Białe hełmy, założone po to, by ratować ofiary uwięzione pod gruzami budynków zniszczonych przez syryjskie i rosyjskie bombardowania, stały się ulubionym źródłem zachodnich mediów informujących o historii rosyjsko-syryjskich bombardowań. Przedstawieni jako bohaterowie humanitarni w ciągu minionego roku, a nawet nominowani do Pokojowej Nagrody Nobla w zeszłym roku, Białe Kaski otrzymały niekwestionowaną wiarygodność dziennikarzy dotyczących kryzysu syryjskiego.
Jednak Białe Kaski nie są organizacją niepolityczną. Finansowany w dużym stopniuprzez Departament Stanu USA i brytyjskie ministerstwo spraw zagranicznych grupa działa tylko na obszarach północnej Syrii kontrolowanych przez oddział al-Kaidy i ich ekstremistycznych sojuszników - obszary, do których dziennikarze zachodni nie mieli dostępu. Biorąc pod uwagę, że Białe Hełmy działają pod zwierzchnictwem tych, którzy posiadają prawdziwą władzę we wschodnim Aleppo i innych strefach kontrolowanych przez opozycję, zależność zachodnich mediów od tej informacji w zakresie informacji wiąże się z poważnym ryzykiem manipulacji.
Wysoce polityczna rola Białych Hełmów w relacjach z zagranicznej prasy została dramatycznie zademonstrowana po ataku na konwój ciężarówki Syryjskiego Czerwonego Półksiężyca w rejonie Urum al-Kubra, na zachód od Aleppo we wrześniu 19. Atak miał miejsce natychmiast po zawieszeniu broni uzgodnionym przez Rosję, USA i rząd syryjski został zniszczony przez śmiertelny amerykański atak powietrzny na syryjskie siły wojskowe walczące z ISIS wokół miasta Deir Ezzor we wrześniu 17.
Administracja Obamy założyła, że atak był nalotem i natychmiast obwinił go o rosyjskie lub syryjskie samoloty. Niezidentyfikowany urzędnik USA powiedział New York Times że istniało „bardzo duże prawdopodobieństwo”, że rosyjski samolot znajdował się w pobliżu obszaru tuż przed atakiem, ale administracja nie ujawniła żadnych dowodów na poparcie tego twierdzenia. W dniach następujących po ataku relacje w mediach w dużej mierze opierały się na kontach dostarczanych przez Białe Kaski. Szef organizacji w Aleppo, Ammar Al-Selmo, oferował im osobiste konto na miejscu.
Wersja opowiadania Selmo okazała się pełna kłamstw; jednak wielu dziennikarzy podchodziło do niego bez odrobiny sceptycyzmu i nadal polegało na nim w informacjach o toczących się bitwach w Aleppo i wokół niego.
Zmieniając historie, gdy prasa gra razem
Pierwszym szczegółem, na którym zeznanie Selmo ujawniło się jako nieuczciwe, jest jego twierdzenie o tym, gdzie się znajdował w momencie rozpoczęcia ataku. Selmo powiedział Time Magazine dzień po ataku był o kilometr lub więcej od magazynu, w którym w tym momencie zaparkowano ciężarówki konwojowe - prawdopodobnie w miejscowym centrum białego hełmu w Urm al-Kubra. Ale Selmo zmienił swoją historię wywiad z Washington Post opublikowanym we wrześniu 24, stwierdzając, że „robił herbatę w budynku po drugiej stronie ulicy” w tym momencie.
Co więcej, Selmo początkowo twierdził, że widział początek ataku. Według historii opublikowanej przez Time we wrześniu 21, Selmo powiedział, że pije herbatę na balkonie, kiedy rozpoczęło się bombardowanie, i „widział, jak pierwsze bomby beczkowe spadają z tego, co określił jako helikopter syryjskiego reżimu”.
Ale Selmo nie widział spadającej bomby z helikoptera ani niczego innego w tym momencie. W filmie nakręconym wcześnie rano Selmo oświadczył, że bombardowanie rozpoczęło się około 7: 30pm. W późniejszych wypowiedziach Białe Kaski określają czas w 7: 12pm. Ale zachód słońca we wrześniu 19 był w 6: 31pm, a przez mniej więcej 7pm Aleppo spowijała kompletna ciemność.
Ktoś najwyraźniej zwrócił uwagę Selmo na ten problem po opublikowaniu opowieści o Czasie, ponieważ zanim podał swoje konto Washington Post, zmienił również tę część historii. Poczta zgłaszane jego poprawione konto brzmiało następująco: „Wchodząc na balkon tuż po 7pm, kiedy minął już zmierzch, powiedział, że słuchał helikoptera i rzucił dwie bomby na konwój”.
