Knot Bomb: składanie pokoju razem, bez myśliwców i upamiętnienia

Kathrin Winkler, World BEYOND War, Maj 24, 2021

Podczas moich dziesięcioleci nauczania na wsi w Ontario, wycieczki ze studentami do miejskich galerii sztuki były
ekscytujące przygody, które często ożywiały dyskusje i inspirowały uczniów do pracy. Jeden eksponat
w Ontario Gallery of Art, która wywołała kwestionowanie militaryzmu, należała do Barbary Hunt
Cykl „Antypersonel”, pokój pełen ciepłych puchatek w różnych odcieniach różu. Oni
wyglądały trochę jak różne czajniki do herbaty, ale były to 50 dzianinowych rzeźb min lądowych. Okropny
kontrast wariantów instrumentów, które powodują rozczłonkowanie owinięte w miękkie, domowe
przędza poszła prosto do szpiku. Moi uczniowie zatrzymali się w miejscu, a ja nigdy
zapomniała o swojej pracy.

Zarówno aktywizm artystyczny, jak i wojna mają trwałe skutki, ale jedno daje, a drugie bierze. Te
długotrwałych skutków instrumentów wojennych dla ludności cywilnej nie można jeszcze zmierzyć
smutek żyje własnym życiem, rozciągając pokolenia, czasami po to, by zostać wskrzeszonym w uzdrowieniu
a czasem tchnąc zemstę w życie, które jeszcze nie przeżyło. Jako nauczyciel też pamiętam jak
cały czas myśleliśmy o bezpiecznym powrocie z tych szkolnych wycieczek. Przebite opony, oblodzone drogi
lub choroba były naszymi zmartwieniami, a nie bombami.

„Knot Bombs” to sztandar upamiętniający jemeńskie dzieci zabite w wyniku ataku bombowego
w sierpniu 2018 r. 38 dzieci zginęło, a 40 zostało rannych, gdy bomba Lockheed Martin uderzyła
ich szkolny autobus na wycieczce szkolnej. Na sztandarze wyhaftowane są imiona każdego dziecka
arabskim i angielskim i zawiera 48 kwadratów granicznych, 39 dużych piór i ponad 30 małych
pióra zostały uszyte przez członków społeczności z wielu grup, w tym z Nowej Szkocji
Voice of Women for Peace, Halifax Raging Grannies, Muslim Women's Study Group,
Stowarzyszenie Imigrantek i Imigrantek z Halifax, Sanghas, mniszek buddyjskich i innych
grupy wyznaniowe, National Board of Voice of Women for Peace i przyjaciele z morza
do morza do morza.

Baner o wymiarach 89 na 59 cali został wykonany w kilku etapach, aby obejść covid
ograniczenia. Spotkaliśmy się na zoomie i kawałki tkaniny zostały wysłane do uczestników pocztą i
zwrócone również pocztą. Kwadraty graniczne o indywidualnym projekcie obramowują dwa ptaki, matkę
i dziecko, które przelatują nad zaciemnionym i zniszczonym pejzażem miasta. Tam wzdłuż dolnej granicy
to kolumna LAV-ów (Lekkich Pojazdów Opancerzonych), drony latają, a bomby spadają z myśliwców
pada na ruiny domów. Każdy z 19 odrzutowców reprezentuje 1 miliard dolarów, że Kanadyjczyk
podatnicy wpychają się łopatą w zamówienia na myśliwce. Pióra ptaków niosą
haftowane imiona i wiek dzieci. Zszywanie przywołuje tworzenie pomysłowych połączeń
i często poczucie opieki babci z odległej przeszłości. Zszycie całunu tak
zwykle nie pojawiają się jako pierwsze w naszych myślach. Jedna z uczestniczek „Knot Bombs” czuła się
właśnie to robiła, zszywając imię 8-letniego dziecka po arabsku i angielsku jako
częścią tego projektu.

Cel projektu jest wielowymiarowy. Przede wszystkim brały w nich udział kobiety
potrafi połączyć się wokół kwestii upamiętniania ofiar niesprawiedliwości poprzez szycie sukna. We wszystkim
kultury szycie jest sposobem na zapewnienie ochrony poprzez odzież (w niektórych przypadkach domy)
a twórcami są często nienazwani artyści. Większość z nas nie jest ekspertem od kanałów ściekowych, ale tak jest
wykwintne rzemiosło wśród kawałków. Po drugie, istnieje beznadziejność wokół
myśliwców politykę agresji, a mimo to chcemy uznać stratę i przyznać, że jako naród, który nadal zajmuje się handlem i produkcją broni, jesteśmy związani z agresją.

Smutek jest liminalny, a aktywizm pamięci przypomina nam, że możemy przejść dalej
zabijanie i cierpienie wywołane działaniami wojennymi, ale rodziny bliskich odeszły na zawsze
nieść ten smutek. Możemy opłakiwać w ten sposób, chociaż rozumiemy, że te rodziny
przeżywaj ten smutek codziennie i inaczej.

Częścią projektu jest również wywieszenie banera. Mamy nadzieję, że doczekamy się poruszającego pokazu
baner rozpoczynający się od Nocturne 2021 w Halifax. Witryny mogą obejmować, ale nie są ograniczone
do Domu Rady Kobiet, siedziby Lockheed Martin, Raytheon, centrali
Public Library, Armament Technology (jeden z kanadyjskich producentów broni strzeleckiej, m.in
karabiny snajperskie), Legion Królewski i Biblioteka Wojskowa Cambridge w Royal Artillery Park
Budynek.

Lockheed Martin ma zakład w Dartmouth w Nowej Szkocji. Najwięksi kontrahenci w branży obronnej
świat zbroją się w frazy na stronach internetowych, takie jak „Innowacja i cel są budowane
we wszystko, co robimy”. W lutym na youtube ich reklama z gratulacjami chwaliła się tym
firma dostarczyła 50,000-tysięczny system rakietowy (GMLRS) znany jako „70 kilometr”.
karabin snajperski.' Kanada targuje się z diabłem, rozważając nowe kontrakty na myśliwce
do pogrzebowej melodii 19 miliardów dolarów.

Jakie to musi być dla rodzin żyjących w rozdzieranym wojną strachu? Muszą przejść od nadziei do
terror w niekończącym się kręceniu ogonem. Nie możemy zrobić wystarczającej liczby banerów, aby zaznaczyć stratę wokół nas.
Odkąd rozpoczęliśmy projekt, liczba ofiar śmiertelnych w majowym zamachu bombowym, którego celem były uczennice w
liczba Kabulu wzrosła do 85. Gaza płonie, a nazywanie
twarze złożonych w ofierze dzieci, pochowanych, rannych i umierających „szkoda uboczna”.

Ale jak to się dzieje, że „nasi synowie i córki” mają życie, które waży więcej na skali strat
niż dziecko afgańskie czy jemeńskie? Jak wygląda życie tych, którzy z honorem wznoszą się w przestworza
pod skrzydłami patriotyzmu przeważy życie tych, którzy czekają na czystą wodę?

Jesteśmy świadkami głodu odwagi i siły w polityce kompromisu i
ukrywanie i krzywda. Przygotowanie do wojny to maszyna, która obraca się pomiędzy
retoryka i gruzy. Zszywanie pokoju przypomina nam, że musimy działać w tym momencie
nieugięte przekonanie, by powstrzymać morderczy przemysł, który dobrowolnie poświęca dzieci.