By Nick Deane,
Świętowanie ludzkiego ducha w obliczu wielkich przeciwności losowych to jedno. To zupełnie inna sprawa, aby producenci broni, którzy pomogli stworzyć przeciwności, sponsorowali uroczystości. Nick Deane wyjaśnia.
Gry Invictus będą znane wszystkim, którzy oglądają ABC, ich promotora i sponsora. Igrzyska odbędą się w Sydney w październiku, a uczestnicy będą kontuzjowani przez personel serwisowy z krajów 18.
To bardzo inspirujące, gdy triumfuje ludzki duch nad okaleczeniami ludzkiego ciała. Kto może zawieść, ale być pod wrażeniem męstwa uczestniczących sportowców? Jak mówi historia gier, zmagali się z kontuzjami, które zmieniły życie, ale w jakiś sposób znaleźli motywację, by nie dopuścić do tego, by te obrażenia je zdefiniowały.
Z tego, co widzimy, wydają się być w stosunkowo dobrym zdrowiu, zarówno psychicznie, jak i fizycznie, pomimo strasznych ran, które ponieśli. To jest wspaniałe. I całkowicie pasuje do tego, że sport odgrywa pozytywną rolę w ich rehabilitacji.
Godna podziwu jest także umiejętność i poświęcenie tych, którzy przywrócili je do względnego zdrowia i zdolność do powrotu do społeczeństwa - chirurgów i pielęgniarek, techników, którzy tworzą sprzęt i protezy, oraz opiekunów i członków rodziny, którzy utrzymują ich w obecnym stanie dobrego samopoczucia. Za każdym, pojedynczym uczestnikiem, stoi cały zespół ludzi.
Ta część historii jest wyświetlana szerokiej publiczności w świetnym świetle. Pod nim widzimy bohaterstwo osób, które musiały zmierzyć się z niezwykłym nieszczęściem i czuć dumę ze swoich osiągnięć. Jesteśmy jednak zniechęceni do odkrywania cieni rzucanych przez to światło, gdzie leżą aspekty, które w przeciwnym razie uzupełniałyby obraz.
Spośród rannych widzimy tylko tych, którzy do pewnego stopnia przeważali nad ich obrażającymi ranami. Inni, z jasnego światła, nie mogli znaleźć niezbędnej motywacji lub są tak uszkodzeni, że ich zobaczenie przeraziłoby nas.
Czy są poza zasięgiem wzroku, aby nie być w naszych umysłach? Poza tym, prawdopodobnie są tacy, którzy są dosłownie poza ich zasięgiem własny umysły, cierpiących na stres pourazowy. Prawie wyłącznie mieszkamy na bohaterach. Obsesja na punkcie sukcesu odwraca nasze oczy od tych, którzy nie mogą lub nie „odzyskują”.
Jest w tym powiew triumfalizmu (w imię gier). Ich duch może być niepokonany, ale bez wyjątku zostali poważnie pobici. Nadanie im specjalnej nazwy tego nie zmienia.
Wszyscy uczestnicy napotkali zmieniającą życie traumę, którą muszą znosić, dopóki żyją. Mówienie im, że są godne podziwu, ponieważ cierpią „w służbie ich kraju”, jest niewystarczającą rekompensatą - nawet przy obietnicy medycznego i finansowego wsparcia przez całe życie.
Te słowa - w służbie ich kraju - mają pusty rezonans. Wszyscy uczestnicy Invictus pochodzą z ostatnich wojen. W przypadku Australii dołączyliśmy do tych wojen z wyboru, a nie z konieczności. W obiektywnej ich ocenie żaden personel obsługujący nie może zgodnie z prawem twierdzić, że został ranny w obronie Australii. Jedynym okresem, w którym ADF bronił Australii, była kampania WW2 w Nowej Gwinei.
W cieniu, ale co najważniejsze, jest fakt, że wśród zwolenników igrzysk znajdują się główni producenci uzbrojenia - Boeing, Lockheed Martin, Raytheon, Leidos i Saab. Jest w tym coś głęboko niepokojącego.
