Luke Addison jest 26-letnim działaczem na rzecz pokoju. Jego praca nad pokojem rozpoczęła się na Uniwersytecie, gdzie studiował język angielski i dramat. Szybko zainteresował się wykorzystaniem Dramy jako narzędzia do walki i refleksji na temat lokalnych i międzynarodowych problemów społecznych. Podczas warsztatów Drama współpracował ze starszą, wrażliwą młodzieżą i uchodźcami oraz wykorzystywał Dramę jako sposób na badanie i zastanawianie się nad kluczowymi kwestiami, patrząc na obie strony sprawy i rezolucje. Poprzez swoją edukację Drama and Peace zaangażował się w Rotary International i wkrótce założył grupę młodzieży na Uniwersytecie, pracującą nad rozwiązywaniem problemów lokalnych i międzynarodowych. Wkrótce został Narodowym Przewodniczącym Rotaract UK i dzięki temu został przedstawiony organizacji PeaceJam, międzynarodowej grupie zajmującej się edukacją pokojową, pracującej z młodzieżą i laureatami Pokojowej Nagrody Nobla. On i inni ustanowili PeaceJam na Uniwersytecie w Winchester i odbyli piątą doroczną konferencję w marcu tego roku, a kolejny potwierdzony w przyszłym roku. Jest także wiceprzewodniczącym organizacji „Zjednoczenie dla pokoju”, organizacji pozarządowej, która działa od 1979 w celu stworzenia i promowania globalnej kultury pokoju, niestosowania przemocy i ograniczania ubóstwa. Jest bardzo aktywnym członkiem komisji, organizuje wydarzenia, seminaria i warsztaty obok przewodniczącego Vijaya Mehty. Obok pracy na rzecz pokoju pracuje jako opiekun dla osób starszych, dziennikarz i poeta.
Leah Bolger przeszedł na emeryturę w 2000 od US Navy w randze dowódcy po dwudziestu latach służby czynnej. Jej kariera obejmowała stanowiska dyżurów w Islandii, Bermudach, Japonii i Tunezji, aw 1997 została wybrana na członka Wojskowej Marynarki Wojennej w programie MIT Security Studies. Leah otrzymała tytuł magistra bezpieczeństwa narodowego i spraw strategicznych w Naval War College w 1994. Po przejściu na emeryturę stała się bardzo aktywna w Veterans For Peace, w tym w wyborach na pierwszą kobietę w 2012. Później w tym samym roku była członkiem delegacji 20 do Pakistanu, aby spotkać się z ofiarami strajków amerykańskich dronów. Jest twórczynią i koordynatorką „Drones Quilt Project”, wystawy podróżniczej, która służy do edukowania społeczeństwa i rozpoznawania ofiar amerykańskich dronów bojowych. W 2013 została wybrana do zaprezentowania wykładu pokoju Ava Helen i Linusa Paulinga na Uniwersytecie Stanowym Oregon. Obecnie pełni funkcję Prezesa Zarządu World BEYOND War. Znajdź ją FaceBook i Twitter.
Urodzony w 1954 w zachodnich Niemczech, Heinrich Buecker przeniósł się do Berlina Zachodniego po ukończeniu szkoły w 1973, aby nie zostać powołanym do Bundeswehry, wojska zachodnioniemieckiego, które było wówczas obowiązkowe. Zachodni Berlin był wtedy rajem dla wielu próbujących trzymać się z daleka od odradzającego się niemieckiego militaryzmu, ponieważ miasto było poza granicami Bundeswehry. Pomiędzy początkowymi pracami budowlanymi, aktywizmem politycznym, niektórymi studiami uniwersyteckimi i długimi podróżami Heinrich zaczął budować przeprowadzkę, a następnie sprzedawał antyki na targach fleamarket i wystawach antyków. W międzyczasie podróżował po wielu krajach, pracował jako taksówkarz, sprzedawał pamiątki przy murze berlińskim, a na początku 90 przeniósł się do Japonii, gdzie przez kilka lat sprzedawał na fleamarkets. W 2000 wrócił do Berlina, wkrótce aktywnie działał w ruchu antywojennym, zorganizował Obóz Pokoju przed ambasadą USA, gdy wojna z Irakiem rozpoczęła się w 2003, stworzył galerię antywojenną w legendarnej Tacheles Arthouse i w 2005 otworzył Coop Anti-War Cafe w centrum Berlina, który stał się centrum lokalnych i międzynarodowych kampanii pokojowych, aktywistów i artystów. Od kilku lat Heinrich aktywnie uczestniczy w World BEYOND War ruch i reprezentuje WBW w Berlinie.
