Nicolas JS Davies, 12 października 2017
Cena Od Wiadomości konsorcjum
Zachodnie media były zalane spekulacjami na temat tego, dlaczego około rok temu „szalone” przywództwo Korei Północnej nagle uruchomiło program katastrofy, aby znacznie poprawić swoje zdolności w zakresie pocisków balistycznych. Odpowiedź na to pytanie jest teraz.
We wrześniu 2016 r. Północnokoreańskie siły cyberobrony włamały się do południowokoreańskich komputerów wojskowych i pobrały 235 gigabajtów dokumentów. BBC ujawniło, że dokumenty zawierały szczegółowe plany USA dotyczące zamachu na prezydenta Korei Północnej Kim Dzong Una i rozpoczęcia totalnej wojny z Koreą Północną. Głównym źródłem tej historii BBC jest Rhee Cheol-Hee, członek Komitetu Obrony Zgromadzenia Narodowego Korei Południowej.
Plany agresywnej wojny były od dawna w przygotowaniu. W 2003 USA zniosły umowę podpisany w 1994 r., na mocy którego Korea Północna zawiesiła swój program jądrowy, a Stany Zjednoczone zgodziły się na budowę dwóch reaktorów lekkowodnych w Korei Północnej. Oba kraje zgodziły się również na stopniową normalizację stosunków. Nawet po tym, jak USA zlikwidowały 1994 uzgodnione ramy w 2003, Korea Północna nie wznowiła prac nad dwoma reaktorami zamrożonymi na mocy tej umowy, które mogłyby już produkować wystarczającą ilość plutonu, aby wyprodukować kilka sztuk broni jądrowej każdego roku.
Jednak odkąd 2002-03, kiedy prezydent George W. Bush włączył Koreę Północną do swojej „osi zła”, wycofał się z uzgodnionych ram i rozpoczął inwazję na Irak nad fałszywymi roszczeniami z broni masowego rażenia, Korea Północna ponownie zaczęła wzbogacać uran i czyniąc stały postęp w kierunku opracowania broni jądrowej i pocisków balistycznych, aby je dostarczyć.
W 2016 Koreańczycy również byli bardzo świadomy przerażającego losu Iraku i Libii oraz ich przywódców po tym, jak kraje oddały swoją niekonwencjonalną broń. Stany Zjednoczone nie tylko prowadziły krwawe inwazje „zmiany reżimu”, ale przywódcy narodów zostali brutalnie zamordowani, Saddam Hussein przez powieszenie, a Muammar Kaddafi sodomizował nożem, a następnie natychmiastowo postrzelił w głowę.
Phenian i uruchomił bezprecedensowy program katastrofy, aby szybko rozszerzyć program rakiet balistycznych Korei Północnej. Testy broni nuklearnej wykazały, że może wyprodukować niewielką liczbę broni jądrowej pierwszej generacji, ale potrzebował realnego systemu dostarczania, zanim byłby pewien, że jego odstraszacz nuklearny będzie wystarczająco wiarygodny, aby powstrzymać atak USA.
Innymi słowy, głównym celem Korei Północnej było zlikwidowanie luki między jej istniejącymi systemami przenoszenia a technologią rakietową, której potrzebowałaby, aby faktycznie przeprowadzić odwetowy atak nuklearny na Stany Zjednoczone. Przywódcy Korei Północnej postrzegają to jako jedyną szansę na ucieczkę z tego samego rodzaju masowego rażenia, jakie nawiedziły Koreę Północną podczas pierwszej wojny koreańskiej, kiedy siły powietrzne dowodzone przez Stany Zjednoczone zniszczyły każde miasto, miasto i obszar przemysłowy, a generał Curtis LeMay chwalił się, że ataki miały zabił 20 procent populacji.
Za pośrednictwem 2015 i wczesnego 2016 Korea Północna przetestowała tylko jeden nowy pocisk - Pukkuksong-1 pocisk wystrzelony z łodzi podwodnej. Pocisk wystrzelił z zanurzonego okrętu podwodnego i przeleciał 300 mil podczas ostatniego, udanego testu, który zbiegał się z corocznymi ćwiczeniami wojskowymi USA i Korei Południowej w sierpniu 2016 r.
