Rozprzestrzenianie broni jądrowej – Made in USA

Autor John LaForge

Stany Zjednoczone są prawdopodobnie głównym podmiotem rozprzestrzeniania broni jądrowej na świecie, otwarcie lekceważąc wiążące postanowienia Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej (NPT). Artykuł I traktatu zabrania sygnatariuszom przekazywania broni jądrowej do innych państw, a artykuł II zabrania sygnatariuszom otrzymywania broni jądrowej z innych państw.

Gdy Konferencja Przeglądowa NPT kończyła swoje miesięczne obrady w Nowym Jorku w zeszłym tygodniu, delegacja USA odwróciła uwagę od własnych naruszeń, używając swoich standardowych ostrzeżeń przed Iranem i Koreą Północną – ta pierwsza nie ma ani jednej broni nuklearnej, a ten ostatni z 8 do 10 (według tych wiarygodnych obserwatorów broni w CIA), ale bez możliwości ich dostarczenia.

Zakazy i zobowiązania NPT zostały ponownie potwierdzone i wyjaśnione przez najwyższy światowy organ sądowy w Opinii doradczej z lipca 1996 r. w sprawie statusu prawnego groźby lub użycia broni jądrowej. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości stwierdził w tej słynnej decyzji, że wiążące obietnice NPT dotyczące nieprzekazywania ani przyjmowania broni jądrowej są bezwarunkowe, jednoznaczne, jednoznaczne i absolutne. Z tych powodów naruszenia w USA są łatwe do zilustrowania.

Pociski nuklearne „wydzierżawione” brytyjskiej marynarce wojennej

Stany Zjednoczone „dzierżawią” wystrzeliwane z łodzi podwodnych międzykontynentalne pociski balistyczne (SLBM) Wielkiej Brytanii do użytku na czterech gigantycznych okrętach podwodnych Trident. Robimy to od dwóch dekad. The Brytyjskie okręty podwodne podróżują przez Atlantyk do odebrania wyprodukowanych w USA pocisków w bazie marynarki wojennej Kings Bay w Georgii.

Pomagając w zapewnieniu, że rozprzestrzenianie broni jądrowej przez Stany Zjednoczone dotyczy tylko najstraszliwszej broni jądrowej, starszy inżynier w firmie Lockheed Martin w Kalifornii jest obecnie odpowiedzialny za planowanie, koordynację i przeprowadzanie prac rozwojowych i produkcję „brytyjskich głowic Trident Mk4A [głowic bojowych] Reentry Systems jako części „Program przedłużania życia” brytyjskiego systemu broni Trident. To, według Johna Ainsliego ze Scottish Campaign for Nuclear Disarmament, która ściśle pilnuje brytyjskich Tridentów – z których wszystkie mają swoje siedziby w Szkocji, ku wielkiemu rozczarowaniu Szkotów.

Nawet głowice W76, które uzbrajają amerykańskie rakiety dzierżawione Anglii, mają części wyprodukowane w Stanach Zjednoczonych. Głowice wykorzystują system przesyłu gazu (GTS), który przechowuje tryt – radioaktywną postać wodoru, która umieszcza „H” w bombie wodorowej – a GTS wstrzykuje tryt do głowicy plutonowej lub „dołu”. Wszystkie urządzenia GTS używane w brytyjskich głowicach Trident są produkowane w Stanach Zjednoczonych. Następnie są albo sprzedawane Royals, albo rozdawane w zamian za nieujawnione coś za coś.

David Webb, obecny przewodniczący Brytyjskiej Kampanii na rzecz Rozbrojenia Jądrowego, poinformował podczas Konferencji Przeglądowej NPT, a później potwierdził w e-mailu do Nukewatch, że Narodowe Laboratorium Sandia w Nowym Meksyku ogłosiło w marcu 2011 r., że przeprowadziło „pierwszą W76 United Kingdom trials test” w swoim Laboratorium Oceny i Testów Broni (WETL) w Nowym Meksyku i że „dostarczyło to danych kwalifikacyjnych krytycznych dla wdrożenia W76-1 w Wielkiej Brytanii”. W76 to 100-kilotonowa bomba wodorowa przeznaczona do tak zwanych pocisków D-4 i D-5 Trident. Jedna z wirówek w WETL firmy Sandia symuluje trajektorię balistyczną „pojazdu powrotnego” lub głowicy bojowej W76. Tę głęboką i złożoną zmowę między Stanami Zjednoczonymi a Wielką Brytanią można by nazwać Proliferacją Plus.

Większość głowic Trident Królewskiej Marynarki Wojennej jest produkowana w kompleksie broni jądrowej Aldermaston w Anglii, co pozwala zarówno Waszyngtonowi, jak i Londynowi twierdzić, że są one zgodne z NPT.

Amerykańskie bomby wodorowe rozmieszczone w pięciu krajach NATO

Jeszcze wyraźniejszym naruszeniem NPT jest rozmieszczenie przez Stany Zjednoczone od 184 do 200 termojądrowych bomb grawitacyjnych, zwanych B61, w pięciu krajach europejskich — Belgii, Holandii, Włoszech, Turcji i Niemczech. „Umowy o podziale energii jądrowej” z tymi równorzędnymi partnerami w NPT – z których wszyscy deklarują, że nie są „państwami nieposiadającymi broni jądrowej” – otwarcie sprzeciwiają się zarówno artykułowi I, jak i artykułowi II traktatu.

Stany Zjednoczone są jedynym krajem na świecie, który rozmieszcza broń jądrową w innych krajach, a w przypadku pięciu partnerów Siły Powietrzne USA nawet szkolą Piloci włoscy, niemieccy, belgijscy, tureccy i holenderscy używali B61 we własnych samolotach bojowych — gdyby prezydent kiedykolwiek wydał taki rozkaz. Mimo to rząd USA regularnie poucza inne państwa o łamaniu przez nie prawa międzynarodowego, przesuwaniu granic i działaniach destabilizujących.

Przy tak dużej stawce intrygujące jest to, że dyplomaci w ONZ są zbyt uprzejmi, by stawić czoła sprzeciwowi USA wobec NPT, nawet jeśli jego przedłużenie i egzekwowanie jest na stole. Jak powiedział Henry Thoreau: „Najszerszy i najbardziej rozpowszechniony błąd wymaga najbardziej bezinteresownej cnoty, aby go podtrzymać”.

— John LaForge pracuje dla Nukewatch, grupy strażników nuklearnych w Wisconsin, redaguje jej kwartalny biuletyn i jest dystrybuowany przez PeaceVoice.