Glenda Cimino urodziła się w Atlancie w stanie Georgia, studiowała i mieszkała na Florydzie, w Ameryce Południowej i Nowym Jorku, zanim przeniosła się do Irlandii w 1972 roku. Obecnie mieszka w Dublinie. Czasami socjolog, nauczycielka, wydawca, poetka, historyk społeczny, aktor, dziennikarz, redaktor, filmowiec i opiekunka domowa, obecnie jest niezależną pisarką i aktywistką Irish Anti-War. Ruch i zwolennik ludzi przed zyskiem. Od lat sześćdziesiątych XX wieku zajmuje się działaniami antyrasistowskimi, antynuklearnymi, proekologicznymi i antywojennymi. Podczas słynnych buntów 1960 roku była studentką Uniwersytetu Columbia i brała udział w tamtejszych protestach, a także należała do grupy teatrów ulicznych w Nowym Jorku. Wielokrotnie brała udział w marszach na Waszyngton. W 1968 roku wraz z Brygadą Venceremos ścięła trzcinę cukrową na Kubie, a później przyczyniła się do powstania książki o tym doświadczeniu. W Irlandii wypowiadała się na antywojennych demonstracjach, udzielała wywiadów w radiu, przewodniczyła dyskusjom panelowym IAWM, udzielała prelekcji i prowadziła warsztaty. Uważa, że samą wojnę należy traktować jako zbrodnię, że musimy dokonać pilnych, poważnych zmian w sposobie życia na tej planecie i że wojna - a nie inni ludzie - jest wrogiem ludzkości i środowiska. Odgrywa bardzo małą rolę w bardzo dużej walce o równość, sprawiedliwość, szacunek dla wszelkiego życia na ziemi i pokój.
Roger Cole jest przewodniczącym stowarzyszenia Peace & Neutrality Alliance, które zostało założone w 1996 r., Aby bronić prawa narodu irlandzkiego do posiadania własnej niezależnej polityki zagranicznej, której kluczowym elementem jest pozytywna neutralność, prowadzonej głównie za pośrednictwem zreformowanej Organizacji Narodów Zjednoczonych. Był Chief Steward i jednym z głównych organizatorów ponad 100,000-tysięcznego marszu w Dublinie 15 lutego 2003 r. Przeciwko wojnie w Iraku. Aktywnie prowadził kampanię przeciwko traktatom z Amsterdamu, Nicei i Lizbony, które włączyły Irlandię do struktur wojskowych UE / USA / NATO. Roger Cole stara się zbudować Europę, w tym Rosję, będącą Partnerstwem Suwerennych Państw bez wymiaru wojskowego i potwierdzić rolę ONZ jako jedynej globalnej instytucji integrującej, odpowiedzialnej za pokój i bezpieczeństwo.
Clare Daly jest irlandzkim politykiem, który jest członkiem Parlamentu Europejskiego (MEP) z Irlandii w okręgu wyborczym w Dublinie od lipca 2019. Jest członkiem organizacji Independents 4 Change, będącej częścią Zjednoczonej Lewicy Europejskiej / Nordyckiej Zielonej Lewicy. Służyła jako Teachta Dála (TD) od 2011 do 2019. Clare od wielu lat jest wiodącą działaczką na rzecz praw człowieka, w tym dostępu do aborcji i Right2Water, oraz konsekwentnego głosu na rzecz irlandzkiej neutralności i przeciwko amerykańskiemu wykorzystaniu lotniska Shannon przez wojsko. Stała na czele walki o reformę An Garda Síochány i przeciw nadużyciom garda. W 2014 ona i jej kolega Mick Wallace zostali aresztowani za próbę uzyskania dostępu do samolotu wojskowego na lotnisku Shannon w celu udowodnienia raz na zawsze obecności broni wojskowej w amerykańskich samolotach przelatujących przez Irlandię. Kontynuuje kampanię przeciwko erozji irlandzkiej neutralności oraz przeciwko wojnie amerykańskiej i imperializmowi.
Pat Elder jest członkiem World BEYOND WarRada Dyrektorów. Jest autorem Rekrutacja wojskowa w Stanach Zjednoczonychoraz dyrektor Narodowej Koalicji na rzecz Ochrony Prywatności Studentów. Koalicja przeciwdziała alarmującej militaryzacji amerykańskich liceów.
Pat także pisze World BEYOND War i Civilian Exposure, organizacja, która śledzi, jak wojsko zatruwa ludzi na całym świecie. Pat koncentruje się na dokumentowaniu zanieczyszczeń spowodowanych przez użycie przez wojska amerykańskie substancji per- i polifluoroalkilowych (PFAS) w rutynowych ćwiczeniach przeciwpożarowych.
Joseph Essertier organizuje Japonię za World BEYOND War. Joseph jest Amerykaninem mieszkającym w Japonii, który zaczął aktywnie przeciwstawiać się wojnie w 1998 podczas wojny w Kosowie. Następnie wystąpił przeciwko wojnom Waszyngtonu w Afganistanie i Iraku, a w 2016 budowa w Henoko i Takae, której przeciwnicy z Okinawanu wytrwale stawiali opór i skutecznie spowolniła. Niedawno napisał i mówił o japońskich działaczach, którzy edukują swoich współobywateli o historii i przeciwstawiają się zaprzeczeniom związanym z wojną w Azji i Pacyfiku. Jego badania skupiały się głównie na ruchach reform językowych między 1880 i 1930 w Japonii, które ułatwiały demokrację, integrację, różnorodność kulturową w Japonii i za granicą oraz pisanie przez kobiety. Obecnie jest profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Technologicznym Nagoya.