Korea Północna wystrzeliła również swojego największego dotychczas satelitę w lutym 2016 r., Ale rakieta nośna wydawała się być tego samego typu co rakieta Unha-3 używany do wystrzelenia mniejszego satelity w 2012.
Jednak odkąd rok temu odkryto plany wojny amerykańsko-koreańskiej z Koreą Południową, Korea Północna znacznie przyspieszyła program rozwoju rakiet, prowadząc co najmniej 27 kolejnych testów szerokiej gamy nowych pocisków i znacznie przybliżając ją do wiarygodnego nuklearnego środka odstraszającego. Oto harmonogram testów:
–Dwa nieudane testy rakiet balistycznych średniego zasięgu Hwasong-10 w październiku 2016.
–Dwa udane testy pocisków balistycznych średniego zasięgu Pukguksong-2, w lutym i maju 2017 r. Pociski podążały identycznymi trajektoriami, wznosząc się na wysokość 340 mil i lądując w morzu 300 mil dalej. Analitycy z Korei Południowej uważają, że pełny zasięg tego pocisku wynosi co najmniej 2,000 mil, a Korea Północna stwierdziła, że testy potwierdziły, że jest on gotowy do masowej produkcji.
–Cztery rakiety balistyczne średniego zasięgu, które przelatywały średnio 620 mil od centrum kosmicznego Tongchang-ri w marcu 2017.
- Dwa najwyraźniej nieudane testy rakietowe z bazy okrętów podwodnych Sinpo w kwietniu 2017.
–Szybkie testy rakiet balistycznych średniego zasięgu Hwasong-12 (zasięg: od 2,300 do 3,700 mil) od kwietnia 2017.
–Nieudany test pocisku, który uważa się za „KN-17” z bazy lotniczej Pukchang w kwietniu 2017 roku.
- Test pocisku przeciwokrętowego typu Scud, który przeleciał 300 mil i wylądował na Morzu Japońskim oraz dwa inne testy w maju 2017 r.
–Kilka pocisków wycieczkowych wystrzelonych ze wschodniego wybrzeża w czerwcu 2017.
–Test nowego potężnego silnika rakietowego, być może dla ICBM, w czerwcu 2017.
- Korea Północna przetestowała dwa Hwasong-14 „bliskie między ICBM” w lipcu 2017 r. Na podstawie tych testów Hwasong-14 może być w stanie uderzyć w cele wielkości miast na Alasce lub Hawajach za pomocą jednej głowicy nuklearnej, ale nie może jeszcze dotrzeć do Zachodnie Wybrzeże Stanów Zjednoczonych.
- Cztery kolejne pociski przetestowane w sierpniu 2017, w tym Hwasong-12, który przeleciał nad Japonią i przebył mile 1,700 przed rozbiciem, być może w wyniku awarii „Post Boost Vehicle” dodanego w celu poprawy zasięgu i dokładności.
–Inny pocisk balistyczny przeleciał 2,300 mil nad Pacyfikiem we wrześniu 15, 2017.
Analiza dwóch testów Hwasong-14 w lipcu przez Biuletyn Naukowców Atomowych (BAS) stwierdził, że pociski te nie są jeszcze w stanie przenosić ładunku o masie 500 kg aż do Seattle lub innych miast zachodniego wybrzeża USA. BAS zauważa, że broń jądrowa pierwszej generacji oparta na modelu pakistańskim, za którym uważa się Koreę Północną, nie może ważyć mniej niż 500 kg, gdy waga obudowy głowicy i osłony termicznej, które mają przetrwać ponowne wejście w atmosferę Ziemi, zostaną wzięte pod uwagę. konto.
Globalna reakcja
Świadomość roli amerykańskiego planu wojennego w wywołaniu dramatycznej eskalacji programu rakietowego Korei Północnej powinna być przełomem w reakcji świata na kryzys w Korei, ponieważ pokazuje, że obecne przyspieszenie północnokoreańskiego programu rakietowego ma charakter obronny. odpowiedź na poważne i potencjalnie egzystencjalne zagrożenie ze strony Stanów Zjednoczonych.
