawet, że są zaskoczeni, gdy giną cywile, mimo że systematyczne atakowanie cywilów jest cechą wszystkich współczesnych wojen; na przykład koniec Cywile 387,000 zostali zabici tylko w wojnach w USA po 9 września, z większym prawdopodobieństwem śmierci z powodu odbijających się echem skutków tych wojen.
Idea czystej i efektywnej wojny jest kłamstwem. Wojna to chaotyczny wszechświat strategii wojskowych przeplatających się z nieludzkością, naruszeniami, niepewnością, wątpliwościami i oszustwem. We wszystkich strefach walki współistnieją emocje, takie jak strach, wstyd, radość, podniecenie, zdziwienie, złość, okrucieństwo i współczucie.
Wiemy również, że niezależnie od prawdziwych powodów wojny, identyfikacja wroga jest kluczowym elementem każdego wezwania do konfliktu. Aby móc zabijać – systematycznie – nie wystarczy sprawić, by bojownicy lekceważyli wroga, gardzili nim; konieczne jest również, aby widzieli we wrogu przeszkodę na drodze do lepszej przyszłości. Z tego powodu wojna konsekwentnie wymaga przekształcenia tożsamości człowieka ze statusu jednostki w członka określonej i znienawidzonej grupy wroga.
Jeśli jedynym celem wojny jest zwykła fizyczna eliminacja wroga, to jak wyjaśnić, dlaczego tortury i niszczenie ciał, zarówno martwych, jak i żywych, są praktykowane z taką zaciekłością na tak wielu polach bitew? Chociaż w kategoriach abstrakcyjnych taka przemoc wydaje się niewyobrażalna, można sobie wyobrazić, kiedy zamordowani lub torturowani są zestrojeni z odczłowieczającymi przedstawieniami przedstawiającymi ich jako uzurpatorów, tchórzy, brudasów, nędznych, niewiernych, nikczemnych, nieposłusznych – przedstawieniami, które szybko rozprzestrzeniają się w głównym nurcie i mediach społecznościowych . Przemoc wojenna to dramatyczna próba przekształcenia, przedefiniowania i ustanowienia granic społecznych; potwierdzać własne istnienie i zaprzeczać istnieniu drugiego. Dlatego przemoc wywołana przez wojnę nie jest jedynie faktem empirycznym, ale także formą komunikacji społecznej.
Wynika z tego, że wojna nie może być po prostu opisana jako produkt uboczny odgórnych decyzji politycznych; determinują ją także partycypacja i inicjatywy oddolne. Może to przybrać formę ekstremalnie brutalnej przemocy lub tortur, ale także oporu wobec logiki wojny. Tak jest w przypadku personelu wojskowego, który sprzeciwia się uczestnictwu w określonej wojnie lub misji: przykłady wahają się od sprzeciw sumienia w czasie wojny, do wyraźnego pozycjonowania, takiego jak w przypadku Fort Hood XNUMX którzy odmówili wyjazdu do Wietnamu, uznając tę wojnę za „nielegalną, niemoralną i niesprawiedliwą”. Rosyjska Gwardia Narodowa pojechać na Ukrainę.
„Wojna jest tak niesprawiedliwa i brzydka, że wszyscy, którzy ją prowadzą, muszą starać się stłumić w sobie głos sumienia” — napisał Lew Tołstoj. Ale to jest jak wstrzymywanie oddechu pod wodą — nie możesz tego robić długo, nawet jeśli jesteś wyszkolony.
Antonia De Lauriego jest profesorem naukowym w Chr. Michelsena, dyrektora Norweskiego Centrum Studiów Humanitarnych i współtwórcę projektu kosztów wojny Instytutu Watsona ds. Międzynarodowych i Spraw Publicznych na Uniwersytecie Browna.