Laura Hassler jest założycielką i dyrektorką Musicians Without Borders. Dorastała w wielokulturowej, artystycznej społeczności w Nowym Jorku, dziecku dwóch profesjonalistów w międzynarodowym ruchu pokojowym i niestosowaniu przemocy. Aktywna od najmłodszych lat w amerykańskich prawach obywatelskich i ruchach pokojowych, studiowała antropologię kulturową i muzykę w Swarthmore College, łącząc naukowców z aktywizmem i muzyką. Podczas 1970s pracowała dla Komitetu Pokoju Przyjaciół (Quaker) i Komitetu Odpowiedzialności w Wietnamie w Filadelfii; za wietnamską buddyjską delegację pokoju Thicha Nhata Hanha w Paryżu; i US Fellowship of Reconciliation w Nowym Jorku. Laura przeprowadziła się do Holandii w 1977, gdzie rozwinęła karierę jako muzyk, łącząc muzykę z przyczynami społecznymi. Specjalizowała się w różnorodności kulturowej w sztuce, założyła World Music School i pracowała jako konsultant ds. Różnorodności w instytucjach artystycznych, ucząc śpiewu i prowadząc grupy wokalne. Będąc częścią dużej sieci świadomych społecznie muzyków, Laura zmobilizowała tę sieć do tworzenia muzyków bez granic w 1999. Dzisiaj, nadal czerpiąc w znacznym stopniu z talentów tej wciąż poszerzającej się sieci, Muzycy Bez Granic stali się jednym z pionierów świata w wykorzystywaniu muzyki do łączenia podziałów, budowania społeczności i uzdrawiania ran wojennych. Laura śpiewa z jednym z muzycznych ambasadorów MWB, Fearless Rose.
Edward Horgan PhD, wycofał się z irlandzkich sił obronnych w randze komendanta po służbie 22, która obejmowała misje pokojowe z ONZ na Cyprze i Bliskim Wschodzie. Pracował nad misjami monitorowania wyborów 20 w Europie Wschodniej, na Bałkanach, w Azji i Afryce. Jest międzynarodowym sekretarzem irlandzkiego stowarzyszenia Peace and Neutrality Alliance, przewodniczącym i założycielem Veterans For Peace Ireland oraz działaczem na rzecz pokoju z Shannonwatch. Jego wiele działań pokojowych obejmuje przypadek Horgan przeciwko Irlandii, w którym zabrał irlandzki rząd do High Court w sprawie naruszeń irlandzkiej neutralności i amerykańskiego użycia wojskowego lotniska Shannon, a także głośną sprawę sądową wynikającą z jego próby aresztowania prezydenta USA George'a W. Busha w Irlandii w 2004. Uczy polityki i stosunków międzynarodowych w niepełnym wymiarze godzin na Uniwersytecie w Limerick. Ukończył rozprawę doktorską na temat reformy Organizacji Narodów Zjednoczonych w 2008 i posiada tytuł magistra studiów pokojowych oraz tytuł licencjata w dziedzinie historii, polityki i nauk społecznych. Jest aktywnie zaangażowany w kampanię upamiętniającą i wymieniającą jak najwięcej z maksymalnie miliona osób dzieci którzy zginęli w wyniku wojen na Bliskim Wschodzie od czasu pierwszej wojny w Zatoce w 1991.
Foad Izadi jest członkiem World BEYOND WarRada Dyrektorów z siedzibą w Iranie. Jego zainteresowania badawcze i dydaktyczne są interdyscyplinarne i koncentrują się na stosunkach USA-Iran i dyplomacji publicznej USA. Jego książka, Dyplomacja publiczna Stanów Zjednoczonych wobec Iranuomawia wysiłki komunikacyjne USA w Iranie podczas administracji George'a W. Busha i Obamy. Izadi opublikował liczne badania w krajowych i międzynarodowych czasopismach naukowych i najważniejszych podręcznikach, w tym: Journal of Communication Inquiry, Journal of Arts Management, Law and Society, Routledge Handbook of Public Diplomacy i Edward Elgar Handbook of Cultural Security. Dr Foad Izadi jest członkiem wydziału na Wydziale Studiów Amerykańskich na Wydziale Studiów Światowych Uniwersytetu w Teheranie, gdzie uczy magistra i doktora. kursy z amerykańskich studiów. Izadi otrzymał tytuł doktora z Louisiana State University. Uzyskał licencjat z ekonomii i tytuł magistra komunikacji masowej na Uniwersytecie w Houston. Izadi był komentatorem politycznym w CNN, RT (Russia Today), CCTV, Press TV, Sky News, ITV News, Al Jazeera, Euronews, IRIB, France 24, TRT World, NPR i innych międzynarodowych mediach. Był cytowany w wielu publikacjach, w tym The New York Times, The Guardian, China Daily, The Tehran Times, The Toronto Star, El Mundo, The Daily Telegraph, The Independent, The New Yorker, i Newsweek.
Kristine Karch jest niemiecką działaczką feministyczną, pokojową i ekologiczną działającą na szczeblu krajowym i międzynarodowym w zakresie sprawiedliwości na rzecz płci i ochrony środowiska, kobiet i militaryzacji, militaryzacji i środowiska, delegitymizacji NATO, broni jądrowej i zamykania baz wojskowych.