Jeśli Rada Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nie była dyplomatycznie i militarnie zastraszana przez Stany Zjednoczone, wiedza ta powinna wywołać pilne działania w Radzie Bezpieczeństwa, wymagające od wszystkich stron podjęcia zdecydowanego zaangażowania w pokojową i wiążącą dyplomację w celu formalnego zakończenia wojny koreańskiej i usunięcia zagrożenie wojną ze strony wszystkich mieszkańców Korei. Cały świat zjednoczyłby się politycznie i dyplomatycznie, aby uniemożliwić Stanom Zjednoczonym skorzystanie z prawa weta w celu uniknięcia odpowiedzialności za swoją wiodącą rolę w tym kryzysie. Tylko ujednolicona globalna reakcja na potencjalną agresję Stanów Zjednoczonych mogłaby prawdopodobnie przekonać Koreę Północną, że otrzymałaby pewną ochronę, gdyby ostatecznie wstrzymała swój program broni jądrowej.
Ale taka jedność w obliczu zagrożenia agresją Stanów Zjednoczonych byłaby bezprecedensowa. Większość delegatów ONZ po cichu siedziało i słuchało 19 września, kiedy prezydent Donald Trump wygłaszał wyraźne groźby wojny i agresji przeciwko Korea Północna, Iran i Wenezuela, chwaląc się swoim atakiem rakietowym na Syrię w kwietniu 6 z powodu wątpliwych i spornych roszczeń dotyczących incydentu z bronią chemiczną.
Od ponad 20 lat Stany Zjednoczone chwalą się jako „ostatnie pozostałe supermocarstwo” i „niezastąpiony naród”, samo w sobie globalne prawo, wykorzystujące niebezpieczeństwa terroryzmu i proliferacji broni oraz wysoce selektywne oburzenie wobec „dyktatorów” jako narracje propagandowe usprawiedliwiające nielegalne wojny, wspierany przez CIA terroryzm, proliferację własnej broni i wsparcie dla jej faworyzowanych dyktatorów, takich jak brutalni władcy Arabii Saudyjskiej i innych arabskich monarchii.
Jeszcze dłużej Stany Zjednoczone są dwulicowe w kwestii prawa międzynarodowego, powołując się na nie, gdy niektórzy przeciwnicy mogą zostać oskarżeni o jego naruszenie, ale ignorując je, gdy Stany Zjednoczone lub ich sojusznicy depczą prawa jakiegoś pokrzywdzonego kraju. Kiedy Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości skazał Stany Zjednoczone za agresję (w tym akty terroryzmu) przeciwko Nikaragui w 1986, Stany Zjednoczone wycofały się z wiążącej jurysdykcji MTS.
Od tamtej pory Stany Zjednoczone wtrąciły się w całą strukturę prawa międzynarodowego, przekonane o politycznej sile swojej propagandy lub "Wojna o informacje" rzucić się na strażnika prawa i porządku na świecie, nawet jeśli systematycznie łamie najbardziej podstawowe zasady zapisane w Karcie Narodów Zjednoczonych i Konwencjach Genewskich.
Amerykańska propaganda traktuje Karta ONZ oraz Konwencje genewskieświat „Nigdy więcej” na wojnę, tortury i zabijanie milionów cywilów podczas drugiej wojny światowej, jako relikty innego czasu, który naiwnością byłoby traktować poważnie.
Ale rezultaty amerykańskiej alternatywy - jej bezprawna polityka wojenna „moc czyni właściwą” - są teraz widoczne dla wszystkich. W ciągu ostatnich 16 lat wojny amerykańskie po 9 września już zabiły co najmniej dwa miliony ludzi, może znacznie więcej, bez końca rzezi, ponieważ amerykańska polityka nielegalnej wojny pogrąża kraj po kraju w trudnej do opanowania przemocy i chaosie.
Obawy sojusznika
Podobnie jak programy rakietowe Korei Północnej są racjonalną strategią obrony w obliczu zagrożenia, jakie USA stawiają przed Phenianem, ujawnienie amerykańskiego planu wojennego przez amerykańskich sojuszników w Korei Południowej jest również racjonalnym aktem samozachowawczym, ponieważ one również są zagrożony możliwością wojny na półwyspie koreańskim.
