Głęboka struktura zimnej wojny i UE

Mikael Boök, World BEYOND WarListopada 22, 2021

Nauczyciel strategii Stefan Forss twierdzi w helsińskiej gazecie Hufvudstadsbladet że Rosja przygotowuje inwazję na Ukrainę.

Tak to wygląda.

Jeśli tak, to Rosja odpowiada na przygotowania rządów USA i Ukrainy do definitywnej integracji Ukrainy ze światowym imperium USA, kończąc zachodni postęp militarny przeciwko Rosji, który rozpoczął się w drugiej połowie lat 1990. XX wieku.

Forss uważa ponadto, że „obrzydliwy kryzys uchodźczy na granicach UE i NATO w Polsce i na Litwie . . . ukazuje cechy rosyjskiej operacji oszustwa, maskirówki”, co jest kolejnym sposobem na zrzucenie na Putina całej winy za to, co dzieje się na granicach.

Niestety, w naszej części świata wzrosło ryzyko poważnego konfliktu zbrojnego, a jednocześnie w Azji nasiliły się napięcia militarno-polityczne, zwłaszcza w kwestii przyszłości Tajwanu. Wykorzystywanie tysięcy migrantów jako elementów gry budzi uzasadnione wstręt, ale jakie uczucia wywołuje wykorzystanie 45 milionów mieszkańców Ukrainy i 23 milionów mieszkańców Tajwanu jako żetonów w grze geopolitycznej?

Być może nie powinno to prowadzić do wybuchów emocji i oskarżeń, ale powinno skłaniać do myślenia.

Zimna wojna nie zakończyła się wraz ze Związkiem Radzieckim. To się dzieje, choć w bardziej orwellowskich formach geopolitycznych niż wcześniej. Teraz są trzy globalne partie, takie jak „Eurazja, Oceania i Azja Wschodnia” w „1984” Orwella. Propaganda, „działania hybrydowe” i inwigilacja obywateli również są dystopijne. Pamięta się rewelacje Snowdena.

Główną przyczyną zimnej wojny są, tak jak poprzednio, systemy broni jądrowej i ich ciągłe zagrożenie dla klimatu i życia na Ziemi. Systemy te stanowiły i nadal stanowią „głęboką strukturę zimnej wojny”. Zapożyczam wyrażenie od historyka EP Thompsona i tym samym mam nadzieję przypomnieć o wyborze drogi, która może być jeszcze dla nas otwarta. Możemy spróbować wykorzystać ONZ i prawo międzynarodowe jako naszą platformę do zniesienia systemów broni jądrowej. Albo możemy dalej prowadzić zimną wojnę do katastrofy nuklearnej z powodu przegrzania relacji supermocarstw lub przez pomyłkę.

Nowoczesna, rozszerzona Unia Europejska nie istniała jeszcze w pierwszej fazie zimnej wojny. Powstała dopiero w latach 1990., kiedy ludzie mieli nadzieję, że zimna wojna w końcu przeszła do historii. Co oznacza dla UE, że zimna wojna wciąż trwa? Obecnie iw niedalekiej przyszłości obywatele UE dzielą się na trzy partie. Po pierwsze ci, którzy wierzą, że amerykański parasol atomowy jest naszą potężną fortecą. Po drugie, ci, którzy chcą wierzyć, że siła uderzenia nuklearnego Francji może być lub będzie naszą potężną fortecą. (ten pomysł z pewnością nie był obcy de Gaulle'owi i ostatnio został wyemitowany przez Macrona). Wreszcie opinia, która chce Europy bez broni jądrowej i UE, która przystąpi do Konwencji ONZ o zakazie broni jądrowej (TPNW).

Myli się ten, kto wyobraża sobie, że trzecią linię opinii reprezentuje tylko kilku obywateli UE. Większość Niemców, Włochów, Belgów i Holendrów chce usunąć amerykańskie bazy nuklearne z terytoriów swoich krajów NATO. Poparcie społeczne dla rozbrojenia jądrowego Europy i przystąpienia do Konwencji ONZ jest również silne w pozostałej części Europy Zachodniej, nie tylko w krajach nordyckich. Dotyczy to również francuskiego państwa z bronią jądrową. Badanie (przeprowadzone przez IFOP w 2018 r.) wykazało, że 67 proc. Francuzów chce, aby ich rząd dołączył do TPNW, podczas gdy 33 proc. uważa, że ​​nie. Austria, Irlandia i Malta już ratyfikowały TPNW.

Co to wszystko oznacza dla UE jako instytucji? Oznacza to, że UE musi być odważna i wyjść z ukrycia. UE musi odważyć się zboczyć z drogi, którą obecnie obrali przeciwnicy zimnej wojny. UE musi opierać się na opinii jej założyciela Altiero Spinelli, że Europa musi być denuklearna (którą przedstawił w artykule „Pakt atlantycki czy jedność europejska”, Sprawy zagraniczne nr 4, 1962). W przeciwnym razie Unia się rozpadnie, a ryzyko trzeciej wojny światowej wzrośnie.

Państwa, które przystąpiły do ​​Konwencji ONZ o zakazie broni jądrowej, spotkają się wkrótce po raz pierwszy od jej wejścia w życie w styczniu. Spotkanie zaplanowano na 22-24 marca 2022 r. w Wiedniu. Co by było, gdyby Komisja Europejska wyraziła swoje poparcie? Taki strategiczny ruch ze strony UE byłby naprawdę świeży! W zamian UE z perspektywy czasu zasłużyła na nagrodę pokojową, którą Komitet Nobla przyznał Unii zbyt wcześnie w 2012 roku. UE musi odważyć się poprzeć Konwencję ONZ. A Finlandia musi odważyć się na niewielki nacisk na UE w tym kierunku. Wszelkie oznaki życia w walce z zimną wojną byłyby mile widziane. Minimalnym znakiem życia byłoby, podobnie jak Szwecja, przyjęcie statusu obserwatora i wysłanie obserwatorów na spotkanie w Wiedniu.