Izolacjonizm lub imperializm: naprawdę nie wyobrażasz sobie trzeciej możliwości?

Z głównych traktatów ONZ dotyczących praw człowieka w 18, Stany Zjednoczone jest stroną 5, mniej niż jakikolwiek inny naród na ziemi, z wyjątkiem Bhutanu (4), i związany z Malezją, Myanmar i Południowym Sudanem, krajem rozdartym przez wojnę od czasu jej stworzenia w 2011. Stany Zjednoczone są jedynym krajem na świecie, który nie ratyfikował Konwencji o prawach dziecka. To jedyny kraj, który wycofał się z Porozumienia klimatycznego w Paryżu. Jest to, według wielu mierników, czołowy niszczyciel środowiska naturalnego, a mimo to jest liderem sabotowanie negocjacje dotyczące ochrony klimatu od dziesięcioleci. Siedem krajów i Unia Europejska osiągnęły porozumienie w sprawie Iranu i energii jądrowej, ale Stany Zjednoczone w wyjątkowy sposób wycofały się. Prezydent Donald Trump groził wycofaniem się, a Kongres groził, że pozwoli na to, począwszy od krytycznych traktatów o rozbrojeniu nuklearnym osiągniętych przez Ronalda Reagana i Michaiła Gorbaczowa.

Stany Zjednoczone nie tylko stoją poza Międzynarodowym Trybunałem Karnym, ale także otwarcie Grozi sankcje przeciwko nim i narodom, które go popierają. Stany Zjednoczone prowadzą sprzeciw wobec demokratyzacji Organizacji Narodów Zjednoczonych i bez trudu utrzymują rekord użycia veta w Radzie Bezpieczeństwa w ciągu ostatnich 50 lat, po zawetowaniu potępienia przez ONZ południowoafrykańskiego apartheidu, wojen i okupacji Izraela, broni chemicznej i biologicznej, rozprzestrzenianie broni jądrowej i pierwsze użycie i użycie przeciwko krajom nienuklearnym, wojny USA w Nikaragui i Grenadzie i Panamie, amerykańskie embargo na Kubę, ludobójstwo w Rwandzie, rozmieszczenie broni w kosmosie itp.

W przeciwieństwie do popularnej opinii, Stany Zjednoczone nie są wiodącym dostawcą pomocy cierpiącym światu, a nie procentem dochód narodowy brutto or per capita lub nawet jako bezwzględna liczba dolarów. W przeciwieństwie do innych krajów, Stany Zjednoczone stanowią 40 procent swojej tak zwanej pomocy, broni dla zagranicznych sił zbrojnych. Jego pomoc jako całość jest ukierunkowana na cele militarne, a polityka imigracyjna od dawna kształtowana jest wokół koloru skóry, a ostatnio wokół religii, a nie wokół ludzkiej potrzeby - może tylko odwrotnie, skupiając się na zamykaniu i budowaniu murów, aby ukarać najbardziej zrozpaczonych .

Zachowując powyższy kontekst, omówione tutaj obszerniejbiorąc pod uwagę, dodajmy jeszcze jeden zestaw faktów. Nieuzbrojeni cywilni obrońcy i pokojowi wolontariusze z takich grup jak Pokój bez przemocy przez wiele lat udowadniali, że ludzie mogą osiągnąć więcej bez broni, niż z nimi. Dokładne badania brutalnych i pokojowych kampanii w ciągu ostatniego stulecia dobrze ugruntowane że głównie wysiłki bez przemocy są bardziej prawdopodobne, a sukcesy praktycznie zagwarantowane są znacznie trwalsze. Konsensus rozwinął się nawet w instytucjach wojskowych, a większość tego, co robią wojska kontrproduktywne na własnych warunkach, tak bardzo, że "nie ma rozwiązania militarnego" praktycznie stała się wymaganą mantrą, aby była bezsensownie, ale dokładnie powtarzana przez te próby rozwiązań wojskowych. The narzędzia dyplomacja, współpraca, pomoc, pokojowe inwestycje, rządy prawa, umiejętne rozwiązywanie konfliktów, rozbrojenie i pokojowe nawrócenie stały się niezwykle dobrze rozwinięte i zrozumiałe, o ile nie myśli się o nich, nie stosuje się ich ani nie rozpowszechnia w szerokim zakresie.

