Odile Hugonot Haber, 5 maja 2020 r
Cena Od Międzynarodowa Liga Kobiet dla Pokoju i Wolności
Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych (ZO ONZ) po raz pierwszy poparło wezwania do ustanowienia strefy wolnej od broni jądrowej (NWFZ) w rezolucji zatwierdzonej w grudniu 1974 r., na wniosek Iranu i Egiptu. Od 1980 do 2018 roku rezolucja ta była przyjmowana corocznie, bez głosowania ZO ONZ. Poparcie dla wniosku zostało również uwzględnione w szeregu rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ. W 1991 r. Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 687 poparła cel ustanowienia strefy wolnej od broni masowego rażenia (WMDFZ) w regionie Bliskiego Wschodu.
W 2010 roku pojawiła się obietnica WMDFZ, kiedy Sekretarz Generalny ONZ wezwał do postępów w realizacji celu i poparł pomysł zwołania wszystkich państw regionu w celu omówienia tego pomysłu na konferencji ONZ na Bliskim Wschodzie w Helsinkach zaplanowanej na Grudzień 2012. Choć Iran zgodził się na udział w konferencji, Izrael odmówił, a Stany Zjednoczone odwołały to wydarzenie tuż przed jego rozpoczęciem.
W odpowiedzi niektóre organizacje pozarządowe (NGO) zwołały konferencję w Hajfie w dniach 5-6 grudnia 2013 r., mówiąc: „jeśli Izrael nie pojedzie do Helsinek, to Helsinki przyjdą do Izraela”. Obecni byli niektórzy członkowie Knesetu. Tadatoshi Akiba, profesor matematyki i były burmistrz Hiroszimy, który reprezentował japońską organizację „Nigdy więcej”, przemawiał na tej konferencji. Co najmniej dwóch członków WILPF US było obecnych w Hajfie, Jackie Cabasso i ja. Zarówno Jackie Cabasso, jak i ja napisaliśmy raporty, które ukazały się w Wydanie wiosna/lato 2014 of Pokój i wolność („USA Missing in Action on Nuclear Rozbrojenie”, 10-11; „Konferencja w Hajfie: Izraelczycy rysują linię w piasku nad bronią jądrową, 24-25).
Począwszy od 2013 roku prezydent Obama rozpoczął rozmowy na temat umowy przejściowej między Iranem a P5+1 (Chiny, Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Rosja, Francja i Niemcy, z Unią Europejską). Po 20 miesiącach negocjacji wspólny kompleksowy plan działania (JCPOA) – znany również jako „Iran Nuclear Deal” – został przyjęty jako ostateczne ramy w kwietniu. Historyczne porozumienie nuklearne zostało oficjalnie przyjęte przez Organizację Narodów Zjednoczonych i podpisane w Wiedniu 14 lipca 2015 r. Ograniczało ono irański program nuklearny i obejmowało wzmocniony monitoring w zamian za zwolnienie z sankcji.
Aby zapoznać się ze szczegółowym opisem historii, zobacz this Kalendarium dyplomacji nuklearnej z Iranem ze Stowarzyszenia Kontroli Zbrojeń.
My w WILPF US wspieraliśmy negocjacje i porozumienie oraz wydaliśmy oświadczenie z dnia 8r który został opublikowany i rozpowszechniony podczas równoczesnego przeglądu NPT w Wiedniu.
Mieliśmy nadzieję, że uda nam się poczynić postępy w tej kwestii na kolejnej konferencji poświęconej przeglądowi Układu o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej, która odbywa się co pięć lat. Ale na spotkaniu w 2015 r. państwa-strony nie były w stanie osiągnąć konsensusu w sprawie porozumienia, które posunęłoby naprzód prace na rzecz nierozprzestrzeniania broni jądrowej i rozbrojenia na Bliskim Wschodzie. Jakikolwiek ruch do przodu został całkowicie zablokowany, ponieważ nie mogli dojść do żadnego porozumienia.
Następnie 3 maja 2018 r. prezydent Trump ogłosił, że USA wycofują się z porozumienia z Iranem, a sankcje USA zostały ponownie nałożone i zaostrzone. Pomimo europejskiego sprzeciwu, Stany Zjednoczone całkowicie wycofały się z umowy.
Mimo to niedawno dokument dotyczący spotkań z Organizacji Narodów Zjednoczonych dały nam nadzieję, że coś ruszy do przodu:
Delegat Zjednoczonych Emiratów Arabskich spodziewał się pozytywnego wyniku konferencji w sprawie ustanowienia na Bliskim Wschodzie strefy wolnej od broni jądrowej i innej broni masowego rażenia, która odbędzie się w dniach 18-22 listopada [2019] w Kwaterze Głównej. Zaprosił wszystkie partie regionalne do udziału w wysiłkach zmierzających do wypracowania prawnie wiążącego traktatu zakazującego broni jądrowej w całym regionie. Nawiązując do tej perspektywy, przedstawiciel Indonezji powiedział, że osiągnięcie takiej strefy jest ważnym przedsięwzięciem i wezwał do pełnego i znaczącego udziału państw w regionie.
