Wykorzystajmy nasze zasoby wojskowe do budowy bazy przemysłowej po COVID dla wszystkich Amerykanów

Miriam Pemberton, 11 maja 2020 r

Cena Od Newsweek

Kryzysy narodowe ujawniają amerykańską pomysłowość i chęć zmiany biegów – jak np para w Maine który ostatnio pisał w The Washington Post o przezbrojeniu ich firmy w celu produkcji masek zamiast bluz z kapturem. Najczęściej przywoływanym precedensem jest szybka konwersja fabryk samochodów na produkcję czołgów na potrzeby II wojny światowej.

Ten stan wyjątkowy przekształcił się w długoterminową zimną wojnę. Chociaż ta wojna ostatecznie się zakończyła, koncentracja zasobów narodowych na wojsku nie zakończyła się. Kontynuujemy przeznaczyć więcej niż połowę naszego budżetu federalnego — tej części, nad którą co roku głosuje Kongres — do Pentagonu i więcej pieniędzy, po uwzględnieniu inflacji, niż kiedykolwiek w okresie zimnej wojny.

Nie wiemy, kiedy pandemia się skończy ani jak trwale zmieni życie Amerykanów. Ale wiemy, że będziemy musieli dokonać poważnej, długoterminowej zmiany biegów. Teraz odsłonięte są dziury w naszym publicznym systemie opieki zdrowotnej stworzone przez zaniedbania budżetowe. Będziemy musieli wypełnić te dziury na stałe, a nie w nagłych wypadkach, aby odpowiednio przygotować się na kolejną epidemię lub pandemię. I jeden z nich, a potem drugi, będzie nadejdą, mniej lub bardziej dotkliwe, w zależności od tego, co zrobimy w międzyczasie. Ta pewność jest jedną z konsekwencji zidentyfikowanych przez naukowców przyspieszenie zmian klimatu.

Konieczne będzie poważne zrównoważenie budżetu zmienić cel koncentracji wydatków Pentagonu w kierunku zagrożenia wirusowego, które wszyscy musieliśmy teraz rozpoznać. To się szybko zmienia konwencjonalna mądrość.

Kontrahenci wojskowi będą starali się temu zapobiec. Uczynienie ich częścią rozwiązania pomoże.

Nierównowaga budżetowa zniekształciła nasze zdolności produkcyjne. Podczas gdy hojnie przeznaczaliśmy zasoby na budowę wiodącej na świecie wojskowej bazy przemysłowej, obserwowaliśmy, jak Chiny dużo inwestują w medyczne, jak również energia słoneczna. Za pieniędzmi pójdą kontrahenci wojskowi; zawsze mają. Jeśli budżet federalny przeznaczy więcej pieniędzy na rozwój krajowego potencjału w tych dziedzinach, kontrahenci będą próbowali się zaangażować.

Jest jednak problem z tym scenariuszem, zakorzeniony w różnicach między produkcją wojskową i cywilną. Kiedy kontrahenci wojskowi próbowali zastosować znane im praktyki kontraktowe, takie jak standardy obróbki w stylu wojskowym, aby wejść na inne dziedziny, koszty wzrosły ponad to, co jest w stanie udźwignąć rynek komercyjny. Kiedy oddział wojskowy Boeinga próbowała produkować autobusy w latach 70., po zakończeniu wojny w Wietnamie, wojskowa praktyka „współbieżności” – sprzedawanie i wdrażanie swoich produktów przed usunięciem błędów – powodowała psucie się autobusów w całym mieście. (Kiedy zrezygnowano ze współbieżności, autobusy ostatecznie działały dobrze, ale szkody w public relations zostały wyrządzone.)

Po zakończeniu zimnej wojny — następnym razem, gdy spadek budżetu wojskowego skłonił kontrahentów Pentagonu do zastanowienia się, co jeszcze mogą zrobić — rządy federalne i stanowe podjęły skromne wysiłki w celu przezwyciężenia tych problemów. Administracja Clintona Projekt reinwestowania technologii, na przykład, połączył siły handlowe z producentami wojskowymi, aby wojskowi mogli uczyć się od handlarzy, jak wytwarzać rzeczy, które można kupić na rynku komercyjnym. Departament Handlu Program rozbudowy produkcji rozwinęła specjalistyczną wiedzę w zakresie pomocy producentom wojskowym w przezbrojeniu ich linii produkcyjnych i przeszkoleniu ich pracowników do pracy komercyjnej. Teraz będziemy potrzebować nowych wersji takich programów.