Teraz, pamiętając o tym, czy cokolwiek zaskakuje cię okrzykami, że wycofanie wojsk amerykańskich z wojny jest formą "izolacji"? Czy jest coś szczególnego w dziesiątkach osób, które nieustannie wysyłają mi e-maile, aby potępić planowany protest NATO jak zgadłeś, "izolacjonizm"? Pięć lat temu toczyła się debata, czy zbombardować Syrię, a ci, którzy się temu sprzeciwili, zostali oskarżeni o "izolacjonizm". Teraz pomysł wycofania wojsk z Syrii lub Afganistanu albo zaprzestanie pomagania w bombardowaniu i głodzeniu ludności Jemenu podlega temu samemu atakowi retorycznemu. To, że Trump obiecuje utrzymać okupację Iraku, jest rozumiane jako uspokajające "zaangażowanie w świat" przez ludzi, którzy domagali się zakończenia okupacji Iraku, gdy prezydentem był George W. Bush, i którzy udawali, że celebrują jego koniec, gdy Barack Obama udawał na tym zakończyć.

Jest to myślenie proste, w skrajnym przypadku, pomimo twierdzenia, że ​​jest wręcz przeciwnie. "Jestem przeciwko wojnie, ale nie możemy upraszczać tego i po prostu skończyć z jednym z nich, chcąc nie chcąc, porzucając naszych sojuszników." Jest to rodzaj języka używanego do wspierania imperializmu w wielkiej debacie między izolacjonizmem a imperializmem, debata całkowicie zależna od absurdalnego pretekstu, że te dwie możliwości stanowią pełny zakres możliwych ludzkich zachowań.

Wielu ludzi nie lubi już takiej sofistyki, jeśli chodzi o politykę wewnętrzną. "Czy powinniśmy zignorować użytkowników narkotyków lub zablokować ich?" Oczywistą odpowiedzią "Nie, nie powinniśmy robić żadnej z tych rzeczy", faktycznie zdarza się wielu niezaprzeczonym osobom. "Czy powinniśmy zezwalać na kradzież sklepową lub więzić sklepowiczów przez resztę ich życia?" To jest pytanie tak głupie, że będzie wywoływać u niektórych ludzi odpowiedź twórczą: "Dlaczego nie skończyć z ubóstwem? To nie tak, że nie mamy na to dużo pieniędzy! "Ale co z tym pytaniem:" Czy powinniśmy trzymać armię amerykańską w każdej z tych wojen, ignorować i porzucać, zapominać i porzucać tamtejszych ludzi? ". , teraz mamy głupie, głupie pytanie, które powtarzało się tak wiele razy, że ciężko jest usłyszeć tę głupotę.

Każdego roku, gdy wojna się pogarsza, nadal nie jest w stanie stanowić skandalicznego dowodu, że nie powinna była być kontynuowana. Ostatni rok wojny w Afganistanie był jednym z najbardziej zabójczych, ale jest to obawa, że ​​sprawy mogą się pogorszyć po odejściu wojsk amerykańskich, co powinno nas dotyczyć. I mamy być bezsilni, aby cokolwiek z tym zrobić, zamiast zwiększać liczbę zamachów bombowych lub odwrócić nasze oczy, by skupić się na obwinianiu peaceników. Oto inny pomysł, który moim zdaniem został zaproponowany tak rzadko, po części dlatego, że większość ludzi uważa to za nie do pomyślenia lub wydaje się zbyt oczywiste, aby zawracać sobie głowę powiedzeniem: co by było, gdybyśmy spróbowali podejść prawdziwego anty-izolacjonizmu?