Jest to szczególnie ważne, ponieważ niedawno, „[o]5 stycznia 2020 r., w następstwie Bagdad Airport Airstrike który celował i zabił irańskiego generała Qassem Soleimani, Iran zadeklarował, że nie będzie już przestrzegać ograniczeń umowy, ale będzie nadal koordynował działania z Międzynarodową Agencją Energii Atomowej (MAEA), pozostawiając otwartą możliwość wznowienia zgodności”. (od Strona Wikipedii na temat wspólnego kompleksowego planu działania, który odnosi się do artykułu BBC z 5 stycznia 2020 r., „Iran wycofuje zobowiązania z umowy nuklearnej„.)
W tym samym Dokument dotyczący posiedzeń ONZ, przedstawiciel Stanów Zjednoczonych (John A. Bravaco) powiedział, że jego kraj „popiera cel, jakim jest Bliski Wschód wolny od broni masowego rażenia, ale wysiłki w tym celu muszą być podejmowane przez wszystkie zainteresowane państwa regionalne w sposób integracyjny, współpracujący i sposób oparty na konsensusie, uwzględniający ich obawy dotyczące bezpieczeństwa”. Dodał: „W przypadku braku udziału wszystkich stanów regionalnych Stany Zjednoczone nie wezmą udziału w tej konferencji i uznają każdy wynik za nielegalny”.
Z tego możemy zrozumieć, że jeśli Izrael nie posunie się naprzód w tej sprawie, nic się nie wydarzy. Pamiętajcie, że izraelscy aktywiści mieli nadzieję poruszyć Izraelczyków i organizowali się na ulicach Tel Awiwu, a także organizowali konferencje, takie jak Hajfa.
Ale w dokumencie ONZ oświadczenie przedstawiciela Izraela brzmi: „Dopóki na Bliskim Wschodzie utrzyma się kultura nieprzestrzegania traktatów o kontroli zbrojeń i nierozprzestrzenianiu broni, niemożliwe będzie promowanie jakiegokolwiek regionalnego procesu rozbrojenia”. Powiedział: „Jedziemy na tej samej łodzi i musimy współpracować, aby dotrzeć do bezpiecznych brzegów”.
Zanim WMDFZ stanie się kwestią międzynarodową, musi zostać przejęta przez lokalne kraje i rozwinięta regionalnie. Opieranie się na przejrzystych żądaniach i rozwijanie bardzo precyzyjnej kultury kontroli i równowagi, w ramach której muszą odbywać się weryfikacje, zajmie trochę czasu. W obecnym klimacie wojny i zbrojeń rozwój tej infrastruktury nie jest możliwy. Dlatego teraz jest wielu aktywistów naciskając na międzynarodową konferencję pokojową na Bliskim Wschodzie.
Ostatnim pozytywnym wydarzeniem jest to, że 10 października 2019 r. Instytut Narodów Zjednoczonych ds. Badań nad Rozbrojeniem (UNIDIR) rozpoczął swój projekt dotyczący „Bliskowschodniej strefy wolnej od broni masowego rażenia (WMDFZ)” na marginesie obecnej sesji Rady ds. Pierwsza Komisja ds. Rozbrojenia.
Według Raport prasowy ONZ o uruchomieniu projektu, "Dr. Renata Dwan, dyrektor UNIDIR, otworzyła wydarzenie, omawiając nową trzyletnią inicjatywę badawczą i sposób, w jaki ma ona przyczynić się do wysiłków na rzecz przeciwdziałania zagrożeniom i wyzwaniom związanym z bronią masowego rażenia”.
Kolejna konferencja przeglądowa NPT (zaplanowana na kwiecień-maj 2020 r.) już wkrótce, choć może zostać opóźniona lub może odbyć się za zamkniętymi drzwiami w odpowiedzi na pandemię COVID-19. Kiedykolwiek i jakkolwiek to się dzieje, wszystkie około 50 sekcji WILPF na całym świecie musi wywierać presję na naszych przedstawicieli ONZ, aby posuwali się naprzód w tej sprawie.
Genie Silver z Komitetu Bliskiego Wschodu przygotował już projekt następujący list ambasadorowi Stanów Zjednoczonych Jeffreyowi Eberhardtowi z WILPF US. Oddziały WILPF mogą używać języka z tego listu do pisania własnych listów i edukowania opinii publicznej w tej ważnej kwestii.
Odile Hugonot Haber jest współprzewodniczącą Komitetu Bliskiego Wschodu Międzynarodowej Ligi Kobiet na rzecz Pokoju i Wolności. World BEYOND War zarząd.
