David Swanson, World BEYOND War, Sierpień 9, 2021
Nowy film Molly Castelloe zatytułowany „Pokój Vamika” wprowadza widza w Vamika Volkana i psychoanalizę międzynarodowego konfliktu.
Pomysł nie jest tak mistyczny, jak mogłoby się wydawać. Nie ma poglądu, że konflikt ma swoją psychikę, ale raczej osoby w niego zaangażowane, i że każdy zaangażowany w dyplomację lub zaprowadzanie pokoju powinien być świadomy często niewypowiedzianych, a nawet nieuznanych motywacji stron zaangażowanych w spory.
Volkan koncentruje się na tożsamości dużej grupy, częstym wzorcu, w którym istoty ludzkie namiętnie identyfikują się z dużymi — czasem bardzo dużymi — grupami, takimi jak tożsamości narodowe lub etniczne. Film omawia dehumanizację innych grup, która często towarzyszy dużej tożsamości grupowej. Skupia się również, nieco bardziej zaskakująco, na znaczeniu wspólnej żałoby. Kogo i jak grupy opłakują i komu grupy wznoszą pomniki, ma kluczowe znaczenie dla spojrzenia Volkana na grupy na całym świecie na przestrzeni wieków (nie wspominając o krytyce Black Lives Matter dotyczącej pomników rozsianych w przestrzeni publicznej USA).
Volkan podaje liczne przykłady sytuacji, w których dyplomaci nie mogą nic osiągnąć bez zrozumienia traumy grupowej ludzi. Czasami odnosi się do „wybranych traum”, chociaż podejrzewam, że nie zawsze nazywał traumy „wybrańcami”, rozmawiając o nich z osobami, które przeżyły traumę. Oczywiście są „wybrani”, nawet jeśli są całkowicie rzeczowi i bolesni. Wybór, nad czym się rozwodzić i upamiętniać, często gloryfikować i mitologizować, jest wyborem.
Aby wziąć jeden przykład z wielu w filmie (a są niezliczone inne, które każdy może wymyślić), Volkan wspomina, że pracował z Estończykami i Rosjanami i zauważył, że kiedy Rosjanie irytowali się w rozmowie z Estończykami, poruszali temat inwazji tatarskiej sprzed wieków. Innym przedstawionym przykładem jest „reaktywacja” Serbii w jej kulturze, po rozpadzie Jugosławii, po bitwie o Kosowo sprzed 600 lat. To wybrane urazy. Towarzyszyć im mogą także — choć w filmie jest ich znacznie mniej — wybrane triumfy i chwały.
Film ostrzega przed wykorzystywaniem wybranych traum dokonywanych niekiedy przez charyzmatycznych przywódców. Wśród przedstawionych przykładów charyzmatycznych przywódców jest Donald Trump. polecam raport dokonane w ostatnim dniu jego prezydentury przez jego Komisję z 1776 r. w sprawie modelu wybielania (zamierzona gra słów) i gloryfikacji okropności z przeszłości, a także jego uwagi (i uwagi każdego innego prezydenta USA) na temat Pearl Harbor i 9 września jako modeli wyboru uraz.
To jest moment, w którym ludzie mogą chcieć krzyczeć „ale to się stało!” i być może trzeba będzie wyjaśnić, że obaj się wydarzyli i zostali wybrani. Zniszczenia i śmierć dokonane na Filipinach w ciągu kilku godzin od „Pearl Harbor” były znacznie większe, ale nie wybrane. Uszkodzenia i śmierć z powodu COVID 19, masowych strzelanin, samobójstw wojskowych, niebezpiecznych miejsc pracy, załamania klimatu, braku ubezpieczenia zdrowotnego lub złej diety są znacznie większe niż którykolwiek z wybranych dużych urazów (Pearl Harbor i 9-11 ), jeszcze nie wybrany.
Volkan wykorzystał swoje spostrzeżenia, pomagając leczyć ludzi w miejscach na całym świecie. Mniej jasne jest, w jakim stopniu dyplomaci i negocjatorzy pokojowi jako całość nauczyli się od niego. Sprzedaż broni i zagraniczne bazy, lotniskowce, drony i pociski, „siły specjalne” i wojny są zdominowane przez Stany Zjednoczone, które otwarcie przyznają ambasadorów „darczyńcom” kampanii, wykorzystują Departament Stanu jako firmę marketingową do sprzedaży broni i opiera swoją politykę zagraniczną na przyjemności kompleksu militarno-przemysłowego. Można się zastanawiać, czy tym, czego najbardziej potrzebują dyplomaci, jest głębsze zrozumienie ludzkich motywacji, czy też zastąpienie ich przez innych ludzi, którzy naprawdę mają to gdzieś i mają zamiar zakończyć wojnę.
Jednym ze sposobów na dokonanie takiego zastąpienia może być zmiana kultury Stanów Zjednoczonych, przezwyciężenie wybranych traum i chwały w amerykańskiej mitologii, zniesienie amerykańskiej wyjątkowości. Tutaj film Volkana i Castelloe oferuje pewien kierunek, analizując tożsamość dużej grupy w USA.
Jednak film deklaruje, że trauma z 9 września jest teraz nieuchronnie częścią tej tożsamości, nie przyznając, że niektórzy z nas w Stanach Zjednoczonych muszą wtedy egzystować poza nią. Niektórzy z nas byli przerażeni wojnami, okrucieństwami i terroryzmem na znacznie większą skalę na długo przed i długo po 11 września 11 roku. Nie byliśmy szczególnie zszokowani faktem, że tego dnia ludzie zostali zamordowani na pewnym obszarze geograficznym. Silniej identyfikujemy się zarówno z ludzkością jako całością, jak iz różnymi małymi grupami niż z dużą grupą wyznaczoną na poziomie krajowym, określoną przez pierwszą osobę liczby mnogiej w oświadczeniach rządu USA.
Myślę, że w tym miejscu możemy budować na tym, co mówi nam ten film. Volkan chce, aby dyplomaci rozumieli i byli świadomi oraz badali tożsamość dużej grupy. Chcę, żeby też z tego wyrosły. Nie trzeba dodawać, że zrozumienie tego jest pomocne w wyrastaniu z niego.
Jestem zachwycony, że dowiedziałem się o Volkanie z tego filmu i tobie też to radzę. Ze wstydem muszę przyznać, że wydawało mi się, iż University of Virginia jest nieco bardziej zdominowany przez prowojennych mówców i profesorów, niż się okazuje, ponieważ Vamik Volkan jest tam emerytowanym profesorem.
