Toma H. Hastingsa
W dziedzinie, w której nauczam, Peace and Conflict Studies, badamy alternatywy dla przemocy lub groźby przemocy w zarządzaniu konfliktem. Jesteśmy dziedziną transdyscyplinarną, to znaczy czerpiemy nie tylko z interdyscyplinarnego zestawu wyników badań – np. antropologii, ekonomii, edukacji, historii, prawa, filozofii, nauk politycznych, psychologii, religii, socjologii – ale robimy to z pewne zastrzeżenia.
Nasze stanowisko opowiada się za uczciwością, sprawiedliwością i niestosowaniem przemocy. Nasze badania badają zarówno, dlaczego ludzie używają destrukcyjnych metod konfliktów, jak i dlaczego i jak używamy konstruktywnych, kreatywnych, transformacyjnych, pokojowych metod radzenia sobie z konfliktami. Przyglądamy się konfliktom interpersonalnym i konfliktom społecznym (grupa-grupa).
Badania te mogą być prowadzone przez naukowców z wielu różnych dyscyplin, ale mają one implikacje we wszystkich dziedzinach. Korzystając z naszych ustaleń, jak mogłoby wyglądać zastosowanie ich do ogólnej polityki zagranicznej USA na Bliskim Wschodzie? Co sugeruje historia, jakie mogą być logicznie oczekiwane wyniki?
Niektóre inicjatywy, które można podjąć:
· Przepraszaj za przeszłe błędy, agresję lub wyzysk.
· Zaprzestanie wszelkich transferów broni do regionu.
· Wycofać wszystkie wojska i zamknąć wszystkie bazy wojskowe w regionie.
· Negocjuj szereg traktatów pokojowych z poszczególnymi narodami, grupami narodów lub organami ponadnarodowymi (np. Liga Arabska, OPEC, ONZ).
· Negocjować traktaty rozbrojeniowe z poszczególnymi narodami, z regionalnymi grupami narodów oraz ze wszystkimi sygnatariuszami.
· Wynegocjuj traktat zakazujący spekulacji wojennych.
· Zaakceptuj fakt, że mieszkańcy regionu będą wyznaczać własne granice i wybierać własne formy zarządzania.
· Wykorzystaj środki ekonomiczne, społeczne i polityczne, aby wpłynąć na region w kierunku najlepszych praktyk.
· Rozpoczęcie głównych inicjatyw współpracy w zakresie czystej energii z dowolnym zainteresowanym krajem.
Chociaż żaden z tych projektów sam w sobie nie przyniósłby pokoju i spokoju na Bliskim Wschodzie, ta transformacja jest logicznym rezultatem rozszerzonych wysiłków w tych kierunkach. Stawianie interesu publicznego na pierwszym miejscu, a nie prywatnych spekulacji, ujawniłoby, że niektóre z tych środków prawie nie wiążą się z żadnymi kosztami i potencjalnie przynoszą duże korzyści. Co mamy teraz? Polisy z dość wysokimi kosztami i bez korzyści. Wszystkie kije i zero marchewek to podejście przegrane.
Teoria gier i historia sugerują, że środki, które dobrze traktują narody, mają tendencję do tworzenia narodów, które działają dobrze i odwrotnie. Złe traktowanie Niemiec po I wojnie światowej stworzyło warunki dające początek nazizmowi. Traktowanie Bliskiego Wschodu tak, jakby ich przeciętni obywatele żyli w ubóstwie pod rządami dyktatorskimi wspieranymi przez amerykańską pomoc wojskową – podczas gdy amerykańskie korporacje czerpały ogromne zyski z ich ropy – stworzyło warunki, które doprowadziły do aktów terroryzmu.
Zmiażdżenie terroryzmu siłą militarną dowiodło tworzenia coraz większych przejawów terroryzmu. Pierwszy atak terrorystyczny Fatahu miał miejsce 1 stycznia 1965 r. – na izraelski system National Water Carrier, w którym nikt nie zginął. Eskalacja ostrych reakcji i narzucanie upokarzających warunków pomogły nam przejść przez eskalację aktów terroru aż do kalifatu, który widzimy dzisiaj ze średniowiecznymi okropnościami, których nikt nie mógł przewidzieć 50 lat temu, ale oto jesteśmy.
Dorastałem grając w hokeja w Minnesocie. Mój tata, który grał na Uniwersytecie Minnesoty po powrocie ze służby na Filipinach podczas II wojny światowej, był naszym trenerem Peewee. Jedno z jego mott brzmiało: „Jeśli przegrywasz, zmień coś”. Za każdym razem, gdy stosujemy brutalną siłę, tracimy coraz więcej na Bliskim Wschodzie. Czas nazmianę.
Dr Tom H. Hastings jest głównym wykładowcą w Departamencie Rozwiązywania Konfliktów na Portland State University i jest dyrektorem-założycielem PeaceVoice.
