Reposted od Magazyn MOON 6 / 26 / 2017.
Paul K. Chappell urodził się w 1980 roku i wychował w Alabamie jako syn Koreańczyka i ojca dwurasowego, który służył w wojnach w Korei i Wietnamie. Pozostawiając armię jako człowieka głęboko zmartwionego, starszy Chappell znęcał się i doświadczył traumy młodego Paula, który mimo to sam zdecydował się kontynuować karierę wojskową, kończąc Akademię Wojskową Stanów Zjednoczonych w West Point w 2002 r. i służąc w Iraku jako kapitan armii w 2006 r. A jednak nawet podczas służby Chappell zaczynał wątpić, czy wojna kiedykolwiek przyniesie pokój – na Bliskim Wschodzie czy gdziekolwiek indziej.
Trzy lata później, będąc jeszcze oficerem w czynnej służbie, Chappell opublikował swoją pierwszą książkę pt. Czy wojna kiedyś się skończy? Żołnierska wizja pokoju w XXI wieku. Od tego czasu napisał pięć kolejnych książek w swoim siedmiu książkach Droga do pokoju series. Szósty tytuł, Żołnierze Pokoju, ukaże się jesienią tego roku (2017 r.), a siódmy w 2020 r. Wszystkie książki są napisane przemyślanym, przystępnym stylem, starannie wydobywając wnioski, których Chappell nauczył się przez 20 lat osobistej walki o przemianę z wściekłego, rannego młodego człowieka w żołnierza, działacza pokojowego i, przez ostatnie osiem lat, przywódcę pokoju dyrektor Fundacji Pokoju Epoki Nuklearnej.
Pełniąc rolę przywódcy pokoju, Chappell podróżuje po świecie, opowiadając o konieczności zakończenia wojny i zaprowadzenia pokoju. W ciągu ostatnich kilku lat jego uwaga skupiła się na szerzeniu „znajomość pokoju”, który, jak wyjaśnia, jest zestawem umiejętności niezbędnych do przetrwania człowieka.
Kilka lat temu przeprowadziłem wywiad z Chappellem na potrzeby artykułu opublikowanego w: Magazyn Sun, i przedrukowany w The MOON jako „Zakończenie wojny.” Na potrzeby tego wywiadu Chappell rozmawiał ze mną dwukrotnie przez telefon. - Leslee Goodmana
Księżyc: Od 10 lat opowiadasz się za sprawą pokoju – nawet będąc jeszcze żołnierzem w Iraku. Czy jesteś zniechęcony? Czy masz wrażenie, że cofamy się?
kaplica: Nie, nie jestem zniechęcony. Kiedy zrozumiesz przyczyny ludzkiego cierpienia, nic, co się wydarza, nie będzie zaskakujące. Gdybym znała mężczyznę, który jadł niezdrową żywność i palił, nie zdziwiłabym się, gdyby miał chorobę serca. Nie zniechęciłbym się też, bo wiemy, jakie kroki mógłby podjąć, aby poprawić swoje zdrowie i zapobiec zawałowi serca.
Ludzie mają niewypowiedziane potrzeby celu, znaczenia, przynależności i poczucia własnej wartości, które nie są zaspokajane w zdrowy sposób przez konsumpcjonizm, w wyniku czego tworzą próżnię, którą można wypełnić fanatyzmem i ekstremizmem. Ludzie również pragną wyjaśnień. Kiedy na przykład w kraju „dzieje się źle”, ludzie chcą wiedzieć: dlaczego gospodarka jest zła? Dlaczego istnieje terroryzm? Jakie jest wyjaśnienie tych wszystkich masowych strzelanin? Ta potrzeba wyjaśnień jest tak potężna, że jeśli nie mamy dokładnych wyjaśnień, wymyślimy je niedokładne. Na przykład średniowieczni Europejczycy, pragnący wyjaśnienia zarazy, ale nie wiedzący, czym są wirusy i bakterie, twierdzili, że zarazę spowodował Bóg lub planety.