Z jednej strony te firmy i ich udziałowcy stają się bogaci poprzez tworzenie, sprzedaż, badanie i ciągłe „ulepszanie” uzbrojenia i systemów uzbrojenia. Ale to broń stworzyła przerażające obrażenia odniesione przez uczestników Igrzysk.
To nie przeszkadza w mowie „Autonomiczne obrażenia zostały spowodowane przez ich Bronie."
Materiały wybuchowe w urządzeniach IED prawdopodobnie pochodzą z tych międzynarodowych firm. Ci, którzy angażują się w działania wojenne, nie są wybredni w kwestii pochodzenia broni. Podobnie ci, którzy je sprzedają, są szczęśliwi tak długo, jak ich klienci płacą.
Broń i materiały wybuchowe wykonane przez ludzkiej, bok może łatwo się zranić ludzkiej, personel i prawdopodobnie tak. Jesteśmy zaniepokojeni przez sprzedawców szkodliwych produktów, takich jak imprezy sportowe sponsorujące tytoń. Co może być bardziej szkodliwe niż broń sprzedawana z obietnicą ich „śmiertelności”?
Jak producenci zbrojeń mogą pogodzić swoją podstawową działalność ze wspieraniem gier Invictus jest w najlepszym razie problematyczne. W najgorszym razie jest to całkowicie cyniczne. Może to być nawet upiorny upior. Jest niemożliwe, aby ich motywacją było uwolnienie się od winy. Organizatorzy mogą zadać sobie pytanie, dlaczego zezwolili na takie rozwiązanie.
Rozważenie handlu bronią podnosi kolejny, mroczny aspekt. Co z rannymi na ich bok? Co z okropnymi obrażeniami zadanymi naszym „wrogom” (wrogom, którzy, trzeba powiedzieć, nigdy nie byli w stanie zagrozić Australii). Urazy takie jak te ludzkiej, Ludzie bez wątpienia rodzą się w innych krajach - w krajach mniej zamożnych niż Australia, z mniejszą ilością zasobów i mniej zaawansowanymi metodami leczenia. one może być żywym życiem udręki i zupełnego spustoszenia. Czy będą trzymać gry Invictus? „Zamożność triumfuje” może być ukrytym przesłaniem.
Kładąc nacisk na triumf nad przeciwnościami poprzez „ducha walki naszych rannych żołnierzy i kobiet”, Invictus przedstawia jeszcze jeden przykład kultury wojny i wojownika, który jest tak głęboko w społeczeństwie australijskim.
Podobnie jak Dzień i Dzień Pamięci ANZAC, Gry idealnie wpisują się w mit chwały i wartości służby wojskowej. Jednak czas, w którym wojny były stoczone przez bohaterskich wojowników, już dawno minął, wyprzedzając marsz technologii wojskowej.
Zdecydowana większość ofiar dzisiejszych wojen to niewinni, nie walczący cywile. Najwyższy czas, aby zostali rozpoznani obok wojska. Koncentrowanie się wyłącznie na personelu wojskowym ignoruje pojedynczy, największy wpływ współczesnej wojny.
Zamiast pozwolić, by gry nas ponownie zapewniły, pobici ludzie biorący udział powinni przypomnieć nam, że łączenie się z niepotrzebnymi wojnami wiąże się ze strasznym kosztem. Bez względu na to, jak „kompletne” jest ich „wyzdrowienie”, życie tych sportowców zmieniło się na zawsze - i to z wątpliwych powodów.
To paradoksalne, że można wspierać gry, podziwiać wewnętrzną siłę uczestników i żałować, że są one konieczne. Można się cieszyć, że odbywają się igrzyska, docenić pozytywną rolę, jaką odgrywają i cieszyć się widowiskiem, jednocześnie doświadczając gniewu na niektórych sponsorów i na tym, że gry są potrzebne, dzięki uprzejmości ' kultura wojny ”nadal się rozwijamy.