Teraz może inni sojusznicy USA, bogate kraje, które zapewniły polityczną i dyplomatyczną osłonę 20-letniej amerykańskiej kampanii nielegalnej wojny, w końcu potwierdzą swoje człowieczeństwo, swoją suwerenność i własne zobowiązania wynikające z prawa międzynarodowego i zaczną ponownie przemyśleć swoje role jako młodsi partnerzy w agresji USA.
Kraje takie jak Wielka Brytania, Francja i Australia prędzej czy później będą musiały wybrać między perspektywicznymi rolami w zrównoważonym, pokojowym wielobiegunowym świecie a niewolniczą lojalnością wobec coraz bardziej desperackiej śmiertelnej agresji hegemonii Stanów Zjednoczonych. Teraz może być dobry moment na dokonanie tego wyboru, zanim zostaną wciągnięci w nowe wojny Stanów Zjednoczonych w Korei, Iranie czy Wenezueli.
Nawet senator Bob Corker, R-Tennessee, przewodniczący Senackiej Komisji Spraw Zagranicznych, obawia się, że Donald Trump poprowadzi ludzkość do III wojny światowej. Ale może być zaskoczeniem dla ludzi w Iraku, Afganistanie, Syrii, Jemenie, Somalii, Libii i części kilkunastu innych krajów, które zostały już ogarnięte wojnami napędzanymi przez Stany Zjednoczone, gdy dowiedzą się, że nie są jeszcze w środku III wojny światowej.
Być może tym, co naprawdę martwi senatora, jest to, że on i jego koledzy mogą już nie być w stanie zamieść tych niekończących się okrucieństw pod pluszowymi dywanami sal Kongresu bez eleganckiego Baracka Obamy w Białym Domu, który słodko rozmawia z sojusznikami USA na całym świecie i trzymaj miliony zabitych w wojnach w USA z dala od amerykańskich telewizorów i ekranów komputerów, poza zasięgiem wzroku i pamięci.
Jeśli politycy w Stanach Zjednoczonych i na całym świecie potrzebują brzydoty Donalda Trumpa jako lustra własnej chciwości, ignorancji i zuchwałości, aby zawstydzić ich, aby zmienili swój sposób postępowania, niech tak będzie - cokolwiek to będzie konieczne. Ale nikomu nie powinno umknąć, że podpis na tym diabolicznym planie wojennym, który teraz grozi śmiercią milionów Koreańczyków, nie należał do Donalda Trumpa, ale Baracka Obamy.
George Orwell mógł równie dobrze opisać partyzancką ślepotę zadowolonego z siebie, tak łatwo ulegającego złudzeniu, neoliberalnego społeczeństwa Zachodu, kiedy napisał to w 1945 roku,
„Działania są uważane za dobre lub złe, nie na podstawie ich własnych zasług, ale według tego, kto je czyni, i prawie nie ma żadnego rodzaju oburzenia - tortury, stosowanie zakładników, praca przymusowa, masowe deportacje, uwięzienie bez procesu, fałszerstwo , zabójstwo, bombardowanie ludności cywilnej - co nie zmienia koloru, gdy popełniane jest przez naszą stronę… Nacjonalista nie tylko nie potępia okrucieństw popełnionych przez własną stronę, ale ma niezwykłą zdolność nawet nie słyszenia o nich. ”
Oto podsumowanie: Stany Zjednoczone planowały zamordowanie Kim Dzong Una i rozpoczęcie totalnej wojny z Koreą Północną. Tam. Słyszałeś to. Czy nadal można wmanipulować, że Kim Dzong Un jest po prostu „szalony”, a Korea Północna jest największym zagrożeniem dla pokoju na świecie?
Czy rozumiesz teraz, że Stany Zjednoczone stanowią realne zagrożenie dla pokoju w Korei, tak jak to było w Iraku, Libii i wielu innych krajach, gdzie przywódcy zostali uznani za „szalonych”, a amerykańscy urzędnicy (i zachodnie media głównego nurtu) promowali wojnę jako jedyną „racjonalną” alternatywę?
~~~~~~~~~~
Nicolas JS Davies jest autorem Krew na naszych rękach: amerykańska inwazja i zniszczenie Iraku. Napisał także rozdziały o „Obamie na wojnie” w Grading the 44th President: a Report Card o pierwszej kadencji Baracka Obamy jako postępowego lidera.
