David Swanson, World BEYOND War, Marzec 24, 2023
Nie mogę wystarczająco polecić nowej książki AB Abramsa pt Wytwarzanie okrucieństwa i jego konsekwencje: Jak fałszywe wiadomości kształtują światowy porządek. Pomimo użycia terminu „fałszywe wiadomości” nie ma w nich najmniejszego śladu trumpizmu. Pomimo doniesień o fabrykowaniu okrucieństw, nie ma najmniejszego przebłysku odniesienia do nonsensownych twierdzeń, że strzelaniny w szkołach są inscenizowane, ani jakiejkolwiek wzmianki o czymkolwiek, co nie jest dobrze udokumentowane. Większość opisanych tutaj sfabrykowanych okrucieństw została przyznana przez ich wytwórców i wycofana przez media, które je promowały.
Mówię o takich sfabrykowanych okrucieństwach, jak niemieckie publiczne masowe gwałty i zabójstwa dzieci w Belgii podczas I wojny światowej, wymyślone przez brytyjskich propagandystów, hiszpańskie horrory na Kubie wymyślone przez żółtych dziennikarzy, aby rozpocząć wojnę hiszpańsko-amerykańską, fikcyjną masakrę na placu Tiananmen, wyimaginowane dzieci wyjęte z inkubatorów w Kuwejcie, masowe gwałty w Serbii i Libii, nazistowskie obozy zagłady w Serbii i Chinach czy opowieści o uciekinierach z Korei Północnej, którzy stopniowo uczą się całkowicie zmieniać swoje historie.
Nauka propagandy jest ostrożna. Pierwszą lekcją, jaką wyciągnąłem z tego zbioru, jest to, że sfabrykowanie dobrego okrucieństwa powinno poprzedzić bardzo staranną analizę. Zanim wynaleźli dzieci z inkubatorów, firma public relations Hill and Knowlton wydała milion dolarów na zbadanie, co będzie najlepsze. Firma Rudera i Finna zwróciła światową opinię przeciwko Serbii po dokładnym opracowaniu strategii i przetestowaniu.
Następna lekcja dotyczy znaczenia prowokacji. Jeśli chcesz oskarżyć Chiny o nadmierną reakcję na terroryzm lub po prostu działanie z powodu niewytłumaczalnego zła, powinieneś najpierw zachęcać do przemocy, aby każda reakcja, którą otrzymasz, mogła być mocno przesadzona. To była lekcja wyciągnięta na Tiananmen, podobnie jak w innych miejscach na świecie.
Jeśli chcesz obwiniać kogoś za okropne okrucieństwa, najprostszym sposobem może być popełnienie tych okrucieństw, a następnie błędne ich przypisanie. Podczas wojny na Filipinach Stany Zjednoczone dopuściły się okrucieństw, zrzucając winę na innych. Taka była cała idea leżąca u podstaw planów Operacji Northwoods. Podczas wojny koreańskiej Południe dopuściło się różnych masakr, za które obwiniano Północ (były one przydatne do wywołania wojny, a także do zapobieżenia jej zakończeniu – przydatna lekcja dla obecnej wojny na Ukrainie, gdzie pokój wciąż grozi wybuchem). Błędne przypisywanie rzeczywistych okrucieństw było również nieocenioną sztuczką przy użyciu broni chemicznej w Syrii.
Oczywiście kluczowa lekcja jest równie przewidywalna jak w przypadku nieruchomości (lokalizacja, lokalizacja, lokalizacja) i brzmi: naziści, naziści, naziści. Jeśli twoje okrucieństwo nie powoduje, że widzowie amerykańskiej telewizji myślą o nazistach, to naprawdę nie warto nawet uważać tego za okrucieństwo.
Seks nie boli. Nie jest to absolutnie wymagane. To nie jest oskarżenie ani oskarżenie byłego prezydenta-przestępcy. Ale jeśli twój dyktator uprawiał seks z kimkolwiek lub może zostać oskarżony o posiadanie lub rozdawanie Viagry lub planowanie masowych gwałtów lub czegokolwiek w tym rodzaju, masz krok naprzód we wszystkich najgorszych mediach.
Ilość, nie jakość: powiąż Irak z 9 września, nawet jeśli jest to niedorzeczne, powiąż Irak z wysyłkami Anthrax, nawet jeśli jest to niedorzeczne, powiąż Irak z zapasami broni, nawet jeśli obalone; po prostu układaj to dalej, aż większość ludzi uwierzy, że to wszystko nie może być fałszywe.
Kiedy wykonasz wszystkie właściwe kroki i sfabrykujesz piękne okrucieństwo lub zbiór okrucieństw, przekonasz się, że zrobią to tylko te media i populacje, które chcą uwierzyć w twoje niedorzeczne opowieści. Większość świata może się śmiać i kręcić głowami. Ale jeśli uda ci się pozyskać choćby 30% z 4% ludzkości, zrobiłeś coś dla sprawy masowych mordów.