Jest współprzewodniczącą międzynarodowej sieci No to War - nie dla NATO, członka Komitetu Koordynacyjnego Kampanii Stop Air Base Ramstein, członka zarządu Międzynarodowej Sieci Inżynierów i Naukowców na rzecz Globalnej Odpowiedzialności (INES) oraz założyciela członek i aktywna w grupie kobiet i środowiska EcoMujer, wymiana poglądów między kobietami z Kuby, Ameryki Łacińskiej i Niemiec.
Tarak Kauff to dawny U..S. Wojskowy spadochroniarz, który służył z 1959 - 1962. Jest członkiem Veterans For Peace, redaktorem naczelnym Peace in Our Times, kwartalnika VFP, i przez sześć lat był członkiem Krajowej Rady Dyrektorów VFP.
Zorganizował i poprowadził delegacje weteranów na Okinawę; Wyspa Jeju, Korea Południowa; Palestyna; Ferguson, Missouri; Stojąca skała; i Irlandia.
Obecnie oczekuje na szlak w Irlandii wraz z Kenem Mayerem za ujawnienie zbrodni wojennych w USA i pogwałcenie irlandzkiej neutralności na lotnisku w Shannon.
Peadar King jest prezenterem / producentem i okazjonalnym dyrektorem serii RTÉ Global Affairs „What in the World?”
On jest autorem Co na świecie, podróże polityczne w Afryce, Azji i obu Amerykach i obecnie pracuje nad kolejną książką: Kiedy walczą słonie… To trawa cierpi.
John Lannon (@jclannon) jest członkiem założycielem Shannonwatch które kampanie zmierzają do zakończenia wojskowego wykorzystania lotniska Shannon w Irlandii (Irlandia). Współredagował ”Lotnisko Shannon i 21st Century War„wraz z Rogerem Cole'em z PANA i opracował pisma dotyczące niewłaściwego wykorzystania lotniska Shannon do wielu organów krajowych i międzynarodowych. Jest także przewodniczącym Doras, niezależna organizacja pozarządowa działająca na rzecz promowania i ochrony praw człowieka migrantów. John jest wykładowcą i badaczem w grupie badawczej Human Rights and Development Practice na University of Limerick. Jest współprzewodniczącym uniwersyteckiego programu Sanktuarium, który zapewnia dostęp do edukacji trzeciego poziomu osobom ubiegającym się o azyl i uchodźcom.
John Maguire, emerytowany profesor socjologii na UCC, National University of Ireland, jest członkiem zarządu organizacji charytatywnej na rzecz pokoju i sprawiedliwości Afri / Action z Irlandii. Od dawna jest pisarzem i aktywistą w sprawie zdrady irlandzkiej neutralności, zwłaszcza poprzez niewłaściwe wykorzystanie lotniska w Shannon, oraz przeciwko militaryzacji UE.
On jest autorem Maastricht i neutralność (1992, z Joe Noonanem), z Obrona pokoju: rola Irlandii w zmieniającej się Europie (Cork UP 2002) i wkład w PESCO: Irlandzka neutralność i militaryzacja UE, opublikowane w styczniu 2019 przez Clare Daly TD i inne.
Mairead (Corrigan) Maguire - Laureatka Pokojowej Nagrody Nobla, Współzałożyciel, Ludzie pokoju - Irlandia Północna 1976 - urodził się w 1944 roku w ośmiorga dzieci w zachodnim Belfaście. W wieku 14 lat Mairead została wolontariuszką w oddolnej organizacji świeckiej i w wolnym czasie zaczęła pracować w lokalnej społeczności. Wolontariat Mairead dał jej możliwość pracy z rodzinami, pomagając w utworzeniu pierwszego ośrodka dla dzieci niepełnosprawnych, dziennych i młodzieżowych ośrodków szkoleniowych dla lokalnej młodzieży w zakresie pokojowych usług społecznych. Kiedy rząd brytyjski wprowadził internowanie w 1971 roku, Mairead i jej towarzysze odwiedzili obóz internowania w Long Kesh, aby odwiedzić więźniów i ich rodziny, które głęboko cierpiały z powodu wielu form przemocy. Mairead była ciotką trojga dzieci Maguire, które zginęły w sierpniu 1976 r. W wyniku potrącenia przez samochód IRA, po tym jak jego kierowca został postrzelony przez brytyjskiego żołnierza. Mairead (pacyfistka) zareagowała na przemoc, której doświadczała jej rodzina i społeczność, organizując wraz z Betty Williams i Ciaran McKeown masowe demonstracje pokojowe wzywające do zakończenia rozlewu krwi i pokojowego rozwiązania konfliktu. Razem trzej współtworzyli Peace People, ruch zaangażowany w budowanie sprawiedliwego i pokojowego społeczeństwa w Irlandii Północnej. Peace People organizowało co tydzień przez sześć miesięcy wiece pokojowe w Irlandii i Wielkiej Brytanii. Uczestniczyło w nich wiele tysięcy osób, aw tym czasie wskaźnik przemocy zmniejszył się o 70%. W 1976 roku Mairead wraz z Betty Williams otrzymała Pokojową Nagrodę Nobla za swoje działania na rzecz pokoju i położenia kresu przemocy wynikającej z konfliktu etniczno-politycznego w ich rodzinnej Irlandii Północnej. Od czasu otrzymania Pokojowej Nagrody Nobla Mairead kontynuuje działania na rzecz promowania dialogu, pokoju i rozbrojenia zarówno w Irlandii Północnej, jak i na całym świecie. Mairead odwiedziła wiele krajów, w tym USA, Rosję, Palestynę, Koreę Północną / Południową, Afganistan, Strefę Gazy, Iran, Syrię, Kongo, Irak.
