Stany Zjednoczone przeprowadziły ponad 100,000 XNUMX nalotów podczas wojny z terroryzmem. To wysadzane w powietrze domy, mieszkania, wesela, obiady, spotkania w ratuszu, zgromadzenia religijne. Zabija seniorów, dzieci, mężczyzn, kobiety. Dotykał ich, stukał dwukrotnie, umieszczał w nich błędy, celował w nich, zabijał ich, a jako zabezpieczenie uszkodził ich setkami tysięcy. Zabija cywilów, dziennikarzy, najemników, oportunistów, tych, którzy próbują przetrwać dzięki wsparciu dominującej siły w ich wioskach i tych, którzy sprzeciwiają się obcej okupacji ich krajów. Zabijało dobrych, mądrych, głupich i wstrętnych sadystycznych ludzi, którzy – wyłącznie z powodu miejsca urodzenia i wychowania – nie mieli możliwości zostania kandydatami na prezydenta USA.
Oczywiście chciałbym, aby wszystkie siły zbrojne powstrzymały się od bombardowania szpitali, ale chcę powiedzieć słowo wsparcia dla tych, którzy jeszcze nie są ranni. Czy ludzie zdrowego ciała też nie mają praw? Jeśli jest problem z bombardowaniem szpitali, dlaczego nie ma problemu z bombardowaniem gdziekolwiek indziej? Jeśli nie ma problemu z bombardowaniem wszędzie indziej, dlaczego nie można bombardować też szpitali?
Przypuszczam, że w pewnej fantazji o honorowej wojnie dzielni żołnierze zabijają tylko tych na polu bitwy, próbując ich zabić, aby obie strony mogły domagać się samoobrony we wzajemnym oszustwie moralnym. Ale czy samoloty nie powinny walczyć z samolotami, drony z dronami, napalm z innymi ładunkami napalmu, biały fosfor z innymi wyrzutniami białego fosforu, a żołnierze wyważający drzwi stawiają domy, żeby inni żołnierze mogli kopać ich drzwi w? Co, na litość boską, wysadzanie budynków rakietami ma wspólnego z honorem? Co to wszystko ma wspólnego z honorem? Jak wytłumaczyć zwolennikowi wojny, który otwarcie przyznaje, że to masowe morderstwo, że jest coś złego w stosowaniu tortur, ale że masowe morderstwo jest w porządku, o ile trzyma się z dala od szpitali?
Nawet działając w złudzeniu, że każdy celowo wysadzany w powietrze jest „kombatantem”, podczas gdy każdy w pobliżu jest głęboko żałowaną statystyką, dlaczego tak wielu bojowników jest wysadzanych w powietrze podczas masowego wycofywania się, jedzenia obiadu z rodziną lub popijania herbaty w kawiarni? Jakich leniwych wojowników można spotkać tylko na weselach? Czy oni walczą śpiewanie?
W Stanach Zjednoczonych młodzi ludzie siedzą w pudłach, wpatrują się w ekrany komputerów i wysadzają innych ludzi (i każdego, kto jest w ich pobliżu) na małe, poplamione robakami fragmenty oddalone o tysiące mil. Ich ofiarom nie zarzuca się, że prowadzą wojnę. Podejrzewa się, że są po stronie prowadzenia wojny, że wcześniej zrobili coś w celu prowadzenia wojny i/lub planują ewentualnie uczestniczyć w wojnie, lub wydają się być skłonni do tego, biorąc pod uwagę ich bezczelny wybór życia w miejscu, w którym się urodzili.
Cóż, jeśli mordujesz ludzi na polecenie prezydenta USA z powodu tego, kim są, a nie tego, co robią, to nie ma większego znaczenia, czy się wycofują, odpoczywają, czy rejestrują się na zajęcia samopomocy, i trudno zrozumieć, dlaczego ma to znaczenie, jeśli są w szpitalu. Najwyraźniej Pentagon nie dostrzega tego rozróżnienia i postanawia go nie udawać, oferując jedynie zniewagę bezmyślnego kłamstwa, że ataki szpitalne są przypadkowe.
Wojny jako całość nie mogą być przypadkowe, a jeśli rozbierzesz je krok po kroku, eliminując każde moralne oburzenie, zostaniesz z niczym. Nie ma już legalnego rdzenia. Nie ma „uzasadnionego wroga”. Nie ma pola bitwy. To wojny toczone tam, gdzie żyją ludzie. Oni biorą udział w tych wojnach siłą. Chcesz „wspierać” wojska amerykańskie nawet wtedy, gdy sprzeciwiasz się polityce, kibicować jak drużynie sportowej, nawet gdy sport jest morderczy? A co z wojskami spoza USA? Czy oni nie rozumieją tego samego?
