Niebezpieczna strategia USA / NATO w Europie

By Manlio Dinucci, Il Manifest, 6 marca 2021 r

Od 22 lutego do 5 marca na Morzu Jońskim odbyły się ćwiczenia NATO Dynamic Manta do zwalczania okrętów podwodnych. Wzięły w nich udział okręty, łodzie podwodne i samoloty ze Stanów Zjednoczonych, Włoch, Francji, Niemiec, Grecji, Hiszpanii, Belgii i Turcji . Dwie główne jednostki biorące udział w tym ćwiczeniu to amerykański okręt podwodny do ataku nuklearnego klasy Los Angeles i francuski lotniskowiec o napędzie atomowym Charles de Gaulle wraz z jego grupą bojową, a także okręt podwodny do ataku nuklearnego. Wkrótce po ćwiczeniach lotniskowiec Charles de Gaulle udał się do Zatoki Perskiej. Włochy, które uczestniczyły w Dynamic Manta ze statkami i łodziami podwodnymi, były całym „gospodarzem” ćwiczenia: Włochy udostępniły uczestniczącym siłom port w Katanii (Sycylia) i stację helikopterów Marynarki Wojennej (również w Katanii), siły powietrzne Sigonella stacja (największa baza USA/NATO na Morzu Śródziemnym) i Augusta (obie na Sycylii) baza logistyczna zaopatrzenia. Celem ćwiczeń było polowanie na rosyjskie okręty podwodne na Morzu Śródziemnym, które według NATO miałyby zagrozić Europie.

W tym samym czasie lotniskowiec Eisenhower i jego grupa bojowa prowadzą operacje na Atlantyku, aby „zademonstrować ciągłe wsparcie militarne USA dla sojuszników i zobowiązanie do utrzymania wolnych i otwartych mórz”. Operacje te – prowadzone przez 1. Flotę, której dowództwo znajduje się w Neapolu, a baza w Gaecie – wpisują się w strategię określoną w szczególności przez admirała Foggo, byłego szefa Dowództwa NATO w Neapolu: oskarżanie Rosji o chęć zatonięcia wraz z jej okrętami podwodnymi statki łączące dwa brzegi Atlantyku, aby odizolować Europę od USA. Przekonywał, że NATO musi przygotować się do „czwartej bitwy o Atlantyk”, po dwóch wojnach światowych i zimnej wojnie. Podczas gdy trwają ćwiczenia morskie, bombowce strategiczne B-35, przeniesione z Teksasu do Norwegii, wykonują „misje” w pobliżu terytorium Rosji wraz z norweskimi myśliwcami F-XNUMX, aby „zademonstrować gotowość i zdolność Stanów Zjednoczonych do wspierania sojusznicy.

Operacje wojskowe w Europie i na morzach przyległych odbywają się pod dowództwem generała Sił Powietrznych USA Toda Woltersa, który stoi na czele Dowództwa Europejskiego USA i jednocześnie NATO, pełniąc funkcję Naczelnego Dowódcy Sił Sojuszniczych w Europie, stanowisko to jest zawsze objęte generał USA.

Wszystkie te operacje wojskowe są oficjalnie motywowane jako „obrona Europy przed rosyjską agresją”, wywracając rzeczywistość: NATO rozszerzyło się na Europę swoimi siłami, a nawet bazami nuklearnymi w pobliżu Rosji. Na posiedzeniu Rady Europejskiej 26 lutego sekretarz generalny NATO Stoltenberg oświadczył, że „zagrożenia, z którymi mieliśmy do czynienia przed pandemią, nadal istnieją”, stawiając na pierwszym miejscu „agresywne działania Rosji”, a w tle groźne „wzrost znaczenia Chin”. Podkreślił następnie potrzebę wzmocnienia więzi transatlantyckiej między Stanami Zjednoczonymi a Europą, czego bardzo chce nowa administracja Bidena, podniesienia współpracy między UE a NATO na wyższy poziom. Przypomniał, że ponad 90 proc. mieszkańców Unii Europejskiej mieszka obecnie w krajach NATO (w tym 21 z 27 krajów UE). Rada Europejska potwierdziła „zaangażowanie w ścisłą współpracę z NATO i nową administracją Bidena w zakresie bezpieczeństwa i obrony, „czyniąc UE silniejszą militarnie. Jak podkreślił w swoim przemówieniu premier Mario Draghi, to wzmocnienie musi odbywać się w ramach komplementarności z NATO iw koordynacji z USA. Dlatego wzmocnienie militarne UE musi być komplementarne do wzmocnienia NATO, a z kolei do strategii USA. Strategia ta polega właściwie na prowokowaniu narastających napięć z Rosją w Europie, aby zwiększyć wpływy USA w samej Unii Europejskiej. Coraz bardziej niebezpieczna i kosztowna gra, ponieważ popycha Rosję do wzmocnienia militarnego. Potwierdza to fakt, że w 2020 roku, w pełnym kryzysie, włoskie wydatki wojskowe spadły z 13. na 12. miejsce na świecie, wyprzedzając Australię.