W filmach White Helmets zrobili noc ataku, Selmo poszedł nawet dalej, twierdząc, że w jednym segmencie filmu, że cztery bomby beczkowe został upuszczony, aw innym to osiem bomb beczkowych został upuszczony. Idea, że bomby beczkowe zostały użyte w ataku, została natychmiast podjęta przez samozwańczych „działaczy medialnych” w imieniu władz opozycyjnych w Aleppo następnego ranka, jako że BBC zgłosiło. Temat ten był zgodny z wysiłkami źródeł opozycyjnych wracających do 2012, aby zidentyfikować „bomby beczkowe” jako wyjątkowo niszczycielską broń, bardziej naganną niż konwencjonalne pociski.
Wątpliwe dowody ze źródeł partyzanckich
In wideo Białe hełmy wyprodukowały noc ataku, Selmo zwraca się do widzów, wskazując na wcięcie przypuszczalnego wybuchu bomby. „Widzisz pudełko beczki z bombą?” - pyta. Na filmie pokazano jednak prostokątne wcięcie na żwirze lub gruzu, które wydaje się mieć około głębokości dwóch stóp szerokości i trochę więcej niż trzy stopy długości. Sięga pod powierzchnię i wyciąga coś, co wygląda jak uszkodzone ostrze łopaty, w zależności od jego kształtu.
Ta scena wyraźnie dowodzi, że twierdzenie Selmo było całkowicie fałszywe. Bomby beczkowe są bardzo duże kratery co najmniej 25 stóp szerokości i więcej niż 10 stóp głębokości, więc podobne do pudełka wcięcia w filmie nie miały żadnego podobieństwa do krateru bomby beczkowej.
Hussein Badawi, który jest lokalnym dyrektorem White Helmets Urum al-Kubry, jest wyraźnie niższy niż Selmo w hierarchii organizacji. Badawi pojawił się na krótko obok Selmo w jednym segmencie teledysku tej nocy, ale milczy, po czym zniknął. Niemniej jednak, Badawi bezpośrednio sprzeczne Twierdzenie Selmo, że pierwsze wybuchy tamtej nocy pochodziły z bomb beczkowych. W białe hełmy wideo które przetłumaczono z arabskiego na angielski, Badawi opisał te pierwsze eksplozje nie jako naloty, ale jako „cztery kolejne rakiety” w pobliżu centrum Czerwonego Półksiężyca w Urum al-Kubra.
Nie ujawniły się żadne inne wizualne dowody krateru, które zostałyby stworzone przez bombę beczkową. Na poparcie twierdzenia Selmo, rosyjski zespół wywiadu konfliktów, który jest oddany obalaniu roszczeń rosyjskiego rządu, mógł tylko zacytować klatka wideo Selmo trzymająca ten pojedynczy kawałek metalu.
Strona internetowa Bellingcat, której założyciel Eliot Higgins jest nierezydentem w bojowo antyrosyjskiej, finansowanej przez Departament Stanu Atlantic Council, i nie ma wiedzy technicznej na temat amunicji, wskazał do tej samej ramki. Higgins twierdził, że kawałek metalu pochodzi z „krateru”. Przytoczył też drugie zdjęcie, które, jak powiedział, pokazało „naprawiony krater” na drodze obok spalonej ciężarówki. Ale obszar na zdjęciu, który wydawał się być pokryty świeżym brudem, ma wyraźnie nie więcej niż trzy stopy długości i nieco więcej szerokości dwóch stóp - znowu jest zdecydowanie za mały, aby być dowodem wybuchu bomby.
Zespół Selmo White Helmet rozesłał także do Bellingcat i mediów, co na pierwszy rzut oka wydawało się wizualnym dowodem syryjskich i rosyjskich ataków lotniczych: zmięty ogon rosyjskiego Bomba OFAB-250, które można zobaczyć pod pudełkami w pliku zdjęcie zabrany do magazynu na miejscu. Bellingcat cytował te fotografie jako dowód na użycie rosyjskiej bomby w ataku na konwój pomocy.
Ale zdjęcia ogona OFAB są niezwykle problematyczne jako dowód nalotu. Gdyby w tym momencie bomba OFAB-250 eksplodowała, pozostawiłby krater, który byłby znacznie większy niż ten pokazany na tym zdjęciu. Standard praktyczna zasada czy OFAB-250, podobnie jak inne konwencjonalne bomby ważące 250kg, uczyniłby krater 24 szerokimi stopami 36 i głębokimi 10 lub 12. Wielkość krateru jest pokazana na filmie rosyjskiego dziennikarza stojąc w jednym po bitwie o syryjskie miasto Palmyra, która była w posiadaniu ISIS.