Ken Mayers urodził się w Nowym Jorku i dorastał na Long Island przed uczęszczaniem na Uniwersytet Princeton. Po ukończeniu studiów w 1958 został zatrudniony jako podporucznik w United States Marine Corp, awansując do rangi majora.
Pod koniec 1966 zrezygnował z obrzydzenia z powodu amerykańskiej polityki zagranicznej i wrócił do University of California w Berkeley, gdzie uzyskał doktorat. w naukach politycznych.
Od tamtej pory jest działaczem na rzecz pokoju i sprawiedliwości. Od sześciu lat pracuje w Radzie Weteranów dla Pokoju, pięciu z nich jako skarbnik narodowy.
Vijay Mehta jest autorem i działaczem pokojowym. Jest przewodniczącym Zjednoczenia dla Pokoju i założycielem Trustee of Fortune Forum Charity. Jego godne uwagi książki to „The Economics of Killing” (Pluto Press, 2012) i „Peace Beyond Borders” (New Internationalist, 2016). Jego obecna książka to „How Not To Go To War” (New Internationalist, 2019). The Sunday Times określił go jako „długoletniego działacza na rzecz pokoju, rozwoju, praw człowieka i środowiska, który wraz ze swoją córką Renu Mehta ustanowił precedens w dążeniu do zmiany świata” (The Sunday Times, luty 01, 2009). W 2014 biografia Vijaya Mehty „The Audacity of Dreams” ukazała się w książkowej formie „Karma Kurry” opublikowanej przez Wydawnictwo Jaico w Indiach ze wstępem do książki Nelsona Mandeli. „Dziękuję za wszystko, co robisz Vijay - zarówno organizacja Zjednoczenie dla pokoju, jak i ty sam jesteś inspiracją i dają nam nadzieję, że zarówno ty, jak i organizacja możecie doprowadzić świat bez wojny. Rzeczywiście jest to możliwe nawet w naszych czasach. ” - Mairead Corrigan Maguire, laureatka Pokojowej Nagrody Nobla 1976. „Vijay Mehta proponuje w swojej książce Jak nie iść na wojnę, że w krajach i społecznościach, w rządach, instytucjach prywatnych i mediach, departamenty Pokoju i Centra Pokoju powinny być tworzone w celu składania sprawozdań i promowania pokoju”. Jose Ramos-Horta, laureat Pokojowej Nagrody Nobla 1996 i były prezydent Timor-Liste.
Al brał udział w wielu różnych kwestiach sprawiedliwości społecznej. W 2008 roku ukończył dziewięciomiesięczny program JustFaith, który koncentruje się na budowaniu bardziej sprawiedliwego i pokojowego świata i stwierdził, że chce skupić się na kwestiach braku przemocy, pokoju i alternatyw dla wojny. Był bardzo aktywny w Pax Christi i World BEYOND War. Pełni funkcję koordynatora oddziału Central Florida of World BEYOND War. Jest także członkiem-założycielem nowego oddziału Veterans For Peace. Na początku swojego życia Al spełnił licealne marzenie o przyjęciu na studia do Akademii Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Jako kadet rozczarował się moralnością i skutecznością wojny oraz militaryzmu Stanów Zjednoczonych i otrzymał honorowe zwolnienie z Akademii. Uzyskał tytuł magistra pracy socjalnej i spędził karierę zawodową jako założyciel i dyrektor zarządzający lokalnymi planami zdrowotnymi. Mieszka z żoną w The Villages na Florydzie. Jego czwórka dorosłych dzieci i ich małżonkowie oraz dziesięcioro dzieci sprawiają, że Al i jego żona są zajęci i podróżują.
CHRIS NINEHAM
Chris Nineham jest członkiem-założycielem Koalicji Stop the War. Był jednym z organizatorów dwumilionowej demonstracji 15th w lutym, 2003 w Londynie i był głównym punktem międzynarodowej koordynacji, która doprowadziła do globalnego protestu. Był także międzynarodowym organizatorem protestów G8 w Genui w 2001 i odegrał kluczową rolę w koordynacji Europejskiego Forum Społecznego we Florencji (2002), Paryżu (2003) i Londynie (2004), a także był koordynatorem zgromadzenia ruchów społecznych WSF. Chris Nineham pisze dla Stop the War and Counterfire oraz innych wydawnictw i regularnie pojawia się w mediach.
