Przez Elliotta Adamsa
Z pozoru trybunały norymberskie były trybunałem zwołanym przez zwycięzców, który ścigał przegranych. Prawdą jest również, że zbrodniarze wojenni państw Osi byli sądzeni, podczas gdy zbrodniarze alianccy nie. Ale w tamtym czasie bardziej interesowało się powstrzymaniem wojen agresji niż ściganiem poszczególnych zbrodniarzy wojennych, ponieważ nikt nie sądził, że świat może przetrwać jeszcze jedną wojnę światową. Intencją nie była zemsta, ale znalezienie nowej drogi naprzód. Trybunał w swoim wyroku stwierdził, że „przestępstwa przeciwko prawu międzynarodowemu popełniają ludzie, a nie abstrakcyjne byty, i tylko poprzez karanie jednostek, które takie przestępstwa popełniają, można egzekwować przepisy prawa międzynarodowego”.
Norymberga wyraźnie różniła się od typowego przypadku sprawiedliwości zwycięzcy tamtych czasów. Wraz z Norymbergą zwycięzcy odwrócili się od przyjętej mściwej kary dla zwyciężonych. Motywacja do ukarania tych, którzy rozpoczęli wojnę, w której zginęło siedemdziesiąt dwa miliony, w tym sześćdziesiąt jeden milionów po stronie zwycięzcy, była ogromna. Sędzia Robert Jackson, sędzia Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych i główny architekt trybunałów norymberskich, powiedział w oświadczeniu otwierającym trybunały: „Zło, które chcemy potępić i ukarać, zostało tak obliczone, tak złośliwe i tak niszczące, że cywilizacja tolerować ich ignorowania, ponieważ nie może przetrwać ich powtórzenia”. Stalin zaproponował, że odpowiednim środkiem odstraszającym byłaby egzekucja 50,000 5,000 czołowych żyjących niemieckich przywódców. Biorąc pod uwagę bezmyślne zabijanie Rosjan na froncie wschodnim, łatwo zrozumieć, dlaczego uważał to za właściwe. Churchill odparł, że egzekucja XNUMX najlepszych byłaby wystarczającą ilością krwi, aby upewnić się, że to się więcej nie powtórzy.
Zamiast tego zwycięskie mocarstwa wyznaczyły nową drogę, jedną z procesów karnych, trybunałów norymberskich i tokijskich. Sędzia Jackson oświadczył: „To, że cztery wielkie narody, zarumienione zwycięstwem i ukąszone ranami, powstrzymują rękę zemsty i dobrowolnie poddają uwięzionych wrogów osądowi prawa, jest jednym z najbardziej znaczących hołdów, jakie Władza kiedykolwiek złożyła Rozumowi”.
Norymberga, uznana za niedoskonałą, była próbą ustanowienia rządów prawa, aby rozprawić się z socjopatycznymi i despotycznymi przywódcami oraz ich zwolennikami, którzy rozpoczynali agresywną wojnę. „Ten Trybunał, choć jest nowatorski i eksperymentalny, reprezentuje praktyczny wysiłek czterech najpotężniejszych narodów, przy wsparciu kolejnych siedemnastu, mający na celu wykorzystanie prawa międzynarodowego do stawienia czoła największemu zagrożeniu naszych czasów – agresywnej wojnie”. powiedział Jackson. Eksperyment przewidywał, że każdy oskarżony, postawiony w stan oskarżenia, ma prawo do obrony przed sądem, podobnie jak przed sądem cywilnym. I wydaje się, że był pewien poziom sprawiedliwości, ponieważ niektórzy zostali uznani za całkowicie niewinnych, niektórzy zostali uznani za winnych tylko niektórych zarzutów, a większość nie została stracona. To, czy był to tylko dwór zwycięzcy przebrany w fantazyjne szaty sprawiedliwości, czy też pierwsze chybione kroki na nowej drodze, zależałoby od tego, co wydarzyło się później, a nawet od tego, co dzieje się teraz. Niektóre z tego, co jest dziś akceptowane jako normalne, przychodzi do nas z Norymbergi, na przykład określenia zbrodnie wojenne, zbrodnie przeciwko ludzkości
Jackson powiedział: „Nigdy nie wolno nam zapominać, że zapis, na podstawie którego oceniamy tych oskarżonych, jest zapisem, na podstawie którego historia osądzi nas jutro. Podanie tym oskarżonym zatrutego kielicha jest równoznaczne z przyłożeniem go do własnych ust”. Wiedzieli, że piszą tylko pierwszą część historii Norymbergi i że inni napiszą zakończenie. Możemy odpowiedzieć na to pytanie o sprawiedliwość zwycięzców, patrząc tylko na rok 1946. Albo możemy przyjąć szerszą perspektywę i odpowiedzieć na to pytanie w kategoriach teraźniejszości i przyszłości, w kategoriach długoterminowych wyników z Norymbergi.
To, czy była to sprawiedliwość tylko dla dobra zwycięzców, jest naszym wyzwaniem. Czy pozwolimy, aby prawo międzynarodowe było narzędziem tylko dla potężnych? A może użyjemy Norymbergi jako narzędzia „Rozsądku ponad władzą”? Jeśli pozwolimy, aby Zasady Norymberskie były używane tylko przeciwko wrogom mocarstw, będzie to sprawiedliwość zwycięzcy i będziemy „przystawiać zatruty kielich do własnych ust”. Jeśli zamiast tego my, my, ludzie, będziemy pracować, żądać i odniesiemy sukces w utrzymywaniu naszych własnych przestępców i rządu w zgodzie z tymi samymi prawami, nie będzie to sąd zwycięzcy. Słowa sędziego Jacksona są dziś ważnym przewodnikiem: „Zdrowy rozsądek ludzkości wymaga, aby prawo nie poprzestawało na karaniu drobnych przestępstw popełnianych przez małych ludzi. Musi także dotrzeć do ludzi, którzy posiadają wielką moc i świadomie i w zgodzie wykorzystują ją, by wprawić w ruch zło”.
Wracając do pierwotnego pytania – czy trybunały norymberskie były tylko sprawiedliwością zwycięzcy? – to zależy od nas – to zależy od Ciebie. Czy będziemy ścigać naszych własnych zbrodniarzy wojennych? Czy uszanujemy i wykorzystamy zobowiązania Norymbergi, aby przeciwstawić się zbrodniom naszego rządu przeciwko ludzkości i zbrodniom przeciwko pokojowi?
– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
Elliott Adams był żołnierzem, politykiem, biznesmenem; teraz pracuje dla pokoju. Jego zainteresowanie prawem międzynarodowym wyrosło z doświadczeń wojennych, w miejscach konfliktów, takich jak Gaza, oraz z bycia sądzonym za aktywizm na rzecz pokoju.