Podsumowując, wyjaśnienia, w które wierzymy, tworzą nasz światopogląd. Posiadanie światopoglądu jest równie ważne jak posiadanie jedzenia i wody. Dlatego też, jeśli grozisz komuś światopoglądowi, często zareaguje tak, jakbyś groził mu fizycznie. Kiedy Galileusz powiedział, że Ziemia kręci się wokół Słońca, a nie odwrotnie, Kościół katolicki zagroził mu torturami, jeśli nie zaprzeczy. Groził ich światopoglądowi. Kiedy rozmawiasz o polityce lub religii z kimś, kto się z tobą nie zgadza, może stać się agresywny. Zwykle ta agresja mieści się w sferze „pozy”, ale czasami agresja może przybrać formę fizyczną – a nawet śmiertelną – jak wtedy, gdy ludzie idą na wojnę z powodu odmiennych przekonań religijnych lub politycznych. I tak jak reakcja walki lub ucieczki powoduje, że wiele zwierząt tworzy dystans między sobą a zagrożeniem, wiele osób po prostu odejdzie od ciebie, usunie Cię ze znajomych na Facebooku lub stworzy dystans w inny sposób, gdy zagrozisz ich światopoglądowi.
Księżyc: Wydaje się jednak, że mamy do czynienia z większą liczbą typów ludzi, kultur i światopoglądów niż kiedykolwiek wcześniej w historii ludzkości. Czy świat nie staje się coraz bliższy i bardziej wzajemnie powiązany?
kaplica: Tak, ale widok świata, który staje się coraz bardziej wzajemnie powiązany, sprawił, że wiele osób poczuło się mniej znaczących, a nawet bezwartościowych. Kiedy ludzie żyli w małych społecznościach, wiedzieli, że mają swoje miejsce; należeli; a przynależność do tego miejsca dawała im poczucie wartości. W miarę jak świat stał się bardziej wzajemnie powiązany, mieliśmy także do czynienia z rozpadem społeczności, w wyniku czego coraz więcej ludzi czuje się odłączonych, wyobcowanych i bezsilnych.
Księżyc: Do tego dochodzi fakt, że być może nie mają pracy lub nie stać ich na ubezpieczenie zdrowotne.
kaplica: Prawidłowy. Istnieją dwa rodzaje ubóstwa – ubóstwo materialne i ubóstwo duchowe – czyli ubóstwo przynależności, znaczenia, poczucia własnej wartości, celu i wyjaśnień opartych na prawdzie. Ludzie mogą strasznie cierpieć z powodu obu rodzajów ubóstwa, ale ludzie cierpiący na ubóstwo duchowe są o wiele bardziej niebezpieczni niż ci, którzy cierpią z powodu ubóstwa materialnego. Hitler nie chciał rządzić Niemcami i podbijać Europę, ponieważ był głodny i spragniony. Prowadził wojnę z powodu ubóstwa psychicznego lub duchowego.
Księżyc: Przyznaję, że przywódcy wojenni nie są biedni, ale czy za obecnym białym gniewem i reakcją – nacjonalizmem białej supremacji – które teraz widzimy, nie kryje się wiele problemów ekonomicznych?
kaplica: Tak; sądzę jednak, że ludzie mogą błędnie wierzyć, że ubóstwo materialne jest główną przyczyną problemów w naszym świecie, choć większość ludzi organizujących sprawy ekstremistyczne nie jest biedna; im się dobrze powodzi. Bieda, głód i niesprawiedliwość to nie jedyna gleba, na której rośnie terroryzm i przemoc.
Być może mogę uprościć, mówiąc, że powodem, dla którego nie jestem zaskoczony obecnymi warunkami, jest to, że nie żyjemy w świecie, który zna pokój. Naszą sytuację można porównać do pójścia na mecz koszykówki, podczas którego żaden z zawodników nie wie, jak grać w koszykówkę. Oczywiście, że byłby bałagan. Ludzie nie mają wiedzy na temat pokoju, więc oczywiście sytuacja jest o wiele bardziej chaotyczna, niż powinna. Gdybyśmy traktowali pokój jak każdy inny zestaw umiejętności lub formę sztuki, bylibyśmy w znacznie lepszej kondycji; ale tak nie jest, więc nie jesteśmy. Pokój to jedyna forma sztuki, jaka przychodzi mi na myśl, w której ludzie zakładają, że można być skutecznym bez konieczności przeszkolenia. Sztuki walki, kręcenie filmów, malarstwo, rzeźba, gra w piłkę nożną, piłkę nożną, koszykówkę, skrzypce, trąbkę, taniec. Ludzie nie spodziewają się, że będą biegli w którymkolwiek z nich bez pewnego szkolenia i praktyki.