Aine O'Gorman była współzałożycielką odnoszącej sukcesy kampanii zbycia paliw kopalnych Trinity College w Dublinie. Następnie pracowała nad mobilizacją studentów i lobbowaniem w udanej kampanii zbycia rządu irlandzkiego z paliw kopalnych. Była współzałożycielką All Ireland Student Activist Network. Jej pasją jest zrównoważony rozwój i dobre samopoczucie w aktywizmie międzysektorowym, który zajmuje się podstawowymi przyczynami niesprawiedliwości społecznej i środowiskowej.
Tim Pluta organizuje w Hiszpanii World BEYOND War. Wyprodukował książkę audio z World BEYOND War'S Globalny system bezpieczeństwa: alternatywa dla wojny. Tim jest zaangażowany w sadzenie i pielęgnowanie nasion łagodnego rozwiązywania konfliktów. Jest także zaangażowany w pomoc w zakończeniu i zastąpieniu obecnej gospodarki wojennej globalnym systemem bezpieczeństwa już budowanym.
Liz Remmerswaal Hughes jest członkiem World BEYOND WarRada Dyrektorów. Liz jest matką, dziennikarką, działaczką na rzecz środowiska i byłym politykiem, od sześciu lat zasiada w Radzie Regionalnej Hawke's Bay. Córka i wnuczka żołnierzy, która walczyła w cudzych wojnach w odległych miejscach, nigdy nie przebiła się przez wojenną głupotę i została pacyfistką. Liz jest aktywną kwakierką i byłą wiceprzewodniczącą Międzynarodowej Ligi Kobiet na rzecz Pokoju i Wolności (WILPF) Aotearoa / Nowa Zelandia. Ma silne powiązania z australijskim ruchem pokojowym i grupą Swords into Plowshares. Liz preferuje kreatywne i wspólnotowe podejście do przywracania pokoju, zaczynając od wewnątrz i lubi takie zajęcia jak jazda na rowerze do bram amerykańskiej wojskowej bazy szpiegowskiej Pine Gap w Alice. Springs w Australii, sadzenie drzewa oliwnego dla pokoju w Pałacu Pokoju w Hadze w stulecie Anzac, śpiewanie pieśni pokojowych przed bazami wojskowymi i robienie herbat przy okrętach wojennych podczas 75. urodzin NZ Navy. W 2017 roku otrzymała nagrodę Sonia Davies Peace Award, która umożliwiła jej studiowanie Peace Literacy w Nuclear Age Peace Foundation w Santa Barbara, udział w odbywającym się co trzy lata Kongresie Wilpf w Chicago oraz warsztatach na temat Pokoju i Sumienia w Ann Arbor. Liz mieszka z mężem na dzikiej i kamienistej plaży na wschodnim wybrzeżu Wyspy Północnej.
John Reuwer jest członkiem World BEYOND WarRada Dyrektorów. Jest emerytowanym lekarzem w nagłych wypadkach, którego praktyka przekonała go o płaczącej potrzebie alternatywy dla przemocy w celu rozwiązania trudnych konfliktów. To doprowadziło go do nieformalnych studiów i nauczania o niestosowaniu przemocy w ostatnich latach 30, z doświadczeniem w zespole pokojowym na Haiti, w Kolumbii, Ameryce Środkowej, Palestynie / Izraelu i kilku amerykańskich miastach. Jego ostatnie wdrożenie dotyczyło Nonviolent Peaceforce, jednej z niewielu organizacji praktykujących nieuzbrojonych żołnierzy cywilnych w Sudanie Południowym, narodu, którego cierpienie ukazuje prawdziwą naturę wojny, która jest tak łatwo ukryta przed tymi, którzy nadal wierzą, że wojna jest niezbędną częścią polityki. Jako adiunkt na studiach nad pokojem i sprawiedliwością w St. Michael's College w Vermont, dr Reuwer prowadzi kursy dotyczące rozwiązywania konfliktów, zarówno działań pokojowych, jak i komunikacji bez przemocy. Współpracuje również z lekarzami odpowiedzialnymi za społeczną edukację opinii publicznej i polityków na temat broni jądrowej, którą postrzega jako ostateczny wyraz szaleństwa współczesnej wojny, oraz z Katolicką Inicjatywą Bez Przemocy, która działa, by zainteresować miliard katolików na świecie nowoczesną wersją wczesny Kościół pokojowy.
Marc Eliot Stein jest ojcem trójki dzieci i rodowitym nowojorczykiem. Jest programistą internetowym od lat 1990., a przez lata budował strony dla Boba Dylana, Pearl Jam, międzynarodowego serwisu literackiego Words Without Borders, posiadłości Allena Ginsberga, Time Warner, A&E Network / History Channel, Departamentu USA Labor, Centrum Kontroli Chorób i Meredith Digital Publishing. Jest także pisarzem i przez lata prowadził popularny blog literacki o nazwie Literary Kicks pod pseudonimem Levi Asher (nadal prowadzi bloga, ale porzucił pseudonim). „Spóźniłem się na aktywizm polityczny. Obudziła mnie wojna w Iraku i okrucieństwa, które po niej nastąpiły. Odkrywałem różne trudne tematy w witrynie internetowej, którą uruchomiłem w 2015 r., http://pacifism21.org. Mówienie przeciwko wojnie może wydawać się krzykiem w pustkę, więc byłem podekscytowany, gdy przyszedłem do mojego pierwszego World BEYOND War konferencja (NoWar2017) i poznaj innych ludzi, którzy byli aktywni w tej sprawie od dłuższego czasu. ”Marc jest członkiem World BEYOND WarRada Dyrektorów i World BEYOND Wardyrektor ds. technologii i mediów społecznościowych.