Co by było, gdyby Stany Zjednoczone podpisywały i ratyfikowały i przestrzegały głównych praw świata, wspierały światowe systemy sprawiedliwości, współpracowały w rozbrojeniu (w tym traktat o zakazie broni jądrowej), współpracowały w zakresie ochrony klimatu, dostarczały pomoc humanitarną na niespotykaną dotąd skalę skalę (choć niewielka w porównaniu z wydatkami wojskowymi), rozpoczynamy odwrotny wyścig zbrojeń, zdemokratyzujemy Organizację Narodów Zjednoczonych, uczestniczymy w przesłuchaniach dotyczących prawdy i pojednania, inwestujemy w nieuzbrojone operacje pokojowe, przestajemy uzbrajać i szkolić brutalne dyktatury, a także wracamy do demokracji za granicą i poprzez własne przykład?

Syn ostatniego dyktatora, którego Stany Zjednoczone narzuciły Iranowi, czeka z nadzieją w Bethesdzie w stanie Maryland na kolejne obalenie irańskiego rządu przez USA, podczas gdy Iran nie wybrał przyszłego króla Ameryki. Co by było, gdyby Stany Zjednoczone przestały się martwić o narody nieuczciwe i skupiły się na tym, żeby przestać nim być?

Ale możesz zaprotestować, żadna z tych fantazji nie wydarzy się w tym tygodniu, podczas gdy tymczasem Kurdowie będą masakrowani bez ich amerykańskich przyjaciół wojskowych. Tutaj, w realnym świecie, w którym Stany Zjednoczone i ich sojusznicy będą zalewać Bliski Wschód bronią i używać wojny jako polityki zagranicznej, każda wojna musi trwać aż do. . . cóż, dopóki fantazja nie stanie się możliwa, albo Jezus wróci z miejsca, gdzie był, albo Demokraci zajmą tron, ale nie zachowują się, jak wiecie, demokraci zawsze działali, czy coś w tym stylu! Oczywiście wszyscy wiemy, co to będzie: załamanie klimatu, Bliskiego Wschodu nie nadające się do zamieszkania dla ludzi i ekstremalne klęski pogodowe w większości reszty świata. A reakcją na ten szokujący, jeśli całkowicie przewidywalny i przewidywany rozwój, będzie przemoc lub niestosowanie przemocy, w zależności od tego, co nas warunkowało, aby przypuszczać, że jest normalne lub "naturalne" lub "nieuniknione".

Biorąc pod uwagę, że chodzi tutaj o przetrwanie człowieka, zważywszy, że prezydencja amerykańska była stopniowo obdarzona mocarstwami imperialnymi, tak, że los tysięcy ludzi można określić za pomocą tweeta, czy naprawdę musimy ograniczyć nasze krótkoterminowe myślenie do (a) "wspierać oddziały", utrzymując je na pustyni wymieniając kule z miejscowymi, lub (b) "porzucić" ludzi? Dlaczego nie żądanie rządu USA i / lub innych narodów, które miałyby dbać o ludzkość, natychmiastowe ogłoszenie zakończenia handlu bronią, otwarcie rozmów dyplomatycznych ze wszystkimi odpowiednimi stronami, rozpoczęcie poważnego programu pomocy i wsparcie dla główny nowy program bezbronny utrzymywanie pokoju poprzez koalicję przyzwoitego lub, jeśli to możliwe, przez Organizację Narodów Zjednoczonych, w której Stany Zjednoczone obawiają się weta?

Taka alternatywa dla pułapki imperializmu lub izolacjonizmu nie jest trudniejsza do myślenia i do działania niż leczenie uzależnienia od narkotyków, przestępczości lub ubóstwa jako powodu, by pomóc ludziom, a nie ich karać. Przeciwieństwem bombardowania ludzi nie jest ich ignorowanie. Przeciwieństwem bombardowania ludzi jest ich objęcie. Zgodnie ze standardami amerykańskich korporacji komunikacyjnych Szwajcaria musi być krajem najbardziej izolującym, ponieważ nie przyłącza się do bombardowania kogokolwiek. Fakt, że wspiera praworządność i globalną współpracę oraz organizuje spotkania narodów pragnących współpracować, po prostu nie ma znaczenia. A może w nowym roku spróbujemy trochę nowego myślenia?