Co więcej, ściana na zdjęciu znajdująca się zaledwie kilka stóp od przypuszczalnego punktu uderzenia wyraźnie nie została uszkodzona przez bombę. Oznacza to, że albo żaden OFAB-250 nie został upuszczony w tym miejscu, albo był to niewypał. Ale zdjęcie pudeł otaczających ogon OFAB ujawnia również inne dowody na to, że nastąpiła eksplozja. Jako jeden obserwator odkryty po dokładnym zbadaniu pola wyświetlają dowody łzy odłamkowe, ZA zbliżenie jednego opakowania pokazuje wzór drobnych otworów odłamkowych.
Tylko coś znacznie mniej potężnego niż bomba OFAB-250 lub bomba beczkowa wyjaśniałaby te obserwowalne fakty. Jedną z broni, której odłamek mógłby spowodować wzór widoczny na zdjęciu, jest rosyjska rakieta S-5, dwa warianty z których wyrzuca się małe fragmenty odłamków 220 lub 360.
W filmie zrobił noc w ataku, Selmo już twierdził, że rosyjskie samoloty strzelały S-5 na stronie, chociaż omyłkowo nazwał je „C-5”. A zdjęcie dwóch pocisków S-5 zostało również rozesłane do Bellingcat i do organizacji informacyjnych, w tym Washington Post. Selmo insisted do Time Magazyn, że naloty zostały podzielone między bomby beczkowe i pociski wystrzelone przez rosyjskie odrzutowce.
Ale znowu Badawi, szef Białych Kask dla Urum al Kubra, zaprzeczył Selmo w oddzielne wideo, stwierdzając, że początkowy pocisk został wystrzelony z ziemi. Przyznanie Badawiego było bardzo znaczące, ponieważ syryjskie siły opozycyjne miały zaopatrzenie Rosyjskie S-5 odkąd broń została przemycona z Libii do rebeliantów w dużej liczbie w 2012. Używają S-5 jako rakiet wystrzeliwanych z ziemi, jak to zrobili libijscy rebelianci, i zaprojektowali dla nich własne improwizowane wyrzutnie.
Badawi twierdził, że pierwsze cztery pociski zostały wystrzelone przez syryjskie siły rządowe z fabryk obronnych na południu prowincji Aleppo. Ale rządowe zakłady obronne w południowej Aleppo znajdują się w al-Safira - więcej niż 25 kilometrów, podczas gdy S-5 mają zasięg tylko 3 do 4.
Jeszcze bardziej wymowne jest to, że pomimo nalegań Selmo, że naloty trwały godzinami i obejmowały aż 20 do wyraźnych ataków 25, żaden z członków zespołu White Helmet nie zdobył jednego nalotu w filmie, który zapewniłby czysty dźwięk - wizualny dowód jego roszczenia.
Witryna Bellingcat firmy Atlantic Council wskazywała na wideo opublikowane przez źródła opozycyjne w Aleppo jako dostarczające takich dowodów dźwiękowych samolotów odrzutowych tuż przed nocnymi eksplozjami. Ale pomimo głosu na wideo, który głosił, że jest to rosyjski nalot, dźwięk zatrzymuje się natychmiast po wybuchu ognistym, co wskazuje, że był on spowodowany przez wystrzelony z ziemi pocisk, a nie pocisk wystrzelony z samolotu odrzutowego. Tak więc potwierdzające dowody nalotu naleganego przez Bellingcat w ogóle go nie potwierdziły.
Pomimo rekordowych zniekształceń, Selmo pozostaje głównym źródłem
Ktokolwiek był odpowiedzialny za atak na konwój pomocowy Syryjskiego Czerwonego Półksiężyca, jasne jest, że Ammar al-Selmo, najwyższy urzędnik Białego Hełmu w Aleppo, kłamał o tym, gdzie był, kiedy rozpoczął się atak na konwój pomocy, a przynajmniej początkowo wprowadził publiczność w błąd, kiedy powiedział, że był świadkiem pierwszych etapów ataku na własne oczy. Co więcej, wysunął roszczenia do syryjskich bomb beczkowych i rosyjskich bomb OFAB-250 zrzuconych na konwój, które nie są poparte żadnymi wiarygodnymi dowodami.