David Swanson jest autorem, aktywistą, dziennikarzem i gospodarzem radiowym. Jest dyrektorem wykonawczym World BEYOND War i koordynator kampanii dla RootsAction.org. W książkach Swansona są m.in. Wojna to kłamstwo i Kiedy świat wykończył wojnę, jak również Wylecz wyjątkowość, Wojna nigdy nie jest sprawiedliwa, War No More: The Case for Abolition. Jest współautorem Globalny system bezpieczeństwa: alternatywa dla wojny. On bloguje w DavidSwanson.org i WarIsACrime.org. Gospodarz Radio Talk Nation. On jest 2015, 2016, 2017, 2018, 2019 Nominowany do nagrody Nobla. Swanson został nagrodzony Nagroda Pokojowa 2018 przez US Peace Memorial Foundation. David posiada tytuł magistra filozofii na University of Virginia, od dawna mieszka i pracuje w Charlottesville w Wirginii. Dłuższy czas bio. Przykładowe filmy. Swanson mówił na różne tematy związane z wojną i pokojem. Znajdź go Facebook i Twitter.
Barry Sweeney jest członkiem Rady Dyrektorów World BEYOND War. Barry ma siedzibę w Irlandii, ale często mieszka w Wietnamie i we Włoszech. Jego pochodzenie to edukacja i ochrona środowiska. Uczył przez wiele lat jako nauczyciel w szkole podstawowej w Irlandii, zanim przeniósł się do Włoch w 2009, aby uczyć angielskiego.
Jego zamiłowanie do zrozumienia środowiska doprowadziło go do wielu postępowych projektów w Irlandii, Włoszech i Szwecji. Stał się coraz bardziej zaangażowany w ochronę środowiska w Irlandii, a teraz uczy na kursie Permaculture Design Certificate dla 5 lat. Ostatnie prace pokazały, że nauczał World BEYOND Warkurs „Abolition War” przez ostatnie dwa lata. Ponadto w 2017 i 2018 zorganizował sympozja pokojowe w Irlandii, skupiając wiele grup pokojowych / antywojennych w Irlandii.
Brian Terrell był aktywistą pokojowym od ponad X lat 40, zaczynając od dołączenia do katolickiego ruchu robotniczego w Nowym Jorku w 1975 w wieku 19. Od 1986 mieszka w katolickim gospodarstwie rolnym Strangers and Guests w wiejskim miasteczku Maloy w stanie Iowa, gdzie uprawia kozy i hoduje kozy oraz pełnił funkcję burmistrza 1992-1995. Jako koordynator Voices for Creative Nonviolence, od 2010 podróżował do Afganistanu siedem razy. Uczestniczył również w delegacjach do Ameryki Środkowej, Meksyku, Palestyny, Iraku, Bahrajnu, Korei i Rosji oraz uczestniczył w protestach w bazach wojskowych w Stanach Zjednoczonych i za granicą, w tym w bazie lotniczej Palmerola w Hondurasie, RAF Menwith Hill w Wielkiej Brytanii, Wyspa Jeju, Korea, Vieques, Puerto Rico, a ostatnio tego lata w Buechel, Niemcy, gdzie Luftwaffe jest gospodarzem dwudziestu amerykańskich bomb B61 w ramach porozumienia o podziale nuklearnym NATO. W wyniku tych protestów spędził ponad 2 lat w więzieniach i więzieniach i został deportowany z Hondurasu, Izraela i Bahrajnu. W kwietniu tego roku jego ostatni czterodniowy pobyt w więzieniu w hrabstwie Nye w stanie Nevada dotyczył „wkroczenia” na poligonie testowym w Nevadzie, protestując przeciwko przygotowaniom do wojny nuklearnej i składowaniu tam odpadów nuklearnych oraz w solidarności z eksmitowanymi właściciele ziemi, Rada Narodowa Zachodniego Shoshone. W 2009, kiedy nowo wybrany prezydent Obama uczynił ich swoją charakterystyczną bronią, Brian został aresztowany i osądzony w Nevadzie jako jeden z „Creech 14”, pierwszego protestu przeciwko uzbrojonym dronom i zabójstwom na odległość w USA. Od tego czasu organizował i opierał się bazom dronów w Iowa, Nowym Jorku, Kalifornii i Missouri. W ostatnich latach, wraz z Głosami na rzecz Kreatywnej Przemocy i innymi przyjaciółmi, pomagał organizować posty, fora, czuwania i akcje oporu obywatelskiego w Nowym Jorku, aby zakończyć wojnę w Jemenie w konsulatach i misjach ONZ w USA, Arabii Saudyjskiej, ZEA, Bahrajn, Wielka Brytania i Francja, a także biura firmy Lockheed Martin. Brian i inni działacze Voices poparli „Kings Bay Plowshares 7”, którzy idą na proces w Gruzji w październiku 21 za ich rozbrojenie w bazie okrętów podwodnych Trident.
