Foto: Arnold Oliver
Jak do licha Dzień zawieszenia broni stał się dniem weteranów? Ustanowiony przez Kongres w 1926, aby „utrwalić pokój poprzez dobrą wolę i wzajemne zrozumienie między narodami (a później) dzień poświęcony sprawie pokoju na świecie”, Dzień zawieszenia broni był powszechnie uznawany przez prawie trzydzieści lat. W związku z tym wiele kościołów zadzwoniło w 11-tej godzinie 11-tego dnia 11-tego miesiąca - godzinie w 1918, że pistolety zamilkły na froncie zachodnim, kiedy 16 milion zginął w przerażeniu pierwszej wojny światowej .
Mówiąc wprost, w 1954 Dzień Rozbrojenia został porwany przez militarystyczny kongres USA i ponownie nazwany Dniem Weteranów. Dzisiaj niewielu Amerykanów rozumie pierwotny cel Dnia zawieszenia broni lub nawet to pamięta. Przesłanie poszukiwania pokoju zostało całkowicie usunięte. Najgorsze jest to, że Dzień Weteranów stał się hiper-nacjonalistycznym quasi-religijnym świętowaniem wojny i przypuszczalnie dzielnymi wojownikami, którzy ją prowadzą. Nie mamy już dnia narodowego, aby rozpoznać lub zastanowić się nad pokojem międzynarodowym.
Identyfikacja wojowników jako bohaterów też jest dość chwiejna. Jeśli jesteś weteranem i szczerze o tym mówisz, przyznasz, że większość tego, co dzieje się w czasie wojny, jest zdecydowanie nieheteryczna, a faktyczni bohaterowie w wojnie są bardzo nieliczni.
Muszę wam powiedzieć, że kiedy byłem w Wietnamie, nie byłem bohaterem i nie byłem świadkiem ani jednego aktu heroizmu w tamtym roku, najpierw jako prywatna armia amerykańska, a potem jako sierżant. Tak, w wojnie w Wietnamie był heroizm. Po obu stronach konfliktu występowały znaczące akty poświęcenia i odwagi. Oddziały w mojej jednostce zastanawiały się, jak wojska północnowietnamskie mogą wytrwać przez lata w obliczu zniechęcającej siły ognia USA. Korpusy medyczne USA dokonały niewiarygodnych aktów męstwa, ratując rannych pod ostrzałem.
Ale byłem też świadkiem znacznej ilości złych zachowań, w tym własnych. Powszechne były przypadki braku szacunku i wykorzystywania wietnamskich cywilów oraz ogromna liczba naprawdę okropnych zbrodni wojennych. Co więcej, wszystkie jednostki miały i wciąż mają swój udział przestępców, oszustów i zbirów. Najbardziej nieheteryczni byli amerykańscy przywódcy wojskowi i cywilni, którzy planowali, zaaranżowali i bardzo skorzystali z tej całkowicie możliwej do uniknięcia wojny. Powinienem był stawić opór wojnie znacznie wcześniej w wojsku, jak wielu innych.
Zimna prawda jest taka, że inwazja USA i okupacja Wietnamu nie miały nic wspólnego z ochroną amerykańskiego pokoju i wolności. Wręcz przeciwnie, wojna w Wietnamie była zwalczana, aby zapobiec niezależności Wietnamczyków, a nie bronić jej; i to gorzko podzieliło naród amerykański.
Niestety, Wietnam nie był odosobnionym przykładem niesprawiedliwego konfliktu. Wiele wojen amerykańskich - w tym wojna meksykańsko-amerykańska 1846, wojna hiszpańsko-amerykańska w 1898 i wojna w Iraku (ta lista nie jest bynajmniej wyczerpująca) - toczyła się pod fałszywymi pretekstami wobec krajów, które nie zagrażały Stanom Zjednoczonym. Trudno sobie wyobrazić, że jeśli wojna jest niesprawiedliwa, może to być heroiczne jej prowadzenie.
Ale jeśli ogromna większość wojen nie jest zwalczana ze szlachetnych powodów, a niewielu żołnierzy jest bohaterskich, to czy byli tam prawdziwi bohaterowie broniący pokoju i wolności? A jeśli tak, kim oni są? Cóż, jest wielu, od Jezusa aż po dzień dzisiejszy. Umieściłem Gandhiego, Tołstoja i dr Martina Luthera Kinga, Jr., na liście wraz z wieloma Kwakrami i Mennonitami. I nie zapomnijcie generała Smedleya Butlera, który napisał, że „Wojna jest rakietą”.
W Wietnamie chorąży Hugh Thompson powstrzymał masakrę My Lai od bycia jeszcze gorszym.
Innym kandydatem jest były specjalista armii amerykańskiej Josh Stieber, który wysłał to przesłanie do ludu Iraku: „Nasze ciężkie serca wciąż mają nadzieję, że będziemy mogli przywrócić w naszym kraju uznanie dla waszego człowieczeństwa, którego nauczyliśmy się zaprzeczać”. być w stanie gościć Josha w naszym domu, gdy szedł przez USA podczas misji pokoju, rozdając pieniądze, które zarobił w wojsku jako częściowe zadośćuczynienie za swoją rolę w całkowicie niesprawiedliwej wojnie.
A co powiesz na Chelsea Manning, która spędziła siedem lat za kratkami za ujawnianie kolejnych prawd o wojnie w Iraku? Prawdziwymi bohaterami są ci, którzy stawiają opór wojnie i militaryzmowi, często z dużymi kosztami osobistymi. A teraz stypendyści z Harvardu to apologeci i organizatorzy tortur, ale nie gwizdek dla pokoju. Domyśl.
Ponieważ militaryzm istnieje już od tak dawna, przynajmniej od czasu, gdy Gilgamesz wymyślił rakietę ochronną w Sumerii, która miała miejsce 5,000 wiele lat temu, ludzie twierdzą, że zawsze będzie z nami.
Ale wielu myślało również, że niewolnictwo i podporządkowanie kobiet będzie trwać wiecznie, i udowodniono, że się mylili. Rozumiemy, że podczas gdy militaryzm nie zniknie z dnia na dzień, musi zniknąć, jeśli mamy uniknąć ekonomicznego i moralnego bankructwa - nie wspominając o wyginięciu naszego gatunku.
Jak powiedział w West Point generał Wojny Secesyjnej: „Przyznaję bez wstydu, że jestem zmęczony i mam dość wojny”. Jesteśmy z tobą, bracie.
W tym roku Listopad 11th, Weterani dla pokoju przywrócą oryginalne tradycje Dnia zawieszenia broni. Dołącz do nich i niech zadzwonią te dzwony.
Arnold „Skip” Oliver pisze dla PeaceVoice i jest emerytowanym profesorem nauk politycznych na Heidelbergu University w Tiffin, Ohio. Weteran z Wietnamu należy do Weteranów dla Pokoju i można do niego dotrzeć pod adresem soliver@heidelberg.edu.