W świetle gotowości Selmo do upiększania swojego konta i popierania narracji rosyjsko-syryjskiego ataku, zachodnie media powinny być znacznie bardziej ostrożne, opierając się na tym, jak potwierdzając amerykańskie oskarżenie o atak konwoju pomocy. Ale podczas tygodni ciężkich rosyjskich i syryjskich bombardowań we wschodnim Aleppo, które nastąpiły po rozpadzie zawieszenia broni, Selmo był często cytowany przez media jako źródło kampanii bombowej. A Selmo wykorzystał nową sytuację, aby przeforsować program polityczny rebeliantów.
We wrześniu 23 White Helmets poinformował media, że trzy z ich czterech centrów operacyjnych we wschodnim Aleppo zostały trafione, a dwa z nich nie były dostępne. Krajowe radio publiczne zacytowany Selmo powiedział, że wierzył, iż grupa została celowo zaatakowana, ponieważ „przechwycił komunikację pilotów i usłyszał, jak dostają rozkazy zbombardowania swoich kolegów”. Co ciekawe, NPR nie zidentyfikował Selmo jako szefa Białych Kask we wschodnim Aleppo, identyfikując tylko jako „członek białych hełmów”.
Pięć dni później Washington Post zgłosił podobne roszczenie autor: Ismail Abdullah, inny urzędnik White Helmets pracujący bezpośrednio pod Selmo. „Czasami słyszymy, jak pilot mówi do swojej bazy:„ Widzimy rynek dla terrorystów, jest piekarnia dla terrorystów ”- powiedział Abdullah. „Czy mogę ich uderzyć? Mówią: „Dobra, uderzcie ich”. Twierdził dalej, że we wrześniu 21 Białe Kaski słyszały, jak pilot wroga odnosi się do „terrorystycznych” ośrodków obrony cywilnej. Organizacja wysłała wiadomość do urzędników amerykańskich w Nowym Jorku na Zgromadzenie Ogólne ONZ, że są celem, dodał Abdullah. Te dramatyczne historie pomogły napędzić kampanię Białych Kask na Pokojową Nagrodę Nobla, która została ogłoszona kilka dni później, ale ostatecznie nie wygrała.
Zdaniem Pierre'a Spreya, byłego analityka Pentagonu na samolotach bojowych, który odegrał kluczową rolę w projektowaniu F-16, twierdzenie, że Białe Hełmy usłyszały o pilotach proszących i otrzymujących pozwolenie na trafienie celów w powietrzu, jest fabryką. „To nie do pomyślenia, żeby mogła to być autentyczna komunikacja między pilotem atakującym a kontrolerem”, powiedział Sprey w rozmowie z AlterNet, odnosząc się do kont Selmo. „Pilot może zainicjować żądanie trafienia w cel tylko wtedy, gdy zobaczy strzał z niego. W przeciwnym razie nie ma sensu. ”
Dzień po tym, jak we wrześniu 22 rozpoczęła się rosyjska i syryjska kampania bombowa na wschodnim Aleppo, w którym zbuntowano się, Reuters zwrócił się do Selmo o ogólną ocenę wpływu bombardowania na Aleppo. Selmo bez ogródek Deklarowana, „To, co dzieje się teraz, jest unicestwieniem”.
Po tym dramatycznym oświadczeniu zachodnie media nadal cytują Selmo, jakby był neutralnym źródłem. 26 września Reuters wrócił do pracujących pod nim Białych Hełmów, cytując szacunki anonimowych „pracowników obrony cywilnej” w Aleppo - co mogło oznaczać jedynie członków Białych Hełmów - że 400 osób zginęło już w ciągu mniej niż pięciu dni bombardowań w Aleppo i wokół niego. Ale po trzech pełnych tygodniach bombardowania ONZ i innych agencji szacunkowa że ludzie 360 zostali zabici podczas bombardowania, co sugeruje, że liczba białych hełmów była kilkakrotnie wyższa, niż można by to udokumentować w bezpartyjnych źródłach.
Oczywiście mediom trudno jest opisywać wydarzenia takie jak atak na konwój pomocowy Syryjskiego Czerwonego Półksiężyca i zamach bombowy w Aleppo ze Stambułu lub Bejrutu. Ale głód informacji z ziemi nie powinien przeważać nad obowiązkiem źródeł weterynaryjnych. Selmo i jego białe hełmy powinni zostać uznani za to, kim są: partyzanckie źródło z planem odzwierciedlającym moc, za którą odpowiada organizacja: uzbrojeni ekstremiści, którzy kontrolowali wschodnie Aleppo, Idlib i inne obszary północnej Syrii.
Bezkrytyczne poleganie na twierdzeniach Białych Hełmów bez żadnego wysiłku w celu zbadania ich wiarygodności jest kolejnym wymownym przykładem dziennikarskich nadużyć ze strony mediów, z długą historią wypaczania konfliktów w kierunku interwencjonistycznej narracji.