JEANNIE TOSCHI MARAZZANI VISCONTI
Jean Toschi Marazzani Visconti urodził się w Mediolanie z amerykańskiej matki i włoskiego ojca. Zaczęła pracować jako asystent reżysera teatralnego i filmowego z reżyserami takimi jak Damiano Damiani, Pietro Germi i Eriprando Visconti. Później skupiła się na komunikacji, zakładając własną agencję w 1980 roku. W 1992 roku wraz z Międzynarodową Komisją do Jugosławii zorganizowała podróż pisarza Elie Wiesela (Pokojowa Nagroda Nobla 1986). Od tego czasu Jean kilkakrotnie przekraczał fronty wojny - od Chorwacji po Sarajewo, od Serbskiej Republiki Krajiny po Czarnogórę, aż po Kosowo - spotykając kilku bohaterów polityki bałkańskiej i będąc świadkiem przełomowych wydarzeń, takich jak pierwsze bombardowanie Serbii przez NATO w marcu. 1999. Pisała o tym w Il Manifesto, Limes, Avvenimenti, Balkan Infos, Duga i Maiz, stając się niezależną dziennikarką. Jej książki to: « Le temps du réveil » (Editions L'âge d'homme, Lausanne 1993), „Podróż w szaleństwo wojny” (Europublic, Belgrad 1994), "Korytarz. Podróż do Jugosławii na wojnie ”, przedmowa Aleksandr Zinov'ev (La Città del Sole 2006). Dla Zambon Verlag redagowała „Mężczyźni, a nie mężczyźni. Wojna w Bośni i Hercegowinie na podstawie świadectwa jugosłowiańskiego oficera autor: Goran Jelisić ”(2013) i napisała„Brama wjazdowa islamu, Bośnia i Hercegowina - nie do opanowania kraj ”. (2016). Od 2016 jest członkiem Comitato No Guerra No NATO (CNGNN) we Włoszech, gdzie odpowiada za stosunki międzynarodowe.
Dave Webb jest przeszłym członkiem World BEYOND War Komitet Koordynacyjny i przewodniczący Brytyjskiej Kampanii na rzecz Rozbrojenia Jądrowego (CND), a także wiceprzewodniczący Międzynarodowego Biura Pokoju (IPB) i przewodniczący Światowej Sieci Przeciwko Broni i Energii Jądrowej w Kosmosie.
Webb jest emerytowanym profesorem studiów nad pokojem i konfliktami na Leeds Beckett University (wcześniej Leeds Metropolitan University). Webb był zaangażowany w kampanię mającą na celu złomowanie brytyjskiego systemu broni jądrowej Trident, a także skupił się na kampanii zamknięcia dwóch baz USA w Yorkshire (gdzie mieszka) - Fylingdales (baza radarowa obrony przeciwrakietowej) i Menwith Hill (ogromny szpieg NSA) baza).
Dr Hakim (Dr. Teck Young, Wee) jest lekarzem z Singapuru, który od ponad 10 pracuje w Afganistanie w celach humanitarnych i społecznych, w tym będąc mentorem Afgańscy wolontariusze pokojowi, grupa etniczna młodych Afgańczyków oddanych sprawie budowanie pokojowych alternatyw dla wojny.
Jest laureatem 2012 International Pfeffer Peace Prize oraz 2017 laureatem Singapore Medical Association Merit Award za wkład w usługi społeczne dla społeczności.
Hakim jest członkiem World BEYOND WarRada Doradcza.
Greta Zarro jest dyrektorem ds. Organizacji World BEYOND War. Ma doświadczenie w organizowaniu społeczności w oparciu o problemy. Jej doświadczenie obejmuje rekrutację i zaangażowanie wolontariuszy, organizację wydarzeń, budowanie koalicji, działania legislacyjne i medialne oraz wystąpienia publiczne. Greta ukończyła szkołę średnią w St. Michael's College z tytułem licencjata z socjologii / antropologii. Następnie zdobyła tytuł magistra na kierunku Food Studies na Uniwersytecie Nowojorskim, po czym przyjęła pełnoetatową pracę w zakresie organizowania społeczności w wiodącej organizacji non-profit Food & Water Watch. Tam zajmowała się zagadnieniami związanymi ze szczelinowaniem, żywnością modyfikowaną genetycznie, zmianami klimatycznymi i kontrolą korporacji nad naszymi wspólnymi zasobami. Greta opisuje siebie jako wegetariańską socjolog-ekolog. Interesuje się wzajemnymi powiązaniami systemów społeczno-ekologicznych, a rozrzutność kompleksu militarno-przemysłowego, będącego częścią większej korporacji, traktuje jako źródło wielu kulturowych i środowiskowych problemów. Ona i jej partner mieszkają obecnie w małym domku poza siecią na ich ekologicznej farmie owocowo-warzywnej w stanie Nowy Jork.