Weź pod uwagę matematykę. Uczyłam się matematyki przez około czternaście lat w szkole, od przedszkola aż do rachunku różniczkowego II. Matematyka jest niezwykle cenna w niektórych przedsięwzięciach, ale nigdy nie korzystam z wiedzy matematycznej – nawet na poziomie szkoły podstawowej! Po prostu korzystam z kalkulatora. Jednak moje szkolenie w zakresie umiejętności pokojowych wykorzystuję codziennie – w miejscu pracy, w relacjach, wśród nieznajomych, kiedy angażuję się w media społecznościowe.
Umiejętność czytania i pisania w zakresie pokoju jest jeszcze bardziej złożona niż matematyka wysokiego poziomu lub umiejętność czytania i pisania, ale my tego nie uczymy. Umiejętność czytania i pisania na rzecz pokoju obejmuje postrzeganie pokoju jako praktycznego zestawu umiejętności i obejmuje siedem form umiejętności, które pomagają nam stworzyć realistyczny pokój: umiejętność czytania i pisania w zakresie naszego wspólnego człowieczeństwa, sztuka życia, sztuka prowadzenia pokoju, sztuka słuchania, naturę rzeczywistości, naszą odpowiedzialność wobec zwierząt i naszą odpowiedzialność wobec stworzenia. Niektórych ludzi uczy się pewnych umiejętności życia w domu – umiejętności takich jak rozwiązywanie konfliktów, jak się uspokoić, jak uspokoić innych ludzi; jak pokonać strach; jak budować empatię – ale wielu rodziców nie ma takich umiejętności, a wiele osób uczy się od rodziców złych zachowań. A jak często włączasz telewizję i widzisz ludzi rozwiązujących konflikty w pokojowy i pełen miłości sposób? Gdzie ludzie mogą się udać, aby zobaczyć demonstrację umiejętności czytania i pisania w zakresie pokoju? W rzeczywistości nasze społeczeństwo uczy wielu rzeczy, które są sprzeczne ze szkoleniem w zakresie umiejętności pokojowych. Na przykład nasze społeczeństwo często uczy nas tłumienia empatii; stłumić nasze sumienie; nie słuchać. Musimy uznać, że umiejętność korzystania z pokoju to złożony, niezwykle cenny zestaw umiejętności, niezbędnych do przetrwania ludzkości, i zacząć uczyć go w szkołach.
Księżyc: Podałeś już Europę jako przykład postępu, jakiego dokonał świat, uświadamiając sobie, że możemy więcej zyskać na pokoju i współpracy niż na wojnie i podziałach. Czy głosowanie w sprawie Brexitu lub wzrost liczby prawicowych grup nacjonalistycznych w Europie dają Państwu powody do niepokoju?
kaplica: Zdecydowanie są powodem do niepokoju. Należy je traktować bardzo poważnie, biorąc pod uwagę zagrożenia, jakie stanowią dla pokoju i sprawiedliwości. Musimy zdać sobie sprawę, że w naszej kulturze istnieją głębokie, ukryte problemy, którymi się nie zajmujemy. Poważne traktowanie tych ruchów oznacza poważne traktowanie ich skarg.
In Kosmiczny Ocean Wyróżniam dziewięć podstawowych, niefizycznych potrzeb człowieka, które kierują ludzkim zachowaniem. Należą do nich: cel i znaczenie; pielęgnowanie relacji (zaufanie, szacunek, empatia, bycie słuchanym); wyjaśnienie; wyrażenie; inspiracja (w tym wzorce do naśladowania; potrzeba ta jest tak ważna, że jeśli nie ma dobrych, ludzie zadowalają się złymi); należący; poczucie własnej wartości; wyzwanie (konieczność pokonania przeszkód, aby w pełni wykorzystać nasz potencjał); i transcendencja – potrzeba przekraczania czasu. Omawiam także, jak trauma może się w te potrzeby wplątać i zniekształcić ich ekspresję. Trauma jest epidemią w naszym społeczeństwie i ja ją rozumiem. Kiedy byłem w szkole średniej, bardzo chciałem dołączyć do brutalnej grupy ekstremistycznej. Jednym z powodów, dla których tego nie zrobiłem, było to, że w tamtych czasach nie było brutalnych grup ekstremistycznych, które akceptowałyby członka będącego po części Azjatą, po części czarnym i po części białym.
Księżyc: I dlaczego chciałeś to zrobić?