To zgniła gra z wielu powodów. Jednym z nich jest to, że żadne z tych sfabrykowanych okrucieństw nie stanowiłoby żadnego usprawiedliwienia dla wojny (co jest gorsze niż wszystkie okrucieństwa), nawet jeśli jest to absolutnie prawdziwe. Nawet jeśli wojny nie są generowane, pojawiają się inne okropności, takie jak przemoc na małą skalę wymierzona w osoby powiązane z fałszywie oskarżonymi. Niektórzy uważają, że największą przeszkodą w rozsądnych ludzkich działaniach na rzecz klimatu jest brak współpracy USA i Chin, a największą przeszkodą w tym są dzikie kłamstwa na temat chińskich obozów koncentracyjnych dla mniejszości etnicznej — mimo że większość ludzkości nie t wierzyć kłamstwom.
Wojna to jednak nazwa gry. Propaganda wojenna ewoluowała, a użycie „humanitarnych” lub filantropijnych kłamstw wojennych wzrosło. Ci, którzy popierają wojny z takich powodów, wciąż są znacznie liczniejsi niż ci, którzy wspierają wojny z powodów staromodnej sadystycznej bigoterii. Ale okrucieństwa to rodzaj propagandy krzyżowej, przemawiający do wszystkich potencjalnych zwolenników wojny, od humanitarnych po ludobójcze, pomijając tylko tych, którzy albo proszą o dowody rzeczowe, albo uważają za idiotyczne wykorzystywanie możliwego okrucieństwa jako powodu do stworzenia na pewno większego okrucieństwa.
Propaganda okrucieństwa i demonizacja to prawdopodobnie obszar największego postępu propagandy wojennej w ostatnich dziesięcioleciach. Niepowodzenie ruchu pokojowego, który powstał wokół wojny w Iraku 20 lat temu, z konsekwencjami dla odpowiedzialnych lub ze skuteczną edukacją o faktach wojny, musi wziąć na siebie część winy.
Książka AB Abramsa może stracić kilku nacjonalistycznych czytelników, zawierając tylko amerykańskie (i sojusznicze) fabrykacje okrucieństwa, ale nawet robiąc to, książka jest jedynie próbką przykładów. O wiele więcej może przyjść ci do głowy podczas czytania. Ale jest więcej przykładów, niż większość ludzi jest świadoma, a większość przykładów to partie, a nie pojedyncze incydenty. Na przykład istnieje długa lista okropności, o które fałszywie oskarżono Irakijczyków, aby rozpocząć wojnę w Zatoce Perskiej. Dzieci z inkubatora to dokładnie to, co pamiętamy — z tego samego powodu, dla którego zostały wynalezione; to dobrze dobrana zbrodnia.
Książka jest dłuższa, niż można by się spodziewać, ponieważ zawiera wiele wojennych kłamstw, które nie są ściśle fabrykacją okrucieństwa. Zawiera również wiele lub opowiadanie o rzeczywistych okrucieństwach popełnionych przez Stany Zjednoczone lub ich sojuszników. Większość z nich jest jednak całkiem istotna i nie tylko wskazuje na hipokryzję, ale także zauważa bardzo różne traktowanie różnych okrucieństw i rzekomych okrucieństw w mediach, a także do rozważenia projekcji lub odzwierciedlania. Oznacza to, że rząd USA często wydaje się projektować na innych okrucieństwa, których jest zajęty popełnianiem, lub szybko realizować dokładnie to, o co właśnie fałszywie oskarżył kogoś innego. To dlatego moja reakcja na niedawne doniesienia o syndromie Hawany jest trochę inna niż niektórych ludzi. To dobrze, że większość rządu USA porzuciła tę opowieść. Ale kiedy dowiadujemy się, że Pentagon wciąż go ściga i eksperymentuje na zwierzętach, próbując opracować rodzaj broni, o posiadanie której oskarża Kubę lub Rosję, moje zmartwienie nie ogranicza się do okrucieństwa wobec zwierząt. Martwię się również, że Stany Zjednoczone mogą stworzyć, używać i rozpowszechniać tę broń, a pewnego dnia będą w stanie dokładnie oskarżyć wszelkiego rodzaju ludzi o wygenerowanie syndromu, który rozpoczął życie jako fikcja.
Książka zawiera wiele kontekstów, ale większość z nich jest cenna, w tym w dostarczaniu rzeczywistych motywacji do wojen, dla których sfabrykowane okrucieństwa zostały wykorzystane jako udawane motywacje. Książka kończy się sugestią, że być może znajdujemy się w punkcie zwrotnym globalnej odmowy wiary w amerykańskie szumy. Mam szczerą nadzieję, że to prawda i że skłonność do wiary w Zakon oparty na głupcach nie zostanie zastąpiona tendencją do wiary w czyjeś odchody wojenne.
